ΛΓ΄ Τελ. & Φαρισαίου (Αποστολικό) (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ
«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην, διωχθήσονται»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το 64 μ. Χ. ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη, όπου και κατέκαψε μεγάλο μέρος της πόλεως. Οι κάτοικοι στράφηκαν με οργή προς την εξουσία και τον αυτοκράτορα. Ο αυτοκράτορας έστρεψε την οργή του προς τους χριστιανούς, οι οποίοι και διώχθηκαν για 186 χρόνια με την κατηγορία, ότι δεν σέβονται τους αρχαίους θεούς που προστάτευαν την πόλη και γι’ αυτό οργίσθηκαν εκείνοι και την έκαψαν. Αυτό το μεμονωμένο γεγονός αρκεί και μόνο για να επιβεβαιώσει τον Απόστολο Παύλο στην επιστολή του. Ο διωγμός, η θλίψη, η δοκιμασία, ο αγώνας ο πνευματικός είναι το χαρακτηριστικό στη ζωή του χριστιανού. Ο Κύριος μας είπε καθαρά: «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» (Ιω. 15,20). Στην αρχή του Τριωδίου, στο σκαλοπάτι της Αγ. Τεσσαρακοστής, η εκκλησία διατρανώνει το φρόνημά της: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ
* Ο Απ. Παύλος δίνει το παράδειγμά του σε μας για να μας εμψυχώσει... Υπάρχουν σήμερα όμως τύραννοι, τηγάνια, φωτιές, άγρια θηρία; Όχι, αλλά υπάρχουν πιο ύπουλοι εχθροί, πειστικότερα καμουφλαρισμένοι, σχεδόν «αόρατοι». Οι χριστιανοί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον υλισμό, την αθεΐα, την πρόοδο της τεχνολογίας, της ευδαιμονίας και όλων όσων επιχειρούν να πείσουν ότι ο άνθρωπος είναι μόνο μια σπουδαία κατασκευή με ημερομηνία λήξεως…
* Επίσης, σήμερα είναι η εποχή του χλευασμού και της περιφρονήσεως. Ο πιστός άνθρωπος της Χάριτος βιώνει έναν κοινωνικό εξοστρακισμό ως ο παράλογος, ο σκουριασμένος, ο οπισθοδρομικός. Γι’ αυτό ανήκει στον μακαρισμό του Κυρίου που μακαρίζει όσους διώκονται «ένεκεν δικαιοσύνης». Είναι το τίμημα της «εν Χριστώ» ευσέβειας: να πολιτεύεται σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά και να απέχεις από τα άχρηστα που βλάπτουν τη ψυχή σου.
* Μιλάμε για ένα διμέτωπο αγώνα: α) τον εσωτερικό που έχει να κάνει με τα πάθη και τις κακές συνήθειες, οι οποίες φωλιάζουν στον άνθρωπο λόγω της αμαρτίας. Την κλίση της καρδιάς σε συγκεκριμένες κακές καταστάσεις λ. χ. την εγωκεντρικότητα, η οποία περικλείει «θωπευτικά» την κακιά μας περιουσία β) τον εξωτερικό, που περιλαμβάνει τον πόνο, τις θλίψεις, τις απογοητεύσεις που προκαλούνται από τους συνανθρώπους μας, από αυτούς που ίσως αγαπήσαμε και βοηθήσαμε. Αλλά αυτή είναι η πορεία του ανθρώπου, ιδίως του ευσεβή. «Η θλίψη την υπομονή κατεργάζεται» (Ρωμ. 5, 3).
Β) ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ
* Έτσι ακριβώς μας θέλει ο Κύριος. Όπως και ο Απόστολος ο οποίος λέγει στον μαθητή του Τιμόθεο: «Συ μένε, εν οις έμαθες» (Β΄ Τιμ.3, 14). Αυτή είναι η ομορφιά του χριστιανού. Μείνε ότι και αν συμβαίνει γύρω σου ακλόνητος, εδρασμένος στα προστάγματα του Θεού, στη διδασκαλία της αλήθειας, στο πρόσωπο του Διδασκάλου.
* Πολλά είναι εκείνα που μας προτρέπουν ν’ αφήσουμε το «μετερίζι» των ηθικών αξιών, πότε η πρόκληση του εύκολου πλουτισμού, της ψεύτικης άνετης ζωής, των ποικίλων απολαύσεων. Αυτός είναι ο χριστιανός, γίνεται το «αλάτι» της κοινωνίας που προστατεύει από τη σήψη και τη διαφθορά.
* Μη ζηλέψεις τους άλλους που «πετυχαίνουν» και «βελτιώνονται» οικονομικά και κοινωνικά. «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσι επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3, 13), θα βιαστεί να μας προλάβει και πάλι ο Απόστολος. Η πανουργία του Σατανά, τα πάθη και οι απατεωνιές θα τους οδηγούν ψηλά. «Τί ότι οδός ασεβών ευοδούται;» (Ιερ. 12, 1). Για ν’ ανέβουν και άλλο και να πέσουν με κρότο! Για να απολαύσουν εδώ και να γίνει δικαιοτέρα η κρίση στον Ουρανό! Για να δοκιμάζουν τους ευσεβείς και να τους στεφανώνουν! Αυτή η «προκοπή» των κακών είναι «επί το χείρον» στο τέλος.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Για να μην χαθεί ο άνθρωπος και απελπιστεί, ο Κύριος μας έδωσε «πυξίδα» ζωής το Ευαγγέλιό Του και τους Αγίους που το εφάρμοσαν. Τροφή για να μην λιμοκτονήσει η ψυχή μας, πέτρα για να κτίσουμε τη ζωή μας και την ύπαρξή μας. Μας έδωσε τα Άγια Μυστήρια, ώστε εξερχόμενοι από εδώ να ομοιάζουμε με «λέοντες πυρ πνέοντες» (Ι. Χρ.) και να έχουμε αντίδοτο στη θλίψη και τη δοκιμασία.
