Ο ΠΛΗΣΙΟΝ
«Τίς εστί μου πλησίον;»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Όσοι έχετε παραστεί σε δίκες ή έχετε δεί κάτι ανάλογο στην μικρή οθόνη σίγουρα δεν θα πέρασε απαρατήρητο το γεγονός της ικανότητα των νομικών – δικηγόρων στο να χειρίζονται τον λόγο και να προβαίνουν σε διάφορα δικανικά τεχνάσματα για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Ένας τέτοιος σπουδαγμένος και δυνατός δικηγόρος πλησιάζει σήμερα, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά, τον Ιησού με σκοπό να ελέγξει τις γνώσεις Του, να δεί κατά πόσο ο διδάσκαλος αυτός γνωρίζει τον μωσαϊκό νόμο και τους προφήτες. Ήρθε η στιγμή να αντιμετρηθεί η ανθρώπινη σοφία με την Άνωθεν σοφία... Ποιά λέτε να βγεί κερδισμένη;
Σύνδεση: Η σημερινή ωραιότατη παραβολή του καλού Σαμαρείτη είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Καθώς η Άνωθεν σοφία αποκαλύπτει την έννοια «του πλησίον», του διπλανού μας, αποκαλύπτει την αρετή της αγάπης που δεν έχει όρια και φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις. Μια αγάπη που αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο, γιατί κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) «ΦΙΛΤΡΑΡΟΝΤΑΣ» ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
* Συνηθίζουμε να «φιλτράρουμε» τον διπλανό μας άνθρωπο. Τον βοηθούμε ανάλογα με το τι μπορεί να μας ανταποδώσει. Κάνουμε το καλό περιμένοντας ανταμοιβή ανάλογη. Ζυγίζουμε δηλαδή την αγάπη μας με το συμφέρον. Βάζουμε από την μιά την θυσιαστική προσφορά μας και από την άλλη το κέρδος μας.
* Προϋπολογίζουμε το «κόστος» της αγάπης μας. Τις περισσότερες φορές μένουμε στα λόγια και λιγότερο στα έργα. Χρησιμοποιούμε μέτρα και σταθμά για να δείξουμε έλεος στους γύρω μας. Εάν συντρέχει φυσικά λόγος κακίας, αδικίας ή μίσους όχι μόνο δεν βοηθούμε αλλά θριαμβευτικά μιλάμε για Θεία δίκη, οφειλόμενη τιμωρία, Θεό – εκδικητή, αόρατη δικαιοσύνη και εξερχόμαστε από την υπόθεση αυτή με ύφος δέκα παπών!!!
* Ο σύγχρονος πολιτισμός μας τρωμένος από σκληρές και ανάλγητες συμπεριφορές, υλιστικές και εγκόσμιες δυνάμεις στέκεται «παράξενα» στην έννοια του πλησίον. Οι άνθρωποι σήμερα δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη της ανθρωπότητος και την ανάγκη της ανθρωπιάς. Το σύστημα μαζικοποιεί τους ανθρώπους, καταργεί τις προσωπικές σχέσεις, δημιουργεί φοβίες και ανασφάλειες, υποβαθμίζει τις αξίες και φυλακίζει ερμητικά το άτομο από το ΕΜΕΙΣ στο ΕΓΩ. Η μοναξιά δημιουργεί στεγανά στην ανθρώπινη επικοινωνία, καταπνίγει τις ψυχές μας, αφανίζει διαύλους κοινωνίας και επικοινωνίας, μας ωθεί στην μελαγχολία.
Β) Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
* Ο πρώτος που έσπευσε να μας βοηθήσει τραυματισμένους, ο πρώτος που έτρεξε στον «πλησίον» είναι ο Θεός μας. «Ο μακρόθυμος και πολυέλαιος». Δεν περίμενε να τον πλησιάσουν οι άνθρωποι. Ο Ίδιος ήρθε κοντά τους πρώτα με θαυμαστά γεγονότα μέσα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους και έπειτα στον καιρό της χάριτος στέλνοντας τον Ιησού, «ως αμνό άμωμο», να σφαγιασθεί «υπέρ της του κόσμου σωτηρίας» (Ευχή της θείας Λειτ.).
* Δεν εγκαταστάθηκε σ’ έναν τόπο (τέμενος, ναό, βουνό) αλλά έφτασε σε όποια ύπαρξη του άνοιξε την καρδιά της, επέλεξε τον δρόμο της αληθινής αγάπης χωρίς συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια. Την υπόθεση του ανθρωπίνου γένους την έκανε δική του υπόθεση και ένωσε την θεϊκή υπόσταση με την ανθρώπινη για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
* «Θεός ενηθρώπησεν, ίνα ημείς Θεοποιηθώμεν» (Μ. Αθανάσιος). Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα στο σχέδιο του Θεού. Όχι να μας τακτοποιήσει τα οικονομικά μας προβλήματα, όχι να μας φανερώσει φάρμακα και ιατρικές μεθόδους απομακρύνσεως του θανάτου, όχι να διορίσει τα παιδιά μας στο δημόσιο, όχι να φανερώσει νύφη / γαμπρό με οροφοδιαμέρισμα η πολυτελή οχήματα και μερικές χιλιάδες ευρώ καταθέσεις, αλλά να θεοποιήσει τον άνθρωπο, να τον ελεήσει και με τον δρόμο της αγάπης να τον κάνει να βαδίζει προς το μέρος της Θεότητός Του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σε καλεί λοιπόν και πάλι ο Χριστός να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις, να κοινωνήσεις την αγάπη, να μεταλάβεις τον Χριστό. Οι εορτές έρχονται και παρέρχονται. Οι Λειτουργίες περνούν και ξαναεπαναλαμβάνονται και ο Θεός στέκεται στην ωραία πύλη και σου φωνάζει: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης πρόσελθε».
Έλα πιστεύοντας ότι αυτός είναι το πλήρωμα των χαρισμάτων, έλα με ένα φόβο ευλαβείας, αίσθηση αμαρτωλότητος και ελεεινότητος, έλα όμως με ένα θάρρος ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΣΟΥ, έτοιμος να σε θεραπεύσει και να ρίξει έλαιον και οίνον στις πληγές σου. Έλα στο πανδοχείο της εκκλησίας στο οποίο πηγάζει η σωτηρία.
