ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
Η άρση του Σταυρού, η αυταπάρνηση και η μαθητεία στο πρόσωπο του Χριστού αποτελούν το θέμα του Ευαγγελικού αναγνώσματος της Γ Κυριακής των νηστειών και υπάρχει και στους τρείς συνοπτικούς Ευαγγελιστές.
Βρισκόμαστε στην αρχή της τρίτης περιόδου της δημόσιας παρουσίας του Κυρίου, στην έναρξη του τρίτου έτους.
Το κήρυγμα του Ιησού έχει μεγάλη διάδοση, έχει κηρύξει σε όλη σχεδόν την γη της Ιουδαίας.
Ρωτά λοιπόν τους μαθητές του τι γνώμη έχει για το πρόσωπο του ο λαός, οι πατριώτες του, τι έχουν ακούσει να λέγεται?
‘’ τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι; ‘’ Οι μαθητές του απαντούν ότι ο λαός πιστεύει ότι είναι ένας από τους μεγάλους αρχαίους προφήτες ή ο Ηλίας ή ο Ιερεμίας αλλά και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Κατόπιν τους ρωτά την δικής τους γνώμη για το πρόσωπο του. Την απάντηση λαμβάνει από τον Πέτρο, ότι είναι ο γιος του Θεού του ζώντος.
Ο λαός τον θαυμάζει, αλλά δεν τον κατανοεί, δεν μπορεί να φανταστεί ο λαός ότι ο απλός δάσκαλος είναι ο Ιαχωβά του Ισραήλ.
Το ίδιο και συμβαίνει και με τους μαθητές κανείς δεν τον καταλαβαίνει.
Η ομολογία του Πέτρου δεν ήταν δικά του λόγια αλλά αποκάλυψη Θεού.
Ακόμη μέχρι αυτού του σημείου ο Ιησούς δεν έχει ποτέ μιλήσει τους μαθητές για τον δικό του μαρτυρικό θάνατο.
Από τώρα όμως αρχίζει να τους καλλιεργεί την ιδέα περί του πάθους Του πράγμα που θα είχε ασφαλώς σαν συνέπεια στη συνέχεια και το πάθος των μαθητών.
Μέχρι τα τώρα φαίνεται στα μάτια των μαθητών σαν ένας φωτισμένος δάσκαλος η ακόμη και ο υιός του Θεού, ο οποίος ήλθε να ιδρύσει την βασιλεία του επί της γης και έτσι να περάσουν όλοι μαζί καλά και ένδοξα.
Λέει χαρακτηριστικά ο Ματθαίος για την χρονική αυτή στιγμή. ‘’ Ἀπό τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτόν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα και πολλά παθεῖν ἀπό τῶν πρεσβυτέρων καί ἀρχιερέων καί γραμματέων και ἀποκτανθῆναι ……….’’.
Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο Πέτρος επιτίμησε τον δάσκαλο για την επιλογή του να θυσιαστεί, λέγονοντας την προσωπική του θέση στο θέμα αλλά ίσως και των άλλων μαθητών που δεν θέλουν τον θάνατο του δασκάλου πράγμα που θα είχε σαν συνέπεια την διάψευση των επιγείων προσδοκιών τους αλλά και τον διωγμό τους.
Αμέσως μετά την δήλωση του Πέτρου ο Κύριος τον ονομάζει σατανά ‘’ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ ‘’ και αμέσως μετά ακολουθεί ο λόγος του Χριστού που αποτελεί και το Ευαγγελικό μας ανάγνωσμα.
Πλέον παύει η απλή διδαχή και αρχίζει η προπαρασκευή των συνειδήσεων των μαθητών για να μπορέσουν να υπομείνουν τον πολύ μεγάλο πειρασμό του πάθους Του.
Ο Ιησούς με τα λόγια του ζητά την αυταπάρνηση χωρίς την οποία κάθε αρετή είναι ανάξια. ‘’ οὐκ ἔστι μου ἄξιος ‘’.
Η αυταπάρνηση μας στο πρόσωπό του είναι η ακρότης της χριστιανικής Πίστεως.
Το αίτημα Του της αυταπαρνήσεως δεν απευθύνεται μόνον τους μαθητές αλλά σε όλους, δεν εξαιρείται κανένας. Λέει ο Ευαγγελιστή ‘’ καί προσκαλεσάμενος τόν ὄχλο σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς ‘’
Όλοι όσοι θέλουν να είναι του Χριστού, θέλουν να ακολουθούν τον Χριστό, θέλουν να είναι χριστιανοί, θέλουν να γίνουν χριστιανοί, πρέπει να έχουν υπόψη τους την αυταπάρνηση και να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις του Κυρίου.
Τα λόγια του είναι λόγια Θεού, λόγια Αγάπης, λόγια αυτού που ξέρει, δεν φαντάζετε τα πράγματα, τον δρόμο και το τέρμα του.
‘’ ὅστις θέλει’’ δεν πιέζει κανέναν, όμως πολλοί ερμηνεύουν λαθεμένα τον λόγο αυτό του Κυρίου και μένουν ήσυχοι στην λάθος ερμηνείας τους.
‘’ ὅστις θέλει’’ θα πει ότι όποιος αποφασίσει να ακολουθήσει τον Χριστό, να είναι με τον Χριστό, από εκεί και πέρα θα πρέπει να κάνει όλα αυτά που λέει πιο κάτω ο Χριστός.
Δεν είναι αν θέλει να τα κάνει και αν δεν τα κάνει δεν είναι του Χρήστου.
Αν κάποιος δεν θέλει να είναι του Χριστού δεν τον πιέζει κανείς να είναι του Χριστού.
Το ‘’ ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν ‘’ είναι η μοναδική έκφραση στην παγκόσμια γραμματεία από την οποία γεννήθηκε η χριστιανική λέξη ‘’αυταπάρνηση ‘’
Πρέπει να βάλει ο καθένας μας το χέρι στην καρδιά του και να διερωτηθεί εάν έχει απαρνηθεί τον εαυτό του για να γίνει παιδί του Χριστού, να ακούει μόνον αυτόν, τον Πατέρα και Θεό του.
Όχι όπως ο Αδάμ και η Εύα που άκουσαν τα ψέματα του δολοφόνου Διαβόλου και όχι τις αλήθειες και τις συστάσεις ζωής που τους έδωσε, όπως και εδώ δίνει ο Χριστός.
Πρέπει να ανοίξουμε τον κακό εαυτό μας και να δούμε μέσα του.
Δεν μπορεί να είσαι χριστιανός και να μην έχεις απαρνηθεί τον κακό εαυτό σου.
Ο ίδιος ο Χριστός έλεγε για τον εαυτό του, ‘’ δεν κάνω το θέλημα το δικό μου αλλά το θέλημα του πέψαντος με Πατρός ‘’
Στην ίδια γραμμή και οι χριστιανοί πρέπει να απαρνηθούμε το θέλημα μας και να κάνουμε το θέλημα της Εκκλησίας του Πατέρα και όχι να χρησιμοποιήσουμε το Ευαγγέλιο και τον χώρο της Εκκλησίας για να ενισχύσουμε το θέλημά μας, να περισωθεί ο εαυτός μας, ακριβώς αυτός που πρέπει να αρνιθούμε.
Το ‘’ ἀράτω τόν σταυρόν ‘’ αποδεικνύει την συνέπεια της αυταπάρνησης.
Αυτός που απαρνείται τον εαυτό του και στην σημερινή εποχή είναι πάντοτε το θύμα.
Η ζωή του μπορεί να γίνει ένα συνεχές μαρτύριο και μπορεί να καταλήξει σε σκληρό τέλος, όμως τα ίδια έπαθε και ο Χριστός ο Πατέρα μας. Εάν εμένα εδίωξαν θα διώξουν και εσάς, μας προετοίμασε.
Η αυταπάρνησης και ο σταυρός είναι οι δύο προϋποθέσεις για το ακουλουθείν τον Χριστό.
Ο Ιησούς φαίνεται να ζητά από τους μαθητές του το ακριβότερο τίμημα που μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό.
Όλοι οι φιλόσοφοι και οι δάσκαλοι έπαιρναν χρήματα από τους μαθητές, έπαιρναν μία αμοιβή για την μαθητεία, άλλος πολλά άλλος λίγα .
Ο Χριστός ζητά την ίδια την ζωή των μαθητών του για αυτόν.
Ίσως γεννιέστε η απορία : Γιατί τέτοιο ακριβό τίμημα ζητά ο Κύριος από τους χριστιανούς.
Το τίμημα όμως δεν είναι καθόλου ακριβό και βαρύ, δεν είναι καν τίμημα.
Δεν ζητά τίποτε.
Τα λόγια του είναι κατάθεση αλήθειας για πράγματα που δεν γνωρίζουμε και μπορεί να ξεγελαστούμε από τον διάβολο και να δώσουμε αξία σε πράγματα που δεν έχουν αξία, είναι η προστασία μας, είναι το φώς.
Για τον Δημιουργό η ζωή είναι μία και είναι αιώνια γιατί Αυτός ως ζωοδότης την δίνει και ξέρει τι μας χαρίζει.
Ως δημιουργός, όπως και κάθε δημιουργός θέλει και κάνει οντότητες που να μένουν στο χρόνο και όχι να φθείρονται και να πεθαίνουν και να χάνονται, πόσο μάλιστα Αυτός που είναι ο Θεός.
Ο άνθρωπος δεν εξαντλείται με την επί γης παρουσία του, πράγμα που είναι διήκουσα θέση της ανθρωπότητας.
Από την άλλη πλευρά ο Διάβολος πλανά τον άνθρωπο, του ψιθυρίζει ότι όλη η ζωή του είναι αυτή επί της γης, αυτό που βλέπει και δεν χρειάζεται να ψάχνει για τίποτε άλλο
Επομένως πρέπει ο άνθρωπος να εργάζεται και να προσπαθεί μόνο γι΄ αυτή τη ζωή επάνω στη γή και τίποτε άλλο.
Μόνο για την σάρκα και τα περί αυτής, κανένα υπαρξιακό ερώτημα, όλο το δόσιμο του ανθρώπου στο χώμα και το ψέμα. Πέραν τούτο απόλυτο σκοτάδι.
Έρχεται λοιπόν ο Χριστός, όπως και τότε στον Παράδεισο και εξηγεί τα πράγματα, φανερώνει αλήθειες για να πάρουμε τις σωστές και σωτήριες αποφάσεις.
Τις επιλογές που θα μας σώσουν για να μην πέσουμε στην απάτη του Διαβόλου ξανά, όπως κάνει ο κάθε γονιός για τα παιδιά του.,
Μας λέει ότι : ‘’ Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του πρέπει να την χάσει.
Όποιος χάσει την ψυχή του εξ αιτίας μου και του Ευαγγελίου αυτός θα την σώσει. Γιατί τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του ‘’;
Ο Κύριος εξηγεί ότι η μία και ενιαία ζωή του ανθρώπου έχει ένα κομβικό σημείο τον, θάνατο.
Χωρίζεται στην πρό και μετά τον θάνατο ζωή.
Όποιος πιστεύει ότι η ζωή είναι μόνο αυτή πρό του θανάτου και αγωνίζεται μόνο γι΄ αυτή, τότε θα την χάσει.
Το απείρως μεγαλύτερο τμήμα της βρίσκεται μετά τον θάνατο για το οποίο όμως δεν ενδιαφέρεται δεν φροντίζει, δεν έχει καμία μέριμνα.
Όποιος όμως ‘’ χάσει ‘’ την πρόσκαιρη ζωή την πρίν του θανάτου, για το όνομα του Χριστού του Θεού και του Ευαγγελίου του, τότε κερδίζει το ατέλειωτο κομμάτι της μίας και ενιαίας ζωής, το αιώνιο, το πραγματικό, γι΄ αυτό που ο Δημιουργός μας κατασκεύασε.
Τα πράγματα γίνονται απλά και ξεκάθαρα με τις συμβουλές του Χριστού, θέλουν όμως και σωστές επιλογές και αποφάσεις δικές μας.
Ο άνθρωπος είτε πιστεύει στην αιώνια ζωή είτε όχι, δεν θεωρεί ως άξιο αντάλλαγμα της ζωής του αυτής ούτε την απόκτηση όλου του κόσμου.
Τι να κάνει την περιουσία όλου του κόσμου εάν σε μια στιγμή πεθάνει και τελειώνουν όλα.
Αφού λοιπόν ο κόσμος δεν έχει καμία αξία εμπρός στην ζωή μας γιατί να αγωνιζόμαστε να τον κατακτήσουμε, να τον εξουσιάσουμε, να τον κάνουμε δικό μας με όλες τις συνέπειες που θα έχει αυτή η προσπάθεια στην ποιότητα μας, στην ανθρωπιά μας, στον εαυτό μας, στους γύρο συνανθρώπους μας, στην ζωή μας. Δεν θέλει ιδιαίτερη εξυπνάδα να καταλάβει κανείς την τάξη των πραγμάτων.
Αυτές τις αλήθειες αποκαλύπτει ο Χριστός σήμερα με την περικοπή όπως παλιά στον Αδάμ στον Παράδεισο.
Εμείς να τον πιστέψουμε και να του προσφέρουμε την ζωή μας, αυτή που τόσο απλόχερα μας χάρισε, πάντα για το δικό μας συμφέρον και όφελος, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό.
Στη συνέχεια ο Κύριος, όπως τότε στον Παράδεισο φανερώνει τις συνέπειες των κακών επιλογών για να μην έχει κανείς δικαιολογία ότι δεν ήξερε.
Όποιος παραθεωρήσει, όποιος προσπεράσει τον Κύριο και τα λόγια Του σ΄ αυτό τον κόσμο που άφησε τον Νυμφίο Δημιουργό, την αγάπη μας και μοιχεύει με τα κοσμικά και τις αμαρτωλές επιλογές του διαβόλου.
Είναι επόμενο και ο Νυμφίος να δώσει διαζύγιο στη μοιχεία ο Πατέρας να αφαίρεση το δικαίωμα της κληρονομιά από τα παιδιά που δεν τον αναγνωρίζουν και δεν επιθυμούν την Πατρότητα Του.
Τους αναλαμβάνει ο πατριός που διάλεξαν, ο αρχιδολοφόνος διάβολος.
Τότε θα καλοπεράσουν στο μίσος του, αλλά θα είναι αργά για δάκρυα.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
