(Λουκ. ιβ΄, 16-21)
ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το ευαγγέλιο διαθέτει μια τρομερή διαχρονικότητα. Αγγίζει και προβληματίζει τον άνθρωπο και προβάλλει πανανθρώπινες αξίες πέρα του χρόνου με αναφορά στην αιωνιότητα. Ίσως πολλοί να θεωρήσουν ότι οι εποχές άλλαξαν και οι καταστάσεις έχουν διαφοροποιηθεί... τούτη όμως η παραβολή όσο υπάρχει ζωή θα βροντοφωνάζει την πάλη μεταξύ πλούτου και ανθρωπιάς... «ψυχή έχεις πολλά αγαθά...».
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ.
* Η εκκλησία εύχεται στον άνθρωπο «τα αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ». Ο τρόπος και η φιλοσοφία όμως με την οποία τα υποδέχεται είναι λάθος. Θεωρεί ότι κάθε τι που έχει το απέκτησε μόνος του. Ζεί αυτόνομα χωρίς την αίσθηση της παρουσίας του Θεού (βροχή – Θ. πρόνοια – εφορία καρπών).
*Απολαμβάνει κτηνωδώς τα αγαθά που έχει. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει την παθητική και αμαρτωλή απόλαυση των αγαθών. Εξ’ άλλου τα αγαθά χρειάζεται να τα απολαμβάνουμε, όχι όμως να τα θεοποιούμε και να κυβερνούμαστε από αυτά.
*Ζεί χωρίς ιδανικά και είναι φτωχός σε αξίες. Φτωχός σε Θεό! Ανίκανος για μεγάλες προσπάθειες και ανατροπές. Αυτό που όμορφα λέει ο Δαυίδ: «Έφαγε ο Ιακώβ και ενεπλήσθη και απελάκτισεν (κλώτσησε) ο ηγαπημένος... και εγκατέλειπεν τον Θεόν».
* Δεν ευχαρίστησε ποτέ τον Θεό γιατί ότι είχε το θεωρούσε αποτέλεσμα των ικανοτήτων και της εξυπνάδας του. Και εμείς το ίδιο παθαίνουμε γιατί όταν πηγαίνουμε να αγοράσουμε νομίζουμε ότι το παίρνουμε με τα λεφτά μας. Αλλά είναι η ευδοκία του Θεού σε μας...
* Μέγ. Βασίλειος: «Αν ήσουν χοίρος τι άλλο θα έλεγες καλύτερο στην ψυχή σου;».
Β) ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΔΕΣ;
* Αυτό μας λες; Όχι! Να υπάρχει η δοξολογία, η ευχαριστία και η σωστή χαρά από την πληρότητα των αγαθών. Καθήσαμε στο τραπέζι, σηκωθήκαμε, η καρδιά μας στον Ουράνιο Σιτοδότη που μας ελεεί και απολαμβάνουμε τον κόπο μας.
* Να επαναλαμβάνουμε μαζί με τον Παροιμιαστή (ηδ΄ 22΄) «Κύριε πλούτο και πενία μή μοι δώς, σύναξόν μοι τα δέοντα και τα αυτάρκη» (πρβλ. αυτάρκεια). Εξ’ άλλου οι καταστάσεις των άκρων κρύβουν κινδύνους και παγίδες για όλους.
* Να ελεούμε τους διπλανούς μας. Ανοιχτοί στον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Ο χριστιανός είναι αρμονικά συνδεδεμένος με δύο πνευματικές καταστάσεις... φιλόθεος και φιλάνθρωπος. Πρέπει πάντοτε να δουλεύει και να είναι έτοιμος να προσφέρει τα μύρα της αγάπης του.
* Γι’ αυτό ποτέ δεν κατακρίνει αν δεί κάποιον που έχει πλουτίσει... υπάρχουν φτωχοί με κακία και μίσος για τους ευτυχισμένους. Ο χριστιανός χαίρεται με την αλλότρια ευτυχία και προσπαθεί με ευγενική (κατά Θεόν) άμιλλα να γίνει μιμητής. Σε ότι βλέπει δίνει δόξα στον Θεό και όχι κατάρα στην μοίρα και στην τύχη του.
* Και τέλος ο πλούσιος και ορθόδοξος χριστιανός είναι πλούσιος στην ψυχή και τα συναισθήματα. Έχει γεμάτη την καρδιά του με τον Θησαυρό των αρετών και ελκύει τον Χριστό να τον κάνει πιο πολύ ευνοημένο και πλούσιο γιατί κάνει καλή χρήση και όχι κατάχρηση. Γίνεται ο πλούσιος χριστιανός αφορμή για να δοξολογείται ο Τριαδικός Θεός.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το θέμα είναι ότι εμείς οι κληρικοί δεν τα τηρούμε και γι’αυτό δεν μπορούμε να πείσουμε και σας (το παράδειγμα με τους δύο χιτώνες). Όσα πράττουμε αμαυρώνουν την διδασκαλία του ευαγγελίου.
Το παράδειγμα ενός μοναχού που έτρωγε με το ένα χέρι ψηλά προσευχόμενος. Υπάρχει η καλή και η κακή χρήση για κάθε πράγμα (καταναλωτισμός = 7 kg σκουπίδια κατά άτομο). Πλούσιος και ο Αβραάμ και έγινε η αγκαλιά των δικαίων...
