ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Μάρκ. ιε΄ 43 - ις΄ 8)
ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΠΟΤΕ...
«ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν Αυτόν».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα, λίγο πριν γείρει ο ήλιος στον Γολγοθά, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου ο Ιωάννης, η Παναγία μας και λίγες πιστές γυναίκες, που Τον ακολουθούσαν και Τον διακονούσαν, απέμειναν να ατενίζουν το άψυχο Σώμα του Ιησού πάνω στο Σταυρό. Θα μείνει άραγε άταφο το Σώμα του Διδασκάλου τους; Τα δάκρυα έχουν στερέψει από τον πολύ πόνο... Τα ερωτήματα τώρα έχουν σειρά... Ποιός θα τολμήσει να ζητήσει το Σώμα ενός «κακούργου»; Ποιός θα Τον κατεβάσει να αποδωθούν οι τιμές και μάλιστα πριν δύσει ο ήλιος; Να η αναπάντεχη λύση του Ουρανού! Ιωσήφ από Αριμαθαίας, Νικόδημος ο νυχτερινός μαθητής, μέλη του Ιουδαϊκού συνεδρίου εκλεκτά εξασφαλίζουν την απαραίτητη άδεια... Ο Ιησούς ενταφιάζεται!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ
* Τι πιο οδυνηρό, κατά την διάρκεια των Παθών του Κυρίου, από την εγκατάλειψη του Προσώπου Του εκ μέρους των μαθητών; Η προδοσία του Κυρίου από τον μαθητή Του Ιούδα, η φυγή των στενών φίλων και μαθητών πριν το μαρτυρικό Του τέλος… Ακόμα και ο ύπνος (!) των τριών στενοτέρων μαθητών, καθώς ο Ιησούς βρισκόταν στην τελική αγωνία, πραγματικά δίνει μια άλλη διάσταση στο συνολικό Πάθος του Απαθούς...
* Ο Πέτρος, ο ενθουσιώδης μαθητής Του, που τόσο «ηχηρά» είχε υποσχεθεί να πεθάνει για την αγάπη Του, Τον αρνήθηκε, Τον απέρριψε, Τον πρόδωσε. Έτσι οι μαθητές «πάντες αφέντες Αυτόν έφυγον» (Ματθ. 26, 56). Που είναι τα θορυβώδη πλήθη που ζητούσαν ικετευτικά βοήθεια, έλεος, ευσπλαχνία, ιατρεία, απαλλαγή ικανά ακόμα και να συνθλίψουν τον Χριστό, όπως μας λέγουν οι ευαγγελιστές, για να Τον πλησιάσουν;
* Ο Χριστός μόνος από ανθρώπινη παρηγοριά. Μόνος, στερημένος και αυτό το βλέμμα της συμπόνιας και παρηγορίας. Μακριά από κάθε γήινη προσφορά και θαλπωρή στραμμένος στον Ουρανό, στον Πατέρα Του, όπου Τον απέστειλε να υπηρετήσει και να γίνει υπήκοος στο θέλημά Του έως θανάτου, «θανάτου δε Σταυρού» (Φιλιπ. 2, 8). Η ατμόσφαιρα αποκρουστική κοντά στο Σταυρό, τα στοιχεία της φύσεως συνευδοκούν στην όλη κατάσταση και αυτό το αισθητό φως «κρύβεται» μπροστά στο όνειδος και την ασέβεια των χριστοκτόνων... Μόνος ο Ιησούς... μόνος; Αλλά βλέπω καλά;
Β) ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
* Ο Σταυρός και το φρικτό μαρτύριό Του παρήγαγε και την «ώρα» της απλής αφοσιώσεως και αγάπης. «Ειστήκησαν παρά τω Σταυρώ» (Ιω. 19, 25) Βρέθηκαν κάτω από το Σταυρό, κοντά στον Χριστό, εκτός της Παναγία Μητέρας Του, οι αγαπημένες και πιστές Του μαθήτριες. Αυτές που ενώ στην ώρα της επιτυχίας ήταν «αθόρυβες και απόμακρες» (δεν διασώζουν τίποτα για αυτές τα άγια ευαγγέλια), τώρα οι ίδιες, όχι μόνο με αυτοθυσία και τόλμη φροντίζουν για την Ταφή αλλά και θα κηρύξουν πρώτες την Ανάσταση χωρίς φόβο, γεμάτες αγάπη, τόλμη και αυταπάρνηση.
* Μπροστά λοιπόν στο Πάθος του Χριστού, οι «διαμορφωμένες καταστάσεις» του φόβου υπέβαλαν σε δοκιμασία, σε εξέταση, σε αξιολόγηση τα πρόσωπα που αγαπούσαν και γνώριζαν τον Ιησού. Μόνον η γυναικεία φύση έδειξε προθυμία και τιμήθηκε τόσο, ώστε να αξιωθεί πρώτη τον ευαγγελισμό του Αναστάσιμου μηνύματος! Δίκαιος ο Κύριος και δίκαια ανταμείβει. Αν και είχαν ακούσει, οι μαθητές, τα Μυστήρια του μέλλοντος αιώνος, την περίφημη διδασκαλία Του, είχαν δει την παράδοση των «φρικτών» Μυστηρίων Του, εντούτοις όλα αυτά δεν «στάθηκαν ικανά» να τους δώσουν την ώθηση, ώστε να υπερνικήσουν τον φόβο και την αμφιβολία. Αντίθετα οι καρδιές των Μυροφόρων αγαπούσαν τον Χριστό και υπέφεραν γι’ αυτή την αγάπη μαζί Του!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Σ’ αυτό τον κόσμο λοιπόν, ότι και αν συμβεί, η αγάπη και αφοσίωση δεν θα λείψουν. Πρέπει να ζήσουμε μ’ αγάπη, να κρατηθούμε απ’ αυτή την λεπτή κλωστή γιατί είναι η μόνη αρετή που κάνει τον άνθρωπο αληθινά καρποφόρο. Η αγάπη δεν εξετάζει θεωρίες και ιδεολογίες αλλά μιλά στην καρδιά και στην ψυχή». (Αλέξανδρος Σμέμαν)
Να γιορτή λοιπόν για την γυναίκα, για την γυναικεία φύση! Γιορτή με βάση και νόημα, γιορτή που καταξιώνει και χαρίζει προοπτικές σ’ ένα κόσμο που μπορεί να συμβάλει η αγάπη και η προθυμία του γυναικείου φύλου. Γιορτή μακριά από «ψευτοκινήματα» και «κούφιες» εκδηλώσεις. Γιορτή όπως την παρουσιάζει ο Χριστός με αλήθεια και σπουδαιότητα.
