Πρόκειται πράγματι για τη δωρεάν διανομή στα δημοτικά σχολεία βιβλίων που προσβάλλουν βάναυσα τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Για τον απλό λόγο ότι η σύνταξη των βιβλίων αυτών και η διανομή τους έγινε το 311 μ.Χ.!
Η μεταγενέστερη ιστορία, μέχρι και η πρόσφατη του αιώνα που διατρέχουμε, δεν κατάφερε να πρωτοτυπήσει ουσιαστικά στην πολεμική της κατά του Χριστιανισμού. Θα μπορούσε μάλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι οι μεταγενέστερες εποχές υστερούσαν σε ζήλο πολεμικό κατά των Χριστιανών. Το συμπεραίνει κανείς αυτό αν σκεφθεί το πόσο πάθος και το πόση οργάνωση απαιτείτο στις αρχές του 4ου αιώνα για να κυκλοφορήσουν τόσες χιλιάδες αντίγραφα- μιλάμε για αντίγραφα που γίνονταν με το χέρι-, ώστε να καλύψουν όλα τα σχολεία ενός μεγάλου μέρους της αυτοκρατορίας.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Βρισκόμαστε στην εποχή που συμβασίλευαν στο ανατολικό τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο Μαξιμίνος (307-313) και ο Λικίνιος (308-323). Ο Μαξιμίνος ασκούσε εξουσία στη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Μετά δε τον θάνατο του Αυγούστου Γαλερίου (311) επεξέτεινε την εξουσία του και στη Μικρά Ασία, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε διωγμό κατά των Χριστιανών.
Πρώτη του φροντίδα ήταν να απαγορεύσει στους Χριστιανούς την επίσκεψη των νεκροταφείων. Η επόμενη ενέργεια του ήταν να διώξει τους Χριστιανούς από τις πόλεις, αρχίζοντας από την Αντιόχεια. Μετά τη δυναμική αυτή παρέμβαση του προχώρησε σε έναν ψυχικό βιασμό των Χριστιανών. Σοφίστηκε- το πιθανότερο είναι να το σκέφθηκε κάποιος σύμβουλος του- να αλώσει τους Χριστιανούς εκ των έσω, ξεκινώντας από τα παιδία. Κάποιος ή κάποιοι πρόθυμοι συγγραφείς έγραψαν βιβλία, τη σύνταξη των οποίων απέδωσαν στον «Πιλάτο» και στον ίδιο τον «Ιησού».Το περιεχόμενο τους ήταν γεμάτο ψεύδη και βλασφημίες, που στρέφονταν κατά του Χριστού. Στη συνέχεια τα έστειλε σε όλη την επικράτειά του, και όχι μόνο στις πόλεις, αλλά και στην ύπαιθρο. Υποχρέωσε παράλληλα τους «γραμματοδιδασκάλους» να τα διδάσκουν στα παιδιά στη θέση των κανονικών μαθημάτων τους. Ταυτόχρονα όφειλαν και οι μαθητές να τα μελετούν και να τα απομνημονεύουν. Φαίνεται δε ότι από την καθημερινή επανάληψη τους τα είχαν πραγματικά αποστηθίσει.
Η ιστορία αυτή κράτησε δύο περιπού χρόνια, γιατί το 313 ο Λικίνιος στράφηκε κατά του Μαξιμίνου και, στη μάχη που έγινε, τον κατετρόπωσε. Μετά την ήττα του Μαξιμίνου πήρε, σύμφωνα με την παράδοση, δηλητήριο και αυτοκτόνησε.
Ο Λικίνιος, που έγινε αργότερα απηνής διώκτης του Χριστιανισμού, νικήθηκε όπως και ο Μαξιμίνος από τον Εσταυρώμενο, που και οι δύο αναίτια Τον πολέμησαν. Η προπαγάνδα τους κατά του Χρίστου, που στηρίχθηκε στο ψέμα και διαδόθηκε με τη βοήθεια του κράτους, χωρίς να συναντήσει από την άλλη μεριά καμμιά δυναμική αντίσταση, παρά μόνο την πίστη στην Αλήθεια, αποδείχθηκε χάρτινος πύργος.
Οι αιώνες επαναλαμβάνονται, ακούμε συχνά να λέγεται. Το πόση δόση αλήθειας έχει αυτό δεν το ξέρουμε. Εκείνο όμως που ξέρουμε σίγουρα ότι επαναλαμβάνεται είναι οι διωγμοί κατά του Χρίστου. Αλλά και κατά την ίδια νομοτέλεια επαναλαμβάνεται η νίκη της Αλήθειας πάνω στο ψέμα. Η γενιά μας δεν χρειάζεται πολλή έρευνα, για να διαπιστώσει την απλή αυτή αλήθεια.
*Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία Θ, 5, 1/ ΒΕΠ 20,68,3 και Θ, 7, 1/ΒΕΠ 20,69,42.
