ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Πράξ. κ΄, 16-18, 28-36)
ΤΟ ΑΝΙΚΗΤΟ ΟΠΛΟ
«και ταύτα ειπών θείς τα γόνατα αυτού συν πάσιν αυτοίς προσηύξατο»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η σημερινή αποστολική περικοπή φανερώνει τον χαρακτήρα και το δυναμισμό της προσωπικότητος του Απ. Παύλου. Γράφει σε κάποιο σημείο: «η μέριμνά μου πασών των Εκκλησιών» (Β΄ Κορ. 11, 28). Όλο το οικοδόμημα των προσπαθειών του Παύλου σχετικά με τις κατά τόπους Εκκλησίες, τους μαθητές του και τους επισκόπους χρειαζόταν φροντίδα, σύνεση και πνευματικό φωτισμό για να κυβερνηθεί. Εκτός όμως από αυτό είχε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και τις δοκιμασίες που προέρχονταν άλλοτε από ειδωλολάτρες, άλλοτε από Ιουδαίους και άλλοτε (το πιό οδυνηρό) από τους ψευδαδέλφους, από τον ίδιο του τον χώρο δηλαδή... Πως τα πάλευε όλα αυτά; Πως κατάφερνε να τα ελέγξει και να κάνει την σωστή επιλογή για κάθε ζήτημα; Μία ήταν η παρηγοριά του, ένα το όπλο του, μία η δύναμή του: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Όχι μόνο η προσωπική, αλλά και αυτή που ζητούσε και από τα πνευματικά του παιδιά: «προσεύχεσθε και περί ημών» (Α΄ Θεσ. 5, 25). Φτάνοντας προς τα Ιεροσόλυμα συμβουλεύει τους κατά τόπους ποιμένες προλέγοντας τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
* Όλοι οι Πατέρες μιλούν για την αξία της προσευχής. Ο Άγ. Ιωάννης της Κλίμακος θα πεί ότι δεν αφήνει τον άνθρωπο να ησυχάσει. Είναι νεκρός ο άνθρωπος χωρίς την προσευχή και η έλλειψή της κάνει νεκρή την ψυχή.
* Όμως εδώ ο Παύλος με παράδειγμα τη δική του ζωή μας δείχνει πως με όπλο την προσευχή διέτρεξε την Οικουμένη, φυλακίσθηκε, διώχθηκε και όμως έκανε τέτοιο έργο, τόσους μαθητές, θαύματα αλλά και έγινε ο ίδιος φοβερός απέναντι στους δαίμονες. Γι’ αυτό ακόμα και με τα δεσμά της φυλακής έγραφε και φρόντιζε για τους άλλους, παρά τη δεινή θέση που βρισκόταν.
* Έτσι ο Ιερός Χρυσόστομος θα μας πεί «Ζητούσε την προσευχή των ανθρώπων και προσευχόταν και ο ίδιος όχι για να μην κινδυνεύσει (γι’ αυτό είχε ταχθεί) αλλά για να μην εμποδισθεί η διδασκαλία και ο λόγος του Θεού και η διάδοση του Αγίου Ευαγγελίου».
* Και οι καρποί της προσευχής έγιναν εμφανέστατοι για τον Παύλο. Πολλούς έσωσε, επέστρεψε από την αμαρτία, εθεράπευσε, χάρισε ελπίδα, τους στερέωσε στην πνευματική τους ζωή, έκανε τους ανθρώπους ναούς του Αγίου Πνεύματος, κατοικητήριο την καρδιά τους για τον Χριστό! «Ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών» (Εφ. 1, 16). Η συνεχής προσευχή του φανέρωνε την μεγάλη αγάπη που είχε στην καρδιά του ο Παύλος.
Β) ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ
* Οι Πατέρες μας λέγουν ότι οφείλουμε να προσευχόμαστε για γνωστούς, αγνώστους, φίλους και εχθρούς. Ο Κύριός μας άλλωστε, λέει το Ευαγγέλιο, προσευχήθηκε για να στερεωθεί η πίστη του Πέτρου (Λουκ. 22, 32). Είναι μέσα στο ήθος και την παράδοση της Εκκλησίας μας.
* Γι’ αυτό μνημονεύουμε ονόματα στην Θ. Λειτουργία, στα κόλλυβα, στις αρτοκλασίες. Πάντοτε ο ιερέας εύχεται για τα πνευματικά του τέκνα, ώστε να παίρνουν δύναμη στον καθημερινό αγώνα τους κατά της αμαρτίας. Είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη. Γίνεσαι μέτοχος στον πόνο του συνανθρώπου σου, συγκοινωνός των προβλημάτων και των αδιεξόδων του. Και επιπλέον παραμένεις ενωμένος με τον Θεό για χάρη αυτών που σε παρακαλούν να βοηθήσεις.
* Δεν υπάρχει είδος προσευχής επιβλαβές! Ο νους τειχίζεται και ο υπαρξιακός μας χώρος ευλογείται και αγιάζεται από την αύρα του Αγ. Πνεύματος. Ο διάβολος γίνεται ανίσχυρος και εμείς οχυρωμένοι στις μπόρες και στις δοκιμασίες της ζωής. Είναι η μεγαλύτερη πανοπλία και η καλύτερη ασπίδα σε ότι συμβαίνει γύρω μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Ιησούς αφήνει τον κήπο των Ελαιών. Ετοιμάζεται να προχωρήσει προς το εκούσιο πάθος Του. Βγαίνει νικητής και κρατάει ένα όπλο μέσα στα αστραφτερά και γαλήνια μάτια Του. Εύρημά Του, και για μας… Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Είναι εκείνη που ως αντίρροπος δύναμη διαλύει κάθε σκοτάδι, απομακρύνει κάθε φόβο, διώχνει την ανασφάλεια και μας διδάσκει την ορθότητα των επιλογών. «Γενηθήτω το θέλημά Σου», είπε ο Κύριος… ας αντηχεί αυτό πάντοτε και μέσα στις καρδιές μας. Τότε θα ξέρουμε που πάμε και που βαδίζουμε...
Περί των κηρυγματικών σχεδιαγραμμάτων
