ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα
Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
«Αλληλούια».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Επαναλαμβανόμενες φράσεις ακούσαμε σήμερα στα εγκώμια του υμνωδού προς την Θεοτόκο. «Χαίρε νύμφη Ανύμφευτε» και το «Αλληλούια». Οι φιλόλογοι τα ονομάζουν εφύμνια. Ο λαός τα ξέρει σαν δοξολογικές φράσεις γεμάτες λυρισμό, συναίσθημα, ευγνωμοσύνη προς το εγκωμιαζόμενο πρόσωπο. Ένα πανέμορφο οικοδόμημα είναι ο Ακάθιστος ύμνος. Ότι πιο εκλεκτό δίδει στην καρδιά του υμνωδού το Πανάγιο Πνεύμα, ώστε ‘επάξια’ να υμνηθεί η ‘Κυρία των Αγγέλων’. Ξεχωρίζουμε σήμερα το «Αλληλούια» και προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε και να δούμε την χρησιμότητά του, την σημασία του στην εξέλιξη της χριστιανικής αρχαιότητος...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.
* Εβραϊκή λέξη το «Αλληλούια» η οποία περίπου έχει την εξής σημασία. Δοξάσατε τον Θεό με ψαλμωδία, αποδώστε ευχαριστία δοξολογική στον Θεό, ξεσπάστε με ουράνιο χαρά και ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο. Ένα επιφώνημα λοιπόν το οποίο χρησιμοποιήθηκε μέσα στον χρόνο ώστε να φανερώσει πόσο μας αγαπάει ο Πατέρας και πως αυτό το λαμβάνει η ψυχή μας...
*Την λέξη αυτή βάζει ο υμνωδός στο στόμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ όταν ευαγγελίστηκε η Παρθένος «Ασπόρου γαρ συλλήψεως την κύησιν πως λέγεις κράζων», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ». Αυτή και στους Μάγους «φθάσαντες τον άφθαστον εχάρησαν Αυτόν βοώντες», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ». Αυτό στους ανθρώπους που θέλουν να σωθούν «οι θέλοντες θερίζειν σωτηρίαν», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ». Στο στόμα του Ιωσήφ, «Μαθών δε Σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ». Στο Συμεών τον Πρεσβύτην «Διόπερ εξεπλάγην σου την άρρητον σοφίαν κράζων», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ». Μόνον ένας δεν ψάλλει, ο Ηρώδης «αφέντες τον Ηρώδη, ως ληρώδη μη ειδότα ψάλλειν», «ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ».
* Η λέξη αυτή ψάλλεται στη Θεία Λειτουργία τρείς φορές πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Έρχεται ο Κύριος, φτάνει η ελπίδα και η σωτηρία, φτάνει το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελίου το οποίο αλλάζει τον άνθρωπο, τον λυτρώνει, του δίνει νόημα στην επίγεια ζωή και τον ετοιμάζει για την αιωνιότητα. Πρώτα τον δοξολογούμε και έπειτα ακούμε τον σωτήριον νόμον Του. Έτσι έκαναν και οι άγιοι και οι προφήτες. «Προωρώμην τον Κύριό μου διαπαντός» (Ψαλμ. 15, 8) και γι’Αυτόν ζούσαν και δοξολογούσαν και έλεγαν με ευχαριστία το «Αλληλούια».
Β) ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.
* Η σχέση μας με τον Θεό, με την Θεοτόκο, τους Αγίους, τον Χριστό μας, βρίσκεται εδρασμένη πάνω σε έναν ηθικό αλλοιθωρισμό. Το ένα μάτι μας κοιτά το συμφέρον και το άλλο τον Θεό. Σε αγαπάμε, κάνε μας αυτό – το άλλο. Δεν έγινε, γιατί Θεέ μου με τιμωρείς, τι σου έχω κάνει. Ανόητοι, μικροί και μηδαμινοί απέναντι στον Δημιουργό μας.
* Στην εκκλησία ερχόμαστε για να ζητήσουμε και όχι να δοξολογήσουμε... Βεβαίως και θα καταθέσουμε τα αιτήματά μας! Δοξολόγησε, ευχαρίστησε χωρίς να γκρινιάζεις και να παραπονιέσαι. Δεν σου χρωστούσε τίποτα ο Θεός και αν και αμαρτωλός και αχάριστος απολαμβάνεις τόσα πολλά και σπουδαία. Ο σημερινός άνθρωπος σαν τον Ηρώδη ψάχνει να σκοτώσει τον Θεό, να γίνει Θεοκτόνος, να διαλύσει την πίστη και τους θεσμούς γι’αυτό και το «Αλληλούια» το φωνάζει σ’αυτούς που βοηθούν...
* Το φωνάζει σ’αυτούς που γκρεμίζουν ιδεολογίες και αξίες, διαλύουν οικογένειες και θεσμούς, πατρίδες, που δημιουργούν ψεύτικα και αναλώσιμα από τον χρόνο είδωλα. Ουρές για να θαυμάσουν ηθοποιούς και ‘σπουδαία’ πρόσωπα. «Αλληλούια» σε πρόσκαιρους σωτήρες που προσφέρουν ένα πιάτο φαϊ εξαγοράζοντας την προσωπικότητά σου.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Θεός, ο Ιησούς, η Θεοτόκος, οι Άγιοι, η Εκκλησία γκρεμίζει τα ψεύτικα είδωλα. Το Πανάγιο Πνεύμα ελαύνει δοξολογικά στην καρδιά του πιστού και μαζί με τον ιερέα αναφωνεί σήμερα «Αλληλούια». Στην ψυχή κατασταλάζουν και μένουν τα γνήσια. Τα ψεύτικα και κάλπικα καταστρέφονται, αποβάλλονται καθώς εγγίζει η παρουσία του Θεού στην ύπαρξή μας. Εκείνος οδηγήσει (το Πνεύμα) «εις πάσαν την αλήθειαν».
