ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΑΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 2015
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Σήμερον ὁ γεννηθής ἀρρήτως ἐκ πατρός, ἐκ παρθένου τίκτεται, ἀφράστως δι’ ἐμέ» (ἄγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
Παράδοξο μυστήριο, πρωτάκουστο, ἀκατανόητο γιά τίς ἀνθρώπινες νοητικές δυνατότητες. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά θεώσει τούς ἀνθρώπους. Γίνεται δοῦλος, γιά νά σώσει τούς δούλους. Γίνεται διάκονος, γιά νά διακονήσει τά δημιουργήματά Του. Ταπείνωση τοῦ θείου, γιά νά ὑψώσει τό ἀνθρώπινον.
Αὐτόν πού δέν μποροῦσαν νά ἀντικρύσουν οἱ ἀγγελικές δυνάμεις, ὅπου τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ καλύπτουν τᾶς ὄψεις στό πέρασμά Του, γίνεται ὁρατός ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Ἔρχεται ἀνάμεσά μας δοῦλος πρός δοῦλον, ἄνθρωπος πρός ἄνθρωπον, ἔχοντας κεκρυμμένη ἐντός τῆς ἀνθρώπινης φύσης Του, ὅλη τήν θεία Τοῦ φύση.
Ἔρχεται ὡς πλούσιος ἡγέτης καί ἡγεμόνας; Ὄχι, ἀντιθέτως γεννᾶται στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀπό ταπεινή κόρη κατ’ ἀνθρώπους. Ἐκλεκτή, τιμημένη καί δεδοξασμένη ἀπό τόν Θεό.
Ἔχει ὑπηρέτες; Ὄχι, δορυφορεῖται ὅμως ὑπό ἀγγέλων.
Δέχεται βασιλικούς ἐπισκέπτες; Ὄχι, δέχεται ποιμενικές ἐπισκέψεις. Ὅμως ἔρχονται ἀπό τά βάθη τῆς οἰκουμένης πρέσβεις τῆς ἀνθρωπότητας, οἱ τρεῖς μάγοι, γιά νά ἐκφράσουν τήν αἰώνια εὐγνωμοσύνη τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, προσφέροντας συμβολικά τά Τίμια Δῶρα στό Θεῖο Βρέφος.
Ναί, ἀγαπητά μου τέκνα. Εὐγνωμοσύνη ἀπέραντη, εὐγνωμοσύνη αἰώνια ὀφείλουμε στόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό μας.
Δέν ὑπῆρξε ποτέ μά ποτέ σέ καμμιά θρησκεία, σέ καμμιά δοξασία ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου, παρόμοια δωρεά: Ὁ Θεός νά γίνεται ἄνθρωπος.
Αὐτό διαφοροποιεῖ τήν πίστη μας ἀπό τίς ἄλλες ψευδεῖς θρησκεῖες ὄλου τοῦ κόσμου
Ἡ Ὀρθοδοξία προσφέρει Θεό τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφοσύνης, τῆς καταλαγῆς, πού ἑνώνει, πού συμφιλιώνει, πού εἰρηνοποιεῖ. Ἡ πολυπόθητη εἰρήνη σήμερα μπορεῖ νά γίνει πραγματικότητα μόνο στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Στά εἰκονικά πρόσωπα τῶν ψευδοθεῶν τῶν ἄλλων θρησκειῶν θά συναντήσουμε μίσος, κακότητα, ἔχθρα. Τί ἔχουν νά ἐξαγγείλουν, τί μηνύματα ἔχουν νά κοινοποιήσουν πρός τήν ἀνθρωπότητα; Οὐδέν, ἀπολύτως τίποτα.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ταυτίζεται μέ τό μήνυμα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία περικλείει τό μήνυμα τῆς προσφορᾶς τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συμπεριλαμβάνει τό μήνυμα τῆς ἀγάπης ἄνθρωπου πρός ἄνθρωπο, μέ τήν προσφορά τῶν ἁγίων στή ζωή της.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑποδεικνύει τήν αὐτοθυσία καί ἀντίκεινται στή σφαγή τῶν συνανθρώπων μας.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ συνάνθρωπός μας εἶναι ὁ παράδεισός μας καί ὄχι ἡ κόλαση.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σύν-χωρεῖ ὅλους τους ἀνθρώπους, διότι ὁ Χριστός μέσα στήν ἀνθρώπινη φύση Τοῦ προσλαμβάνει καί σύν-χωρεῖ ὅλους τους ἀνθρώπους.
Γίνεται ἄνθρωπος καί σπαργανώνεται.
Γίνεται ἄνθρωπος καί διώκεται.
Γίνεται ἄνθρωπος καί ψηλαφᾶται.
Γίνεται ἄνθρωπος καί ἀρκεῖ ἕνα ἄγγιγμα τῶν ἐνδυμάτων Του γιά νά φέρει τή λύτρωση.
Γίνεται ἄνθρωπος καί σταυρώνεται, προσφέρεται, θυσιάζεται, γίνεται τό λύτρο τῆς ἐξαγορᾶς τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Γίνεται σάρκα καί αἷμα, ἀντίδωρα τῆς σωτηρίας.
Ἐρώτημα ὅμως μεγάλο προκύπτει καί ἀδυσώπητο: Γιατί ὁ προσφερόμενος Θεός δέν γίνεται ἀποδεκτός ἀπ’ ὅλους τους ἀνθρώπους;
Διώκεται ἀκόμη καί ἀπό τήν Γέννησή Του, κατά τό Χρυσορρήμονα Ἰωάννη: «ὄτε μέν ἐτέχθη, Ἰουδαῖοι ἠρνοῦντο τόν ξένον τόκον καί Φαρισαῖοι παρηρμήνευον τᾶς θείας βίβλους, καί Γραμματεῖς ὑπεναντία τοῦ νόμου ἐλάλουν. Ἡρώδης τόν τεχθέντα ἐζήτει, οὔχ ἴνα αὐτόν τιμήση, ἀλλ’ ἴνα αὐτόν ἀπολέση. Σήμερον γάρ πάντα ὑπεναντία εἶδον».Πόσο σύγχρονος εἶναι ὁ ἀνωτέρω λόγος τοῦ ἁγίου Πατρός!
Ἡ πλειονότητα τῶν συνανθρώπων μας ἔτι καί σήμερα ἀντιμετωπίζουν μέ ἐχθρότητα τόν παγκόσμιο Εὐεργέτη. Τόν μισοῦν, ἀπεχθάνονται τίς διδαχές Του, ἀκόμη καί τό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματός Του τούς προκαλεῖ φρίκη. Καί ὅλα αὐτά, διότι εἶναι τό μέτρον, ἡ λυδία λίθος ὅπου ἐκτιμῶνται οἱ πράξεις τους. Εἶναι ἡ συνείδηση πού τούς ἐλέγχει καί ἐπιθυμοῦν νά σιγήσουν τήν συνείδηση, νά ἐξαλείψουν τόν Θεό. Ποθοῦν νά ἀπαλείψουν τό Θεῖο Νόμο, διότι εἶναι τό μέτρο σύγκρισης. Ἐπιδιώκουν νά ἐπιβάλλουν σατανικούς νόμους, ὥστε νά συγκρίνονται μ’ αὐτούς. Προτιμοῦν νά συντάσσονται μέ τόν Μαμωνά.
Ὅμως, πλανῶνται πλάνην οἰκτρᾶν. «Λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας» (Ψαλμοί Δαυίδ ριζ΄ 22). Θά ἀναφωνήσουμε ἀπό τά μύχια της ψυχῆς μας, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος, ὅπου μποροῦμε νά οἰκοδομήσουμε τήν σωτηρία μας. Εἶναι ὁ Δημιουργός. Εἶναι ὁ ὁδοδείκτης μας.
Τί θά μπορούσαμε νά Τοῦ προσφέρουμε;
Χρυσό; Μά εἶναι ὁ δημιουργός του χρυσοῦ.
Δῶρα; Μά εἶναι τό αἰώνιο δῶρο πρός ὅλους μας.
Πολυτίμους λίθους; Μά εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος.
Τέκνα μου, ὁ Κύριός μας ζητᾶ ταπεινή καρδιά, νά τήν κάνει φάτνη, νά γεννηθεῖ μέσα της. Ζητᾶ νά γίνουμε παιδιά Του καί φίλοι Του. Ζητᾶ νά λάβουμε τίς δωρεές Του ἀπό τό Μυστήριό της σάρκωσης τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό παράδοξο μυστήριο ὁδηγεῖ τόν Χρυσορρήμονα Ἰωάννη νά βοᾶ: «τί γάρ εἴπω ἤ τί λαλήσω; Τήν τεκοῦσαν ὁρῶ, τόν τεχθέντα βλέπω, τόν δέ τρόπον τῆς γεννήσεως οὐ συνορῶ, νικᾶται γάρ φύσις, νικᾶται καί τάξεως ὄρος, ὅπου Θεός βούλεται. Οὐ γάρ κατά φύσιν γέγονε τό πράγμα, ἀλλ’ ὑπέρ φύσιν τό θαῦμα, ἤργησε γάρ ἡ φύσις καί ἐνήργησε τοῦ Δεσπότου τό βούλημα».
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τό «βούλημα», δηλαδή ἡ θέληση τοῦ Δεσπότου μας εἶναι ἡ σωτηρία μας. Ἅς καρπωθοῦμε τούτη τήν δωρεά τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, γιά νά σωθοῦμε, νά θεωθοῦμε, νά γίνουμε φίλοι Του καί ἀδελφοί Του, γνήσια τέκνα Του.
Ἅς ἀναπέμψουμε ὅλοι μαζί τόν αἶνον τῶν ἀγγέλων: Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Μέ ἑόρτιες εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ
†Ὁ Θεσσαλονίκης Εὐθύμιος
