ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Η περικοπή που κάθε χρόνο αυτή την Κυριακή ακούμε από το Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννου, είναι το τελευταίο μέρος του μεγάλου Ευαγγελίου που διαβάζεται ως πρώτο την Μεγάλη Πέμπτη το λεγόμενο Ευαγγέλιο της Διαθήκης.
Ο Κύριος και οι μαθητές είναι στο υπερώο όπου έγινε πρίν λίγο ο Μυστικός Δείπνος.
Το μισό της διαθήκης το είπε ο Κύριος κατά την διάρκεια του δείπνου και το άλλο μισό μετά το τέλος του δείπνου.
Εκεί καθώς ήταν όλοι έτοιμοι προς έξοδο και ο Κύριος τους μιλούσε, σηκώνεται όρθιος, υψώνει τα μάτια του στον ουρανό και απευθύνει προς τον Πατέρα την προσευχή της διαθήκης την λεγομένη ‘’Αρχιερατική ‘’.
Οι πρώτες λέξεις που λέει στην προσευχή είναι : ‘’ Πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὤρα δόξασόν σου τόν υἱόν, ἵνα καί ὁ υἱός σου δοξάξη σε ‘’
Αυτή την ώρα που ήλθε ο Κύριος την γνώριζε από καταβολής κόσμου.
Όταν ήλθε στη γή την περίμενε, την ανήγγειλε στους μαθητές, πορευόταν και ετοιμαζόταν γι΄ αυτήν.
Είναι η ώρα του σταυρικού θανάτου και της εκ νεκρών αναστάσεως, η ώρα που θα καταστραφεί το έργο του Διαβόλου, θα θανατωθεί ο θάνατος, η αμαρτία και οι συνέπειες της.
Θα τακτοποιηθεί το θέμα που δημιουργήθηκε με την πτώση του ανθρώπου, θα ανοίξει ο Παράδεισος, θα σκυλευθεί ο Άδης.
Αυτή την ώρα παρακαλεί τον Πατέρα να τον δοξάσει.
Δόξα του Ιησού είναι μεν η σταυρική θυσία του, αλλά κυρίως η Ανάστασή του.
Ο Πατήρ έδωσε εξουσία στον Υιόν, δηλαδή διά της γεννήσεως ο Πατήρ έδωσε την φύση του και όλα τα της φύσεως του στον Υιόν και επομένως την εξουσία και δύναμη που υπάρχει στην Θεότητα.
Διά της γεννήσεως του Υιού από τον Πατέρα έχει άμα την εξουσία της ζωής και του θανάτου την εξουσία της αιώνιας ζωής.
Αυτή την αιώνια ζωή ήλθε να δώσει στον μισοπεθαμένο από τα κτυπήματα του διαβόλου άνθρωπο με τον τρόπο που σχεδίασε η σοφία του.
Δηλαδή να σαρκωθεί, να θανατωθεί, και να αναστηθεί συμπαρασύροντας στην ανάσταση όλο το ανθρώπινο γένος χωρίς εξαίρεση αφού έγινε άνθρωπος.
Αυτή είναι η δόξα που ζητά από τον Πατέρα, η ανάσταση για να κάνει τον άνθρωπο μέτοχο της αιώνιας ζωής.
Ταυτόχρονα δίνει και τον ορισμό της αιώνιας ζωής χωρίς στοχασμούς και περιγραφή αφηρημένων εννοιών.
‘’ Η αιώνια ζωή είναι να γνωρίζουν εσένα τον μόνο αληθινό Θεό και αυτόν που έστειλες Ιησού Χριστό ‘’
Το ‘’ γνωρίζει ‘’ βέβαια περιέχει και τις έννοιες του παραδέχεσθε, του πιστεύειν και του αγαπάν.
Αφορά γνωριμία καρδιάς, γνωριμία αποκαλύψεως, σχέση, βιωματική εμπειρία.
Φυσικά η γνώση που σώζει και δίνει την αιώνια ζωή αφορά και τον ίδιο τον Ιησού.
Δεν υπάρχει περίπτωση να συνδεθεί κανείς με τον Πατέρα χωρίς προηγουμένως να συνδεθεί με τον Χριστό, δεν νοούνται οι δύο χωριστά.
Η επίγνωση του Θεού δεν υπάρχει άνευ της επίγνωσης και του Χριστού αφού έχουν μία ουσία, είναι μία Θεότης.
Ζητεί την δόξα την οποία είχε προ καταβολής κόσμου, δηλαδή την απόδειξη και φανέρωση της κρυμμένης Θεότητας του.
Ως έλεος και αγάπη στο Σταυρό και τον Θάνατο του και ως δύναμη και εξουσία με την Ανάστασή του.
Εάν ο Πατήρ δοξάσει τον Υιόν, ο κόσμος θα δοξάσει τον Υιόν και ασφαλώς και τον Πατέρα.
Κατά την τριετή δράση, παρουσία του Υιού επί της γής ο Πατήρ έδωσε σημεία και απέδειξε την γνησιότητα της Θεότητας του Υιού του Αγαπητού.
Ο κόσμος όμως δεν τον κατάλαβε, τώρα λοιπόν είναι η ώρα να γίνει η φανέρωση της κρυμμένης θεότητας του Υιού.
Ο Ιησούς λέγει ότι δόξασε τον Πατέρα με την ολοκλήρωση του έργου του επί της γής, φανέρωσε, αποκάλυψε τον Πατέρα στους ανθρώπους.
Αυτό συμβαίνει διότι όποιος γνωρίσει τον Θεό αμέσως θα τον θαυμάσει, θα τον αγαπήσει, θα τον δοξάσει.
Αυτή την φανέρωση όμως δεν την έκανε σε όλους αλλά σε αυτούς που ήταν άνθρωποι του Θεού.
Αυτούς που είχαν την επιθυμία να γνωρίσουν τον άγνωστο Πατέρα τους, που ένιωθαν ορφανοί στον κόσμο τούτο.
Αυτοί ήταν του Θεού όμως δεν μπορούσαν να τον γνωρίσουν, υπήρχε το μεσότοιχο της αγνωσίας και εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας ήταν αμέτοχοι της αιώνιας ζωής.
Ο Ιησούς με την κατάθεση της μαρτυρίας του για το πρόσωπο του Πατέρα κατήργησε το μεσότοιχο και άνοιξε τον δρόμο προς την αιώνια ζωή, την υιοθεσία.
Οι άνθρωποι αυτοί δόθηκαν από τον Πατέρα στον Υιό και από τον Υιό έμαθαν αυθεντικά για τον Πατέρα, τον δημιουργό, την ζωή των πάντων.
Με την παρουσία του Υιού, από τα χαρακτηριστηκά του, τα λόγια του έμαθαν πώς είναι ο Πατήρ. ‘’ ὁ ἐωρακός ἐμέ ἐώρακε τον Πατέρα ‘’.
Η διδασκαλία του Ιησού οδήγησε τους ανθρώπους του Θεού να καταλάβουν ότι τα λόγια του, τα ρήματά του ήταν λόγια του Πατέρα.
Με τον τρόπο αυτό πίστεψαν ότι ο Ιησούς είναι ο απεσταλμένος του Πατέρα, ο μεγάλης βουλής Άγγελος.
‘’ Οὐ περί τοῦ κόσμου ἐρωτῶ. ‘’ προσφέρεται θυσία για όλο το ανθρώπινο γένος, αλλά δεν την δέχονται όλοι.
Η δέχεσαι την θυσία του η όχι, η δέχεσαι όλη την συγχωρητικότητα του, όλη την χάρη που δίνει την σωτηρία η την απορρίπτεις.
Πρεσβεύει και παρακαλεί ο Παράκλητος μας σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία των δημιουργημάτων του.
Μόνων αυτών που τον δέχονται, που τον πιστεύουν, που τον αγαπούν που θέλουν την προστασία του, τις πρεσβείες του.
Εάν ο άνθρωπος δεν ζητά και δεν ενδιαφέρεται για την αιώνια ζωή ο Ιησούς δεν μεσιτεύει.
Περιμένει πρώτα την πίστη και το ενδιαφέρον εκ μέρους των ανθρώπων, εάν αυτό υπάρξει αμέσως προσφέρει τα πάντα ακόμη και την ζωή του.
‘’ και τά ἐμά πάντα σά ἐστί καί τά σά ἐμά ‘’. Σαφέστατη ομολογία της θεότητας του, της ισοθείας του με τον Πατέρα.
Εάν δεν ήταν ο Υιός τόσο μεγάλος και άπειρος όπως ο Πατήρ πώς θα χωρούσε πάντα τα του Πατρός.
Ο Πατήρ χωρεί πάντα τα του Υιού διότι είναι Θεός. Άρα για να χωρεί ο Υιός πάντα τα του Πατρός έχουμε ισοθεία Πατρός και Υιού.
‘’ καί οὐκέτι εἰμί ἐν τῶ κόσμω, καί οὕτοι ἐν τῶ κόσμω εἰσί, καί ἐγώ πρός σέ ἔρχομαι. ‘’
Ο Ιησούς ήδη ετοιμάζεται να πάει στον Πατέρα. Οι μαθητές όμως θα παρέμειναν μέσα στον κόσμο, είναι άπειροι και χρειάζονται φροντίδα.
Γι΄ αυτό παρακαλεί τον Πατέρα να τους τηρήσει, να τους κρατήσει να μην χαθούν, να είναι όλοι μαζί ένα.
Να φυλαχθούν ενωμένοι με την βοήθεια του Πατρός.
Όσο ήταν μαζί τους, τους προστάτευε για να μην υπάρχουν απώλειες, με εξαίρεση τον Ιούδα ο οποίος απολάμβανε όλα τα ελέη της παρουσίας του Ιησού και μετείχε σε όλες τις χάρες των δωρεών του προς τους μαθητές.
Ιάσεις, ιδιαίτερης διδασκαλίας, συνεχής κοινωνία με τον Θεό κ.τ.λ.
Με απόλυτη ελευθερία και με προσωπική επιλογή γύρισε την πλάτη του στον Δάσκαλο και ακολούθησε τον αρχιδολοφόνο Διάβολο.
Ο Κύριος γνωρίζει την φοβερή δοκιμασία που έρχεται και θέλει οι μαθητές να μείνουν γεμάτοι με την χαρά που απέπνεε η δική του παρουσία για να αντέξουν την πρόκληση.
Πρέπει να καταλάβουμε σε τι δεινή θέση θα βρεθούν οι μαθητές μετά τον θάνατο του δασκάλου από ανθρώπινης πλευράς.
Γνώρισαν ένα εξαιρετικό δάσκαλο, που κηρύττει μία νέα βασιλεία, αφοσιώθηκαν σ’ αυτόν, εγκατέλειψαν τα πάντα, δουλειές και οικογένειες και όλη την κατά κόσμο ζωή τους.
Σε λίγο θα τον δούν να φονεύεται με συνέπεια να διαψεύδεται όλη η διδασκαλία του, να θρυμματίζονται τα περί της βασιλείας.
Αυτοί να μένουν κατεστραμμένοι κοσμικώς και απαντημένοι πνευματικά.
Η γνωριμία τους με τον Ιησού με την τραγική κατάληξη που θα έχει θα τους απογοητεύσει σαν μια τρέλα της ζωής ανεπανόρθωτη.
Από την άλλη θα θεωρήσουν τον δάσκαλο σαν ένα απατεώνα που τους ξελόγιασε.
Την Ανάσταση όχι μόνο δεν την πίστευαν αλλά αδυνατούσαν ακόμα και να την συλλάβουν.
Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να πέσουν σε απογοήτευση και θανάσιμη απελπισία.
Η στήριξη από τον Πατέρα θα φυλάξει την χαρά τους πεπληρωμένη και αναστάσιμη.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
