Η περικοπή υπάρχει και στους τρεις συνοπτικούς ΅Ευαγγελιστές.
Η διήγηση που αναφέρεται σ΄ αυτή τοποθετείται αμέσως μετά την κατάβαση του Κυρίου και των τριών μαθητών από το όρος της Μεταμορφώσεως.
Ένας ‘’ άνθρωπος ‘’ γονυπετεί παρακλητικώς μπροστά από τον Ιησού μόλις αντιλήφθηκε ότι έχει κατέβει από το όρος.
Η περιοχή που συμβαίνουν τα γεγονότα αυτά – όρος της Μεταμορφώσεως
Βρίσκεται στην Καισάρεια Φιλίππου όπου κατοικούσαν εθνικοί.
Δεν αποκλείετε ο παρακαλών γονυπετώς να ήταν εθνικός που έρχεται στον Ιησού εξ΄ αιτίας της φήμης του ως θαυματουργού.
Η παράκληση του αγνώστου αυτού ανθρώπου εκφράζεται με την λιτή και γνωστή σ΄ εμάς από την λειτουργική ζωή το ‘’ Κύριε ελέησον ‘’.
Οι πατέρες αναφέρουν ότι με αυτή την φράση αφ΄ ενός συνοψίζεται η παραδοχή της αμαρτωλότητας και της ταπείνωσης μας.
Αλλά και η προσφυγή με συντριβή του ικέτη ανθρώπου προς τον φιλεύσπλαχνο και ελεήμονα Κύριο και Πατέρα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το άπειρο έλεος του Κυρίου και η αμέτρητη αγάπη του αποτελεί το μόνο καταφύγιο και όαση.
Για όλους εμάς που βασανιζόμαστε από τις αμαρτίες, τα πάθη και όλα τα δεινά που μας περιτριγυρίζουν μέσα στον κόσμο και δοκιμάζουν την αντοχή και την ύπαρξη μας.
Το ‘’ ελέησον ‘’ κατά τους πατέρας εκφράζει την ταπείνωση και την αναξιότητα μας για την αντιμετωπίσει όλων των προβλημάτων που παρουσιάζονται στη ζωή μας.
Το ‘’ Κύριος ‘’ είναι η αποδοχή της θεότητας του Χριστού που είναι ο μόνος που μπορεί να οικονομήσει την σωτηρία μας από όλα μας τα δεινά.
Πρέπει να ξέρουμε – συνεχίζουν οι πατέρες – ότι το έλεος του Θεού δεν είναι μία αφηρημένη θεία ιδιότητα όπως πιστεύουν οι παπικοί.
Αλλά είναι μία έμπρακτη εκδήλωση της ακτίστου χάριτος του Θεού που φάνηκε σε όλη την ζωή του Ισραήλ παλιά.
Αλλά και στη ζωή αυτών που καταφεύγουν και επικαλούνται το έλεός του σήμερα.
Εξ΄ άλλου η συχνότατη παράκληση να μας δοθεί ‘’ το Μέγα Έλεος ‘’δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Σωτηρία και Θεωσή μας κατά χάρη.
Ο δυστυχισμένος πατέρας περιγράφει την ασθένεια του παιδιού του που την χαρακτηρίζει ΄΄ σεληνιασμό ‘’.
Κατά την επικρατούσα στον εθνικό κόσμο πίστη.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η χρησιμοποίηση του όρου από τον Ευαγγελιστή στην διήγηση του.
Δεν σημαίνει και αποδοχή της λαϊκής ειδωλολατρικής πίστης περί επιδράσεως της Σελήνης επί των ανθρώπων.
Αλλά είναι απλή μεταφορά των λόγων του πατέρα του ασθενούς νέου.
‘’ Εάν δε σεληνιαζόμενο καλεί, να μην φοβηθείς, είναι η φωνή του πατέρα του δαιμονιζόμενου ‘’ λέει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος.
Πρέπει να γίνει γνωστό και να σημειωθεί με ιδιαίτερη έμφαση ότι ο χριστιανισμός ελευθέρωσε τους ανθρώπους από την υποδούλωση του σε αστρολογικές δεισιδαιμονίες.
Απεκατέστησε την σχέση των ανθρώπων με την άψυχο δημιουργία του Θεού που έγινε για εμάς.
Τα ουράνια σώματα ούτε θεοί είναι, ούτε ακόμη περισσότερο μπορούν να επηρεάσουν εμάς τους ανθρώπους στις σχέσεις μας και τις συμπεριφορές μας.
Να διαμορφώνουν την επιτυχία η την αποτυχία μας στον επαγγελματικό και συναισθηματικό μας κόσμο.
Ούτε να ρυθμίζουν το μέλλον μας μπορούν, ούτε έχουν ανάλογα με την θέση τους στο διάστημα θεραπευτικές η καταστρεπτικές δυνάμεις.
Σήμερα όμως κατά πλησμονή ο κόσμος στράφηκε ‘’ επί των μύθων ‘’ όπως αναφέρει και ο Άγιος Παύλος και τρέχουν σε ‘’ αστρολόγους ‘’ και ‘’ μάγους’’
Απατεώνες και εκμεταλλευτές της ανοησίας και απιστίας των ανθρώπων με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα εκμετάλλευσης και βασανισμού.
Από την περιγραφή του πατέρα ο γιος του κινδύνευε όταν τον έπιανε η κρίση να καεί η να πνιγεί.
Σωζόταν μόνο εξ αιτίας της έγκαιρης επέμβαση συγγενών του η άλλων που βοηθούσαν κατά περίπτωση.
Είναι η αποκάλυψη του μίσους που έχει ο Διάβολος για εμας τους ανθρώπους και για όλη την δημιουργία.
Η κυριαρχία του στον άνθρωπο φέρνει βασανισμό, και αργό θάνατο.
Δεν υπάρχει έλεος στη δολοφονική διάθεσή του επειδή δεν γνωρίζει τι θα πει αγάπη ο πατριάρχης του μίσους και του θανάτου.
Δείτε τι συμβαίνει στις σατανικές εκδηλώσεις των οργάνων του, αίμα, βιασμοί, βασανισμοί, δολοφονίες.
Ανθρωποθυσίες, μαύρο περιβάλλον, μαύρα αισθήματα, μαύρα ρούχα, μαύρες κουκούλες, μαύρος θάνατος.
Μαζί με την περιγραφή της αρρώστιας ο πατέρας του νέου αναφέρει και το γεγονός ότι απευθύνθηκε ήδη στους μαθητές, χωρίς όμως να επιτύχει την θεραπεία του.
Οι μαθητές βέβαια είχαν προ πολλού λάβει από τον Ιησού την εξουσία να εκδιώκουν δαιμόνια και να θεραπεύουν αρρώστιες.
Εδώ δεν τα καταφέρνουν, η αδυναμία τους αποδεικνύει και την αδυναμία του κόσμου να ελευθερωθεί από τα δεσμά του διαβόλου.
Ενόσω παραμένει εγκλωβισμένος στη φθορά και την αγνωσία της λύσης.
Η όλη περιγραφή οδηγεί τον Ιησού στην έκφραση αγανάκτησης για την άπιστη γενεά που έχει μπροστά του.
Θυμίζει το ξέσπασμα και το παράπονο των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης για τον λαό της εποχής τους.
Αλλά και τους λόγους του Μωυσή ‘’ γενεά σκολειά και διεστραμμένη ‘’ (Δευτ 32, 5).
Ο Κύριος διαμαρτύρεται όπως οι προφήτες για την γενική αποστασία από τον Θεό, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο κατ΄ ευθεία στη διαστροφή.
Σε δρόμους χωρίς φώς, στους μύθους μακριά από την αλήθεια στα πάθη, στα χέρια του διαβόλου.
Η απομάκρυνση του ανθρώπου από το θέλημα του Θεού και το φως της αλήθειας, για το ποιοι είμαστε και για ποιο λόγο υπάρχουμε.
Μήπως ήλθαμε από το τίποτα και οδεύουμε στο μηδέν ??
Τον οδηγεί στον ανθρωποκεντρισμό και την ειδωλολατρία.
Δεν υπάρχει τίποτε αφού δεν υπάρχει ελπίδα για την απαλλαγή από τα βάσανα και τον θάνατο.
Διότι η πίστη κατά τον Παύλο με την χάρη του Θεού δίνει υπόσταση σ΄ εκείνα που ελπίζουμε και τον έλεγχο των πραγμάτων που δεν βλέπουμε.
Εξανίσταται ο Ιησούς κατά της ανθρώπινης απιστίας και με δύο ερωτήσεις που υποβάλλει.
Η ανεκτικότης του και η παράταση της παραμονής του εντός του απίστου λαού θα συνεχιστεί διότι αυτό είναι το θέλημα του Πατρός.
Είναι φιλάνθρωπος και πολυέλεος ‘’ ουκ εις τέλος οργισθήσεται ‘’, περιμένει την επιστροφή του λαού και την πίστη του.
Δείχνει την αποστροφή του για τα έργα μας, αλλά το αμέτρητο έλεος της αγάπης του είναι η θεραπεία μας.
Η μακροθυμία του για την πτώση της γενεάς και την απιστία της αποδεικνύεται με την θεραπεία του νέου.
Ο Ιησούς διά μόνου του λόγου του επιτιμά το δαιμόνιο που είχε δεμένο τον δυστυχή νέο.
Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα από τον λόγο του Ιησού και τα γεγονός της θεραπείας.
Με τον λόγο συντελείτε η πράξη και με την πράξη εκπληρώνεται οι λόγος ‘’ είπε και εγεννηθησαν ‘’
Η λιτή περιγραφή της γιατρειάς του νέου εκφράζει την αυθεντία του Ιησού, της κυριότητός του.
Ο Ευαγγελιστής θέλει να τονιστεί η θεότητα του Ιησού όπως αυτή αποδείχθηκε στο όρος της Μεταμόρφωσης.
Η αποκατάσταση του δυστυχισμένου ανθρώπου δείχνει και πιο θα είναι το αποτέλεσμα της ιστορικής παρουσίας του Ιησού στον ταλαίπωρο κόσμο, στο ανθρώπινο γένος.
Μετά την θεραπεία του επιληπτικού νέου οι μαθητές ρωτούν τον Ιησού για να μάθουν τον λόγο πως αυτοί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον νέο.
Η απάντηση του Χριστού είναι σαφέστατη ‘’ διά την απιστία σας ‘’.
Πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα την απάντηση Του, οι μαθητές πριν την Πεντηκοστή ήταν μπερδεμένοι και ολιγόπιστοι ακόμη και για το πρόσωπό του.
Ήταν εγκλωβισμένοι στον κόσμο τους, όπως και κάθε άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος.
Το Πνεύμα το Άγιο τους έκανε βράχους πίστεως και Εκκλησία. Έσπασε τα δεσμά την φυλακή του κόσμου και τους έφερε στο φως, στη γνώση, στην πίστη, στην ελπίδα στην Αλήθεια.
Αυτό είναι που στηρίζει δυναμώνει και βεβαιεί και την δική μας πίστη.
Χωρίς την φώτιση Του δεν θα γνωρίζαμε τον Χριστό, την Αλήθεια.
Δεν θα γνωρίζαμε τίποτε για την δημιουργία, για τον προορισμό μας, το σκοτάδι του κόσμου τούτου.
Ο ανθρωποκεντρισμός και το τυχαίο θα ήταν κυρίαρχο στη σκέψη μας και φυσικά θα ήμασταν έξω από τον Παράδεισο την Εκκλησία.
Η δύναμη της πίστεως στο πρόσωπο Του, την θεότητα Του και η ποιητική εικόνα που χρησιμοποιεί ο Κύριος για να την προβάλει είναι αποκαλυπτική.
Το μικρότερο των σπερμάτων, ο κόκκος της συνάπεως τοποθετείται απέναντι στο επιβλητικό για το μέγεθος και τον όγκο του βουνό.
Το να μετακινήσει κανείς βουνό αποτελεί για την ραβινική γραμματεία κλασικό παράδειγμα προς δήλωση του αδυνάτου.
Με την δήλωση του ο Χριστός ξεκαθαρίζει και βεβαιεί ότι αυτός που πιστεύει στο πρόσωπο του μπορεί να επιτελέσει ακόμη και τα θεωρούμενα από τους ανθρώπους αδύνατα πράγματα.
Η πίστη έχει απέραντη δύναμη διότι και Εκείνος είναι απέραντος, ακαταμάχητος και παντοδύναμος.
Αρκεί ο άνθρωπος να έχει στραμμένη την ύπαρξή του στον Κύριο και να τον ακολουθεί.
Να βαδίζει τον δρόμο της ζωής όπως τον παρέδωσε στην Εκκλησία και όχι όπως θέλει ο κακός εαυτός μας και ο κόσμος.
Στη συνέχεια ο Κύριος τονίζει στους μαθητές αλλά και σε κάθε χριστιανό όλων των εποχών.
Η αντιμετώπιση των δαιμονικών δυνάμεων απαιτεί εκτός από την θερμή πίστη στο πρόσωπό του, την θεότητα του.
Την εκτενή και αληθινή προσευχή και την βοηθούσα για την απόκτηση των ανωτέρω αρετών νηστεία.
Η προσευχή και η νηστεία είναι τα απαραίτητα όπλα και εργαλεία για την απαλλαγή μας από κάθε δαιμονική τυραννία.
Η νηστεία μας φέρνει στην προ της πτώσεως κατάσταση αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνουμε το δράμα της και το χάσιμο της Χάριτος.
Ακόμη με την νηστεία ομολογούμε ότι δεν φοβόμαστε τον θάνατο πειθόμενει στον Κυριακό λόγο ΄΄ ου μόνον επ΄ άρτον ζήσετε άνθρωπος ‘’
Η προσευχή από την άλλη είναι κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος
‘’ συνουσία ανθρώπου και Θεού ‘’
Είναι βίωμα της κοινωνίας μαζί του πρόγευση της παλιγγενεσίας .
Είναι ο λόγος που όλοι οι Άγιοι χρησιμοποίησαν και αγάπησαν την προτροπή αυτή του Χριστού.
Σήμερα στην εποχή μας που γαβριά ο δαίμονας και έχει σηκώσει αλαζονικά το φρύδι του και επιτίθεται με όλες του τις δυνάμεις κατά της Εκκλησίας και ημών των χριστιανών.
Δυστυχώς παραθεωρήται η βασικότατη αυτή αλήθεια και οι άνθρωποι δικαιολογούν την ανυπακοή τους στον Κυριακό λόγο.
Ισχυριζόμενοι ότι αυτά είναι μόνο για μοναχούς που είναι αφιερωμένοι στο Θεό και οχι για τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο.
Σατανικές πονηράδες και προφάσεις για να βρίσκει τα θύματά του γυμνά και εύκολη λεία μακριά από τον Προστάτη Πατέρα.
Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στην παρακαταθήκη του Κυρίου για την προσευχή και την νηστεία.
Επειδή βαδίζουμε τα έσχατα και η πολεμική του διαβόλου συνεχώς κορυφώνεται.
Στο τέλος της περικοπής ο Ευαγγελιστής αναφέρει την δευτέρα πρόρρηση του Κυρίου για το πάθος του.
Πρόκειται, λέει ο Ιησούς, ο υιός του ανθρώπου – όπως ονομάζει κάθε φορά τον εαυτό του – να παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν.
Όμως αυτός την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Την μεγάλη Παρασκευή δεν πρέπει να ξεχνάμε και να στεναχωριόμαστε .
Ο Κύριος δεν είναι ο δυστυχής που συνελήφθει από την ιερατική και κοσμική εξουσία και οδηγήθηκε στο θάνατο αδύναμος και ανήμπορος.
Αλλά είναι ο Κύριος της δόξης που ξέρει από πριν τα πάντα πως και πότε θα γίνουν και θυσιάζεται με την θέληση του για τα παιδιά του, την δημιουργία του, την αποκατάσταση της αλήθειας.
Το απίστευτα μεγάλο θαύμα του δεν είναι η Ανάσταση Του αλλά ο θάνατος Του, διότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ μπορούσε αν ήθελε να μην πεθάνει !!!
Γι΄ αυτό τα άσματα που ψάλει η Εκκλησία δεν είναι νεκρικά αλλά εγκώμια.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
