Ὀ πλούσιος νεανίσκος
Ο Ιησούς προερχόμενος από την Περαία, διασχίσει την Σαμάρεια, την Γαλιλαία και Ιουδαία.
Σκοπός της πορείας του είναι τα Ιεροσόλυμα όπου και πηγαίνει για τελευταία φορά.
Τα κηρύγματα και οι περιγραφές που μας δίνουν οι Ευαγγελιστές είναι από τα τελευταία της δημόσιας δράσης Του όπως και το παρών.
Ἡ περικοπή αυτή διασώζεται και από τούς τρεις συνοπτικούς.
Αναφέρεται στη συνάντηση του Ιησού με κάποιον πλούσιο Ιουδαίο.
‘’ Νεανίσκο ‘’ κατά τον Ματθαίο, με το αόριστο ‘’ εις ‘’ κατά τον Μάρκο και ‘’άρχων’’ κατά τον Λουκά.
Άρχων βέβαια σημαίνει τον θρησκευτικό άρχοντα π.χ γραμματέα, αρχισυνάγωγο κ.τ.λ.
Οι διαθέσεις του Ιουδαίου δεν φαίνεται να είναι κακές.
Δείχνει ότι είναι ειλικρινής και ότι πράγματι ποθούσε την αιώνια ζωή.
Αυτό συμπεραίνεται και από την περιγραφή του Μάρκου ότι ‘’ἐγονυπέτησεν’’ μπροστά στον Ιησού.
Επίσης όταν ανέφερε ότι εφαρμόζει τις εντολές από μικρό παιδί, τότε ὁ Ιησούς ‘’ ἐμβλέψας αὐτῶ ἠγάπησεν αὐτόν’’.
Ακόμα η καλή πρόθεσή του φαίνεται και εκ του ότι απομακρύνθηκε περίλυπος μετά την απάντηση του Χριστού.
Ὁ άνθρωπος ερωτά τον Ιησού ΄τι ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω ‘
Το αίτημα της αιώνιας ζωής πρέπει να ξέρουμε που το υποβάλουμε.
Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι από εκεί που το ζητάμε μπορεί να μας δοθεί.
Αλλιώς είναι μάταια και ανωφελή η επίκληση μας, χωρίς προοπτική και χαμένος κόπος.
Ποιος μπορεί να δόση αιώνια ζωή;
Αυτός που μπορεί πρέπει να είναι ζωοδότης, αυτοζωή, και ζωής χορηγός.
Είναι Εκείνος που είπε ότι είναι ἡ Οδός , ἡ Αλήθεια και ἡ Ζωή.
Να προσέξουμε ότι και σε άλλες περιπτώσεις όλοι δεν αρνούνται τον Θεό.
Μπορούμε να πούμε πως δεν αρνούνται ότι υπάρχει άλλη ζωή, αναφέρονται στον Θεό.
Πολλοί θέλουν την αιώνια ζωή, την Βασιλεία του Θεού.
Όμως δεν αρκεί μόνο να θέλουν πρέπει και να συμμορφώνονται προς το θέλημα του Θεού.
Δεν θα χαθούν δεν θα μείνουν έξω από την Βασιλεία μόνον οι άθεοι, οι άπιστοι, οι εχθροί του Χριστού και της Εκκλησίας.
Αλλά και πολλοί οι οποίοι πιστεύουν, κοπιάζουν και ενδιαφέρονται.
Γίνονται όμως περίλυποι όταν συγκρουσθεί το θέλημά τους με το θέλημα του Θεού.
Ἡ Εκκλησία διδάσκει ότι ἡ αιώνιος ζωή είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Αρχίζει ήδη από τον παρόντα κόσμο, από την εδώ ζωή, για να συνεχιστεί στη μέλλουσα.
Αυτό χωρίς να επηρεάζεται από το βιολογικό γεγονός του θανάτου.
Κατά την Ιουδαϊκή αντίληψη ἡ αιώνια ζωή αποκτάται με τα έργα του ανθρώπου και αρχίζει με την ανάσταση των νεκρών.
Τον ορισμό όμως της αιώνιας ζωής τον έδωσε ὁ Χριστός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο.
‘’ Αὕτη ἐστίν ἠ αἰώνιος ζωή ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν άπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.’’
Αυτό πού ζητά από εμάς είναι να τον αγαπήσουμε, να τον πιστέψουμε και να θελήσουμε την αιώνια ζωή.
Δυνατότητα που δίνεται μέσα στην Εκκλησία μετά την αναγέννηση διά τού βαπτίσματος.
Εκεί ἡ γνωριμία με τον Κύριο γίνεται μέσα οπό την τήρηση των εντολών του πράγμα πού προτείνει και στον άρχοντα.
Ο Θεός μας αγιάζει, μας κάνει αγαθούς μας θεώνει εφ΄ όσον βέβαια το θελήσουμε με όλη μας την ύπαρξη.
Στην προσφώνησή του ὁ νεανίσκος ονομάζει τον Ιησού ‘’ διδάσκαλε ἀγαθέ ‘’.
Ο Κύριος απαντά ‘’ Τι με λέγεις ἀγαθόν, Οὐδείς ἀγαθός εἰ μή εἶς ὁ Θεός’’.
Αυτό το χωρίο οι αιρετικοί το παρουσιάζουν ως άρνηση του Χριστού να δεχθεί στο πρόσωπό του τη λέξη αγαθός.
Δηλαδή ότι δεν αποδέχεται την θεότητά του.
Βέβαια είναι πονηριά και βλασφημία για τον απλούστατο λόγο ότι ὁ Χριστός εδώ δεν συζητά για το θέμα της θεότητας του.
Αλλά απαντά στον νέο τον οποίο βλέπει μπροστά του για πρώτη φορά σαν ένας κοινός ραβίνος.
Σαν ένας καλός δάσκαλος ερωτάται και σαν τέτοιος απαντά.
Ο Χριστός απαντώντας τον παραπέμπει στις εντολές και απαριθμεί αυτές πού ήταν γραμμένες στην δεύτερη πλάκα του Νόμου.
Δηλαδή τα καθήκοντα προς τον πλησίον.
Η τήρηση των εντολών αυτών εγγυάται την τήρηση και των εντολών πού είναι γραμμένες στην πρώτη πλάκα.
Αυτές που αφορούν τα καθήκοντα προς τον Θεό.
Είναι χαρακτηριστική η θέση του Ιησού και σε άλλες περιπτώσεις που ρωτάτε για την αιώνια ζωή.
Παραπέμπει πάντα στις εντολές πράγμα που σημαίνει το πόσο χρήσιμες μας είναι για την σωτηρία μας.
Στην εποχή του βέβαια αναφέρετε στην Π. Διαθήκη.
Στην Καινή Διαθήκη προτρέπει την τήρηση των δικών του εντολών που διδάσκει η Εκκλησία.
‘’ Αν με αγαπάτε τις εντολές μου να τηρείται ‘’
Εδώ πρέπει να προσέξουμε πολύ.
Οι χριστιανοί σήμερα έχουν μια θρησκευτικότητα, μια σχέση με τον Θεό, με την Εκκλησία.
ΟΜΩΣ δεν νοιάζονται και πολύ να γνωρίσουν τις εντολές του Χριστού και ακόμη να τις τηρήσουν.
Θεωρούν λίγο τυπικούρα τα πολλά πολλά που λέει η Εκκλησία.
Ἡ τήρηση των εντολών δεν είναι μία ιδιοτροπία του Θεού.
Είναι για εμάς θώρακας, είναι η προστασία μας από τούς εχθρούς πού παντού καραδοκούν να μας αφανίσουν.
Τα κάγκελα που βάζουμε στους εξώστες στις οικοδομές είναι χρηστά δεν μπαίνουν από παραξενιά του νομοθέτη.
Είναι για να μην πέφτουμε και σκοτωνόμαστε, ούτε επείσης οι μπάρες στους αυτοκινητοδρόμους.
Το μυστικό είναι μόλις τηρήσεις τις εντολές τότε καταλαβαίνεις ότι είναι προϊόν αγάπης.
Είναι για εμάς, για το συμφέρον της ψυχής μας, είναι το χέρι του Πατέρα.
Για να περάσουμε τον επικίνδυνο δρόμο, τα δύσκολα εμπόδια.
Δεν σε κουράζουν, αναπαύουν, αποπνέουν την σιγουριά της ελευθερίας στα δύσκολα.
Την ίδια προτροπή του Κυρίου επαναλαμβάνουν και οι Πατέρες με όλη τούς την φωνή.
Όσες φορές έγραψαν, όσες φορές μίλησαν, όσες φορές αναφέρθηκαν για την σωτηρία μας.
Αυτοί με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τόνιζαν και υπογράμμιζαν την τήρηση των εντολών του Χριστού.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που αγαπούν την Εκκλησία μελετούν τις εντολές του Κυρίου.
Τις εφαρμόσουν, προσπαθούν, πρέπει όμως και αυτοί να προσέξουν, μήπως κάτι τούς λείπει έστω και μικρό.
Μήπως υπάρχει κάποια χαραμάδα και δεν έχουν συνέχεια οι προσπάθειας τους.
Πρέπει όλοι μάς να θέλουμε να βρούμε αυτή την χαραμάδα αυτό το
‘’ ἔτι ἕν σοί λείπει’’.
Ὁ νέος αισθάνεται αυτό το έλλειμμα αυτή την χαραμάδα για αυτό και ζητά να πληροφορηθεί τι του λείπει.
Η ερώτηση αυτή και μόνο είναι μία ομολογία ότι με την τήρηση των εντολών δεν βρήκε την αιώνιο ζωή.
Η ανησυχία του αυτή οφείλεται στο ότι έχει μια αίσθηση ότι κάτι του λείπει.
Αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει πιο είναι αυτό το κάτι.
Πράγμα πού αποδεικνύει ότι είναι δυνατόν να τηρεί κανείς τον Νόμο του Θεού.
Αλλά και συγχρόνως να βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα τρόπο ζωής που δεν αφήνει την χάρη του Θεού.
Τα αγαθά του δημιουργούν μια πλασματική βεβαιότητά μέσα στην δυνατότητα που τού δίνει το ‘’έχειν ‘’ του.
Η θρησκευτικότητά του κάλυπτε ένα μέρος της ζωής του, όχι όμως το σύνολό της.
Δεν είναι μόνο η τήρηση των εντολών αλλά ἡ πλήρη παράδοση μας στην αγάπη του Θεού.
Με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την διάνοια.
Το θέμα όμως σήμερα είναι ότι πολλοί όχι μόνο δεν γνωρίζουν τι τους λείπει ακόμη, αλλά δεν θέλουν να μάθουν τι τους λείπει.
Φοβούνται μήπως είναι αντίθετο από την δική τους ζωή.
Ο νεαρός μόλις άκουσε την απάντηση του Χριστού για καθολική προσφορά του έγινε περίλυπος.
Αν ο Κύριος του έλεγε ότι κάτι άλλο του ΄λείπει που θα τον βόλευε χωρίς να κινδυνεύει ο πλούτος του.
Ότι δεν θα κινδύνευε αυτό πάνω στο οποίο στήριξε και στηρίζει την ύπαρξη του.
Αν ήταν κάτι άλλο θα χαιρόταν και θα το δεχόταν ευχαρίστως.
Είναι η δυσχέρεια εισόδου στην βασιλεία του Θεού αὐτῶν που κατέχουν υλικά αγαθά.
Όχι βέβαια με την έννοια ότι αυτά καθαυτά τα αγαθά και ἡ συνετή χρήση τούς αποτελούν εμπόδιο.
Αλλά με την σημασία ότι μπορεί να κάνουν τον άνθρωπο δέσμιο τους και να γίνουν εμπόδιο για την Βασιλεία του Θεού.
Τα λόγια βέβαια αυτά ήταν παράδοξα για τους Ιουδαίους ακροατές του Ιησού.
Γνώριζαν από την Τορά ότι ὁ πλούτος είναι σημάδι της εύνοιας του Θεού.
Απεναντίας ὁ Κύριος επισημαίνει την ψεύτικη βεβαιότητα που δημιουργεί ὁ πλούτος.
Δείχνει τον κίνδυνο που έχει ὁ κάτοχος υλικών αγαθών όταν στηριχθεί σε αυτά.
Έστω και εάν παράλληλα καθησυχάζει την συνείδησή του με την τήρηση ορισμένων εντολών τού Θεού.
Θέλει να τονίσει ότι ἡ αιώνιος ζωή δεν είναι αποτέλεσμα του ‘’ τί ποιήσω ‘’ του ανθρώπου.
Αλλά είναι δώρο της ἀγαθότητος του Θεού.
Για τον λόγο αυτό ὁ Χριστός απαντά ‘’ ἀκολούθει μοι ‘’.
Θέλεις αιώνια ζωή ακολούθησε μου που σημαίνει εγώ θα στη δώσω.
Αυτός λοιπόν δίνει δωρεάν την αιώνιο ζωή, διότι είναι ἡ αιώνιος Ζωή.
Η περικοπή δεν είναι μία εκ των προτέρων καταδίκη του πλούτου.
Δεν θέλει ὁ Ευαγγελιστής να υποστηρίξει τον αποκλεισμό των πλουσίων από την βασιλεία του Θεού.
Είναι μία επισήμανση του κινδύνου που μπορεί να έχει ο άνθρωπος και να χάσει την πραγματική ζωή.
Όταν είναι δέσμιος των αποκτημάτων του, είναι μία επί πλέον προειδοποίηση ότι το ‘’ ἔχει ‘’ του ανθρώπου μπορεί να γίνει σε βάρος του ‘’εἷναι του ‘’.
Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να χαριζόμαστε στις αδυναμίες μας.
Επειδή λοιπόν ἡ αιωνιότητα δίνεται δωρεάν από τον Θεό στα παιδιά του με την θέληση και την αγάπη του.
Πρέπει να αποδεικνύεται ότι είμαστε πραγματικά παιδιά του, για να την απολαύσουμε.
Αυτό γίνεται μόνο με την καθολική αποδοχή της αγάπης Του και την ολοκληρωτική προσφορά της ύπαρξης μας σε Αυτόν.
ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ !!!
Η φράση του Ιησού τα ‘’ αδύνατα για τους ανθρώπους ‘’ δεν ερμηνεύεται
‘’ ότι ο Θεός είναι δυνατός και τον πλούσιο να σώσει τελικά’’
ΟΧΙ ο Θεός μπορεί να είναι δυνατός.
Αλλά δεν μπορεί να σώσει αυτόν που κρατά σφικτά την όποια αδυναμία του και δεν απαγκιστρώνεται από αυτή.
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ο Θεός θα κάνει τον άνθρωπο να μπορέσει να λυτρωθεί από την αιχμαλωσία του.
Από όποια αδυναμία έχει με την χάρη του αρκεί να το θέλουμε και να αφήσουμε την Χάρη του να ενεργεί ελεύθερα.
Το βάρος της περικοπής βρίσκεται στο ‘’ἀκουλούθει μοί ‘’.
Ο Μάρκος συμπληρώνει τον Κυριακό λόγο με την φράση ‘’ και να σηκώσεις τον σταυρό σου ‘’.
Ὁ Κύριος με τον λόγο του απευθύνει κάλεσμα προς ιεραποστολή, προς αυταπάρνηση.
Εάν λυπήθηκε ο άρχοντας επειδή κατάλαβε τι σημαίνει ‘’ δώστα στους φτωχούς ‘’ .
Τι θα έκανε άραγε εάν κατανοούσε την ουσία του ‘’ ακολούθει μοι ‘’
Η θυσία όσο ανοίγεται τόσο μεγαλύτερη γίνεται.
Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ειρωνεύτηκε την προτροπή του Κυρίου λέγοντας το ανόητο σόφισμα:
‘’ Εάν όλοι πουλούσαν τα υπάρχοντά τους όπως λέει ο Ναζωραίος ποιος θα τα αγόραζε ‘’.
Η απάντηση στον ανόητο είναι απλούστατη.
Επειδή δεν θα υπήρχε κανείς να τα αγοράσει θα τα έδιναν οι χριστιανοί στους φτωχούς σε είδος και όχι σε χρήμα.
Τριακόσια χρόνια μετά το περιστατικό της παραβολής.
Ένας άλλος πλούσιος νέος προσερχόμενος λίγο αργά στην Εκκλησία, την ώρα τής ανάγνωσης του Ευαγγελίου.
Ακούγοντας την παραβολή τα μεν κτήματα του –περίπου τριακόσια εύφορα και καλά χωράφια – τα χάρισε στους συγχωριανούς του.
Τα δε κινητά τα πούλησε όλα και μοίρασε στους φτωχούς τα χρήματα που συγκέντρωσε.
Έγινε ὁ καθηγητής της ερήμου ήταν ὀ Μέγας Αντώνιος.
Ἀθανάσιος Κατσίκης
ἀρχιτέκτων
