(Πράξ. ια΄, 19-30).
ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ...
«Ην χείρ Κυρίου μετ’αυτών».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μέσα από το αποστολικό ανάγνωσμα μαθαίνουμε για τον πρώτο διωγμό των Χριστιανών. Κηρύχτηκε στα Ιεροσόλυμα από τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι έβλεπαν την πίστη στον Εσταυρωμένο να κρατύνεται. Πρώτο θύμα του διωγμού ο Πρωτομάρτυς Στέφανος. Και αν η αναταραχή αυτή φαίνεται πρώιμη στην νεοσύστατη εκκλησία, φαίνεται ότι θα την αφανίσει, το «χέρι του Θεού» μετατρέπει το πικρό σε γλυκό... Μετά την Πεντηκοστή φανερώνεται η εκκλησία ως νέα κοινωνία, ως «κόσμος εν κόσμω» και κοινωνία μέσα στην υπόλοιπη κοινωνία. Όπως η Κιβωτός του Νώε, που προετύπωνε την εκκλησία, ταξίδευε μέσα στον κόσμο, αλλά δεν καταποντιζόταν μαζί του, έτσι και η εκκλησία, κλυδωνίζεται μεν, αλλά η χάρις του Θεού την προστατεύει ώστε να διέρχεται κάθε σκόπελο με ασφάλεια. «Χείρ Κυρίου». Οι άνθρωποι βλέπουν μόνο τα έργα τους και σ’αυτά πιστεύουν! Τα γεγονότα όμως σε παγκόσμια κλίμακα αποδεικνύουν πως όλα βρίσκονται στο χέρι του Θεού Δημιουργού...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
* Διωγμός στην εκκλησία... Οι πιστοί διασκορπίζονται τρομαγμένοι. «Διεσπάρησαν» σε διάφορα μέρη εώς «Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας». Μεγάλη δοκιμασία για την νεαρή εκκλησία του Χριστού. Μεγάλη ευλογία την κάνει το χέρι του Θεού, αφού την χρησιμοποιεί για να διαδοθεί το ευαγγέλιο σε νέα μέρη, να ακουστεί ο Λόγος του Θεού στα έθνη και να αρχίζει να αποκτά αυτό που ονομάζεται Παγκοσμιότητα.
*Έτσι ενεργεί ο Χριστός στην καθημερινότητά μας. Εμείς τα θεωρούμε όλα τυχαία, συνδυασμούς συγκυριακούς, μονολογούμε στην κατάλληλη στιγμή βρέθηκα! Όχι! Στην ευλογημένη στιγμή για να κάνεις το έργο του Θεού. Αυτός είναι Δημιουργός. Βλέπουμε το χέρι Του και την θέλησή Του σε ότι κάνουμε. Βλέπουμε την αγάπη Του, αφού γνωρίζει να μετατρέπει την δοκιμασία σε ευλογία, τον πόνο σε χαρά και εμπειρία. Τα χτυπήματα σε αφορμές για να δυναμώσει η πίστη μας και η εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού.
*Θα είχες λοιπόν τον Στέφανο υπόδειγμα μαρτυρικό; Θα τον έβλεπες να ατενίζει την αγία Τριάδα αν δεν υπήρχε ο διωγμός; Θα τον άκουγες να συγχωρεί – μιμούμενος τον Δεσπότη – τους διώκτες του; Ασφαλώς και όχι! Η δοκιμασία γίνεται ευλογία. Αυτό καλούμαστε να δούμε και να παρατηρήσουμε στην προσωπική μας ζωή. Όλοι θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλήθος παραδειγμάτων.
Β) ΕΥΕΡΓΕΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
* Πάνω λοιπόν στην δύσκολη στιγμή αρχίζουν οι δωρεές και οι ευεργεσίες. Πλούσια η χάρη Του, άφθονη η δύναμή Του. Οι μαθηταί του Χριστού φθάνουν στην Αντιόχεια καταδιωκόμενοι. Σε μια μεγάλη και αμαρτωλή πόλη διαβόητη για την διαφθορά της. Άγονο φαίνεται το έδαφος για τον σπόρο του Χριστού... ακατάλληλες εκ πρώτης όψεως οι συνθήκες.
* Και όμως ο σπόρος πέφτει από τους απλούς εκείνους μαθητές και αρχίζει η αλλαγή και η μετατροπή. Ευεργεσία για τους ανθρώπους της πόλεως. Καινά λόγια, πρωτάκουστα μηνύματα, φως στα σκοτάδια της αμαρτίας, δρόμοι νέοι στα παλαιά αδιέξοδα. Μια και πάλι η εξήγηση. «Ην χείρ Κυρίου μετ’αυτών». Να γιατί γίνεται η εκπληκτική αυτή καρποφορία...
*Πόσες φορές και εμείς δεν έχουμε δεχθεί την ευεργετική παρουσία του Χριστού; Πρωτίστως μέσα από τα άγια Μυστήριά Του που βιώνουμε στην σωστική κιβωτό της Εκκλησίας, δευτερευόντως στις προσωπικές μας δοκιμασίες... πίσω απ’όλα η ευεργεσία του Θεού, την οποία θέλει πίστη για να την καταλάβουμε, να την ξεσκεπάσουμε και να την αντικρίσουμε κάτω από την επιφάνεια των οδυνηρών και ανεξήγητων γεγονότων...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ίσως έχεις απελπιστεί μερικές φορές, βλέποντας τον σημερινό κόσμο σαν άλλη «Αμαρτωλή Αντιόχεια». Ίσως έχεις πει με πόνο, που να ακουστεί το ευαγγέλιο του Χριστού… Μην λησμονούμε ότι έχουμε ένα μεγάλο όπλο, ένα ανίκητο όπλο! «Το Χέρι του Θεού». Αυτή η παντοδύναμη βούληση του Δημιουργού στέφει με επιτυχία κάθε προσπάθειά μας και χαρίζει πλούσια καρποφορία στις ψυχές των ανθρώπων...
(Ιωάννου δ΄, 5-42).
ΠΟΥ ΞΕΔΙΨΑΣ;
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ακούω σε τούτο το ευαγγελικό κομμάτι να σταλάζει ‘ως δρόσος αερμών’ η δροσιά του Αγ. Πνεύματος. Μέσα από λέξεις πεζές, της καθημερινότητος όπως... νερό, πηγάδι, άντλημα (κουβάς), διψώ, να πιώ, να ξεδιψάσω, «πηγή ύδατος αλλομένου είς ζωήν αιώνιον» καί η ψυχή μου φλογισμένη από την στέρηση του Ουρανίου Ύδατος σκιρτά στο άκουσμα να προσεγγίσει την μυστική ευαγγελική διδαχή.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΔΙΨΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ.
* Καί ετοιμάζομαι να αντιπαρέλθω το φαινόμενο της λειψυδρίας, της οικολογικής απειλής που είναι αποτέλεσμα της αλόγιστης χρήσης, πάνω στον πλανήτη, της μίξης φυτοφαρμάκων καί εντατικών καλλιεργειών με σκοπό κέρδος και μόνο κέρδος. Κανένας σεβασμός στο σπίτι που ο Ουράνιος Πατέρας μας επέτρεψε να κατοικούμε...
*Δίψα στον κόσμο γιά αληθινές ιδέες και αξίες πού καθημερινά τα φωτεινά παραδείγματα ηγετών (πολιτικών καί εκκλησιαστικών) καταπατούν και ευτελίζουν. Ο άνθρωπος υποβιβάζεται καί σαν όχλος επιχειρείται να κατευθύνεται καί να διαμορφώνει τις προθέσεις ολίγων κάνοντάς τις πράξεις. Δίψα γιά το αληθινό καί ανόθευτο, το πραγματικό καί ωραίο.
*Μη αγνοώντας τα παραπάνω θα προκρίνω να ομιλήσω σήμερα γιά μιά άλλη δίψα πνευματική, πού αρχίζει όταν εγκαταλείπουμε τον Χριστιανικό Τρόπο Ζωής. Το φρέαρ το καθαρό που περιέχει το ύδωρ το εύγεστο της εκκλησίας... Ο άνθρωπος τότε αντλεί από τα δικά του πηγάδια, πού ανοίγει μόνος του... «καί ώρυξαν εαυτοίς φρέαρ συντετριμμένον». Εγκαταλείπει το ζωογόνο ύδωρ του Αγ. Πνεύματος και πετά το άντλημα στα λασπόνερα με αποτέλεσμα να καταστέλλει τις δυνάμεις της ψυχής και του σώματος…
Β) ΞΕΔΙΨΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
* Διασώζω την Χριστιανική μου εικόνα. Τα χαρακτηριστικά της ανθρωπιάς και τον πλούσιο ψυχικό μου κόσμο. Μετέχω στην αγιαστική ευλογία και χάρη των Μυστηρίων καί αναζωγραφίζω στην ψυχή μου ιδιότητες που με κάνουν να ξεχωρίζω από τα άλογα ζώα.
* Αγωνίζομαι να συγκρατήσω τα πάθη μου και να δαμάσω την ‘ακόρεστη’ αρνητική δίψα προς την ύλη1. Φροντίζω να ικανοποιήσω την θετική μού δίψα προς την έρευνα του Θεού καί κάνω την ζωή μού ποιοτική. Διατηρώ την ικμάδα και επιμελούμαι τα αγνά συναισθημάτων και οδηγούμαι απ’ αυτά να ζω την κάθε στιγμή με το πραγματικό νόημά της. Να ζω αξίες, να μοιράζω αξίες, να αγωνίζομαι γι’ αυτές.
* Είναι ανάγκη να μετέχουμε στα Μυστήρια της εκκλησίας γιατί μας διαφυλάττουν από λασπόνερα καί μολυσμένα ύδατα. Συγχρόνως μας παρέχουν χάρη, αγάπη και έλεος ουράνιο γιά τον εαυτό μας αλλά καί τους συνανθρώπους μας. Μας ελευθερώνουν από κάθε τι ξένον προς την πορεία μας, μιά πορεία πού οδηγεί στον Ουρανό!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Καί αν σαν Χριστιανοί βλέπουμε διψασμένους ανθρώπους ας μην τούς περιγελούμε χαιρέκακα. Καί αν τα αυτόνομα πηγάδιά τους ξεραίνονται εμείς ας πάρουμε φιλάδελφα ύδωρ από την εκκλησία που έχουμε δοκιμάσει καί ας το προσφέρουμε. Ένα ποτήρι ‘ψυχρού ύδατος’ τέτοιας εγνωσμένης πνευματικής αξίας χαρίζει καί σε μας πού το δίνουμε καί σ’ αυτόν πού το πίνει αιωνιότητα.
1 Στο πνευματικό τού αλφαβητάρι ο Άγιος Δημήτριος Ροστώφ θα μας πεί: «Υπόμεινε την πείνα καί την δίψα των σαρκικών ηδονών γιά την Βασιλεία του Θεού» καί ένας Γάλλος στοχαστής: «Όταν δίνομαι στον Θεό καί παίρνω πάλι πίσω τον εαυτό μού νιώθω πλουσιότερος» (σχολιασμός).
