(Α΄ Κορ. γ΄, 9-17)
Η ΑΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
«Θεού γαρ έσμεν συνεργοί»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η θεολογική σκέψη του Παύλου πάνω στο θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου μας δίνει την ευκαιρία να «γαντζωθούμε» κυριολεκτικά από μία φράση – «Θεού γαρ έσμεν συνεργοί» - κάνοντας αναλύσεις και προσεγγίζοντας με ερευνητική διάθεση το όλο θέμα. Πράγματι ο Θεός είναι ο ΕΝΕΡΓΩΝ και ο άνθρωπος ο ΣΥΝΕΡΓΩΝ. Η πνευματική αυτή διεργασία ονομάζεται συνέργια.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ
* Συνήθως εμείς οι άνθρωποι ότι καλό μας συμβαίνει το αποδίδουμε στον εαυτό μας, στα χαρίσματά μας, στις φυσικές μας ικανότητες. Λέμε λ.χ. «πήρα το πτυχίο της νομικής». Αντίθετα κάθε τι κακό, ανάποδο, οδυνηρό το αποδίδουμε στο Θεό. Λέμε λ.χ. «γιατί μου έστειλε ο Θεός αρρώστια, φτώχια κλπ…» και οι δύο θέσεις φυσικά είναι λάθος.
*Ζούμε γενικά μια ζωή αυτονομημένη από την Θεία Πρόνοια και την Θεία Δικαιοσύνη. Ποτέ δεν κάνουμε μία αναγωγή των πραγμάτων ή μία έρευνα για να βρούμε την πηγή σε κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας. «Θεοποιούμε» την ύπαρξή μας και βιώνουμε μέσα μας τις συνέπειες.
* Έρχεται λοιπόν η στιγμή που η ομορφιά λόγω ηλικίας μας αφήνει, η οικονομική ασφάλεια λόγω κρίσεως πέφτει σε ποσοστά, τα χαρίσματά μας δεν είναι αρκετά μπροστά στις νέες προκλήσεις και ίσως τότε να θυμηθούμε ότι υπάρχει και ο Θεός. Το άκουσα πρόσφατα: «Θα εξομολογηθώ, θα εκκλησιάζομαι όταν γίνω… συνταξιούχος!» Ο χριστιανισμός δεν έχει συνταξιούχους. Ο χριστιανισμός έχει ανθρώπους που αγωνίζονται στο δικό τους μετερίζι από μικρά παιδιά έως και το έσχατο γήρας.
Β) ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
* Πρώτη και κύρια συνεργασία οι θεολόγοι Πατέρες προβάλλουν το παράδειγμα της Παναγίας με τον Θεό. Η Θεοτόκος δέχεται («Ιδού η δούλη Σου γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου», Λουκ. 1,38) με ταπείνωση την ύψιστη διάκριση να γίνει Μητέρα του Θεού και να γεννήσει τον Ιησού που έγινε και είναι η σωτηρία και ο δρόμος για κάθε άνθρωπο. Αυτή η συνεργασία δεσπόζει μέσα στην ανθρώπινη ιστορία και ήταν τόσο δυνατή που συνέτριψε την «κάκιστη» συνεργασία διαβόλου – Εύας μέσα στον Παράδεισο.
* Στην ύπαρξή μας λοιπόν τίποτε δεν γίνεται μηχανικά και εκβιαστικά. Η πορεία του ανθρώπου δεν εκβιάζεται από τον Θεό. Μπορεί να υποδεικνύεται, να γίνονται οι προτάσεις, αλλά ο Θεός αναμένει την δική του πρωτοβουλία (του ανθρώπου) για να προχωρήσει στην μέθοδο σωτηρίας και θεώσεως. Γι’ αυτό το Άγιον Πνεύμα στέλνεται στην ύπαρξή μας και διδάσκει και προτρέπει, αλλά όλα εξαρτώνται από την διάθεση του ανθρώπου και τις επιλογές του.
Γ) ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
* Έτσι ο άνθρωπος, για να ενισχύσουμε τα παραπάνω, σύμφωνα με την άποψη του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου βιώνει τρείς γεννήσεις.
α) τη βιολογική, που προέρχεται από τους γονείς.
β) τη διά του Αγίου Βαπτίσματος, με Πατέρα τον Θεόν.
γ) τη διά μετανοίας και δακρύων, που προέρχεται από εμάς.
Γινόμαστε λοιπόν, σύμφωνα με την γ΄ εκδοχή, «πατέρες» στην ίδια μας την ύπαρξη. Πράγματι, αμαρτάνουμε, λερώνουμε τον χιτώνα μας και γι’ αυτό εάν το επιλέξουμε, φυσικά με την χάρη του Θεού, μετανοούμε και προσπαθούμε για την σωτηρία μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο άνθρωπος οφείλει να επιζητεί την αγάπη και την συνεργασία του Θεού. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» 9Ιω. 15, 5). Ο Θεός αναμένει αυτή την διάθεση (εκ μέρους του ανθρώπου) για να προχωρήσει τα σχέδιά Του. Ξέρετε, σκέφτομαι πόσο χρόνο έχουμε χάσει και χάνουμε κάνοντας το δικό μας θέλημα, έξω από την αγάπη και σοφία του Θεού. Παρ’όλα αυτά ο Κύριος μας περιμένει και ευελπιστεί να προχωρήσουμε την συνεργασία αυτή και να την επεκτείνουμε στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στον κοινωνικό μας περίγυρο...
