ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Ματθ. 6, 22-33)
Ο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
«Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Οι άνθρωποι σ’ αυτήν την ζωή βάζουν στόχους. Αν επιθυμούν να τους ολοκληρώσουν με επιτυχία οφείλουν να μείνουν συνεπείς στα οράματα και τις προσδοκίες τους, εργαζόμενοι σκληρά και αδιάκοπα. Και δεν το κάνουν αυτό ενδεχομένως μόνο για την δική τους ζωή, αλλά φροντίζουν και στα μικρά ακόμη παιδιά τους να «κατασκευάσουν» ένα ανάλογο πλάνο. Με προτροπές και παραδείγματα, αλλά και με νουθεσίες (ενίοτε και με απειλές), προσπαθούν να τα εμπνεύσουν, ώστε να κινηθούν με γνώμονα τις απόψεις τους. Στόχοι που μιλούν για το «εδώ» και το «τώρα», την γη που «πατάμε» και οι οποίοι μετά την παρέλευση της βιολογικής μας ζωής σαν πομφόλυγες (= φυσαλίδες, φούσκες, μετ: ενέργειες δίχως ουσία και λόγο) διαρρηγνύονται... Το ευαγγέλιο του Χριστού βάζει έναν διαφορετικό στόχο...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
* «Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ το σώματι υμών τι ενδύσησθε...» (Ματθ. 6, 25). Ζούμε σε μία καθαρά υλιστική εποχή. Και αυτή η εντολή που δίνει ο Κύριος ακούγεται τόσο αλλόκοτα στα αυτιά του σημερινού ανθρώπου. Ποτέ άλλοτε δεν ζούσε με τέτοιο τρόπο το κορυφαίο δημιούργημα του Θεού! Η αγωνιώδης μέριμνα να πετύχουμε μόνο στόχους υλικούς, ατελείωτους και εναλλασσόμενους, καταντά τυραννία η οποία δεν μας επιτρέπει να «ησυχάσουμε» ακόμα και στον ύπνο μας.
* «Τσαλαπατούμε» τον πλησίον μας, προδίδουμε τις αξίες μας, αλλά αισθανόμαστε υπερήφανοι για ότι έχουμε «κατορθώσει». Μπροστά στην καταστροφική μας μανία δεν ξεφεύγει ούτε η γη που κατοικούμε, ενώ συγχρόνως πληθαίνουν στην ψυχή μας τα άλογα πάθη. Μοιάζουμε τελικά σαν τους αρχαίους Εβραίους στην Αίγυπτο, που αιχμάλωτοι χρόνια ολόκληρα έφτιαχναν πλίνθους για να κτίσουν τι; Έναν πύργο... τον πύργο της Βαβέλ. Μάταια και εγωιστικά τα κατορθώματά μας, μας σπρώχνουν στο τέλος της επίγειας βιοτής και μας προτρέπουν να αναλογιστούμε πως ζήσαμε και πως αξιοποιήσαμε το δώρο της ζωής.
Β) ΕΝΑΣ Ο ΑΞΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
* «Ζητείτε πρώτον την Βασιλεία του Θεού» (Ματθ. 6, 33). Να ένας αληθινός στόχος, πραγματικός που έχει αξία. Βασιλεία του Θεού, σημαίνει πρώτα απ’ όλα να βασιλεύσει το θέλημα του Θεού στην ζωή μας! Να βασιλεύσει η αγάπη, η δικαιοσύνη, η ανιδιοτέλεια, η γαλήνη. Αν έχει αυτά ο άνθρωπος αισθάνεται «πληρότητα» γιατί όλα αυτά παραπέμπουν στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος.
* Αυτό προτίμησαν και οι Άγιοι στην επίγεια ζωή τους. Μια τέτοια πληρότητα τους «αιχμαλώτισε» και τους οδήγησε στην «εν Χριστώ» ελευθερία. Διαβάζουμε πολλές φορές τα κατορθώματά τους, την καρτερία, την υπομονή αλλά και την γενναιότητα στις υπέρλογες δοκιμασίες τους. «Απορούμε» για τον δυναμισμό της ψυχής τους, καθώς ποτέ δεν «ξεκλειδώσαμε» το σπουδαίο μυστικό τους... Είχαν γίνει, οι ευλογημένοι, από εδώ, πολίτες του Ουρανού. Τα «επίγεια» ουδόλως τους είλκυσαν, σε αντίθεση με τα «ουράνια».
* Το πιο σημαντικό αδελφοί μου δεν είναι η υπέρβαση της ύλης, αλλά η καταπολέμηση των παθών. Ο Απόστολος Παύλος συστήνει: «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε» (Θεσ. 5, 21). Ο Θεός μας έδωσε τα πάντα για να τα απολαμβάνουμε και να είμαστε ευχαριστημένοι. Όχι όμως οι απολαύσεις να ανάγονται σε πάθη, σε αμαρτωλές συνήθειες που κατατρώγουν την ψυχή και της στερούν την Ουράνιο Βασιλεία. Ο Θεός μας δημιουργεί ελεύθερους και εμείς γινόμαστε ευτελείς υπηρέτες αλόγιστων ψυχοσωματικών παθών.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν υπερνικάς κάτι είσαι αληθινά ελεύθερος. Και η χριστιανική θεώρηση επιχειρεί να εξάγει τον άνθρωπο από την «φυλακή» αυτού του κόσμου δίνοντας του την ευκαιρία να βιώσει την «εν Χριστώ» ελευθερία. Στην λειτουργία, κατά τον Χερουβικό ύμνο, προτρέπει ο ιεροψάλτης τους πιστούς να αναβιβάσουν την ψυχή τους στην σφαίρα του πνεύματος, απωθώντας κάθε υλική μέριμνα, κάθε ποταπό στόχο που τους εγκλωβίζει: «πάσαν την βιοτική απωθώμεθα μέριμνα». Έτσι θα υποδεχθούμε επάξια τον Βασιλέα, τον Εξουσιαστή του ουρανού και της γης που μας αναμένει. Δεν υπάρχει υψηλότερος στόχος από το να γίνουμε «πολίτες» της Βασιλείας Του.
