Ο Ιησούς είναι τριάντα χρονών, είναι στην ηλικία που κατά την παράδοση των Ιουδαίων μπορεί ο άνδρας να έχει δημόσιο λόγο.
Λίγο χρόνο πιο μπροστά ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος δέχεται
‘’ ρήμα Θεού ‘’.
Να αφήσει την έρημο που ασκήτευε και να κηρύξει βάπτισμα μετανοίας στα περίχωρα του Ιορδάνη ποταμού.
Με τον Ιησού έχουν και οι δύο σχεδόν την ίδια ηλικία.
Τον γνωρίζει με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος όντας ακόμη έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας του της Ελισάβετ.
Η μικρή Μαριάμ περίπου δέκα τεσσάρων ετών έχοντας στην κοιλιά της τον Χριστό έρχεται στο χωριό Ορεινή.
Θέλει να βοηθήσει την συγγενή της Ελισάβετ μέχρι ότου η γερόντισσα που ήταν είδη έξη μηνών έγκυος να γεννήσει.
Στη συνάντηση των δύο γυναικών το έμβρυο Ιωάννης σκιρτά από τον φωτισμό που δέχεται από το Πνεύμα.
Φωτίζει την μητέρα του την Εβραία Ελισάβετ να ονομάσει την Μαρία, Μητέρα του Κυρίου της. Δηλαδή του Θεού του Ισραήλ.
Τώρα που έρχεται ο Κύριος να βαπτιστεί ο Πρόδρομος πάλι σκιρτά.
Δεν θέλει να τον βαπτίσει γνωρίζει την χαώδη διαφορά μεταξύ του και μεταξύ του Θεού.
Ο Κύριος τον πιέζει ‘’ ἄφες ἄρτι ‘’ θέλει να αγιάσει την κτήση θέλει να αρχίσει το έργο του αγιασμού από τα νερά.
Θέλει να συντρίψει τα κεφάλια των εκεί εμφωλευόντων δρακόντων—δαιμόνων.
Ο Παράκλητος έρχεται να αγιάσει τα νερά.
Στην αρχέγονη κατάσταση της γης ο άλλος Παράκλητος ‘’ έπεφέρετο έπάνω τοῦ ὕδατος’’ για να δημιουργήσει την ζωή.
‘’Επεφέρετο’’ σημαίνει κατά τον Άγιο Βασίλειο ότι ζωοθαλπούσε τα νερά όπως η κότα κλωσά τα αυγά της για να δημιουργηθεί ζωή μέσα τους.
Έτσι όταν τα νερά πήραν την εντολή από τον Κύριο ‘’ έξαγαγέτωσαν τά ὕδατα ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν καί πετεινά πετόμενα ἐπί τῆς γῆς ‘’.
Έδωσαν επάνω στη γη τη ζωή που δημιούργησε μέσα τους το Πνεύμα το Άγιο.
Σήμερα ο Παράκλητος έρχεται να αγιάσει αυτά τα νερά.
Ο αγιασμός είναι η δύναμη του Θεού που μετοχετεύεται στην κτήση από το σώμα του Χριστού, με την επαφή.
Μαρτυρίες αυτής της δύναμης έχουμε πολλές. Π.χ η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός.
Η κατά την παράδοση του Σίμωνα του Κυρηναίου, ο οποίος σήκωσε τον Σταυρό του Χριστού στον ώμο του.
Ανεβάζοντας τον στο Γολγοθά, όταν ο Κύριος δεν μπορούσε πια να τον σηκώσει.
Λέει, λοιπόν, η παράδοση πώς όταν γύρισε στο σπίτι του ο Σίμων, είδε ότι ένα από τα δύο αγόρια του ήταν άρρωστο με υψηλό πυρετό.
Το σήκωσε στην αγκαλιά του και καθώς το παιδί ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο του αμέσως γιατρεύτηκε.
Ο Σίμων και όλη η οικογένειά του έγιναν Χριστιανοί. Τα δύο αγόρια του ο Αλέξανδρος και ο Ρούφος.
Ήταν γνωστά μέλη της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας και τα μνημονεύει ο Ευαγγελιστής Μάρκος.
Το νερό του ποταμού Ιορδάνη αγιάστηκε με την επαφή του με τον Χριστό.
Αυτό κατόπιν έτρεξε στη θάλασσα, απλώθηκε αγιάστηκε και αυτή.
Το νερό της θάλασσας εξατμίστηκε με τον ήλιο, έγινε σύννεφα, έγινε βροχή.
Η βροχή αγιασμένη και αυτή, πέφτει στην Γη την αγιάζει, αυτή με την σηρά της δίνει καρπούς ‘’ εις τροφήν ημετέραν και αγιασμό’’.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι την ζωή στον άνθρωπο δεν την προσφέρουν οι θερμίδες των τροφών όπως τις μετράει η επίσημη.
Οι τροφές είναι η ουσιοποίηση του λόγου του Θεού. Το’’ είπε ‘’του Θεού να βλαστήσει η γη βοτάνι χόρτου.
Αυτό το ‘’είπε’’ του Θεού ο λόγος Του έγινε φυτικό και ζωικό βασίλειο.
Με τον τρόπο αυτό όταν παίρνουμε τις τροφές, τρώμε την ουσιοποίηση του λόγου του Θεού που αυτό δίνει ζωτικές δυνάμεις στις τροφές.
Γιατί όμως ο Διάβολος εμφώλευε στα νερά ; ; ;
Είναι γνωστό ότι χωρίς το νερό δεν υπάρχει ζωή. Το πόσο εξαρτημένοι είμαστε από το νερό το γνωρίζουμε όλοι.
Πρώτος και καλύτερος όμως το γνώριζε ο Σατανάς. Για τον λόγο αυτό έκανε κατοχή στα νερά.
Για να δώσει νερό είτε από τις πηγές είτε από τα πηγάδια είτε από τα ποτάμια στα χωριά και τις πόλεις.
Απαιτούσε λατρεία από τους ανθρώπους.
Είναι γνωστό από την ιστορία και την μυθολογία σε όλους τους λαούς της Γης ότι δράκοντες, νεράιδες, θηρία, ερπετά, νηιρίδες κ.τ.λ
Φοβέριζαν τους ανθρώπους ότι δεν θα άφηναν το νερό και απαιτούσαν θυσίες, ακόμη και ανθρωποθυσίες.
Αυτά τα τόσο παράξενα και περίεργα όντα που έβλεπαν και φοβόνταν οι άνθρωποι.
Δεν ήταν προϊόντα της φαντασίας τους αλλά δαιμόνια μεταμορφωμένα.
Σήμερα βλέπουμε τα περίεργα εκείνα όντα στα εξώφυλλα των δίσκων με τα σατανικά τραγούδια.
Τα βλέπουμε επίσης και στη μόδα των τουάζ.
Ακόμη είναι γνωστό ότι σε όλα τα λουτρά – θέρμες στην αρχαιότητα υπήρχαν δαιμόνια και φόβητρα.
Τα οποία πολλές φορές σκότωναν τους ανθρώπους π.χ στο βίο του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου.
Με τέτοιες πρακτικές λατρευόταν ο Σατανάς σε όλη την γη, έπρεπε λοιπόν τώρα να συντρίψει τον δαίμονα.
Να τον διώξει από τα νερά και να τα αγιάσει. Να ελευθερώσει τα δημιουργήματά του από τον στραγγαλισμό του αρχέκακου.
Ο Άγιος Πρόδρομος διστάζει, φέρνει αντιρρήσεις για την βάπτιση που είναι πολύ χαριτωμένες.
Όπως μας τις περιγράφει ο Άγιος Κοσμάς ο μελωδός στον πεζό κανόνα των Θεοφανείων.
Λέει ο Πρόδρομος – ο ευλαβέστατος Μωυσής όταν σε συνάντησε στο Σινά στη βάτο, και φώναξες να γυρίσει να σε δει.
Ντράπηκε και γύρισε αλλού το πρόσωπο του, εγώ πως θα σε δω κατά πρόσωπο;.
Πως θα σε χειροθετήσω εσένα τον Χριστό την ‘’ Θεού Σοφία και Δύναμη ‘’
Εγώ έχω σώας τας φρένας και είμαι λογικός άνθρωπος, εάν τολμήσω να σε βαπτίσω.
Ακόμη και αυτά τα άψυχα στοιχεία θα με κατηγορήσουν σαν τρελό, η θάλασσα που έφυγε εμπρός στη θέα Σου διχή.
Ο Ιορδάνης που βλέπω να αναστρέφει την ροή του μόλις μπήκες στα νερά του.
Πια είναι όμως η θάλασσα αυτή που είδε τον Χριστό και έφυγε ; ; ;
Η πρώτη θάλασσα, ή μεγάλη θάλασσα δεν τον είδε, τον άκουσε να την προστάζει.
‘’ συναχθήτω το ύδωρ εις συναγωγή μίαν’’ και μαζεύτηκε σε μία συναγωγή για να φανεί η ξηρά.
Να φανεί η Πανγαία και η Γκοντβάνα της αρχαϊκής εποχής όπως μαρτυρεί και η παλαιοντολογία.
Η άλλη θάλασσα τον είδε σαν στήλη φωτιάς να περιπολεί πίσω από την παρεμβολή των Εβραίων.
Να αναχαιτίζει και να σταματά τους στρατιώτες των Αιγυπτίων ώστε να μην επιτεθούν και να σκοτώσουν τον λαό.
Τον είδε και έφυγε διχή και κόπηκε στα δύο. Ήταν η Ερυθρά θάλασσα που είδε τον Χριστό.
Εάν ο Άγιος Πρόδρομος έτρεμε πως με το χέρι του θα ακουμπούσε την κεφαλή του Χριστού με κίνδυνο να καεί.
Πόσο πρέπει να έχουμε φόβο εμείς πού μεταλαμβάνουμε όλο του το σώμα και όλο του το αίμα.
Στη βάπτιση ακόμη έχουμε την φανέρωση της Αγίας Τριάδος.
Η φωνή του Πατέρα δείχνει τον Υιόν του τον αγαπητό, την ευδοκία Του.
Το Πνεύμα το Άγιο σαν περιστερά κατέρχεται και έρχεται επάνω Του σχίζοντας τον χωροχρόνο και εισάγοντας την αιωνιότητα στη ζωή μας
Η περιστερά είναι το μόνο από τα πτηνά που μπορεί και επιτρέπετε να προσφερθεί σαν θυσία στο Ναό και είναι σύμβολο ακεραιότητας.
Υπάρχει όμως και ένας βαθύτερος συμβολισμός.
Όπως στην περίπτωση του Νώε η περιστερά που έφερε το κλαδί της ελιάς έγινε άγγελος καλής είδησης.
Δήλωνε το τέλος του κατακλυσμού και τη σωτηρία από τον αφανισμό έτσι και η κάθοδος του Πνεύματος με την μορφή περιστεράς.
Δηλώνει το τέλος του κατακλυσμού της αμαρτίας, το ξεκίνημα νέας εποχής για την ανθρωπότητα.
Της εποχής του Χριστού, της Εκκλησίας, της Σωτηρίας.
Μετά την βάπτιση το Πνεύμα το Άγιο οδηγεί τον Ιησού στην έρημο.
Από αυτή τη στιγμή ο Ιησούς ακολουθεί το θέλημα του ‘’ πέμψαντος αυτόν Πατρός ‘’.
Σαράντα μερόνυχτα νηστεύει. Την τελευταία ημέρα πεινά, ο διάβολος τον παρακολουθεί συνεχώς.
Όπως έχουμε πει σε άλλη αναφορά μας ο δαίμονας έχει πάντα προ οφθαλμού τα συμβάντα σ΄ εκείνο το δειλινό στον Παράδεισο.
Ο Θεός του αποκαλύπτει ότι το σπέρμα της γυναικός, Εκείνος, θα τον συντρίψει το κεφάλι και αυτός θα τον τραυματίσει στην πτέρνα.
Από τότε παρακολουθεί να βρει Εκείνον. Στο στόχαστρό του βρίσκεται το γένος των Ιουδαίων.
Είναι ο μόνος λαός επάνω στη Γη που δεν τον λατρεύει, όλος ο υπόλοιπος πλανήτης είναι δικός του, του προσφέρει λατρεία, τον έχει θεό.
Όλες οι σατανικές δυνάμεις είναι στραμμένες στους Εβραίους και προσπαθούν να τους αφανίσουν.
Αυτός είναι ο λόγος γιατί θα πρέπει να μιλούμε με συστολή γι ΄αυτούς.
Όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι κάθε χριστιανός είναι στο στόχαστρο των δαιμόνων.
Αυτόν προσπαθούν να αφανίσουν οι ανθρωποκτόνοι και δεν ασχολούνται πολύ πολύ με τους κοσμικούς.
Ας κάνουμε τώρα την ανάλογη αναγωγή Εβραίοι και όλος ο πλανήτης.
Τι πόλεμο και μίσος είχε ο διάβολος γι΄αυτούς και τι πίεση ασκούσε χρησιμοποιώντας και τους δυνάστες Ρωμαίους.
Οι σατανικές δυνάμεις σαρώνουν την Ιουδαία έχοντας πάντα προ οφθαλμού Εκείνον.
Όπως όμως είπαμε σε άλλη αναφορά μας τρία μυστήρια κρύφτηκαν από τον διάβολο.
- Η παρθενία της Μαρίας
- Ο Ευαγγελισμός της.
- Η Γέννηση του Χριστού κατά τον Άγιο Ιγνάτιο τον θεοφόρο και την υμνολογία της Εκκλησίας.
Η Βάπτιση δεν του κρύφτηκε. Άκουσε την ουράνια φωνή ‘’ οὗτος εστίν ὁ Υιός μού ὁ ἀγαπητός, εν ὡ ευδόκησα ‘’.
Το ερώτημα του είναι τι υιός του Θεού είναι αυτός; ;
Τι θέλει να πει αυτή η φωνή; ;
Για το λόγο αυτό όταν διαπιστώνει ότι πεινάει ο Κύριος έρχεται να ξεδιαλύνει τα ερωτήματα του, την αγωνία του.
Τον ρωτά : ‘’Εάν είσαι γιος του Θεού………’’ , ο Χριστός του απαντά από την Γραφή, Δευτερονόμιο (8,3). Όχι ευθέως.
Εάν ο Ιησούς μετέτρεπε τις πέτρες σε ψωμιά τότε αδιαμφισβήτητα θα αποδείκνυε την Θεότητά του.
Η θεότητα βέβαια δεν επιβάλλεται με την επίδειξη δύναμης, ούτε επιβάλει με την βία ένα τρόπο ζωής.
Η φανέρωσή της δεν γεμίζει με τρόμο και φόβο και δέος την ψυχή.
Ο άνθρωπος χρειάζεται το ψωμή για να τραφεί αλλά αυτό δεν αρκεί για να ζήσει.
Ο διάβολος μπερδεύεται αλλά επιμένει.
Ο Κύριος ταπεινώνεται άκρα. Δεν πρέπει να καταλάβει ο διάβολος ότι αυτός που είναι μπροστά του είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο Θεός των Εβραίων ο Κύριος της Δόξης. Δεν πρέπει να καταλάβει ότι αυτός που ασκήθηκε σαράντα ημέρες και πείνασε.
Αυτός που έχει ανάγκη το οξυγόνο και την τροφή για να ζήσει είναι ο Γιαχβέ, ο Δημιουργός του.
Τον αφήνει με άκρα συγκατάβαση να τον πάρει στα χέρια του ο διάβολος και να τον πάει σε όρος υψηλό.
Χωρίς να καεί, χωρίς να αφανιστεί, χωρίς να καταλάβει ποιόν έχει στα χέρια του.
Νομίζει ότι κρατά στα χέρια του έναν απλό άνθρωπο, ένα ίσως ιδιαίτερα αγαπητό άνθρωπο.
Αυτόν που η ουράνια φωνή τον ονόμασε υιό του θεού όχι όμως Εκείνον που ψάχνει.
Θέλει να τον δελεάσει με εξουσία, με πλούτη, με δύναμη, με τα βασίλεια της Γης για να τον προσκύνηση.
Μια πρακτική που ασκεί ανά τους αιώνες και σήμερα κατά κόρον για να τον προσκυνήσουν τα θύματα του.
Να τους προσφέρει επίπλαστη εξουσία με κατάληξη την φθορά και τον θάνατο.
Αποτυγχάνει. Ο Κύριος του απαντά πάλι με την Γραφή, Δευτερονόμιο, ο διάβολος συνεχίζει με τρίτο πειρασμό.
Μεταφέρει πάλη στα χέρια του τον Ιησού από το Σαραντάριο όρος στην Ιερουσαλήμ.
Εκεί τον δοκιμάζει με το σατανικό μυαλό του, τον ανεβάζει—Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε—στην κρυφή του Ναού.
Του λέει, εάν είσαι γιος του Θεού πέσε κάτω διότι εάν είσαι δεν θα αφήσει να πέσεις στο έδαφος.
Θα διατάξει τους αγγέλους του να σε κρατήσουν με τα χέρια τους για να μην χτυπήσεις τα πόδια σου στη Γη.
Ο Κύριος απαντά πάλι μέσα από την Αγία Γραφή. Ο διάβολος με το μυαλό που κουβαλάει.
Νομίζει ότι όλοι σκέπτονται σαν και αυτόν, πιστεύει ότι όποιος έχει κάποιο αξίωμα και δύναμη.
Θα φανέρωνε με υπερηφάνεια και στόμφο την δύναμη και την καταγωγή του.
Επομένως η συμπεριφορά αυτού που δείχνει αδυναμία αποδεικνύει ότι είναι ένας απλός και καλός άνθρωπος χωρίς εξουσία και δύναμη.
Δεν είναι ΕΚΕΙΝΟΣ που θα τον νικήσει και θα πάρει ως λάφυρα όλους τους από αιώνος θανόντας.
Δεν είναι ΕΚΕΙΝΟΣ που ψάχνει, που θα του συντρίψει το κεφάλι!!
Με αυτόν που κρατάει στα χέρια του θα τελειώσει μια για πάντα όταν θα βάλει να τον θανατώσουν.
Τότε θα γίνει δικός του, θα τον φάει το σκοτάδι του Άδη. Έτσι πίστευε 0 τυφλός και δυστυχισμένος.
Λέει ο Άγιος της Δαμασκού στον Ιαμβικό κανόνα της εορτής.
--ἐπισκοτείται σαρκική παρουσία
-- Ὅρθρῳ φάνεντι, προσβαλών τῳ Δεσπότῃ
-- Φλᾶν τήν ἑαυτού δυσμενεστάτην κάραν
--Ἐφλεξε ρείθρο τῶν δρακόντων τάς κάρας
Σκοτίζεται από την παρουσία της σάρκας
Έρχεται να προσβάλλει τον Δεσπότη με πειρασμό
Αυτόν που θα του συντρίψει το διεστραμμένο κεφάλι του.
Συνέτριψε στις όχθες του Ιορδάνη τα κεφάλια των δρακόντων
Ο μόνος που κλαίει στενάζοντας είναι ο προστάτης του σκότους.
Αθανάσιος Κατσίκης
