ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Η παραβολή του αχαρίστου δούλου.
Ο Άγιος Πέτρος ερωτά τον Ιησού ‘’ πόσες φορές εάν αμαρτήσει σε εμένα ο αδελφός μου, εγώ πρέπει να τον συγχωρήσω? Έως επτά?
Στην εβραϊκή παράδοση της εποχής του Ιησού μας είναι γνωστό από ραβινικά κείμενα.
Ότι ορισμένοι δάσκαλοι περιόριζαν σε τρείς η τέσσερεις τις περιπτώσεις όπου ήταν επιτρεπτή η προς τον αδελφό συγχωρητικότητα.
Ο Κύριος απαντά σύμφωνα με το πνεύμα της διδασκαλίας του
‘’ εβδομηκοντάκοις επτά ‘’ δηλαδή απεριόριστα.
Αμέσως μετά από την απάντηση του ο Ιησούς λέει την σημερινή παραβολή.
Αυτή μας διασαφηνίζει την συμπάθεια και συγχωρητικότητα που πρέπει να έχουμε προς τους άλλους.
Σαν συνέπια της ευσπλαχνίας και του ελέους του Θεού προς εμάς.
Είναι η εμπειρία των ανθρώπων που γνώρισαν την άφεση των αμαρτιών τους και βίωσαν την αγάπη του Θεού.
Το βίωμα της λυτρώσεως μας πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα την ανάλογη συμπεριφορά επιείκειας και συγχωρητικότητας απέναντι στους αδελφούς μας.
Η παραβολή παρουσιάζει την εικόνα του Βασιλέα που καλεί σε λογοδοσία τους ανθρώπούς του.
Αρχίζει την λογοδοσία από ένα οφειλέτη ‘’ μυρίων ταλάντων ‘’.
Ποσό αστρονομικό και αδιανόητο ίσο με 60.000.000 χρυσές δραχμές η 100.000.000 τάλαντα.
Γιατί όμως η οφειλή έφθασε σε τέτοια αδιανόητα ύψη και μάλιστα στα χέρια ενός δούλου?
Ο Κύριος παρομοιάζει την Βασιλεία των Ουρανών με την Βασιλεία όπου γίνεται η λογοδοσία.
Όποιος έχει την ευλογία και συναριθμείται με τους δούλος του Θεού και κληρονομεί την αθανασία εντελώς δωρεάν.
Οφείλει στον ζωοδότη Δημιουργό ποσό αμύθητο και αμέτρητο.
Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του ?
Βέβαια όλος ο κόσμος έχει μεγαλύτερη αξία από τα μύρια τάλαντα.
Άρα η αξία της σωτηρίας της ψυχής είναι αμέτρητη και πάνω από τα μύρια τάλαντα.
Αυτό το αδιανόητο ποσό και όχι μόνο οφείλουμε όλοι οι δούλοι του Βασιλέως για την αθανασία και την δυνατότητα που μας δώρισε να μετέχουμε της Βασιλείας του.
Ο Βασιλεύς δείχνει ευσπλαχνία στην αδυναμία του ανθρώπου που δεν έχει να αποδώσει το ωφελούμενο ποσό και τον απαλλάσσει από την υποχρέωση της οφειλής.
Ο δούλος που απαλλάχθηκε από την αμύθητη οφειλή, στη συνέχεια δείχνει την αγνωμοσύνη, την διαστροφή και το μίσος του.
Ενώ έπρεπε να είναι εβδομηκοντάκοις επτά χαρούμενος και ευτυχισμένος για την ευλογία και το έλεος του Δεσπότη του.
Μόλις συναντά ένα συνδούλο του που του οφείλει το ασήμαντο ποσό των 100 δηναρίων απαιτεί από αυτόν αμέσως και επί τόπου το ωφειλούμενο ποσό.
Ο συνδούλος του τον παρακαλεί θερμά με τα ίδια λόγια που και αυτός παρακάλεσε τον Βασιλιά του.
‘’ Μακροθύμησε και θα σε αποδώσω όλα τα χρωστούμενα ‘’.
Ο αχάριστος δούλος αποκρίνεται με την σκληρή και την απάνθρωπη απόφαση της φυλακίσεως του συνδούλου του μέχρις ότου πάρει πίσω το ποσό της οφειλής.
Εις την του ‘’ δεσπότου φιλανθρωπία αντιτίθεται η του δούλου απανθρωπία ‘’ παρατηρεί ο Ζιγαβινός.
Αυτή η σκληροκαρδία που δεν μπορεί να συγκινηθεί από την ανάγκη και τον πόνο του άλλου.
Να δείξει ευαισθησία και αγάπη γιατρεύεται μόνο με την χάρη του Θεού μέσα στην Εκκλησία.
Η Εκκλησία είναι έργο της συγχωρούσης αγάπης του Θεού.
Οι εντός αυτής ζώντες χριστιανοί πρέπει με περίσσια προσοχή να μαθαίνουμε την αγάπη του Θεού και την οικονομία του για την σωτηρία μας.
Να μαθαίνουμε πώς τα αδέλφια μας οι πατέρες βίωσαν την αγάπη και το έλεος και πως αντίστοιχα το έδειξαν με παραδείγματα ταπείνωσης και θυσίας στα άλλα αδέλφια τους που είχαν ανάγκη και σε όλη την δημιουργία.
Να μάθουμε ότι χωρίς το φώς του Χριστού να φωτίσει τις καρδιές μας και χωρίς γνώση της αξίας της όντος ζωής.
Δεν θα υπάρξει ποτέ η ανταπόκριση και η ευαισθησία στις ανάγκες των αδελφών μας.
Χωρίς την χάρη του Χριστού τα πάντα είναι αγοραία και προϊόντα υπολογισμών και συμφέροντος.
Για να κατανοήσουμε τις παραπάνω αλήθειες φέρνουμε ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον κόσμο που ζούμε.
Όπως γνωρίζουμε έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι για την μόλυνση του περιβάλλοντος και τις καταστρεπτικές συνέπειες σε εμάς τους ανθρώπους.
Διεθνείς οργανισμοί δαπανούν τεράστια ποσά για τον λόγο αυτό.
Κυβερνήτες κρατών συσκέπτονται και συζητάνε το πρόβλημα για να βρεθεί κάποια λύση.
Όμως για την μόλυνση των ηθών και των συνειδήσεων που μαστίζει τον κόσμο μας και που αυτή είναι και η αιτία της μόλυνσης του περιβάλλοντος και όλων των συμφορών δεν γράφεται τίποτε.
Δεν υπάρχει φροντίδα και ενδιαφέρον από κανένα μεγάλο γιατί από την αγοραπωλησία των ηθών και των ηδονών κερδίζουν και εμπορεύονται τα συμφέροντά τους.
Οι σύνδουλοι του αγνώμονα δούλου που ήταν παρόντες και στην απαλλαγή του από τον Δεσπότη.
Μπροστά στην απαίσια συμπεριφορά του λυπούνται βαθύτατα και ενημερώνουν σχετικά τον Κύριο τους.
Ο Δεσπότης καλεί τον αγνώμονα τον ονομάζει ‘’ πονηρό ‘’.
Του εξηγεί ότι έπρεπε να φερθεί με την ίδια επιείκεια όπως και Εκείνος του φέρθηκε.
Στη συνέχεια εκδηλώνει την οργή του και τον παραδίδει στους βασανιστές.
Η παραβολή τελειώνει με την προειδοποίηση του Ιησού.
Ότι κατά τον ίδιο τρόπο θα φερθεί και ο ουράνιος Πατήρ σε όσους δεν συγχωρούν ‘’ από την καρδιά τους ‘’ τα παραπτώματα των αδελφών.
Τα λόγια του μας θυμίζουν παρόμοια υποθήκη της επί του όρους ομιλίας.
‘’ Εάν αφήτε τα παραπτώματα των ανθρώπων θα αφήσει και τα δικά σας ο Πατήρ ο ουράνιος.
Εάν όμως δεν θα αφήσετε τα παραπτώματα των αδελφών σας ούτε και ο Πατήρ δεν θα αφήσει τα δικά σας παραπτώματα’’.
Της Κυριακής προσευχής ‘’ και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών……’’.
Αλλά και του Αγίου Ιακώβου ότι η κρίσης θα είναι ανέλεος σ΄ αυτόν που δεν ελεεί.
Η άφεση των αμαρτιών είναι δικαιοδοσία του Θεού και αυτού μόνου.
Όμως με τα λόγια του Κυρίου δίνεται στον άνθρωπο η δυνατότητα της άφεσης των αμαρτιών.
Αποκτά δηλαδή την δυνατότητα να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του συγχωρώντας τα πταίσματα των αδελφών.
Κατάσταση που είναι διπλό θεϊκό χάρισμα ένα να συγχωρεί τους άλλους και το άλλο να λαμβάνει αμοιβή την άφεση των αμαρτιών του.
Από την άλλη πλευρά όποιος δεν συγχωρεί τους αδελφούς του μοιάζει με τον διάβολο, τον οποίο θα έχει και πατέρα.
Ο διάβολος είναι ον μίσους, οργής, απ΄ αρχής ανθρωποκτόνος, δεν συγχωρεί ποτέ και δεν μετανοεί ποτέ.
Ρίχνει τον κακό σπόρο στους ανθρώπους και ψάχνει για φορέα που μπορεί να γίνει διάβολος να έχει τα δικά του ένστικτα.
Βρίσκει τους αγνώμονες τους μνησίκακους και τους κακόβουλους τους κάνει διαβόλους τους μπολιάζει την κόλαση που ζεί και ζούν και αυτοί και κοιμούνται με την κόλαση.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή αδέλφια μας διότι ο Κύριος μας ενημερώνει με την παραβολή που είναι ο θάνατος και που είναι η ζωή.
Έχοντας υπ΄ όψη μας και την αστοχία του Αδάμ που ενώ ήξερε τον θάνατο τον διάλεξε έχασε τον Παράδεισο.
Να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά ώστε να μην πέσουμε και εμείς όπως εκείνος από τα ψέματα και τους μετασχηματισμούς του δαίμονα.
Αθανάσιος Κατσίκης αρχιτέκτων
