ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα
Η ΑΜΠΕΛΟΣ Η ΘΕΟΦΥΤΕΥΤΟΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σε ένα σημείο της αρχ. Θ. Λειτουργίας ο Αρχιερεύς δέεται προς τον Θεόν με τα εξής λόγια: «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν ην εφύτευσεν η δεξιά Σου» και είναι πιστεύω το κατάλληλο σημείο για να γίνει η έναρξη του λόγου μας σχετικά με το νοικοκυρεμένο αμπέλι για το οποίο ο ιδιοκτήτης του (ο Χριστός) φρόντισε να μην του λείπει τίποτα... ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε λίγα για την εκκλησία του Χριστού, όπως πρέπει να την γνωρίζουμε.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ
* Αρχή της εκκλησίας δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός. Δεν είναι ανθρώπινη και επίγεια αλλά Θεία και Ουράνια. Γι’αυτό και πρέπει να γνωρίζουμε ότι λέγοντας και σχολιάζοντας αυτήν απλά και μόνο ως ανθρώπινο οργανισμό είναι μεγάλο σφάλμα. Καμία σχέση οι διοικούντες την εκκλησία με την προέλευσή της και την πνευματική της διάσταση.
*Σαν Θεανθρώπινος οργανισμός ζωοποιείται και κατευθύνεται από το Πανάγιο Πνεύμα. Οι νηστείες, η λατρεία, οι κανόνες που υπάρχουν δεν είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα αλλά φωτισμός του Αγ. Πνεύματος σε εντεταλμένα πρόσωπα. Χρειάζεται προσοχή εκ μέρους των κληρικών στην διαχείριση αυτής της πνευματικής περιουσίας που έχουν στα χέρια τους.
*«υμείς εστέ ναός Θεού ζώντος» (Β΄ Κορ. 6,16) και τούτο το χωρίο υποδηλώνει πως πέραν του Ναού που εκκλησιαζόμαστε κάθε ένας από μας είναι ένας έμψυχος ναός ο οποίος ανάλογα με την ζωή του δοξάζει ή βλασφημεί τον Δημιουργός του, τον Τριαδικό Θεό.
*Ο Θεός δεν έχει βέβαια ένα τόπο αλλά ο Ίδιος είναι ο τόπος όλων. Όπως όμως μας λέει ο Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός τόπος Θεού είναι ο χώρος όπου γίνεται «έκδηλος η ενέργεια Αυτού» και μόνον το κορυφαίο Μυστήριο της Θ. Λειτουργίας είναι αρκετό να αποδείξει το μέγεθος της αξίας του ναού, της εκκλησίας. Στον ιερό αυτό χώρο ο άνθρωπος βιώνει αλλαγές στον εσωτερικό του κόσμο.
Β) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
* Στην εκκλησία δίδεται τιμή σε κάθε άνθρωπο. Γίνεται δεκτός χωρίς διακρίσεις και κοινωνική κατάσταση. Ο Κύριος δέχεται όλους τους ανθρώπους γιατί τους περιβάλλει η τιμή του Αγ. Πνεύματος. Ονομάζεται κάθε ένας ξεχωριστά καθώς βιώνει τα Μυστήρια του Θεού, τα αγιαστικά και σωτήρια.
* Στο πρόσωπο του βαπτισμένου χριστιανού συντελείται η αποκατάσταση της εικόνος του Θεού. Γι΄αυτό και ο ιερεύς θυμιά τον πιστό όπως και τις εικόνες. Έχει πνευματική οντότητα κάθε πιστός γιατί σ’ αυτόν βιώνεται το μυστήριο της μετανοίας και της εν Χριστώ κοινωνίας και ζωοποιήσεως.
* Και να η μεγάλη δωρεά... η εκκλησία δέχεται τον αμαρτωλό άνθρωπο, τα ράκη και τα ναυάγια της ζωής. Ότι ο κόσμος περιφρονεί και ρίχνει στα σκουπίδια, έρχεται ο μυστικός κόσμος των αγγέλων, των ανθρώπων, των δακρύων, των στεναγμών και «καταπιάνεται» με το έργο της αποκατάστασης της τραυματισμένης εικόνας στοχεύοντας στο «αρχαίο κάλλος». Πουθενά τόση τιμή, τέτοια διάσταση, για τον άνθρωπο όσο υπάρχει εντός του χώρου της εκκλησίας.
* Βλέπετε πολλές φορές ζητιάνους έξω από τον ναό. Περιμένουν ώρες για λίγα χρήματα. Μεγάλες βεβαίως είναι οι ανάγκες τους. Δεν «υποψιάζονται» όμως ότι σε λίγα βήματα πιο μέσα βρίσκεται ο πραγματικός πλούτος ο οποίος αλλάζει την ζωή μας και είναι ο Χριστός. Βλέπετε πλούσιους αδιάφορα και νωχελικά να γυρίζουν πλευρό ακούγοντας την Κυριακάτικη καμπάνα, απαξιώνοντας την λειτουργική σύναξη. Πόσο φτωχές πνευματικά είναι και οι δύο κατηγορίες. Όταν λείπει η αξία και το νόημα της ζωής...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η πνευματική ζωή είναι μια διαρκής, επίπονη και μακρινή πορεία με ποικίλα εμπόδια διάσπαρτη. Στην εκκλησία βιώνουμε την επικοινωνία Θεού και ανθρώπων. Σκοπός μας είναι σ’ αυτό το χώρο να ζούμε αδελφικά και γεμάτοι χριστιανική αγάπη ο ένας για τον άλλον. Να είναι το πρώτο μας σπίτι. Στην αρχαία εκκλησία έλεγαν «ένας Χριστιανός – κανένας Χριστιανός», θέλοντας να τονίσουν την συντροφικότητα και συναδελφοσύνη εν «Πνεύματι αγίω». Όλοι μαζί συνοδοιπόροι σ’αυτήν την γη αλλά «χάριτι Χριστού» συνοδοιπόροι και στον ουρανό!
