(Ρωμ. ε΄, 1-10)
Αγιαννανιτών Πατέρων
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ
«ότι έτι, αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανεν».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στις μέρες που διανύουμε υπάρχουν τα δείγματα εκείνα τα οποία με ευκολία οδηγούν τον κάθε ανθρώπινο παρατηρητή να διαπιστώσει πως η λέξη «ΑΓΑΠΗ», όχι μόνο έχει χάσει το νόημά της, αλλά έχει υποστεί κατάχρηση ίσως και κακοποίηση. Και ενώ, στίχοι χιλιάδες γράφονται στον ποιητικό λόγο γι’ αυτήν, η ίδια (η αγάπη) παραμένει το πολύτιμο ζητούμενο στις συναισθηματικές πλευρές της ανθρώπινης ζωής. Θεωρώ ότι κάθε μέρα ξεμακραίνουμε απ’ αυτήν όλο και περισσότερο, κάθε στιγμή προβάλλουμε ένα κακέκτυπο ένα αποτυχημένο αντίγραφο της όπου απαιτηθεί... Ο Απ. Παύλος μας βοηθάει να κατανοήσουμε, στην περικοπή που ακούσαμε, το νόημα της αγάπης, παρουσιάζοντας το πρότυπο της θυσιαστικής αγάπης του Ιησού για μας τους αμαρτωλούς. Υπάρχουν λοιπόν κρυμμένες στα λόγια του Αποστόλου θέσεις, που καλόν είναι να τις φέρουμε στο σήμερα και στις δικές μας υποθέσεις.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
* Τι υψηλότερο, άγιο, αγαθό, αληθινό για τον Παύλο, παρά η αγάπη του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο. Τούτη η πράξη Του συγκινεί και δονεί συναισθηματικά την ψυχή του. Είχαμε απομακρυνθεί από τον Θεό, τον αφήσαμε, τον βγάλαμε από την ζωή μας και Εκείνος έστειλε τον μονογενή Του Υιό, τον οποίο καταδικάσαμε σε Θάνατο και ενώ Αυτός μας καταδίκαζε σε Αθανασία (Ι. Πόποβιτς).
* Ως οδυνηρή συνέπεια της παρακοής μας στον Παράδεισο επήλθε ο ψυχικός και σωματικός θάνατος. Όμως ο Χριστός έφερε με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του την ΖΩΗ και μας απάλλαξε από την φθορά και την θνητότητα, δείχνοντας με την δική Του Ανάσταση την δική μας ανάσταση κατά την Δευτέρα Παρουσία Του.
* Θυσιάστηκε λοιπόν ο Θεός για εμάς τους αμαρτωλούς. Θυσία, το τεκμήριο της αγάπης. Όποιος αγαπά θυσιάζεται! Αυτό λείπει από τις σχέσεις των ανθρώπων. Λέμε λόγια αλλά η καρδιά είναι μακριά από αυτά... Γράφουμε μηνύματα στα κινητά, αλλά το μόνο που με σιγουριά κάνουμε είναι να προσφέρουμε κέρδη στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Να πως διαλύουν οι σχέσεις που ίσως θαυμάζουμε...
Β) ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
* Ας γυρίσουμε λοιπόν πίσω στην αγάπη του Θεού. «Πρώτος ηγάπησεν ημάς» (Α΄ Ιωάν.). Εμείς τον βρίζαμε, τον σταυρώναμε, αλλά ο Τριαδικός Θεός φύσει αγαθός και ανεξίκακος μας αγαπούσε. Απ’αυτό το ύψος της αγάπης, απ’αυτό το μεγαλείο καλούμαστε να αντλήσουμε και να φέρουμε στο προσωπικό μας επίπεδο και στις δικές μας ανθρώπινες σχέσεις.
* Έχουμε υποχρέωση λοιπόν να υπομένουμε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες ως μέλη Χριστού, μιμούμενοι την κεφαλή που είναι ο Χριστός. Εκείνος υπέφερε για μας τους αμαρτωλούς και αχάριστους, ενώ εμείς «υπέρ ευεργέτου και ελευθερωτού»· Και γίνονται ευχάριστες οι δοκιμασίες, διότι «η θλίψις υπομονή κατεργάζεται» (Ρωμ. 5, 3). Αυτός ο συλλογισμός θα μας ανακουφίσει και θα μας δώσει νόημα και διάθεση στον αγώνα μας. Έτσι και η νηστεία και οι εντολές Του και ο πόνος γίνονται αποδεκτά και η ειρωνεία του κόσμου γίνεται ασήμαντη (!)
* Ας σκεφτούμε επίσης την καθολικότητα που έχει αυτή η αγάπη. Ο Άγ. Μάξιμος γράφει κάπου «υπέρ όλης της ανθρωπότητος έπαθεν». Αδιάκριτα αγάπησε και θυσιάστηκε. Όπως στέλνει τα ευεργετικά του δώρα (ήλιος, βροχή) από τον ουρανό για δίκαιους και πονηρούς. Έτσι θα πρέπει να αγαπάμε και να παρέχουμε συγχωρητικότητα μακροθυμόντας προς όλους για όσα μας προκαλούν. Αλλά και όταν αμαρτάνουμε ποτέ ας μην περιπέσουμε στην απελπισία. Δεν χωρεί αυτή στο πέλαγος της Τριαδικής αγάπης.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Έχουν σημασία τα λόγια του Παύλου. Μιλάει έχοντας διώξει τον Ιησού και έχοντας πέσει ο ίδιος στην «παγίδα» της αγάπης του Θεού. Ο Μέγας Φώτιος βάζει στο μικροσκόπιό του τις λέξεις που χρησιμοποιεί ο Απόστολος για τον Θάνατο. Όταν μιλάει για απλούς ανθρώπους χρησιμοποιεί την λέξη «κοίμησιν», όπως πολλές φορές λέμε αν έχουμε γνώσεις της χριστιανικής διδασκαλίας. Για τον Ιησού λέγει την λέξη «απέθανεν» για να δημοσιοποιήσει με αυτό τον τρόπο το πέλαγος της αγάπης Του, καθώς μας ελευθέρωσε με την νίκη Του επί του αδυσώπητου θανάτου...τυχαίο; Δε νομίζω...
