(Εβρ., θ΄ 11-14) ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα
ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
«...εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κάνοντας ο Απ. Παύλος έναν συσχετισμό ανάμεσα στο αίμα των ζώων στις θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης και στο Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, φτάνει στην διαπίστωση του μεγέθους της θυσίας του Ιησού για τον άνθρωπο. Έτσι χρήσιμο το αποστολικό απόσπασμα προτίθεται στον κατάλληλο χρόνο (λίγο πριν την Μ. Εβδομάδα), να μας εισαγάγει σε Θεοφιλείς σκέψεις σχετικά με την σταυρική θυσία του Χριστού. Ότι ευεργεσίες καρπωθήκαμε από τον Διδάσκαλό μας, ξεκινούν από την προσφορά του Χριστού για την σωτηρία των ανθρώπων. «Εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ». Ας την εξετάσουμε λοιπόν...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΕΚΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ.
* Ο Χριστός «Εκών και ουχί κατά χρέος» (Ιωσήφ Βρυέννιος) πέθανε για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την δουλεία του διαβόλου. Αναλογιζόμενοι το πάθος Του και όλα τα βασανιστήρια και τους πειρασμούς του Κυρίου (περιγραφή) τον δοξάζουμε για την μακροθυμία και την αγαθότητά Του. Οι Πατέρες όμως της εκκλησίας τονίζουν και μια άλλη πλευρά του πάθους του Κυρίου. Τα ψυχικά άλγη που ένιωσε και νιώθει από την στάση πολλών ανθρώπων.
*Η μοναξιά Του (ακόμα και οι μαθητές τον άφησαν και κοιμόντουσαν), την μη παραδοχή από τους δικούς Του ανθρώπους (Ιούδας), την αμφισβήτησή Του ως Μεσσία. Πράγμα που συμβαίνει και σήμερα. Ο Υιός συνεχίζει να προδίδεται, να εγκαταλείπεται στην μοναξιά Του, να τον θυμόμαστε στην ανάγκη, να Του φορτώνουμε κάθε αποτυχία μας, να τον αφήνουμε έξω σε κάθε επιτυχία μας. Φέτος λοιπόν την Μεγάλη Εβδομάδα ας μην κλάψουμε για τον Χριστό... ας κλάψουμε για μας, ας θρηνήσουμε για το πως εμείς φερόμαστε καθημερινά στο Χριστό...
*«Νυν η ψυχή μου τετάρακται. Και τί είπω; Πάτερ σώσον με εκ της ώρας ταύτης; Αλλά διά τούτο ήλθον εις την ώρα ταύτην» (Ιω. 12, 27). Ο θάνατος του Χριστού έγινε το σπέρμα της ζωής των ανθρώπων. Θεληματικά βαδίζει προς τον Θάνατο. Γι’αυτό και τον Πέτρο ελέγχει αυστηρά σαν προσπάθησε να τον σταματήσει: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά. Σκάνδαλόν μου εί, ότι ου φρονείς τά του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων» (Ματθ. 16, 23). Ο Χριστός προσφέρει τον Εαυτό Του όχι μόνο για μας αλλά και για χάριν της Εκκλησίας. Έρχεται και το Τίμιον Αίμα και Σώμα Του πλαισιώνει όλη την προσπάθεια του Θεού να σώσει και να επαναφέρει τον άνθρωπο. Δείγμα ανιδιοτελούς αγάπης!
Β) ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΤΙΔΩΡΟ.
* Η θυσία και η εκούσια προσφορά του Χριστού πρέπει τουλάχιστον να μας ενεργοποιήσει αρχικά. Με την θέλησή μας και εμείς να αναλάβουμε τον πνευματικό μας αγώνα. Στην εκκλησία ερχόμαστε πολλές φορές βαλλόμενοι από διάφορες καταστάσεις: φτώχεια, αρρώστια, προβλήματα κ.α.. Το άριστον και αρεστό στο Θεό είναι να ερχόμαστε από αγάπη γι’ Αυτόν, από ευγνωμοσύνη. Καταλάβαμε δηλαδή – έστω και λίγο – το μέγεθος της θυσίας και της αγάπης Του.
* Στον πνευματικό μας αγώνα, στα προβλήματά μας δεν είναι σωστό να μεμψιμοιρούμε. Μια γκρίνια, μια μιζέρια, μια άρνηση, το πρόσωπό μας πάντοτε σκυθρωπό. Μας λείπει η πνευματική αρχοντιά! Ο άνθρωπος ενισχύεται από το Αίμα και το Σώμα του Χριστού. Παίρνει την μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει πάνω στην γη! Με ευγνώμονα λογισμό να γίνεται ο αγώνας μας, μικροί Κυρηναίοι να βαστάζουμε τα πολυποίκιλα στίγματα της ζωής μας μιμούμενοι ακροθιγώς τον Διδάσκαλό μας.
*Έτσι σταδιακά τα Άγια Μυστήρια θα πραγματοποιούν μια σταδιακή κάθαρση στην ύπαρξή μας. Η συνείδηση θα γαληνεύει, η καρδιά θα κινείται περισσότερο στο αγαθό και το σώμα μας θα αποφεύγει όσα μολύνουν τον άνθρωπο και οδηγούν στον πνευματικό θάνατο. Θα μπορούμε να είμαστε δυνατοί σε ένα αδιάκοπο πνευματικό αγώνα. Να η σωστή νηστεία και η σωστή προετοιμασία για να μπορέσει – μέσα μας – η Θ. Κοινωνία να Ενεργεί «εις Ανάστασιν ψυχής και σώματος».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σε λίγες ημέρες θα ακούσουμε στα εγκώμια του Επιταφίου: «Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε, σους θανόντας παίδας εξώωσας, επιστάξας, ζωτικούς αυτοίς κρουνούς» (ανάλυση).
(† Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας).
ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Καθώς η εκκλησία ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την προετοιμασία του πιστού σχετικά με την υποδοχή των Αγ. Παθών ψάχνει ότι πιό άριστο και θεσπέσιο γιά να τονίσει την μετάνοια και συντριβή που πρέπει να επιδείξει ο χοϊκός άνθρωπος μπροστά στην θυσία του Θεανθρώπου. Αυτό είναι και το νόημα των Αγ. Ημερών της Σαρακοστής. Ένα οδοιπορικό 40 ημερών συντριβής, κατανύξεως, μεταστροφής, καθαρισμού εκ των παθών, για να υποδεχθούμε το ανέσπερο φως της Αναστάσεως.
Γνωρίζετε ότι σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζω βίους Αγίων. Γιά πολλούς λόγους (π.χ. ελλείψεως χρόνου, γνωστοί τούτοι στους πιστούς κ.λπ.). Έρχονται όμως οι στιγμές εκείνες που στο εορτολόγιο της εκκλησίας λαμπυρίζουν διαμάντια πολύτιμα Αγίας ζωής ώστε να ονοματίζουν την Κυριακή Ημέρα του Σωτήρος με μία ιδιαίτερη χάρη και πνευματικότητα. ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ, λάμπει την Κυριακή την Ε΄ των Νηστειών γεμίζοντας ελπίδα όλους τους αμαρτωλούς.
Βίοι Αγίων: Είναι το εφαρμοσμένο ευαγγέλιο. Είναι τα λόγια του Χριστού σε πράξη. Η πρακτική εφαρμογή του Χριστιανισμού. «Ο Χριστός παρατεινόμενος είς τους αιώνας» (Ιουστ. Πόποβιτς).
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ:
* Αββάς Ζωσιμάς: Φημισμένος και ενάρετος στα μέρη της Παλαιστίνης δίδαξε με την αρετή του (φωτεινό παράδειγμα) πλήθη μοναχών. Συλλογίζεται: «Υπάρχει άραγε κανείς όστις να γνωρίζει να με διδάξει έργον μοναχικής ζωής;», έμμεσα δηλαδή ένας λογισμός υπερήφανος τον καταλαμβάνει ... είναι κανένας καλύτερος από εμέ;
* Μαρία η Αιγυπτία: Συνάντηση με Ζωσιμά / προορατικό χάρισμα – αναγγελία της ζωής της / 17 χρονών πέφτει στην μόλυνση της πορνείας / έρωτας σαρκικός την παρακινεί να πάει στους Αγ. Τόπους / εμποδίζεται από την δύναμη του Τιμίου Σταυρού να εισέλθει (14 Σεπτεμβρίου) / βάζει εγγυήτρια την Παναγία μας για να αλλάξει η ζωή της / εξέρχεται στην έρημο πέραν του Ιορδάνου 40 χρ. – ανάλυση πειρασμών που πέρασε / μετά 17 χρόνους έφυγε κάθε πειρασμός / είσαι ο πρώτος άνθρωπος που βλέπω Ζωσιμά/ έλα σε ένα χρόνο να με μεταλάβεις / πέρασε πετώντας τον ποταμό / πήγαινε και έλα σε ένα χρόνο πάλι και όπως θέλεις θα με βρείς / βρήκε σημείωμα γραμμένο / πέθανε την νύχτα που μετέλαβε / το λιοντάρι σκάβει τον τάφο της Αγίας βοηθώντας τον αδύναμο Ζωσιμά / Η απάντηση του Θεού στον Ζωσιμά/.
Β) ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ
* Επειδή οι Χριστιανοί ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν τον αγώνα τους / να ενισχυθούν γιατί έρχεται η απελπισία στο νούν του μετανοούντος / να εξάρει την ευσπλαγχνία και την μακροθυμία του Θεού / την αξία της μετανοίας / την δύναμη της ανθρώπινης ψυχής / την χάριν του Θεού / την αγάπη για το αμαρτωλό πλάσμα Του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Επεθύμησα πολλές φορές να δω πόσο φτάνει η ανθρώπινη αντοχή στην νηστεία, στην προσευχή, στο δόσιμο της υπάρξεως της στον Θεό. Επεθύμησα να καταλάβω λίγο από την ευσπλαγχνία και την αγάπη του Θεού γιά τον αμαρτωλό άνθρωπο! Τα βρήκα και τα δύο αυτά συγκεντρωμένα στον βίο της πάλαι ποτέ πόρνης Μαρίας της Αιγυπτίας και νυν ΝΥΜΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Τα βρήκα σε αυτά που σας είπα δίχως να χρειαστούν ρητορικά σχήματα, καλολογία η επιτήδευση. Δίχως σχεδίασμα παρουσίας και προτεραιότητες. Απλά, άκομψα, πραγματικά, ευωδιαστά, αληθινά, σαν το φυτό της αγιότητος που γεννήθηκε στην λάσπη μεγάλωσε στην έρημο και όμως έκανε άνθη σπάνια και εκλεκτά...
