(Πράξ. 6, 1-7)
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΧΑΡΗ
«Ούς έστησαν ενώπιον των Αποστόλων,
και προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τας χείρας».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Και πάλι η περικοπή, όπως και την περασμένη Κυριακή, αναφέρεται στην ιστορία της Αποστολικής Εκκλησίας. Είναι ωραιότατη και ωφελιμότατη αυτή η ευκαιρία, καθώς μας επιτρέπει να ψηλαφήσουμε το Σώμα της Εκκλησίας, όχι μόνο ως Μυστήριο της Θεανδρικής Παρουσίας του Χριστού στον κόσμο, αλλά και ως «κοινωνία» και «κοινότητα» ανθρώπων. Η κεντρική ιδέα αυτού του κομματιού είναι η ανάγκη εύρεσης βοηθών-υπηρετών στο έργο το φιλανθρωπικό της Εκκλησίας. Οι λαϊκοί εκλέγουν επτά υποψηφίους, στους οποίους οι Απόστολοι «επέθηκαν αυτοίς τας χείρας» (Πραξ. 6, 6 & 13, 3) και τους χειροτόνησαν διακόνους, δηλαδή βοηθούς.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Π.Δ. – Κ.Δ., ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
* Μελετώντας την Π.Δ. συναντάμε την τάξη και σειρά της χειροτονίας. Οι Λευίτες όπως λεγόταν, η τάξη, η ιερατική, ξεχώριζαν από τον υπόλοιπο λαό και αφιερώνονταν στη διακονία του Θεού (Αρ. 8, 10-11), διά της επιθέσεως των χεριών και έτσι με αισθητό τρόπο λάμβαναν την μεγάλη δωρεά της θεϊκής υπηρεσίας.
* Αυτό είναι η χειροτονία, παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος, το χέρι ακουμπά την κεφαλή του χειροτονουμένου και ο Θεός που εργάζεται τα πάντα και γνωρίζει τα πάντα (εάν βέβαια χειροτονείται όπως πρέπει) παρέχει την χάρη. Έτσι ανάλογα λαμβάνονται οι διάφοροι βαθμοί κατά την τάξιν της Εκκλησίας, προς υπηρεσία του Θεού και των πιστών.
* Αλλά και στην Κ.Δ. ο Χριστός ακουμπώντας με τα χέρια του έκανε μεγάλες και εξαίσιες θαυματουργίες. Πότε έδινε την ιατρείαν απαλλάσσοντας αυτόν που άγγιζε από σωματικά πάθη και πότε ελευθερώνοντας αυτόν από ψυχικά νοσήματα, φυγαδεύοντας τα πνεύματα της πονηρίας. Και οι Απόστολοι φυσικά ακολούθησαν το παράδειγμα αυτό και κατά περιπτώσεις με αυτόν τον τρόπο χειροτονούσαν, θεράπευαν, έστελναν άλλους μαθητές να κηρύξουν. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η «επίθεση» των χειρών είναι πράξη μεταδοτική χαρισμάτων πνευματικών, δωρεών και σύνηθες φαινόμενο πάλαι και τώρα στην Εκκλησία.
Β) ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
* Όλα αυτά φτάνουν μέχρι και στο σήμερα. Η παράδοση της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, το αιώνιο «καινούριο», που χειροτονεί δια του Αγίου Πνεύματος και θεραπεύει φιλόστοργα τις υπάρξεις μας από σωματικά και ψυχικά νοσήματα.
* Κατά μίμησιν και εμείς του Κυρίου και των διαδόχων Του Αποστόλων τελούμε, οι μεν αρχιερείς τις χειροτονίες των ανθρώπων εκείνων που αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν σ’ αυτόν τον χώρο, οι δε ιερείς παρέχουν την συγχώρηση ακουμπώντας τους πιστούς (εννοείται πρωτίστως οι αρχιερείς αλλά και οι ιερείς όπως επεκράτησε), μεταδίδοντας την συγχώρηση από τα χέρια του Κυρίου, όπως και κάθε είδους ιάσεις και ευλογίες.
* Άλλωστε και τι ρόλο έχει η διανομή του αντιδώρου. Θα μπορούσαμε να το βάλουμε στο παγκάρι για να αποφευχθεί ο συνωστισμός, όπως ατυχώς και όλως αμαθέστατα συμβαίνει σε πολλούς ναούς. Ερχόμαστε στον αμαρτωλό παπά για να φιλήσουμε το χέρι που άγγιξε και «ψηλάφησε» το πυρ της Θεότητος. Το χέρι που ενισχυμένο από τον άνωθεν φωτισμό και το δυναμισμό του Αγ. Πνεύματος ακούμπησε Αυτό που τα χιλιάδες αγγελικά πρόσωπα στο ιερό Βήμα συστέλλονται να «κοιτάξουν» από φόβο και ευλάβεια.
* Όμως το «άγγιγμα» του Θεού δεν σταματά μόνον στις δωρεές και στα λειτουργικά χαρίσματα. Έχει την δυνατότητα να αγγίζει την ύπαρξή μας συνεσκιασμένα, καλυμμένα, με πρόσωπα, με γεγονότα που πολλές φορές μας οδηγούν σε συνάντηση μαζί Του, χωρίς να έχουμε αντιληφθεί γιατί έγιναν, σε ποιό χρόνο έγιναν και σε τι αποσκοπούσαν. Ασφαλώς γνωρίζει το σοφότατο χέρι του Δημιουργού που κατευθύνει και πως διευθύνει με σοφία και Θ. Πρόνοια τα πάντα στην ζωή μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάπου αλλού αδελφοί μου ο Απόστολος λέει: «εγγίσατε τω Κυρίω και ο Κύριος εγγυεί ημίν». Κάντε ένα βήμα και μία προσπάθεια να πλησιάσετε τον Κύριο και Εκείνος πρόθυμα θα έρθει κοντά μας, εάν η ελευθερία που μας έχει δώσει του το επιτρέψει. Και τότε το άγγιγμά Του, όχι μαγικό όπως περιμένουν κάποιοι, όχι αυτόματο όπως περιμένουν οι τεχνοκράτες, αλλά γεμάτο αγάπη, υπομονή, καρτερία, παιδαγωγικότητα είναι έτοιμο να ανακαινίσει τον υπαρξιακό χώρο της καρδιάς μας.
