ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Α΄ Κορ. δ΄, 9-16)
ΤΟ «ΜΩΡΟ» (ΑΝΟΗΤΟ) ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΤΕΡΟ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ).
«...ημείς μωροί διά Χριστόν».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η φράση του Αποστόλου Παύλου συνοψίζει επακριβώς το χαρακτηρισμό που αποδίδουν οι εκτός της εκκλησίας άνθρωποι στους πιστούς ακολούθους του Ιησού. Έχοντας την αποστολική εμπειρία ο Παύλος καταθέτει την άποψή του με πικρία (λόγω των συκοφαντιών που έχει δεχθεί), αλλά και με ειρωνεία (βλέπει την υποκρισία των «φρονίμων» και «ισχυρών» και «ενδόξων» του κόσμου τούτου), παρηγορώντας συγχρόνως και τις μετέπειτα γενεές των χριστιανών. Αλλού θα γράψει: «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. 3, 12), προετοιμάζοντας όχι μόνο το Τιμόθεο, αλλά και κάθε χριστιανό για τους ποικίλους πειρασμούς που καλείται να αντιμετωπίσει ζώντας σε μία κοινωνία αθεΐας και αλλοτρίωσης...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) «ΠΑΛΑΙΟΘΕΝ» ΤΟ ΚΑΚΟ
*Ο άνθρωπος της χάριτος αποδέχεται τη κατηγορία αυτή (μωρία), την οποία όμως συνδέει αμέσως με το Χριστό. Είναι η ευλογημένη μωρία ή η «κατά Χριστόν μωρία», η οποία γίνεται ποθητή για το χριστιανό. Ένας ονειδισμός, μια κατηγορία ανάγκασε το Παύλο να διακηρύξει: «Ημείς δε κηρρύσσομεν Χριστό εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλο, Έλλησι δεν μωρίαν» (Α΄ Κορ. 1, 23). Ο Σταυρός του Χριστού έγινε για τον πολύ κόσμο ένα γεγονός χωρίς λογική και νόημα, για τους Ιουδαίους σκάνδαλο και απογοήτευση, αλλά για τους πρωτεργάτες του Ευαγγελίου δύναμη, ενέργεια, ευλογία.
*Ο αρχαίος φιλοσοφικός κόσμος καρτερούσε ένα Θεό «στολισμένο» με κοσμικά προτερήματα εξουσίας, επιβολής, στρατιωτικής δύναμης, ικανό να απαλλάξει τον άνθρωπο από τα προβλήματά του, χαρίζοντάς του καλύτερες συνθήκες ζωής. Έβλεπε, συγχρόνως τους Αποστόλους να κακοπαθούν, να συγκρούονται με τις επικρατούσες ηθικές αρχές - κοινωνικές δομές και το έργο αυτό φάνταζε (στα ορθολογικά τους μάτια) «τρελό», πέραν κάθε λογικής.
Β) Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΩΡΙΑ
* Όμως οι «χαριτωμένοι» άνθρωποι ζώντας την ευλογία της πίστεως μπόρεσαν κατ’ αρχάς να ισορροπήσουν ψυχικά, ενώ στη συνέχεια (και καθώς εξαπλωνόταν το αποστολικό κήρυγμα) να βιώσουν στις κατά τόπους Εκκλησίες τη δύναμη των ζωοποιών Μυστηρίων, μετέχοντας στη σοφία που χορηγεί η Άνωθεν Σοφία. «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη» (Α΄ Κορ. 1, 27). Στο αμόνι της αληθινής πίστεως συντρίφθηκαν τυραννικές βασιλείες, φιλοσοφικά ρεύματα, υλιστικές και πολιτικές προπαγάνδες, επιστημονικές θεωρίες... Συντρίφθηκε η «παράλογη λογική» και κυριάρχησε η «μωρία» της γνώσεως του Θεού.
* Ενδεδυμένοι αυτή την «εν Χριστώ μωρία», οι Άγιοι του Θεού, περιγέλασαν τους κατηγόρους και συκοφάντες τους, αλλά και αυτόν τον διάβολο. Υπερφυσικά τα αγωνίσματα και τρόπαιά τους, κινήθηκαν ενάντια στη λογική και υποκρισία των διωκτών τους. Αυτό κάνει η «αγία τρέλα» μπορεί να ξεσκεπάζει την υποκρισία και να διαλύει την επιφάνεια. Ερχόμενοι στη σημερινή κατάσταση θα δούμε και τον πιστό με τη ζωή του να ελέγχει την απόκλιση του κοσμικού ανθρώπου από το νόμο του Θεού. Η νηστεία και η πνευματική ζωή αντιτίθονται στην απόλαυση και τον υλιστικό τρόπο ζωής. Έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν άλλο επιχείρημα από το να χαρακτηρίζουν τους Χριστιανούς ως παράλογους, ευκολόπιστους, πλανεμένους...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όσοι αγαπούν το Χριστό κάνουν τρελά πράγματα! Όσοι ασπάζονται την ευαγγελική πίστη χαρακτηρίζονται ως παράλογοι. Μέσα από αυτόν τον «παραλογισμό» όμως μπορούν να υπερισχύσουν της «αλογίας» των παθών, των υπαρξιακών αδιεξόδων της ζωής, της σκληροκαρδίας και του επάρατου εγωισμού, που κατασκευάζει ένα ψεύτικο και φθειρόμενο κόσμο. Είδαμε σε πιο σημείο παραλογισμού οδήγησε η «λογική» τους πολιτισμούς του κόσμου τούτου… Καιρός να ανακαλύψουμε που οδηγεί η ευαγγελική «μωρία» τον άνθρωπο μέσα από την διδασκαλία και το παράδειγμα του Ιησού!
Περί των κηρυγματικών σχεδιαγραμμάτων
