(Ματθ. 17, 14 - 23).
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ.
«φέρετέ μοι αυτόν ώδε...» (Ματθ. 17, 17).
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Καθημερινά, ο πατέρας της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, υποφέρει και θλίβεται για την ψυχική ασθένεια του παιδιού του. Παίρνει την απόφαση να καταθέσει πλέον το πρόβλημά του στο Χριστό. Τα λόγια του λιτά, περιεκτικά εμφανίζουν την τραγική διάσταση του μαρτυρίου που ζεί∙ «Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει∙ πολλάκις γαρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ» (Ματθ. 17, 15). Ψυχική ασθένεια, η χειρότερη μορφή ασθένειας που οδηγεί τον άνθρωπο σε ακραίες καταστάσεις, καθώς τα ακάθαρτα πνεύματα δεσμεύουν το λογικό και την καρδιά και ο άνθρωπος ενεργεί χωρίς να έχει επαφή με το γύρω του περιβάλλον… «Φέρετέ μοι αυτόν ώδε» (Ματθ. 17, 17) ακούγεται αποφασιστικός και στερεός ο λόγος του Κυρίου! Φέρτε τα παιδιά σας στο Χριστό, υπογραμμίζω και εγώ προλογικά στην έναρξη της δικής μου ερμηνευτικής προσέγγισης.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ
* Η τεκνογονία είναι ένα υψηλό έργο για τον ανθρώπινο προορισμό. Δεν είναι μόνο η διαιώνιση του είδους, ως μηχανισμός βιολογικός, αλλά ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός με τον Θεό κατά το αιώνιο πρόσταγμά Του∙ «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής» (Γεν. 9, 1). Έτσι η ευθύνη για τους εκάστοτε γονείς είναι μεγάλη, αφού καλούνται να αναθρέψουν τα τέκνα τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφ. 6, 4), εγχείρημα κοπιώδες, υπεύθυνο και μοναδικό.
* Κάθε ηλικία του ανθρώπου έχει ανάλογες δυσκολίες. Όμως η παιδική έχει καθριστικές απαιτήσεις, αφού εκεί τίθονται οι βάσεις για την περαιτέρω εξέλιξη του ατόμου. Ανύστακτη φροντίδα, λεπτομερής επιμέλεια, εκλογή τρόπου ανατροφής, είναι μερικά από τα στοιχεία που επιδρούν καταλυτικά στην εικόνα που θα εμφανίσει στο μέλλον η ανθρώπινη προσωπικότητα. Αρκετοί γονείς μελετούν, συμβουλεύονται παιδοψυχολόγους, κάνουν γενικά ότι μπορούν για να επιτύχουν στην υπόθεση αυτή. Δυστυχώς (καθώς και οι ίδιοι δεν Τον γνωρίζουν) κρατούν έξω από τη συνολική τους προσπάθεια τον Χριστό! Κάνουν τα πάντα χωρίς να κάνουν το αναγκαίο. Φροντίζουν για λεπτομέρειες και αμελούν την ουσία...
* «Ου το σπείραι ποιεί πατέρα μόνο, αλλά το παιδεύσαι καλώς∙ ουδέ το κυήσαι μητέρα εργάζεται, αλλά το θρέψαι καλώς» (MPG 54, 636 και MPG 60, 75), άποψη του ι. Χρυσοστόμου, η οποία αποκαλύπτει ότι οι γονείς δεν είναι απλά και μόνο φυσικοί γεννήτορες, αλλά εκείνοι που θα διαπλάσουν «εν συνόλω» την προσωπικότητα των τέκνων τους με φώτιση και άνωθεν καθοδήγηση. Πόσες φορές ο γονιός δεν αισθάνεται αναποφάσιστος, διστακτικός, διχασμένος μπροστά σε κατευθύνσεις που πρέπει να δώσει ή τρόπους που πρέπει να υποδείξει στο παιδί του...
Β) Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
* Μεγάλη σημασία οφείλουν οι γονείς να δώσουν αρχικά στη σωστή λειτουργία της οικογένειας, ως «κατ’ οίκον εκκλησίαν» (Α΄ Κορ. 16, 19), καθώς είναι το άμεσο περιβάλλον στο οποίο λαμβάνει τα πρώτα ερεθίσματα το παιδί. «Εκκλησίαν ποίησόν σου την οικίαν» προτρέπει και πάλι ο ι. Χρυσόστομος, αφού εκεί το μέλλον της κοινωνίας πλάθεται, θεμελιώνονται οι αξίες, συντελείται κάθε σωματική και πνευματική προκοπή.
* Τη σκυτάλη παραλαμβάνει η Εκκλησία. Τα Άγια Μυστήρια, τα θεία Ευαγγελικά νοήματα γίνονται η τροφή της ψυχής και διαπλάθουν ισχυρούς χαρακτήρες, έτοιμους και δυνατούς να εκτεθούν στη ζούγκλα της κοινωνίας, στην αποθέωση της αθεΐας, της πονηρίας και της δυσωνύμου αμαρτίας. Ισχυρές δυνάμεις, ακλόνητες αντοχές, αποτελεσματικές αντιστάσεις εμφανίζουν εκείνα τα παιδιά στα οποία έχουν εργαστεί συγχρόνως οι γονείς και ο Χριστός!
* Χαιρόμαστε λοιπόν όταν βλέπουμε τους γονείς να φέρνουν τα παιδιά στο Χριστό και στην Εκκλησία. Να μεταλαμβάνουν των ζωοποιών Μυστηρίων και ας υπάρχει φασαρία, κλάμα και αναταραχή πολλές φορές στο ναό... Οι γονείς οφείλουν και πάλι να τους πληροφορούν για το τι εδώ συντελείται και ποιός είναι ο χώρος που ο Θεός λατρεύεται. Κάθε γονιός κάνει σχέδια για το παιδί του, ιδιαιτέρως αν έχει την οικονομική επιφάνεια, αλλά η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που μπορεί να του αφήσει είναι η πίστη στο Χριστό!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα παιδιά αδελφοί μου, μιμούνται και αντιγράφουν. Ότι δώσουμε κατά τη διαπαιδαγώγησή του αυτό και θα εισπράξουμε καθώς θα ενταχθούν στην κοινωνία και την καθημερινότητα. Όταν η αγάπη του Θεού απουσιάζει οι γονείς είναι ελλιπείς απέναντι στα παιδιά τους, όπως φυσικά και τα ίδια. Ενώ θα έχουν λάβει όλα τα εφόδια για λαμπρή και επιτυχημένη σταδιοδρομία δεν θα ξέρουν από που να κρατηθούν όταν η ζωή θα τους εμφανίσει το σκληρό της πρόσωπο...
