(Ιωάν. κ΄, 19-31)
ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ.
«...και βάλε εις την πλευράν Μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός...».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι η απιστία. Με δυσκολία και «ποτισμένοι» με αλαζονική διάθεση οι άνθρωποι αρνούνται την ύπαρξη του «δυνατού» Θεού, αφού απλά έχουν θεοποιήσει κομμάτια της καθημερινότητας τους. Οι μετριοπαθέστεροι θα αρκεστούν σε μια λιτή διατύπωση: «υπάρχει μια ανώτερη δύναμη» και θα κατασιγάσουν την «ενοχλούσα» συνείδησή τους. Οι πλέον θρασείς εκπρόσωποι του αντιχριστιανικού πνεύματος θα αποφανθούν με στόμφο: «δεν υπάρχει τίποτα», ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να πολεμούν αυτό που δεν υπάρχει (για αυτούς)! Γελοία, νηπιώδη στρατηγική για μυαλά «κοφτερά» και «προοδευτικά»...
Ο Αναστάς Ιησούς δεν ήλθε να επιβάλει «βιαίως» στους ανθρώπους το χαρμόσυνο και λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεώς Του. Ούτε τους υποχρέωσε να Τον «ασπασθούν» απροϋπόθετα. Ακόμα και ως δεδοξασμένος Κύριος αποδέχεται να γίνει «αντικείμενο» έρευνας. Αναγνωρίζει στον Θωμά την «λογική» αδυναμία να πιστέψει και συγκαταβαίνει για μια ακόμη φορά στην ανθρώπινη αμφισβήτηση. Ο Θωμάς, το χοϊκό χέρι «ψηλαφίζει» τον αψηλάφητο και απερινόητο Θεό...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ «ΦΟΒΟΥ»
* Φοβισμένοι και αμήχανοι οι μαθητές Του. Μαζεμένοι και ενωμένοι «δια τον φόβο των Ιουδαίων» δεν μπορούν και οι ίδιοι να κατανοήσουν τι ακριβώς συνέβη … Ο Διδάσκαλό τους «εκουσίως» παρέδωσε τον εαυτό Του να «πεθάνει» μ’ αυτόν τον ατιμωτικό τρόπο. Αλλά και οι ισχυρισμοί των Ιουδαίων περί κλοπής του σώματος του Ιησού ομιλούν, ενώ παράλληλα στοχεύουν, όπως οι φήμες διαδίδουν, να εκδικηθούν τους μαθητές Του.
* Την «σύναξη» αυτή του φόβου μεταβάλλει η εμφάνιση του Ιησού σε σύναξη αγάπης. Έρχεται ο Κύριος με τα δώρα της Αναστάσεως. Τους χαρίζει ειρήνη, η οποία διαλύει την ψυχική ταραχή, αποδιώκει τις αμφιβολίες και την δυσπιστία. Έτσι συμβαίνει και σε μας… η ταραχή δεν μας αφήνει να αισθανθούμε την παρουσία του Χριστού! Συγχρόνως με την ειρήνη καταφθάνει και το Άγιο Πνεύμα. «Ενεφύσησε» ο Ιησούς πνοή «καινής ζωής». Κάτι βιβλικό που μας θυμίζει την πλάση του Αδάμ.
* Κάποιος απουσιάζει. Ένας μαθητής δεν παρίσταται κατά την ώρα των δώρων. Όταν φτάνει και έχοντας μέσα του μια δυσπιστία (και όχι απιστία), επιζητά με λαχτάρα την προσωπική επαφή με τον Χριστό. Ήταν ειλικρινής αναζητητής της αλήθειας, γι’ αυτό και οι Πατέρες στα κείμενά τους κάνουν λόγο για «καλή απιστία» του Θωμά. Δεν ήταν από εκείνους τους χριστιανούς που λένε «πίστευε και μη ερεύνα»! Αυτός ο λόγος δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο! Είναι προτεσταντικός και ιεχωβίτικος! Το Ευαγγέλιο αντίθετα λέει: «Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιω. 5, 39) και μέσα σ’ αυτές θα βρείτε την αιώνια ζωή!
Β) ΘΕΙΑ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ
* Η απιστία είναι «ζυμωμένη» με την ανθρώπινη φύση. Ο Δημιουργός μας το γνωρίζει και γι’ αυτό κάνει νέα εμφάνιση «καλώντας» τον Θωμά να ψηλαφίσει το Πάθος και την Ανάσταση Του. Ο μαθητής συντρίβεται μπροστά στο μεγαλείο της θείας συγκατάβασης... «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. 20,28) αναφωνεί μέσα από μια έκρηξη χαράς!
* Έτσι πάντα κάνει διαχρονικά ο Ιησούς. Προσκαλεί τον κάθε καλοπροαίρετο αναζητητή της χριστιανικής αλήθειας. Συγκαταβαίνει προς το πλάσμα Του για να το ελκύσει κοντά Του. Παραβλέπει την τόλμη του, ενίοτε και την ύβρη του, ξέροντας πως στο τέλος «η Αγάπη του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Θ. Λειτ.) θα υπερκεράσει τα παχυλά σκοτάδια της αγνωσίας και δυσπιστίας.
* Δεν υπάρχουν λοιπόν άπιστοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνώρισαν τον Χριστό! Αν τον είχαν γνωρίσει, αν δοκίμαζαν την αγάπη Του, δεν θα μπορούσαν να ζήσουν μακριά Του... Κάτι τέτοιο εκφράζει ο Παύλος στις επιστολές του «έμπλεος» φωτισμού του Αγίου Πνεύματος. Φανερώνει ένα Θεό αγάπης που κυριολεκτικά «καταδιώκει το πλάσμα Του» για να το κατακτήσει! «Το έλεός Σου Κύριε καταδιώξει με, πάσας τας ημέρας της ζωής μου»!
* Ίσως κάποιος εύλογα αναρωτηθεί: Γιατί εμφανίστηκε μόνο στους μαθητές και δεν πήγε κατευθείαν στους σταυρωτές Του; Ο Ι. Χρυσόστομος απαντά: «Αν υπήρχε ελπίδα να πιστέψουν θα το έκανε! Απόδειξη η Ανάσταση του Λαζάρου. Όχι μόνο δεν πίστεψαν αλλά εξαγριώθηκαν εναντίον Του, ώστε ήθελαν να σκοτώσουν και Αυτόν και τον Λάζαρο»! «Έπαιξαν και έχασαν», ας το πω λίγο λαϊκά και μην με παρεξηγήσετε...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Θωμάς απουσίαζε από την «σύναξη» των Μαθητών και στερήθηκε αρχικά την δόξα του Αναστάντος. Έλειπε και έχασε τα δώρα του Κυρίου. Σύναξη είναι η Θεία Λειτουργία της Κυριακής και παρόν βρίσκεται ο Αναστημένος Ιησούς. Να μην λείπεις ποτέ από την Κυριακή σύναξη, από τον εκκλησιασμό της Κυριακής, από την «ανανέωση» της Αναστάσεως. Σίγουρα θα χάσεις τα πολύτιμα δώρα της Παρουσίας του Κυρίου μας... Σίγουρα θα πάθεις, ότι έπαθε ο Θωμάς.
