ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα . Σάββα (Πράξ. ια΄, 19-30)
NOMEN CHRISTIANUM
«χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τους μαθητάς Χριστιανούς»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στους οπαδούς του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού, αρχικά, έδωσαν το όνομα «μαθητές του Χριστού». Οι πράξεις των Αποστόλων μας διασώζουν την μαρτυρία πως όταν κήρυξαν στην Αντιόχεια ο Παύλος και ο Βαρνάβας, για ένα χρόνο, κατάφεραν να γυρίσουν πολλούς κατοίκους στην πίστη του Ιησού. Τότε πρωτοακούστηκε και αποδόθηκε σε αυτούς το όνομα «χριστιανός» και έγινε «πολυθεΐας αντίπαλος». Ας δούμε όμως αυτό το όνομα... την δύναμή του, τον κίνδυνο που έκρυβε και κρύβει, ενώ αμέτρητοι το ακολούθησαν και το ακολουθούν έχοντας αυτό «καύχημα» στη ζωή τους.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
* Κάθε όνομα που δίδεται εκφράζει τον ρόλο και την αποστολή. Το όνομα χριστιανός εκφράζει μία νέα ζωή. Την «εν Χριστώ ζωή». Αυτή που μας δίδεται με το Άγιον Βάπτισμα: «Όσοι εις Χριστόν...αλληλούια». Δηλαδή καλείται να συνεχίσει τον ρόλο και την αποστολή του Ιησού μέσα από την ίδια του την ζωή.
* Να και η μαρτυρία γι΄αυτό στην προς Διόγνητο επιστολή: «Κατοικούν στην ιδιαίτερή τους πατρίδα, αλλά σαν πάροικοι. Μετέχουν σ’ όλα τα πράγματα ως πολίτες και υπομένουν τα πάντα ως ξένοι. Κάθε ξένο μέρος είναι γι΄αυτούς πατρίδα και κάθε πατρίδα είναι γι’ αυτούς ξένο μέρος. Νυμφεύονται όπως όλοι οι άνθρωποι, κάνουν παιδιά, αλλά δεν φονεύουν τα γεννώμενα. Έχουν σάρκα αλλά δεν ζουν σαρκικά. Πείθονται στους ορισμένους νόμους του κράτους, αλλά με την ζωή τους νικούν τους νόμους. Αγαπούν όλους και από όλους καταδιώκονται, αγνοούνται και κατακρίνονται. Πεθαίνουν κατά κόσμον και ζωογονούνται από τον Θεόν. Είναι φτωχοί και πολλούς πλουτίζουν» (σχολιασμός).
* Τελικά ο Χριστιανός δεν φαίνεται μόνο από το εξωτερικό σχήμα ότι ανήκει στην Εκκλησία. Είναι ο τρόπος ζωής, η αντίληψη που έχει και ο βίος του πεπληρωμένος από την χάρη του Θεού. «Πανταχόθεν είναι γνώριμον, από του βαδίσματος, από του βλέμματος, από του σχήματος, από της φωνής» (Ι. Χρυσ.). Τα πάντα φανερώνουν την πίστη τους και όσα κάνουν είναι αγαθή εκδήλωση των ψυχικών τους συναισθημάτων.
Β) ΕΜΕΙΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
* Και ακούγοντας αυτά εμείς σήμερα στεναχωρούμαστε που έχουμε μεγάλη «ποιοτική» απόσταση από την αληθινή εικόνα του χριστιανού. Δυστυχώς αδελφοί μου η ζωή μας, και αρχίζω από εμένα πρώτα, δεν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός χαρίζει ελπίδα, πίστη, αγάπη και αυτά λείπουν από την ψυχική μας κατάσταση. Εύκολα κλονιζόμαστε και καταθέτουμε τα όπλα.
* Στο όνομα του Χριστού έγιναν πόλεμοι (Σταυροφορίες) παρόλο που ο Παύλος ονομάζει τον Κύριο «η Ειρήνη ημών» (Εφ. 2, 14). Ο Δυτικός κόσμος κατέσφαξε, στραγγάλισε και ακόμα συνεχίζει, λαούς, ιδεολογίες, πολιτισμούς. Και εμείς οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε το θάρρος να τους αποκηρύξουμε και τους ονομάζουμε «εν Χριστώ» αδελφούς.
* Το όνομα χριστιανός έγινε και είναι αντικείμενο ειρωνείας και σχολίων. Ασφαλώς ο χριστιανός που ονειδίζεται «ένεκεν εμού» είναι άξιος μακαρισμού κατά το Ευαγγέλιον. Και όμως ο χριστιανός είναι σαν το αλάτι σε μία κοινωνία που σήπεται και σταδιακά αποχρωματίζεται θρησκευτικά, καθώς φοβερά αμαρτήματα «νομιμοποιούνται». Το όνομα χριστιανός θα πρέπει να είναι το φως που μας διαχωρίζει από το σκοτάδι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μελετώντας ιστορικά τους διωγμούς των πρώτων χριστιανών και εμβαθύνοντας στις απολογητικές μαρτυρίες τους ενώπιον των τυράννων, θα δούμε, ότι οι υποψήφιοι μάρτυρες διώκονταν για το «όνομα» (= nomen Christianum). Και σ’ αυτό καλούνταν να πάρουν θέση αν δηλαδή θα ομολογούσαν την χριστιανική τους ιδιότητα η όχι. Τέτοια σπουδαιότητα φέρει τούτο το όνομα. Παρόλο όμως το κυνήγι και τον διωγμό του «τότε» και του «σήμερα» ο Κύριος προστατεύει και ενισχύει τους πιστούς του δούλους. Κάποτε σε ένα βασιλικό αγρόκτημα έτρεχε ένα ελάφι και είχε την ταμπέλα «ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ». Κανένας δεν τολμούσε να το πειράξει. Και εμείς έχουμε την ταμπέλα του «χριστιανού». Ο ίδιος ο Χριστός είπε για μας: «και ου μή απωλούνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου» (Ιω. ι΄, 28)
Περί των κηρυγματικών σχεδιαγραμμάτων
