Αγανακτισμένος ο Μακρυγιάννης και φιλοσοφώντας για το μέλλον της Ελλάδας, έγραφε:
«Δυστυχισμένη Ελλάδα, δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι κυβερνήτες… Κι ο Θεός ξέρει τα υστερνά μας. Όμως η καλή μέρα φαίνεται από την αυγή. Πατρίδα, πατρίδα ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνον ο Θεός, μόνον ο αληθινός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!».
Γι’αυτό παρακαλούσε τον Θεό ο γενναίος αγωνιστής και παρακινούσε και τους άλλους «να περικαλούν τον Θεό δια να κάμη το έλεος του να μας ενώσει και να σώσει την πατρίδα μας και θρησκεία μας, ότι η λευτεριά μας απόδιωξε από αυτά και εγίναμεν Σόδομα και Γόμορα…
-Πρώτα υποδουλωθήκαμε στην ψυχή και χάσαμε τον Έλληνα, τις παραδόσεις και τα ιδανικά μας. Χάσαμε τον εαυτό μας. Εμείς τον προδώσαμε και … δεν αγανακτήσαμε, αλλ’ ούτε και αγανακτούμε. Μόνο για τα οικονομικά αγωνιούμε! Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας και αυτή ήταν επιλογή δική μας…
