(Μάρκ. α΄, 1 - 8).
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
«...αυτός δε βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω.» (Μάρκ. α΄, 8).
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το σημερινό Ευαγγέλιο, αλλάζοντας τόπο δράσης, μας προτρέπει να αφήσουμε την Βηθλεέμ και τα περίχωρα. Μπροστά μας ανοίγεται το τραχύ και άγονο τοπίο της ερήμου. Μία φωνή ισχυρή και αποφασιστική αντηχεί και αυτή ανήκει στον Πρόδρομο Ιωάννη. Εκεί, πλησίον του Ιορδάνου ποταμού, προσφέρει στους προσερχομένους το βάπτισμα της μετανοίας. Δεν παραλείπει όμως να παρασκευάζει τους ανθρώπους να δεχθούν τον Χριστό. «εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός δε Βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκ. α΄, 8). Ώστε λοιπόν το Βάπτισμα του Χριστού σχετίζεται με το Άγιο Πνεύμα. Σε μας η διατύπωση του Προδρόμου γίνεται αφορμή για να αναφερθούμε ακροθιγώς στο Μέγα Μυστήριο.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
* Έρχεται στον Ιορδάνη ο Χριστός. Μαζί με το πλήθος, μα τα μάτια του Προδρόμου στέκονται ερευνητικά στο πρόσωπό Του. «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιω. α΄, 29). Συγκλονίζεται, «τί θέλει ο αναμάρτητος», ο «μη γνούς αμαρτίαν» (υμνολογία), μπροστά στο ύδωρ ζητεί το Βάπτισμα. Η πηγή του Αγίου Πνεύματος δεν χρειαζόταν Άγιο Πνεύμα γιατί το είχε. Οι άνθρωποι κάθονταν, ως γνωστό, μέσα στο ποτάμιο ύδωρ και εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Ο Χριστός; Γιατί βρέθηκε εκεί αφού τίποτα δεν είχε διαπράξει «ο πάσης επέκεινα καθαρότητος» (υμνολογία).
* Παρατηρεί ο ι. Θεοφύλακτος πως ο Χριστός έρχεται προς τον Πρόδρομο γιατί είναι η ώρα που πρέπει να Τον γνωρίσει ο λαός. Το πλήθος που συγκέντρωνε ο Βαπτιστής θα πληροφορηθεί Ποιός είναι και τι ακριβώς θα κάνει μέσα στον κόσμο. «Ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιω. α΄, 29), ας το επαναλάβω άλλη μία φορά. Θα πάρει πάνω του την αμαρτία όλου του κόσμου. Κάτι μοναδικό, κάτι πρωτάκουστο, ένα εγχείρημα δυσθεώρητο για τον άνθρωπο, πραγματοποιήσιμο για τον παντοδύναμο Θεό!
* Συνάμα ο Ουρανός καταθέτει την δική του επιβεβαίωση. Ο Πατήρ περιβάλλει με κύρος τον Υιόν Του. Όχι το κύρος που καταξιώνει στα ανθρώπινα μάτια, αλλά εκείνο το Τριαδικό. Η ανάπλαση του ανθρώπου συντελείται μέσα από την ενότητα και ομοφωνία της Αγίας Τριάδος. Ο Πατέρας λέγει «συ ει ο υιός μου ο αγαπητός» (Μάρκ. 1, 11), ενώ ο Υιός πορεύεται στο Βάπτισμα και το Άγιο Πνεύμα «ωσεί περιστεράν» (Ματθ. γ΄, 16) καταβαίνει επ’ Αυτόν.
Β) ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
* Όσοι πιστοί έλαβαν το Βάπτισμα του Χριστού πήραν την χάρη του Αγ. Πνεύματος, δηλαδή τα όπλα για να πολεμήσουν τον διάβολο και την αμαρτία. Είναι το εισαγωγικό Μυστήριο με το οποίο ο Κύριός μας βάζει τα πνευματικά θεμέλια στην ψυχή του ανθρώπου. Και αυτά πραγματικά θα τον κρατήσουν όρθιο την ώρα του πειρασμού, την ώρα των θλίψεων και των δοκιμασιών. Γεμάτος θάμβος ο υμνωδός ψάλλει: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε αλληλούια».
* Παρ’όλα αυτά το Βάπτισμα δεν είναι ένα στατικό Μυστήριο, αντίθετα γίνεται η αφετηρία για την πάλη του πιστού ανθρώπου «προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφ. 6, 12). Ο κάθε ένας από εμάς είναι ένας μικρόθεος κατά χάρη, γνήσιο παιδί του Θεού και αυτό πρέπει να φανεί στο στάδιο των αγώνων, την ώρα της πνευματικής μάχης.
* Το ερώτημα όμως πάντοτε θα παραμένει∙ τί κάναμε για να διατηρήσουμε την χάρη του Αγ. Βαπτίσματος; Ποιά είναι η πνευματική μας πορεία μετά την κολυμβήθρα; Εδώ τα πράγματα είναι άκρως απογοητευτικά. Καμία πνευματική προσπάθεια, κανένας αγώνας και μία συμπεριφορά σαν να μην ξέρουμε τον Θεό, σαν να μην συναντηθήκαμε ποτέ μαζί Του... Από βασιλόπουλα, δούλοι των αισθήσεων και της αμαρτίας...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι βρίσκονται στην τραγική θέση να ομολογήσουν ότι αν και λούσθηκαν στην φωτοφόρο χάρη του Θεού (κατά το Άγιο Βάπτισμα), προτιμούν το ψηλαφητό και παχυλό σκοτάδι των παθών. Αρκετοί προχωρούν και σε ακραίες διαπιστώσεις, αφού μέμφονται ακόμα και τους γονείς που αποφάσισαν να τους βαπτίσουν χριστιανούς εκμεταλλευόμενοι το νηπιακό της ηλικίας τους! Και ερωτώ ταπεινά τους ίδιους: «Γιατί δεν τους κατηγορείτε ανάλογα όταν σας έδιναν ένα φάρμακο, ενδεχομένως για να σώσουν την ζωή σας; Τότε σαν νήπια που ήσασταν γιατί δεν σας έδωσαν το “δικαίωμα” να αποφασίσετε αν θα ζήσετε ή θα πεθάνετε;» Μην με κοιτάτε με απορία καθόλου... στο διάβολο απαντήστε που τέτοια και συνθετότερα εγείρει στις διάνοιες των ανθρώπων!
