ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Μάρκ. ι΄, 32-45)
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
«ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τα σημερινά ευαγγελικά λόγια του Κυρίου είναι αναμφίβολα μιά προφητεία για το Πάθος του Υιού του Θεού που πλησιάζει: «μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν» (Μαρκ. 10, 32). Αναφερόμενος στο «ποτήριον ο εγώ πίνω» (Μαρκ. 10, 38) ασφαλώς ο Ιησούς εννοούσε τα Πάθη Του με αποκορύφωμα τον Σταυρό. Από την άλλη οι μαθητές ονειρεύονται μεγαλεία... Δεν καταλαβαίνουν την τραγικότητα της προφητείας Του και διαποτισμένοι με το κοσμικό πνεύμα ορέγονται διακρίσεις και πρωτεία! Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης τρέχουν να «κλείσουν θέση παρά τω θρόνω» του Διδασκάλου. Μόνο που η Βασιλεία του Ιησού είναι αιματοβαμμένη, θυσιαστική, γεμάτη προσφορά και διακονία. Νομίζω πως όλα αυτά θα μπορούσαν να πουν πολλά σε μας τους κληρικούς...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΠΡΩΤΕΙΑΣ
* Οι ατελείς μαθητές στοχεύοντας σε κοσμικά μεγαλεία μας εκπροσώπησαν πλήρως εμάς τους ατελείς επίσης κληρικούς. Μη έχοντας κατανοήσει το μέγεθος της ευθύνης του ιερατικού αξιώματος, μη έχοντας αυτογνωσία της «πνευματικής μας τυφλότητος», είμαστε έτοιμοι να ανέλθουμε, όσο το δυνατόν υψηλά όχι για να υπηρετήσουμε και να προσφέρουμε στον αμπελώνα του Κυρίου, αλλά για δόξα, φήμη και προβολή.
*Δύο το ζήτησαν αλλά και οι δέκα υπόλοιποι αγανάκτησαν, που σημαίνει ότι είχαν το ίδιο πάθος. Όπως ακριβώς εκδηλώνεται και στον χώρο των κληρικών. Ένας προάγεται και οι υπόλοιποι ψάχνουμε «τα αρνητικά του» για να του προσάψουμε κατηγορίες. Για δάφνες πολλοί έτοιμοι, για δουλειά, συνέπεια και προσφορά μετρημένοι.
*Ο Κύριος φιλόστοργα μαζεύει κοντά τους μαθητές Του και τους εξηγεί. Μαζί τους και εμάς τους κληρικούς Του και μας νουθετεί! Έτσι ακριβώς – μας μιλάει νοερά – επεθύμησε και ένας άγγελος να γίνει «υψηλότερος» από τον Θεό. Εκεί στον Θρόνο Του Πατέρα Μου... και έπεσε «πτώμα εξαίσιο» συμπαρασύροντας μαζί του στην άβυσσο και άλλους πολλούς. Ο υπερήφανος ομοιάζει με τον διάβολο...
Β) ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
* Και έτσι βρίσκει ευκαιρία, να αναπτύξει – αναλύσει, ο Κύριός μας τα της Βασιλείας Του. Στον δικό Του χώρο η Βασιλεία είναι «πνευματική», δεν έχουν θέση τέτοιες νοοτροπίες εξουσίας και κυριαρχίας. Ο πιο «μεγάλος» είναι αυτός που μπορεί να υπηρετεί όλους! Αυτό έκανε και ο Ίδιος. Έγινε άνθρωπος για να μας υπηρετήσει. Έλαβε μορφή δούλου για να μας διακονήσει. Έδωσε την ζωή Του – ύψιστη διακονία – για να σωθούμε όλοι εμείς οι «σκλάβοι» της αμαρτίας.
* Εμείς οι κληρικοί λοιπόν να καταλάβουμε, ότι κατέχουμε ένα τμήμα της Βασιλείας του Ιησού – ως εργάτες Του – μιας Βασιλείας διακονίας και προσφοράς. Δεν έχουμε δικαίωμα, λόγω της θέσεώς μας, να επιζητούμε προβολή και κυριαρχία πάνω σε άλλους πιστούς. Δεν είμαστε δυνάστες αλλά υπηρέτες του ανθρώπινου πόνου. Όχι για δόξα και πλουτισμό, αλλά για προσφορά και θυσία. Μεγάλοι στην Εκκλησία δεν είναι όσοι έχουν κάποια περίοπτη θέση, αλλά οι ταπεινοί, αυτοί που δέχονται με χαρά να επιτελούν ταπεινές διακονίες και να είναι παραγκωνισμένοι για το καλό του συνόλου.
* Και ενώ προσπαθούμε εξωτερικά να φαινόμαστε κληρικοί, η διάθεσή μας να συμπορευθούμε με τον Χριστό, δημιουργεί ένα εσωτερικό μεγαλείο: μας κάνει να μοιάζουμε ουσιαστικά με τον Χριστό, το Μεγάλο Διάκονο των ανθρώπων. Σε Αυτόν που πρόσφερε τα πάντα για τον άνθρωπο χωρίς απαίτηση ανταποδόσεως και αναγνωρίσεως. «Μεταμορφώνεται» η ζωή μας σύμφωνα με την δική Του και ζούμε μια ζωή πληρότητος και ευλογίας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι καιρός να πλησιάσουμε, και να προσευχηθούμε όχι για να πάρουμε κάτι από τον Κύριο. Να πάρουμε «τον Ίδιο» τον Κύριο στην ύπαρξή μας. Ένα δώρο, μια ευλογία δική Του θα αλλάξει ασφαλώς την ζωή μας. Αν έρθει όμως ο Ίδιος, αν τα βήματά Του γίνουν και δικά μας πόσο διαφορετικοί θα νιώσουμε και τι προσφορά θα κάνουμε στους συνανθρώπους μας. Σήμερα ο Χριστός μίλησε πρώτα σε μένα και ύστερα σε σένα. Και απ’ τους δύο περιμένει αλλαγή. Για ν’ αλλάξει η Εκκλησία, η οποία αποτελείται από Εκείνον, από μένα και από σένα!
