ΑΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ...
«Παιδίσκη, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοις κυρίοις αυτής».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σε όλες τις πτυχές της ζωής μας γίνεται φανερό πως το συμφέρον σαν παράγοντας παίζει τον πρώτο ρόλο. Συμφέρον στην εργασία, συμφέρον στις προσωπικές σχέσεις, συμφέρον στην συνεργασία... και που να σταματήσουμε. Σήμερα ο Απόστολος διασώζει το περιστατικό όπου μία δαιμονισμένη παιδίσκη, ένα μικρό κορίτσι, παρέχει πληροφορίες δίνοντας την δυνατότητα στα αφεντικά της να πλουτίζουν. Μορφές δουλείας οι οποίες και σήμερα ‘αναβαθμισμένες’ φυσικά δεν απουσιάζουν...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ.
* Ας παρατηρήσουμε τα αφεντικά της «παιδίσκης» και θα δούμε αρκετές ομοιότητες με τα «αφεντικά» ανθρώπων στο χρόνο και την ιστορία. Εκμεταλλεύονται ένα άρρωστο, βασανισμένο και δυστυχισμένο πλάσμα. Αδιαφορούν για την δοκιμασία του και αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα χρήματα τα οποία καρπώνονται από την κατάσταση που βρίσκεται.
*Πόσοι άνθρωποι στενάζουν κάτω από εργασιακές δουλείες με τίμημα την σωματική και ψυχική τους υγεία! Πόσοι πλουτίζουν κυριολεκτικά με το αίμα και τα δάκρυα δυστυχισμένων ανθρώπων. Στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της κάθε υποανάπτυκτης περιοχής άσπλαχνα αφεντικά διαχειρίζονται τον ανθρώπινο παράγοντα σαν νούμερο, σαν πράγμα, σαν πολίτες που οι λέξεις ελευθερία, αγάπη, ευσπλαχνία, να είναι άγνωστες στο λεξιλόγιό τους.
*Τις περισσότερες φορές, τα αφεντικά αυτά, δεν κρατούν μαστίγιο ή δολοφονικά όπλα, αλλά υποτάσσουν με άνομους νόμους, με ψεύτικα χαμόγελα, με λόγια του αέρα, γρανάζια ενός άλλου συστήματος συγκέντρωσης πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων... Όχι δεν είναι διακηρύξεις εργατικού κόμματος, ούτε επαναστατικά μανιφέστα! Αλλά τα λέμε όλα αυτά για να δείτε πως ο Χριστιανισμός, ο Χριστός ασχολήθηκε και μίλησε χρόνια τώρα για όλα τα θέματα που απασχολούν το δημιούργημά Του. Αυτά τα ίδια (τις θέσεις του Χριστού) κάποιοι τα εμφανίζουν δικά τους, ιδεολογίες τους για να ανέλθουν έρποντας σαν απαίσια φίδια...
Β) Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ.
* «εν τω ονόματι Ιησού Χριστού», ο Παύλος θεραπεύει και ελευθερώνει το δυστυχισμένο εκείνο κορίτσι και τότε ξεσπά θύελλα. Τα αφεντικά όταν είδαν ότι «εξήλθεν η ελπίς της εργασίας αυτών», δείχνουν όλη την μανία και την οργή τους εναντίον των Αποστόλων. Ο Χριστός είχε θίξει τα συμφέροντά τους.
* Το ίδιο συμβαίνει πάντοτε. Τότε, σήμερα, αύριο... Όταν ο Χριστός ξεσκεπάζει την ανομία, προσβάλλει το συμφέρον και το κέρδος της αμαρτίας, γίνεται εχθρός των άμεσα ενδιαφερομένων. Γι’αυτό ο Χριστός διώκεται από τον «άρχοντα του κόσμου τούτου». Γιατί γκρεμίζει σαν χάρτινους πύργους κάθε άνομο και παράνομο επινόημα. Προτιμούσαν οι ιδιοκτήτες να βγάζουν λεφτά από το δύστυχο – άρρωστο πλάσμα, παρά να το δουν να έχει την υγεία του και να ελευθερωθεί.
*Η γνήσια έκφραση του Χριστιανισμού απεχθάνεται την δουλεία. Ο Χριστός ήλθε να μας ελευθερώσει από τον ζυγό της αμαρτίας, από την δουλεία του Διαβόλου. Έδωσε αντίλυτρο, πλήρωσε με τί; Με το Πανάγιο Αίμα Του. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι – και είναι η πλειοψηφία – που υποστηρίζουν ότι ο Θεός σκλαβώνει με τις εντολές και τα προστάγματα...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα κηρύγματα των πολιτικών ηγετών, φιλοσόφων, ανθρώπων του ‘πνεύματος’ (όχι του Αγίου Πνεύματος) μιλούν και εκφράζουν οξύμωρα ιδεολογικά σχήματα. Υποστηρίζουν την ελευθερία, την ειρήνη, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά συγχρόνως προωθούν μορφές δουλείας, κατευθύνοντας την διάνοια των ανθρώπων σε σύγχρονες σκλαβιές. Η μόνη ελπίδα να μείνουμε ανεπηρέαστοι είναι στον «ελευθερωτή των ψυχών ημών» (Απολ. Υπαπαντής) τον Χριστό!
Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.
«έπτυσε χαμαί καί εποίησε πηλόν εκ τού πτύσματος».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μία βιβλική κίνηση μας παρουσιάζει σήμερα η ζώσα φωνή, η μελωδία η Αγιοπνευματική πού ονομάζεται Άγ. Ευαγγέλιον. Ο Χριστός δημιουργεί μάτια καί δίνει την αίσθηση της οράσεως σε ένα εκ γενετής τυφλό. Κάνει μία δημιουργία εκεί όπου υπάρχει απουσία οργάνου χαρίζοντας συνάμα με την παντοδυναμία Του και αυτή την ικανότητα στο ευεργετημένο πλάσμα Του να βλέπει.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
* Βασική απόδειξη είναι η θεραπεία του τυφλού, για το ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεόν, όπως παρουσιάζει η Π. Δ. : «χούν λαβών από της γης καί ενεφύσησεν είς το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής καί εγένετο άνθρωπος είς ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β΄, 7).
* Δεν ήταν ούτε το χώμα, ούτε το ύδωρ της πηγής στο οποίο νίφτηκε ο τυφλός η αιτία της οράσεως. Αλλά «η εκ τού στόματος εξελθούσα δύναμις, αυτή καί διέπλασε καί ανέωξε τούς οφθαλμούς αυτού». Η πράξη αυτή του Χριστού υποδηλώνει ότι «τα πάντα δι’ Αυτού εγένετο», ο κόσμος όλος, ο εγγύς καί μακριά.
* Ο Ιωάννης φωτιζόμενος από το Άγ. Πνεύμα θα το δηλώσει στο δικό του Άγ. Ευαγγέλιο πού ως πιό πνευματικό το διαβάζουμε προερχόμενοι εκ πνευματικού αγώνος μετά την Σαρακοστή: «πάντα δι’ Αυτού εγένετο, καί χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν, εν Αυτώ η ζωή ην, καί η ζωή ην το φως των ανθρώπων» (Ιωάν. α΄ 3-4).
* Βέβαια ο πιστός άνθρωπος διαθέτει και άλλα κριτήρια για να αντιληφθεί την δημιουργία ως ιδιότητα του Τριαδικού Θεού. Καθώς βλέπει μέσα του να κατέρχεται κατόπιν κατάλληλης προετοιμασίας το Τίμιον Σώμα καί Αίμα του Ιησού διακρίνει την αλλαγή και ανακαίνιση του εσωτερικού του κόσμου. Δραπετεύουν οι θλίψεις και οι ενοχές και στην θέση τους οικοδομούνται αρετές και βασιλεύουν πανανθρώπινες αξίες στο εσωτερικό του.
Β) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
* Η γέννηση κάθε ανθρώπου είναι μία νέα δημιουργία. Ο Χριστός τόνισε την αλήθεια. «ο Πατήρ μου εργάζεται έως άρτι καγώ εργάζομαι». Η εκκλησία λοιπόν διδάσκει ότι ο Θεός πάντοτε «πλάττει καί διανύστησει». Το χέρι πού έφτιαξε τον Αδάμ είναι αυτό που χορηγεί την ενέργεια καί δημιουργικότητα πάνω στην γη κατά το: «αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε την γην» (Γεν. α΄, 28).
* Άρα η έλευση του νέου ανθρώπου στον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα «οικογενειακού προγραμματισμού». Αλλά πρέπει να συντρέχουν καί πνευματικοί λόγοι – νόμοι. (πρβλ. προφήτιδα Άννα – μητέρα πρ. Σαμουήλ: «Κύριος απέκλεισε τα περί την μήτραν αυτής»).
* Επίσης οι Πατέρες της εκκλησίας διδάσκουν τα ανάλογα και έρχονται σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο κόσμος και η επιστήμη. Ιδιαιτέρως ο Ι. Χρυσόστομος θα μας πεί καθαρά καί χωρίς περιστροφές: «το τεκείν άνωθεν έχει την αρχήν, από της του Θεού προνοίας καί ούτε γυναικός φύσις, ούτε συνουσία, ούτε άλλο ουδέν αύταρκες προς τούτο εστίν». Να μπορούσε τούτο να γραφεί σε όλα τα ιατρεία των γυναικολόγων...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πολλά απ’ αυτά που ειπωθήκαν ίσως φανούν ακατανόητα στον σημερινό άνθρωπο, ο οποίος φορώντας τα ειδικά γυαλιά (αθεΐας, ιδεολογίας, τεχνοκρατίας κ.λπ.) συμπεριφέρεται «μυωπικά» η καλύτερα εθελοτυφλεί έμπροσθεν της φωτεινής αλήθειας του Θεού.
Καί πρόχειρα μου έρχονται τα σοφά λόγια της εκκλησίας: «οφθαλμούς έχουσι καί ούκ όψονται», «εάν ο οφθαλμός πονηρός ή, όλον το σώμα σου σκοτεινόν έσται», «ηγάπησαν το σκότος παρά το φως».
