Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
«Χαίρε αοράτων εχθρών αμυντήριον»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η προσπάθεια του υμνογράφου σ’ αυτό το ποίημα των Χαιρετισμών είναι να φανερώσει τη δόξα της Θεοτόκου, την συμβολή της στην σωτηρία του γένους των ανθρώπων, τη δύναμη της την ευεργετική για όλους τους πιστούς. Ο ποιητής την ονομάζει «αοράτων εχθρών αμυντήριον». Φυσικά η κατάσταση να έχουμε εχθρούς δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Αλλά αν τουλάχιστον είναι φανεροί, λαμβάνουμε μέτρα και καταστρώνουμε σχέδια, μια στρατηγική αντιμετώπισης. Το δύσκολο είναι να είναι κρυμμένοι – καμουφλαρισμένοι, αόρατοι με λίγα λόγια και να επιδιώκουν να αξιοποιούν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, ορμώντας μέσα από την «ανυπαρξία» κατά του αντιπάλου. Η Θεοτόκος όμως είναι «το πνευματικό τείχος» για τους αόρατους εχθρούς. Ας το δούμε...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
* Μιλώντας λοιπόν για «αόρατον εχθρόν», δεν αναφερόμαστε σε ύπουλους εχθρούς που επιβουλεύονται απλώς την σωματική μας ακεραιότητα και ασφάλεια, ούτε για ενέργειες που γίνονται με υλικά μέσα και όπλα. Η Παναγία μας, είναι η ισχυρά παρεμβολή εναντίον των πονηρών πνευμάτων και των μέσων τους που απειλούν την ψυχή μας και επιβουλεύονται την σωτηρία μας.
* Εδώ μιλούμε λοιπόν για τον διάβολο. Τον μεγάλο εχθρό του Θεού, ο οποίος από άγγελος έγινε σκοτεινή δύναμη εξαιτίας της πνευματικής του πτώσεως. «Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. ι΄, 18). Εχθρός αόρατος, πονηρός, ύπουλος. Αρκετοί πιστεύουν στον αιώνα αυτό της προόδου (;) ότι ο διάβολος, δεν υπάρχει, είναι εφεύρημα των παπάδων, απλά μ’ αυτήν την λέξη προσωποποιείται η έννοια και η αρνητική ενέργεια του κακού.
* Αλλά αυτή είναι η επιτυχία ενός εχθρού… Να κρύβεται, τόσο καλά, ώστε να μην γίνεται αντιληπτός και να κατασπαράζει με επιτυχία τα θύματα του. Μεγάλη πλάνη των αμυνομένων. Ο Κύριός μας ήρθε στον κόσμο «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α΄ Ιωάν. γ΄ 8), ενώ αλλού ο Απ. Παύλος θα υπογραμμίσει: «Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς και εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας...» (Εφεσ. στ΄, 12).
Β) Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
* Έτσι λοιπόν σε κάθε καλή σκέψη έρχεται η αντίθετη να μας αλλοιώσει. Σε κάθε αγαθή πράξη επέρχεται μία προσβολή από τον «αρχηγό» του κακού για να μην πραγματοποιηθεί. Αυτό μπορεί ο καθένας να το βεβαιώσει από ιδικήν του πείρα.
* Η Παναγία μας, ως «Υπέρμαχος Στρατηγός», αναλαμβάνει κύριο ρόλο στην υπεράσπιση του χριστιανού. Γεννά τον Κύριό μας, ο οποίος με τη διδασκαλία του καταργεί την «εξουσία του Σατανά» (Πράξ. κστ΄, 18) και μας χορηγεί τα όπλα του, τα Άγια Μυστήρια, για να παλεύουμε με πιθανότητες μεγάλες ως προς την νίκη.
* Όμως εκεί που η Παναγία προσφέρει μεγάλη βοήθεια είναι όταν οι χριστιανοί την επικαλούνται μέσα από τις ωραιότατες προσευχές που έχει ορίσει η εκκλησία μας. Οι Χαιρετισμοί, οι αγαπημένες παρακλήσεις δεν λείπουν ποτέ από το στόμα του πιστού. Γνωρίζει ότι εκτός από τον διάβολο ο άνθρωπος παλεύει τον εσωτερικό αόρατο κόσμο του. Τις επιθυμίες και τις κλίσεις, τις ροπές που η ανθρώπινη φύση συγκεντρώνει. Τότε η Παναγία γίνεται «αμυντήριον» για να ανέλθει ο άνθρωπος λίγο υψηλότερα από τον πηλό με τον οποίο έχει πλασθεί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η εκκλησία εκ μέρους του Τριαδικού Θεού μας παρέχει τα πνευματικά όπλα για να νικούμε τις επιβουλές ορατών και αοράτων εχθρών. Αρκεί να μην υπάρχει η αδιαφορία από το δικό μας μέρος. Η αδιαφορία είναι πιστεύω ο μεγαλύτερος εχθρός. Πωρώνει και κοιμίζει τον άνθρωπο στις απολαύσεις και την ύλη. Η Μ. Τεσσαρακοστή μας καλεί σε επαγρύπνηση και ενδιαφέρον για την σωτηρία μας. Να ψάξουμε λίγο τον άνθρωπο και την ανθρωπιά μέσα μας. Μας το συνιστά με αγάπη και η κεχαριτωμένη κόρη της Ναζαρέτ… ο άνθρωπος που έγινε γέφυρα για να κατέβει ο Θεός στην γη μας.
