ΛΑΖΑΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Λίγο πριν από τη σταυρική θυσία του ο Χριστός βρίσκεται με τους μαθητές του στην περιοχή πέραν του Ιορδάνου, στον τόπο όπου βάφτιζε ο Άγιος Πρόδρομος.
Στην μακρινή Βηθανία ο φίλος του Χριστού Λάζαρος έχει αρρωστήσει βαριά.
Οι αδελφές του βλέποντας την κατάσταση του στέλνουν δικό τους άνθρωπο στο σπίτι που έμενε ο Κύριος για να τον ενημερώσουν.
Όταν ο αγγελιαφόρος πληροφορεί τον Χριστό για τον Λάζαρο εκείνος φυσικά θα μπορούσε να τον γιατρέψει από εκεί με μόνο τον λόγο Του.
Πλίν αποκαλύπτει στους μαθητές ότι η ασθένεια αυτή του Λαζάρου δεν είναι προς θάνατον, αλλά για τη δόξα του Θεού, για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου.
Ο κύριος καθυστερεί παρά το επείγον της είδησης να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της οικογένειας του Λαζάρου για δύο ολόκληρες ημέρες.
Έχει τον δικό του σκοπό, θέλει να πεθάνει ο Λάζαρος, θέλει να ταπεινώσει τον θάνατο για Τρίτη φορά, πριν τον καταργήσει οριστικά, τον πατήσει ‘’ θανάτω θάνατον πατήσας ‘’.
Την τρίτη ημέρα και ενώ ήταν όλι μαζί δίνει εντολή να ξεκινήσουν για την Ιουδαία.
Οι μαθητές με ένα στόμα τον αποτρέπουν, φέρνουν δικαιολογίες, τον θυμίζουν - σαν να μη ξέρει- ότι λίγο πριν οι Ιουδαίοι ζητούσαν να τον λιθοβολήσουν, να τον φονεύσουν.
Επάνω στην συζήτηση ο Ιησούς τους ενημερώνει ότι ο φίλος τους Λάζαρος κοιμήθηκε !! πως το έμαθε??
Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών όπως ‘’ είδε ‘’ τον Ναθαναήλ να διαβάζει τον Νόμο κάτω από την συκιά.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ο Θεός ονομάζει τον θάνατο ύπνο γιατί έτσι είναι, γιατί Αυτός είναι η Ζωή και η Ζωή είναι πάνω από όλα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ φανέρωσε ότι ο θάνατος είναι ύπνος και τίποτε παραπάνω.
Οι μαθητές που ξέρουν ότι ο Λάζαρος ήταν άρρωστος στο άκουσμα του ύπνου ενθουσιάζονται γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε όταν ο άρρωστος κοιμηθεί, αναλαμβάνει δυνάμεις και αναρρώνει.
Δεν σκέφτονται πώς γνωρίζει ο Δάσκαλος ότι κάποιος σε μακρινό τόπο κοιμάται η είναι ξύπνιος?
Ο Χριστός τους φανερώνει την πραγματικότητα ο ύπνος δεν είναι ένας απλός ύπνος ο Λάζαρος έχει πεθάνει.
Έχει στα χέρια του την ψυχή του και την αναπαύει.
Προτρέπει ‘’ ἄγωμεν πρός αὐτόν ‘’.
Τότε ο Θωμάς μπροστάρης παρακινεί τους φίλους, ‘’ ας πάμε και εμείς μαζί του, να πεθάνουμε, να θυσιαστούμε ‘’ εύκολα λόγια γι΄ αυτόν που ήθελε ψηλαφητές αποδείξεις για την Ανάσταση, που ετοιμαζόταν μετά τη Σταύρωση και την ταφή του Χριστού να πάει για ψαρέματα πάλι.
Ο Ιησούς κάνει εξ επίτηδες το ταξίδι μακρινό τέσσερις ολόκληρες ημέρες μέχρι να φθάσει στη Βηθανία.
Θέλει όταν φθάσει εκεί ο Λάζαρος να είναι προχωρημένος νεκρός μέσα στο μνήμα.
Όταν έφθασε στη Βηθανία και πλησίαζε στο σπίτι του Λαζάρου έρχεται να τον προϋπαντήσει η Μάρθα που παραπονιέται ότι εάν ήταν στην ώρα του ο Κύριος ο αδερφός της δε θα πέθαινε.
Ομολογεί όμως ότι πιστεύει πώς ότι και αν ζητήσει από το Θεό ο Ιησούς θα του το κάνει.
Ο Κύριος της απαντά ‘’ ο αδελφός σου θα αναστηθεί ‘’ .
Η Μάρθα νομίζει ότι ο Ιησούς αναφέρεται για την εσχάτη ημέρα και ομολογεί την πίστη της για την ανάσταση της έσχατης ημέρας.
Ο Ιησούς ορθά κοφτά, χωρίς παρεκτροπές, χωρίς υπεκφυγές, λέει τον λόγο που δε θα μπορούσε να πει κανένας στον κόσμο παρά μόνον αν ήταν ο Θεός . ‘’ Εγώ είμαι η Ανάστασης και η Ζωή, όποιος πιστεύει σε μένα και αν πεθάνει θα ζήσει, κάθε ζωντανός που πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ‘’.
Στο λέω να το πιστέψεις Μάρθα . Το πιστεύεις; ρωτάει την Μάρθα και όλο τον κόσμο.
Για μας τα παιδιά του ο λόγος αυτός είναι βάλσαμο και χαρά, μας γνωρίζει ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ τον αιώνιο θάνατο, αλλά όσο διαρκεί ο ύπνος.
Θα μας αναπαύει στα χέρια του και στο παγκόσμιο ξύπνημα θα Τον απολαύσουμε μαζί με όλους τους Αγίους.
Ποιος πάνω στη γη είπε ποτέ ότι είναι αναμάρτητος. ‘’ τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας ‘’ (Ιων.η 46) ‘’ ἔρχεται ὁ τοῦ κόσμου τούτου ἄρχων και ἐν ἐμοί οὐκ ἔχει οὐδέν (Ιων.ιδ30).
Ποιος είπε για τον εαυτό του ‘’ ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου ‘’
‘’ ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ άλήθεια και ἡ ζωή ‘’
‘’ ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι’’
Κανείς και πουθενά ! ! . Μόνο ένας Θεός μπορούσε να τα πει όλα αυτά και να μην τον περάσουν για τρελό και να μην τον ακολουθήσει κανένας.
Η Μάρθα φεύγει και φωνάζει την αδελφή της Μαρία που έρχεται να συναντήσει τον Δάσκαλο.
Ο πολύς κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος στο σπίτι και την αυλή νομίζει ότι θα πάει στο μνήμα για να κλάψει τον αδελφό της, την ακολουθούν και φθάνουν όλοι μαζί τον Χριστό.
Μόλις συναντά τον Ιησού παραπονήτε και αυτή για την απουσία του.
Η Μαρία αρχίζει να κλαίει και όλοι οι συγκεντρωμένοι.
Ο Κύριος ταράσσεται ‘’ ἐνεβριμήσατο τῶ πνεύματι ‘’.
Ρωτά που είναι θαμμένος ο Λάζαρος και δακρύζει.
Οι Ιουδαίοι χωρίς να ξέρουν γιατί δακρύζει νομίζουν ότι αυτό γίνεται επειδή τον αγαπά πολύ.
Μερικοί πάλι μιλάν φωναχτά πως θα μπορούσε αυτός που άνοιξε τα μάτια του τυφλού εάν ενεργούσε έγκαιρα, να μην άφηνε να πεθάνει ο Λάζαρος.
Όταν φτάνουν στον θολωτό τάφο ο Ιησούς ζητά να μετακινηθεί ο μεγάλος λίθος που έκλεινε την είσοδο του τάφου για να μην πηγαίνουν ζώα.
Η Μαρία τον ενημερώνει ότι ο νεκρός θα μυρίζει επειδή έχουν περάσει τέσσερεις ημέρες από τον θάνατο του.
Ο Παντοδύναμος ζητά ως άνθρωπος να απομακρυνθεί ο λίθος, ως Θεός θα τον αναστήσει.
Ευχαριστεί τον Πατέρα για τη Βουλή Του, για την ευλογία Του, για τη δόξα Του.
Τότε με μεγάλη φωνή ο μόνος Δυνατός και Κραταιός διατάσσει : Λάζαρε βγες έξω από το μνήμα.
Ως Θεός διατάζει και απαιτεί να φύγει ο θάνατος, να φύγει ο έσχατος εχθρός μας, να φύγει η καρικατούρα από την κτίση.
Σε λίγες ημέρες θα τον διώξει για πάντα και δεν θα χρειαστεί να το επαναλάβει.
Η προσταγή του εκτελείται αμέσως, ο Λάζαρος σηκώνεται παρόλο δεμένος χειροπόδαρα και με τα νεκρικά φορέματα.
Εδώ δεν έχουμε απλώς μία ανάσταση, όπως έγινε στον μόλις νεκρό παιδί της χήρας της Ναίν ή της κόρης του Ιαείρου.
Εδώ έχουμε μία αναδημιουργία του σώματος του Λαζάρου διότι είχε αρχίσει η διάλυση του σώματος του, δεν υπήρχαν όργανα, δεν υπείρχε τίποτα ακέραιο στο σώμα του, όλα άρχισαν να σαπίζουν.
Έχουμε μία ξεκάθαρη αναδημιουργία μαζί με την ανάσταση.
Μόλις οι Ιουδαίοι είδαν το φοβερό και μεγάλο σημείο της ανάστασης πίστεψαν πολλοί.
Άλλοι όμως έφυγαν και διηγήθηκαν τα γεγονότα στους γραμματείς και αρχιερείς οι οποίοι αποφάσισαν μαζί με το Χριστό να θανατώσουν και τον Λάζαρο.
Στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ο πλούσιος ζήτησε να αναστηθεί ο Λάζαρος και να πάει στα αδέλφια του για να μετανοήσουν και να μην κολαστούν και αυτοί.
Εκεί ο Αβραάμ αρνήται. Εδώ ο Χριστός τους κάνει το χατίρι, ανασταίνει τον Λάζαρο όμως αυτοί αντί να μετανοήσουν πήραν απόφαση να θανατώσουν και τον Λάζαρο μαζί με τον Κύριο.
Ο Ιησούς δακρύζει μπροστά στο μνήμα του φίλου του είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία της θέσεως του απέναντι στον θάνατο.
Δεν λέει στη Μάρθα και στους Ιουδαίους, δεν υπάρχει πρόβλημα όλα είναι καλά με τον αδελφό σας, τώρα ο Λάζαρος είναι στον παράδεισο, εκεί όλα είναι καλά, απαλλάχθηκε από αυτό το δύσκολο και το βασανιστικό κόσμο, έφυγε από αυτήν την ψεύτικη ζωή.
Δεν επαναλαμβάνει τις αιτιάσεις και τα λόγια που λέμε εμείς σε τέτοιες δύσκολες και αμήχανος περιπτώσεις για να παρηγορήσουμε ή να παρηγορηθούμε αλλά δακρύζει.
Όλες οι αρχέγονες θρησκείες, η ελληνική φιλοσοφία, ο βουδισμός, οι μύστες και οι σοφοί όλων των εποχών αλλά και κάθε θρησκεία πάνω στη γη προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο ικανό να συμβιβαστεί με το θάνατο.
Βλέπει ότι ο θάνατος είναι κάτι το ανίκητο, βρίσκεται σε δυσκολία να απαντήσει στο ερώτημα γιατί πεθαίνουμε.
Βλέπει το σώμα να κουράζεται, να υποφέρει, να αρρωσταίνει, να είναι προβληματικό, και εμπόδιο.
Βλέπει τον άνθρωπο να μαραζώνει από τις αρρώστιες που βασανίζουν το σώμα του.
Καταλήγει λοιπόν η φιλοσοφία ότι αυτό το σώμα πρέπει να πεθάνει, καλά κάνει που πεθαίνει, είναι άχθος αρούρης, είναι δημιούργημα ενός κατώτερου Θεού.
Από την άλλη πλευρά όλη η ανθρωπότητα αδυνατεί να πιστέψει ότι ο άνθρωπος εξαντλείται με την παρουσία του επάνω στη γη.
Ένας άλλος κόσμος ταιριάζει για τον άνθρωπο λένε, ο κόσμος των ψυχών απαλλαγμένος από την εξάρτηση της ύλης, της σωματικής ζωής, ελεύθερος, φωτεινός, άυλος, πνευματικός.
Αυτόν ανοίγει ο θάνατος, έτσι γίνεται η αποδοχή του και ο συμβιβασμός μαζί του.
Ο Χριστός όμως δακρύζει μπροστά στο θάνατο του φίλου του, δακρύζει όπως δακρύζει και θυμώνει ένας δημιουργός, ένας καλλιτέχνης που βλέπει να έχουν καταστραφεί τα έργα του από κάποιον εχθρό.
Αποκαλύπτει τη δική του θέση αρνείται να συμβιβαστεί μαζί του.
Ο θάνατος είναι μία κατάσταση μη επιθυμητή, είναι κάτι το αφύσικο, το διεστραμμένο, το αποτρόπαιο, είναι εχθρός.
Ο Θεός δημιούργησε τη ζωή ο ίδιος ονομάζεται Ζωή και ζωοπάροχος, όλα τα δημιούργησε ‘’ καλά λίαν ‘’.
Εάν ο θάνατος είναι μία ανεκτή κατάσταση, εάν είναι ο ανώτερος και ασάλευτος νόμος της δημιουργίας τότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ.
Τότε το ‘’ καλά λίαν ‘’ της δημιουργίας είναι ένα χονδροειδέστατο ΨΕΜΑ.
Για το Χριστό ο θάνατος είναι εχθρός που καταστρέφει τα δημιουργήματά του.
Ο Θεός είναι Θεός ζώντων δεν μπορεί να υπάρχει θεός νεκρών.
Όταν στο όρος Σινά ο Χριστός δίνει εντολή στον Μωυσή να γυρίσει στην Αίγυπτο και να σώσει το λαό, ο Μωυσής του ζητά να πληροφορήσει τον λαό ποιος είναι.
Εκείνος του απαντά ότι είναι ο Θεός Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ.
Την εποχή του Μωυσή όμως οι Πατριάρχες ήταν νεκροί.
Είναι δυνατόν να καυχάται ότι είναι θεός πεθαμένων.
Πως όμως ο θάνατος κατόρθωσε να γίνει άρχοντας του κόσμου τούτου, το φόβητρο τής ζωής;
Από την Γραφή γνωρίζουμε ότι ‘’ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν οὐδέ τέρπεται ἐπ΄ ἀπωλεία ζώντων ‘’.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει στο σύμπαν μια δύναμη που δεν έχει τη ρίζα της στο Θεό, μία δύναμη που Εκείνος δεν δημιούργησε, και δεν την αποδέχεται, έρχεται σε αντίθεση μαζί του.
Ο Απόστολος Παύλος αποκαλύπτει ότι ο θάνατος ήρθε στον κόσμο διά της αμαρτίας.
Ο θάνατος για την Εκκλησία είναι μία διαστροφή, είναι εχθρός.
Ο άνθρωπος δεν θέλησε τη ζωή, θέλησε το χαμό του, δεν θέλησε τη ζωή της χαράς, της αγάπης που του δόθηκε ελεύθερα με την κοινωνία του Θεού .
Δεν θέλησε την ζωή του σαν κοινωνία αγάπης.
Θέλησε τη ζωή για τον εαυτό του. Θέλησε την ζωή χωρίς την ΖΩΗ, γι αυτό ήρθε ο θάνατος.
Τώρα έρχεται ο Χριστός στη γη για να καταργήσει το θάνατο.
Η σάρκα των ανθρώπων όμως είναι μολυσμένη με τον θάνατο.
Για να φύγει το σαράκι από το ξύλο το καίμε, πρέπει να πεθάνει η φθορά που μπήκε μέσα μας με την αμαρτία, όμως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον θάνατο της φθοράς.
Η ανάσταση θα φέρει σώματα χωρίς μόλυνση, χωρίς φθορά, όμως ΣΩΜΑΤΑ
Θα αγιάσει το σύμπαν που δεν θα φθείρεται, για να το απολαμβάνουν προς δόξα Θεού οι κληρονόμοι του.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
