(Πράξ. θ΄, 32-42)
ΓΙΑ ΔΥΣΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΥΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το ευαγγελικό και αποστολικό ανάγνωσμα συμπίπτει σήμερα. Όχι σε πρόσωπα (Παράλυτος ≠ Αινέας, Ταβιθά)μόνο αλλά και σε γεγονότα. Μιλάμε για θαύματα. Και θαύμα είναι (ορισμός) ένα γεγονός που αντιβαίνει στους νόμους της φύσεως και της λογικής, δεν μπορεί να εξηγηθεί και να ερμηνευθεί με βάση όσα οι άνθρωποι γνωρίζουμε. Ονομάζονται παράξενα φαινόμενα, σημεία και τέρατα (= τεράστια) στην εκκλησιαστική γλώσσα. Ας δούμε όμως όλα αυτά πως αντιμετωπίζονται από τους ανθρώπους και την θέση της Εκκλησίας, την σωστή δηλαδή θεώρηση σε αυτό το ζήτημα…
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΙ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ
* Είναι γεγονός ότι η εκκλησιαστική Θεολογία της αλήθειας αμφισβητήθηκε και πάντοτε θα συμβαίνει αυτό. Εφημερίδες και περιοδικά ευκαίρως ακαίρως με σύγχρονη ορθολογιστική άποψη, βάλλουν κατά λειψάνων και θαυμάτων τα οποία έχει από χρόνια να επιδείξει η Ορθοδοξία μας.
* Αμφισβητούν τα πεντακάθαρα θαύματα του Χριστού και των Αποστόλων, δεν ασχολούνται καν με αυτά των Αγίων και πεφωτισμένων ανθρώπων και τα θεωρούν μυθοπλασίες, αποτέλεσμα θρησκοληψίας και ψυχικών διαταραχών, φαντασίας, παρακινήσεως από ιδιοτελείς εκκλησιαστικούς ανθρώπους με σκοπό την χριστεμπορία και τον πλουτισμό.
* Σε όλους αυτούς θα απαντήσω απλά και ξάστερα: Ναί υπάρχουν οι απατεώνες και εκμεταλλευτές του Χριστού με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Ναί υπάρχουν αυτοί που στήνουν «μαγαζάκια» στο όνομα ενός χαριτόβρυτου λειψάνου. Τα θαύματα όμως υπάρχουν και είναι απλά και καθημερινά γύρω μας. Ίσως να μην το χρειάστηκες, ίσως να μην βρέθηκες στην ανάγκη να πονέσεις και να κλάψεις για την αρρώστια ενός συγγενικού σου προσώπου, ίσως να μην πείνασες για ένα κομμάτι ψωμί... αλλά ναί τα θαύματα υπάρχουν, όχι για να αποδείξουν ο Θεός ότι είναι αληθινός, αλλά για να αποδείξουν ότι σε αγαπά και σε περιμένει.
Β) Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
* Ο πιστός άνθρωπος δεν περιμένει το θαύμα. Οι Άγιοι δεν περίμεναν τα θαύματα. Ο ιερός Χρυσόστομος θα πεί: «Όταν η ανωριμότητα των Ιουδαίων ζητούσε θαύματα για να πιστέψει, ο Χριστός τους έδωσε. Αν δεν δίνει πολλά θαύματα σημαίνει ότι μας τιμά, διότι βλέπει σε μας ωριμότητα και βάθος».
* Εάν ζητούμε θαύματα φαίνονται δύο πράγματα στην ψυχή μας. Η έλλειψη πίστεως και η υπερηφάνεια. Γι΄αυτό και Άγιοι (αρκετοί) έζησαν χωρίς ο Θεός να επιτρέψει να αξιωθούν μια θαυμαστή εμπειρία (παρ’ όλη την καθαρότητα του βίου τους), γιατί υπήρχε ο κίνδυνος της αλαζονείας, της έπαρσης και της απώλειας της χάριτος του Θεού που είναι το μεγαλύτερο θαύμα (να υπάρχει δηλ. η χάρις αυτή στον άνθρωπο).
* Ολόκληρο το ήθος της Εκκλησίας δείχνει ότι άλλος είναι ο στόχος του ανθρώπου. Το υψηλότερο και θαυμαστό είναι η αγάπη και η ταπείνωση. «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθητές εστέ, εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις» (Ιω. 13, 35). Γι΄αυτό και ο Απόστολος Παύλος μακαρίζεται και θαυμάζεται, ως ακρογωνιαίος λίθος της πίστεώς μας και όχι για τα θαυμάσια και τις εγέρσεις των νεκρών, αλλά για το καταπληκτικό του φρόνημα: «Τις ασθενεί και ουκ ασθενώ; Τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι; » (Β΄ Κορ. 11, 29). Το οποίο φανερώνει την θυσία, που είναι η θαυμαστότερη ενέργεια του Θεού στην ανθρώπινη ύπαρξη!
* «Αν δείς άνθρωπο που ζεί με αγνότητα, ταπεινοφροσύνη, ελεήμονα, πράο, συμπονετικό, που αγαπά Θεό και άνθρωπο, ω! Τί όραμα είδες! Τον ίδιο τον Θεό αξιώθηκες να δείς πάνω στην εικόνα Του» (βίος, Αγ. Παχωμίου, ΒΕΠΕΣ 41, 100).
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αν προσέξατε στην αρχή μίλησα για σημεία (ορ. θαύματος), που σημαίνει σημάδια. Τί σημάδια; Που φανερώνουν την μέλλουσα Βασιλεία του Θεού, την αιωνιότητα. Γι΄αυτό και η προσοχή μας πρέπει να μην στρέφεται στο θαυμαστό γεγονός, αλλά στο τι φανερώνει! Είναι λάθος να κάνουμε το θαύμα επίκεντρο της συλλογιστικής μας και να μην βιώνουμε την αγάπη του Θεού και το ενδιαφέρον Του να μας κάνει παιδιά Του.
