ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Πράξ. 2, 1-11).
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου...».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κατά τον Μυστικό Δείπνο η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συναισθηματική φόρτιση. Ο Χριστός παρέδωσε τα Άγια Μυστήρια και συγχρόνως τον Εαυτό Του για να ανέβει πάνω στο σταυρό. Θέλοντας να ενισχύσει τους μαθητές παρέδωσε τις πολύτιμες συμβουλές Του και ασφαλώς τόνισε την παρουσία Του ακόμα και όταν θα βρίσκεται κοντά στον Πατέρα Του. «ούκ αφήσω υμάς ορφανούς, έρχομαι προς υμάς» (Ιωάν. ιδ΄ 3, 17). Γεμάτη αγάπη η υπόσχεσή Του εκπληρώθηκε – μαζί και με άλλες φυσικά – κατά την πανίερο ημέρα της Πεντηκοστής. Με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος θα συνεχιστεί η παρουσία του Χριστού μέσα στην ιστορία. Από εδώ και πέρα ο άνθρωπος θα καθοδηγείται προς την σωτηρία του, διά του Αγίου Πνεύματος... Έτσι η εορτή της Πεντηκοστής αποκτά πλέον μοναδική σημασία για τον κόσμο και την ιστορία!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ‘ΖΩΟΠΟΙΟΣ’ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ
* Η εμφάνιση του Παρακλήτου στην ανθρωπότητα δεν γίνεται για πρώτη φορά την ημέρα της Πεντηκοστής. Τι λέει η υμνολογία μας; «Ην μεν αεί και έστι και έσται, ούτε αρξάμενον, ούτε παυσόμενον» (υμνολογία – Αγ. Γρηγ. Θεολόγος). Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας διακρίνεται η ζωοποιός ενέργειά Του. Το Πνεύμα συγκρατεί την κτίση, ζωοποιεί τον πρώτο άνθρωπο αλλά και φωτίζει τους δικαίους, Προφήτες και Αγίους της Παλαιάς Διαθήκης να οδηγούν τον άνθρωπο στον Θεό.
*Αλλά και κατά τον καιρό της αναδημιουργίας του κόσμου, στην περίοδο που ο Λόγος του Θεού κατέρχεται στους ανθρώπους εκεί ενεργό παρίσταται το Άγιο Πνεύμα. Έρχεται στην Παρθένον και την επισκιάζει και ‘γεννά’ στα ηγιασμένα σπλάγχνα της τον νέον Αδάμ, τον Σωτήρα του κόσμου. Τώρα ακούγεται σαν βιαία πνοή και ‘ζωοποιεί’ το κοινωνικό σώμα του Χριστού, την Εκκλησία Του, και μένει στους πιστούς Του. Όλοι στον χώρο της εκκλησίας βιώνουμε την αναγέννηση και αναδημιουργία της υπάρξεώς μας. Ότι γκρεμίζει ο Διάβολος, διορθώνει κτίζει και ανακαινίζει ο Παράκλητος.
Β) Η ‘ΦΩΤΙΣΤΙΚΗ’ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
* Το Άγιο Πνεύμα δεν ζωοποιεί μόνο αλλά παρέχει και φωτισμό. Είναι ‘φως’ και ως φως κατοικεί στον άνθρωπο αποκαλύπτοντας την Θεία Αλήθεια. «Επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου». Λούσθηκαν όλοι, όσοι ήταν στο Υπερώο των Ιεροσολύμων, μέσα στο αποκαλυπτικό φως του Αγ. Πνεύματος. Εδώ βρίσκουν και εφαρμογή όλες οι ‘φωτεινές’ εμπειρίες των αγίων οι οποίοι με κάθαρση υποδέχθηκαν τις θείες ελάμψεις του Παναγίου Πνεύματος στην καρδιά τους. Έγιναν κατοικητήρια του Τριαδικού Θεού και πρόσφεραν τον φωτισμό τους στους συνανθρώπους τους.
* Κάθε γνώση του Θεού, κάθε βιωματική προσέγγιση των Αγίων Μυστηρίων της εκκλησίας, από τον άνθρωπο συνεπικουρείται από την φωτιστική ενέργεια του Αγ. Πνεύματος. Ο Χριστός το είπε στους μαθητές Του: «Το Πνεύμα της αληθείας θα οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν». Δεν θα μιλήσει «αφ’εαυτού» διότι από τον Χριστό θα πάρει και θα αναγγείλει τι πρέπει να πεί.
*Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μένει στάσιμος μέσα στην εκκλησία, στην πνευματική ζωή. Είναι αποτυχία, η γνώση μας για τον Κύριο να μένει χωρίς κίνηση και αύξηση. Ο Παράκλητος φωτίζει και οδηγεί στην σταδιακή αποκάλυψη της Θείας Αλήθειας. Ο άνθρωπος μεταβάλλεται θετικά, ανακαλύπτει με οδηγό τον Παράκλητο άγνωστες πνευματικές πτυχές και βιώνει μία ‘καινότητα’ κάθε στιγμή της επίγειας ζωής του. Είναι μία γνώση που δεν αποκτάται με διπλώματα και πτυχία και φροντιστήρια αλλά με τον ‘φωτισμό’ του Χριστού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Άγιο Πνεύμα είναι «Θησαυρός των αγαθών». Έχει τα πάντα. Σταθήκαμε σε δύο. ‘Φωτισμό’ και ‘ζωοποίηση’. Δύο ιδιότητες οι οποίες ‘πονούν’ όταν ατενίζουμε τον σύγχρονο άνθρωπο. Νεκρός από την αμαρτία, τυφλός από τον τρόπο που ζεί (μακριά από τον Χριστό). Μέσα λοιπόν στην Κυριακή σύναξη αυτά τα δύο βασικά αιτήματα γίνονται προσευχή για κάθε άνθρωπο. Λίγο ή πολύ όλοι έχουμε ανάγκη, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να νιώσουμε την χαρά και την γαλήνη του ουρανού και να ‘υποψιαστούμε’ λίγο την αιωνιότητα...
ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
ΥΜΝΟ ΣΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν εί μή εν Πνεύματι Αγίω» (Κορ. α΄, 12:3). Τούτος και μόνος ο Αποστολικός Λόγος μπορεί να γίνει εισαγωγικός στην υπόθεση της Αγίας Πεντηκοστής. Κανείς δεν μπορεί να προσευχηθεί, να επικοινωνήσει με τον Θεόν, να γνωρίσει τον Ιησού εάν δεν ‘μεσολαβήσει’ ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον όπου σήμερα καταπέμπεται στα κεφάλια των μαθητών αλλά και στις δικές μας υπάρξεις.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΙ
* Μεταξύ των πολλών στοιχείων που χαρακτηρίζουν την εποχή μας είναι η απόγνωση και η θλίψη που επενεργεί στον άνθρωπο μετά την αμαρτία. Τί αισθάνθηκε ο άνθρωπος όταν πίκρανε ένα Θεό, ένα τέτοιο Θεό αγάπης! Δεν βλέπεις χαρούμενα πρόσωπα, ελπιδοφόρες υπάρξεις. Ζούν απαράκλητα χωρίς να προσβλέπουν σε μία παράκληση.
*«καί εγώ ερωτήσω τον Πατέρα καί άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών είς τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας». Η έλευση του Τριαδικού Θεού και η παραμονή Του στον εσωτερικό μας κόσμο είναι ισχυρά καί βεβαία παρηγορία. Άρα η ελπίδα και η παρηγοριά δεν είναι απλά λόγια ούτε λογικά επιχειρήματα αλλά μέθεξη στην χάρη του Θεού.
*Και όταν ο Παράκλητος σκηνώσει στην καρδιά του ανθρώπου γίνεται και ο ίδιος ‘υιός παρακλήσεως’. Γίνεται παρηγορητής, αναπαύει τους γύρω του. Τέτοιοι είναι οι άγιοι του Θεού, οι Πνευματικοί Πατέρες που διασκορπίζουν φως στις καρδιές των ανθρώπων. ‘Υιοί παρακλήσεως’ που ζούν για να ζούμε και εμείς. Αυτοί είναι οι παρηγορητές μας μέσα στις θλίψεις και στις δοκιμασίες.
Β) ΠΩΣ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ;
* Καί που λοιπόν η Πεντηκοστή να τρέξουμε καί λάβουμε καί εμείς την παράκληση αυτή; Μέσα στην Θ. Λειτουργία ο ιερεύς συλλειτουργεί με τον Παράκλητο καί αποκαλύπτει τον Χριστό στους πιστούς. Και η ψυχή του πιστού νιώθει την αγαλλίαση καί την χάρη Του.
* Μέγας Βασίλειος: «είς πρόσωπον προς πρόσωπον τελείαν επίγνωση καί μύησιν αυτού του μεγάλου Θεού καί Σωτήρος των όλων Χριστού». Όλα διά του Παναγίου Πνεύματος γίνονται (ανάλυση). Η συνάντησή μας με τον Χριστό σε όποιο σταθμό της ζωής μας και αν συμβεί, με όποιες συγκυρίες, είναι μία προσωπική Πεντηκοστή!
* «Κατάπεμψον το Πανάγιό σου Πνεύμα εφ’ ημάς καί επί τα προκείμενα δώρα ταύτα» (Θ. Λειτουργία). Αν δεν κατέλθει το Πανάγιο Πνεύμα σε εμάς (Λειτουργ. – Λαϊκούς) πως θα αντιληφθούμε την αξία της Λειτουργίας, την δύναμη καί την παράκληση που προκύπτει από την μετοχή μας στα μυστήρια της ζωής;
* Δείτε όμως έναν συλλογισμό αδελφοί μου, για να καταλάβουμε την αξία και αλλαγή και τον δυναμισμό του Αγ. Πνεύματος, του Τριαδικού Θεού. Αυτά που χρησιμοποιούμε στα Τίμια Δώρα: α) το ψωμί – σιτάρι – γη β) το κρασί – αμπέλι – γη γ) η ψυχή μας – πάθη – αμαρτίες – χοϊκότητα, όλα αυτά τα αλλάζει το Πανάγιο Πνεύμα και τα κάνει ουρανό!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πολλές φορές ακούγονται εκφράσεις όπως: ο κόσμος του πνεύματος, ο χώρος του πνεύματος, θέλοντας κάποιοι να μιλήσουν για τέχνη και πολιτισμό. Όμως ο κόσμος του Πνεύματος χορηγείται από τον Παράκλητο, χορηγό κάθε καλού καί αγαθού. «Βασιλεύ Ουράνιε...» (προσευχή εκκλησίας).
