ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα
Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στεκόμαστε απόψε, για άλλη μια φορά, μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Γεμάτοι κατάνυξη, ευγνωμοσύνη, απαγγέλουμε τα «χαίρε» τα οποία συνέθεσε ο αγιοπνευματικά εμπνευσμένος συνθέτης αυτού του ύμνου. Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ένα ποίημα, ένα τραγούδι. Ένα θαυμαστό τραγούδι γιατί έχει υπόθεση πνευματική, γιατί τραγουδά τις υψηλότατες δογματικές έννοιες της πίστεώς μας. Είναι ένα τραγούδι πάντοτε επίκαιρο, έχει αντοχή στο χρόνο, δεν φεύγει ποτέ από την μόδα. Σ’ αυτό βεβαίως κεντρική θέση κατέχει το πρόσωπο της Παναγίας. Της Μητέρας του Ιησού, η οποία απέκτησε επίσης κεντρική θέση στην θεία λατρεία αλλά και στις καρδιές των πιστών ανθρώπων...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
* Μέσα από τα «χαίρε» αλλά και απ’ όσα τροπάρια συνέθεσαν προς τιμήν Της αποκαλύπτεται η δόξα της Θεοτόκου. Η Παναγία μας ποτέ δεν διεκδίκησε κάτι στην χορεία των Αποστόλων και στην πρώτη Εκκλησία. Υπήρξε σιωπηλή και ταπεινή αλλά ως Μητέρα του Κυρίου έχαιρε του σεβασμού όλων των μαθητών.
*Κάθε φορά που τελούμε την Θ. Λειτουργία και κατά την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού «εξαιρέτως» προσφέρουμε την Λειτουργία για να τιμήσουμε την Παναγία μας. Όλοι οι Άγιοι έχουν δόξα και τιμή, ως φίλοι γνήσιοι του Δεσπότου, αλλά η Μαριάμ είναι το πρόσωπο εκείνο που έδωσε σάρκα ανθρώπινη στο Χριστό.
*Συνελήφθει στην κοιλία Της, δέχθηκε το χάδι και το φίλημά Της, διδάχθηκε να περπατάει και δέχθηκε όλες τις φροντίδες για να μεγαλώσει ως άνθρωπος. Όλα αυτά μέσα από την αγωνία και την ανύστακτη φροντίδα της Θεοτόκου. Γι’ αυτό και το αντίδωρο που λαμβάνουμε κατά μια ερμηνεία συμβολίζει την Παναγία μας, αφού απ’ αυτό το πρόσφορο εξάγεται το τεμάχιο το οποίο με την έλευση του Αγ. Πνεύματος γίνεται Χριστός!
Β) ΓΙΑ ΜΑΣ…
* Έτσι και εμείς αισθανόμαστε τόσο κοντά το πρόσωπο της Παναγίας. Μέσα στην Εκκλησία έχουμε κοινό Πατέρα τον Θεό. Αδελφό και Φίλο, όπως μας αποκάλεσε, τον Κύριο. Μητέρα πνευματική την «Κεχαριτωμένη», αδέλφια τους Αγίους που είναι όμοιοι με μας. Αυτή είναι η οικογένειά μας, αυτό συνιστά την Εκκλησία.
* Και έχει ακριβώς την ίδια θέση με την βιολογική μας μητέρα. Ποιός δεν έχει δεχθεί την Θεομητορική της στοργή; Ποιός δεν έχει δεχθεί την παρηγορία όταν απελπίζεται για την αμαρτωλή ζωή του; Ποιός δεν δέχθηκε τον γλυκό της λόγο και την τρυφερή της αγάπη;
* Να λοιπόν, γιατί γεμίζουμε τους Ναούς τέτοιες μέρες. Να γιατί καταρρίπτονται τα επιχειρήματα αθεΐας και ανυπαρξίας του Θεού! Αφού βλέπουμε την Μητέρα... δεν θα υπάρχει ο Υιός της; Αφού βλέπουμε να εξαπλώνεται παντού η Μητρόθεος χάρη Της... δεν θα αναγνωρίσουμε την αιτία της αγιότητάς Της;
* Ας σταθούμε λοιπόν προσευχόμενοι μ’ αυτούς τους γλυκύτατους ύμνους. Και ας είμαστε βέβαιοι ότι θα ακούσει και θα μεταφέρει στον Υιό Της τα «προς σωτηρίαν» αιτήματα. «Πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένεια Δεσπότου». Έχει την παρρησία, εξ’ αιτίας της αποστολής Της αλλά και της υπουργίας της στο Μυστήριο της Σαρκώσεως, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κάμψει ακόμα… και την δικαία οργή του Κυρίου προς τον αμετανόητο άνθρωπο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι πανθομολογούμενο πως η μάνα καλύτερα απ’ όλους καταλαβαίνει τον πόνο του παιδιού. Η στάση των Χριστιανών απέναντι στο πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας συνομολογεί με πίστη και θέρμη πόσο αγαπούμε την ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ. Είναι άραγε η κατανόησή Της; Η αγιότητά Της; Ο ρόλος Της σαν Μητέρα του Χριστού; Κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί ίσως. Εμείς όμως το νιώθουμε και γι’ αυτό αυτά τα υπέροχα «χαίρε» και μας εκφράζουν και μας κάνουν να συμψάλλουμε δειλά - δειλά κατά αυτές τις ωραιότατες ακολουθίες...
