Το Ευαγγέλιο που διαβάζετε την Κυριακή αυτή είναι από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο.
Σ΄ αυτό γίνεται αναφορά στην γενεαλογία και την γέννηση του Ιησού Χριστού.
Ο Ματθαίος απευθύνεται σε χριστιανούς εξ Ιουδαίων.
Αυτός είναι και ο λόγος που αρχίζει την γενεαλογία του Ιησού από τον πρώτο Πατριάρχη τον Αβραάμ.
Ενώ ο Λουκάς αρχίσει την γενεαλογία του Ιησού από τον Αδάμ.
Διαβάζοντας την γενεαλογία που παραθέτει παρατηρούμε ότι υπάρχει αναφορά σε τέσσερες γυναίκες.
Πρόκειται :
1η ) για την νύφη του Ιούδα την Θάμαρ η οποία συνευρέθει με τον πεθερό της τον Ιούδα.
Γεννήθηκαν τα δίδυμα τέκνα του ο Φαρρές και ο Ζαρά.
2η ) για την χαναναία πόρνη Ραάβ η Ραχάβ που εδώ φέρεται ως σύζυγος του Σαλμών.
3η ) για την μωαβίτισα Ρούθ που είναι γνωστή από τον γάμο της με τον Βοόζ.
4η ) για την σύζυγο του Χεττίτου Ουρίου την Βηρσαβεέ, ή οποία βέβαια δεν ονομάζεται στο κείμενο.
Με την αναφορά αυτών των γυναικών με επιλήψιμη ζωή θέλει να τονίσει ο ευαγγελιστής ότι ο Θεός.
Δεν βλέπει με τα ανθρώπινα κριτήρια τα πρόσωπα, κατά την καταγωγή, την ηθικότητα αλλά ακόμη και την θρησκευτικότητα.
Κατά την επέμβαση του στην ανθρώπινη ιστορία και προκειμένου να πραγματοποιηθεί το σχέδιο της οικονομίας Του.
Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ξένες, προσήλυτες ή και ακόμη γυναίκες αμαρτωλές για την ανάδειξη των προγόνων του Μεσσία.
Είναι γνωστό ότι ο Θεός ‘’πρόσωπον ανθρώπου ου λαμβάνει’’.
Ως Κύριος των πάντων και παντογνώστης παρεμβαίνει και δίνει λύσεις διότι γνωρίζει και δεν ψάχνει τις λύσεις.
Θέλει ακόμη να τονίσει ο ευαγγελιστής ότι δεν είναι η Θεοτόκος η πρώτη και μόνη άσημη γυναίκα στο γενεαλογικό δένδρο του Μεσσία.
Αλλά ότι προϋπήρχαν γυναίκες που ήταν ξένες προς τον περιούσιο λαό, όπως η μητέρα του μεγάλου βασιλέα Σολομών και άλλες.
Αλλά και οι αναφορές των ανδρικών ονομάτων δεν απαρτίζουν πίνακα αγιολογίου.
Υπάρχουν άνθρωποι σκληροί και βίαιοι όπως ήταν μερικοί εκ των βασιλέων του Ιούδα.
Το βάρος πέφτει στην θεία εκλογή και όχι σε ανθρώπινες κρίσεις και απόψεις.
Επομένως η απαρίθμηση των ονομάτων δεν είναι εβραϊκή ιστορία αλλά είναι η ιστορία της πρόνοιας, της αγάπης του Θεού.
Της μέριμνας του και πως αυτή επεκτείνεται μέσα στην ιστορία κάθε προγόνου του Θεού για την σωτηρία μας.
Δηλαδή την γέννηση του Εμμανουήλ.
Ακόμη βλέπουμε ότι η επαγγελία που δόθηκε στον Αβραάμ εκπληρώνεται με πολλές δυσκολίες παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες.
Πράγμα που αποδεικνύει ότι ο Θεός ανέστησε πολλές φορές ‘’εκ των λίθων τέκνα του Αβραάμ’’
Ο Θεός δεν βλέπει τους ανθρώπους ανάλογα με την καταγωγή τους, την ηθική ή την θρησκεία τους, ανάλογα με την κρίση των ανθρώπων.
Αλλά ανάλογα μόνον ως προς την υποταγή του ανθρώπου στο θέλημα Του κατά την ώρα της κλήσεως του.
Ο Ευαγγελιστής χωρίζει την γενεαλογία του Χριστού σε τρεις περιόδους.
Η πρώτη περίοδος αφορά την αρχή του περιούσιου λαού με την επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ.
Ο λαός μετά από μια σκληρή δουλεία στην Αίγυπτο οδηγείται στην δοξασμένη βασιλεία του Δαβίδ.
Η δεύτερη περίοδος αναφέρεται από την δόξα του Δαβίδ και στην Βαβυλώνια αιχμαλωσία, την έσχατη κατάπτωση του έθνους.
Η τρίτη περίοδος αρχίζει από την εξορία του στην αιχμαλωσία συνεχίζεται μέσα από δύσκολες ώρες.
Μέχρι ο περιούσιος λαός να φθάσει στην ολική ευλογία του Θεού την γέννηση του Σωτήρα.
Εκείνος εκπληρώνει τις υποσχέσεις του Θεού και αναγεννά τον νέο Ισραήλ του Θεού.
Ο Θεός ενεργεί το μυστήριο της σωτηρίας μας μέσα στην ιστορία χωρίς να υποτάσσεται σε αυτή.
Αλλά ως Δημιουργός την κατευθύνει και την ορίζει.
Οι απόγονοι του Αβραάμ υποδουλώθηκαν στους Αιγυπτίους.
Παρά ταύτα όμως βλέπουμε ότι ο Θεός τους ελευθερώνει, τους οδηγεί στην γη της επαγγελίας.
Εκεί αναδεικνύει τον Δαβίδ τον ένδοξο βασιλιά τους.
Οι διάδοχοι του οίκου του Δαβίδ καταλήγουν στην αιχμαλωσία και την αφάνεια.
Όμως ο Θεός μέσα από την παρακμή και την πτώση όχι μόνον τους επιστρέφει στην πατρική γη.
Αλλά αναδεικνύει και τον νέο Αβραάμ Τον Πατριάρχη του νέου λαού.
Τον νέο Δαυίδ τον βασιλιά της Εκκλησίας τον Κύριο Ιησού.
Μετά την γενεαλογία ο Ευαγγελιστής αναφέρεται στην γέννηση του Μεσσία.
Ο σκοπός της γέννησης του Μεσσία δεν είναι ο παλιός περιούσιος λαός.
Αλλά η γέννηση του νέου περιούσιου λαού του Θεού εξ αιτίας του Μεσσία.
Μέσα σε μια κατάσταση παρακμής και πτώσης κάτω από την τυραννία των Ρωμαίων.
Με δημιουργική επέμβαση στην γαστέρα της Παρθένου το Πνεύμα το Άγιο δημιουργεί τον καινούριο άνθρωπο τον Θεάνθρωπο Χριστό.
Όπως στο βιβλίο της Γένεσης τότε το Πνεύμα το Άγιο ‘’επεφέρετω επί των υδάτων’’.
Τα οποία ζωοθαλπούσε όπως η κλώσα τα αυγά της κατά τον Άγιο Βασίλειο.
Για να γεννηθεί η ζωή μέσα σ’ αυτά και ύστερα ‘’ εξαγαγέτω ‘’ να εξαχθεί στη Γη.
Η εκ Πνεύματος Αγίου γέννησης του Ιησού από την Παρθένο μητέρα τονίζει περισσότερο.
Την ανθρωπότητα του Χριστού παρά την θεότητα του.
Η θεία φύση του Χριστού δεν εξαφανίζει όπως πιστεύουν οι αιρετικοί μονοφυσίτες.
Αλλά ολοκληρώνει την ανθρώπινη φύση Του.
Η επέμβαση του Αγίου Πνεύματος κάνει τον Ιησού πραγματικό άνθρωπο.
Όπως πραγματικός άνθρωπος ήταν ο Αδάμ πριν την πτώση.
Το ‘’εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου’’ σημαίνει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία μας μετά την πτώση.
Γεννάται ο πραγματικός άνθρωπος, η αρχή της καινής κτήσης, το λυκαυγές της όγδοης ημέρας της δημιουργίας.
Εντύπωση προκαλεί η λιτότητα με την οποία περιγράφεται η εκ Παρθένου γέννησης του Ιησού.
‘’ εξ ης εγεννήθει ο Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός’’.
Μόνον όταν στο περιγραφόμενο πρόσωπο δεν υπάρχει εκείνο το βάθος και το κύρος για να το αναδείξει.
Χρησιμοποιούμε πομπώδεις περιγραφές για να παρουσιάσουμε κάτι που θα το αναδείξει και θα το προβάλλει.
Όταν όμως το αναφερόμενο πρόσωπο είναι ο Θεός δεν χρειάζονται ιδιαίτερες περιγραφές και συστάσεις.
Ούτε η κολακευτική γραφίδα του συγγραφέα, αλλά όλα λέγονται απλά, λιτά και ταπεινά όπως η κένωση Του.
Ο Ιωσήφ αποκαλείται άνδρας Μαρίας κατά την συνήθεια των χρόνων εκείνων και της εβραϊκής παράδοσης.
Η εγκυμοσύνη της Μαρίας διαπιστώθηκε πριν την συνεύρεση τους,
‘’ πρίν συνελθείν αυτούς’’
Η δεκατετράχρονη κόρη που πρίν λίγο βγήκε από τα Άγια των Αγίων και δόθηκε στον Ιωσήφ βρέθηκε έγκυος.
Η απόλυτη ύβρης, η αδιανόητη αμαρτωλότητα. Ο Ιωσήφ ήταν ευτυχώς δίκαιος.
Η δικαιοσύνη του αναφέρεται στην τήρηση του μωσαϊκού νόμου, αλλά και στην επιείκεια του προς την Μαρία.
Η τιμωρία για την μοιχεία ήταν κατά το Δευτερονόμιο λιθοβολισμός η μαστίγωσης.
Στην περίπτωση της επιείκειας ο Ιωσήφ θα διέλυε τον αρραβώνα.
Θα έδιδε στη Μαρία την επιστολή του διαζυγίου και θα ανελάμβανε ο ίδιος την ευθύνη.
Στο αδιέξοδο ο Θεός με τρόπο που θυμίζει την παρέμβαση τους στους Πατριάρχας παίρνει μέρος στο δράμα του Ιωσήφ.
Προστατεύει την παρθένο Μαρία και καθοδηγεί τον δίκαιο Ιωσήφ και του αποκαλύπτει την σημασία του Ιησού.
Αποδεικνύεται ότι αυτός κατευθύνει την ιστορία και ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με το σχέδιο και την οικονομία Του.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ο υπηρέτης της οικονομίας του Λόγου.
Όπως στον Ευαγγελισμό και αργότερα στην φυγή βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Ο Ιωσήφ συναντάτε με τον Θεό διά του αγγέλου του Θεού, όπως και ο Πατριάρχης Ιακώβ αλλά και η Θεοτόκος στον Ευαγγελισμό.
Ο κόσμος του ουρανού κατέρχεται στη Γη όπως και Εκείνος.
Ο Ευαγγελιστής προς επίρρωση των συμβάντων αναφέρει προφητεία του Ησαΐα για την Γέννηση του Εμμανουήλ οκτακόσια χρόνια πριν.
Το ‘’ ίνα ‘’ πρέπει να το μεταφράζουμε ‘’ κι έτσι ‘’, ‘’ τοιουτοτρόπως ‘’.
Ο βασιλιάς Εζεκίας πληροφορείται ότι προδότες και διεστραμμένοι άνθρωποι.
Επιβουλεύονται την ζωή και τον θρόνο του με την βοήθεια των Ασσυρίων.
Πέφτει σε απόγνωση και μελαγχολία. Τότε ο Κύριος δίνει εντολή στον μεγαλοφωνότατο να βεβαιώσει τον βασιλέα.
Εκείνος θα τον προστατεύσει και να μην φοβάται τους εχθρούς του.
Προς τούτο επιτρέπει συγκαταβατικά για να πειστεί ο βασιλιάς στους λόγους Του να ζητήσει.
Να κάνει ο Κύριος τέρατα και σημεία ‘’ εις ύψος’’ π.χ όπως με τον Ιησού του Ναυή που έμεινε ο Ήλιος δύο εικοσιτετράωρα.
η ‘’εις βάθος’’ όπως μία νεκρανάσταση.
Ο βασιλιάς αρνήται την τέλεση θαυμάτων λέγοντας ότι δεν θέλει να εκπειράσει τον Κύριο.
Ο προφήτης επιμένει ότι αυτή είναι εντολή του Κυρίου. Μετά την δεύτερη άρνηση του Εζεκία ο προφήτης αναφωνεί.
Εσύ βασιλιά δεν ζητείς θαύμα ο Θεός όμως θα δείξει σημείο.
Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει τον Εμμανουήλ.
Η Εκκλησία σήμερα ψάλλει στον ειρμό της ενάτης ωδής του αναστάσιμου κανόνα σε ήχο πλάγιο του πρώτου.
Ησαία χόρευε, να χαίρεσαι δυνατά η παρθένος συνέλαβε και γέννησε τον Εμμανουήλ Θεό και άνθρωπο μαζί.
Ο Χριστός, ο Μεσσίας, ο υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος και δεν διαφέρει απολύτως σε τίποτα από εμάς.
Εκτός από του ότι είναι αναμάρτητος επειδή γεννάται εκ Πνεύματος Αγίου.
Κάθε χριστιανός, κάθε άνθρωπος του Θεού που γίνεται κοινωνός με τον Χρήστο γίνεται κοινωνός και με το Άγιο Πνεύμα.
Αγιάζεται, καθαρίζεται, σώζεται αποκτ.α αθανασία γίνεται Θεός κατά χάριν.
Ο Σωτήρας έρχεται και ενώνεται με τους ανθρώπους όπως ακριβώς ενώθηκε η ανθρωπότητα με την θεότητα στο πρόσωπο Του.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη είδηση στην ανθρωπότητα, η απόλυτη αισιοδοξία.
Ο Θεός είναι μαζί μας κατά οριστικό και αδιάρρηκτο τρόπο.
Είναι μαζί μας, μαζί με τα παιδιά Του, δεν ακυρώνεται πια αυτή η κοινωνία, αυτή η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο.
Ενώνεται υπαρξιακά ο Χριστός με τον καθένα μας με όλη την σημασία της λέξεως.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σωθεί κανείς, να ελευθερωθεί να γλιτώσει από την αμαρτία.
Δηλαδή από τον θάνατο, παρά να ενωθεί με τον Χριστό και να γεννηθεί από τον Χριστό.
Όπως θέλουμε δεν θέλουμε ο Αδάμ έφερε μέσα μας την αμαρτία τώρα πρέπει να θέλουμε δεν γίνεται αλλιώς.
Πρέπει να θέλουμε να γεννηθούμε από το Χριστό για να σωθούμε.
Ο Γαβριήλ είναι απόλυτος.
‘’ αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών’’.
Όχι μόνοι μας, μόνοι μας βυθιζόμαστε στο χάος, στην κόλαση, στον αφανισμό.
Γι αυτό ήλθε ο Σωτήρας εάν μπορούσαμε και μόνοι μας να σωθούμε δεν θα ερχόταν.
Κανείς δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του, όποια άλλη ιδέα είναι ψέματα και απάτη.
Η σωτηρία μας δίνεται από Εκείνον στο σπίτι Του, την Εκκλησία.
Το ‘’ έως ου ‘’ δεν σημαίνει όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί Ιαχωβάδες και λοιποί προτεστάντες.
Ότι μετά από όλα αυτά ο Ιωσήφ είχε σχέσεις με την Μαρία.
Αλλά θέλει να υπογραμμίσει για μια ακόμη φορά ότι η Μαρία γέννησε ενώ ήταν ΠΑΡΘΕΝΟΣ.
Επειδή έως ου γέννησε τον Ιησού δεν βρέθηκε με τον Ιωσήφ.
Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου είναι ότι το μεγαλειώδες.
Ότι το απλό σε σύλληψη ότι το θαυμαστότερο σε αποτέλεσμα.
Εκείνο το δειλινό στον παράδεισο ο Χριστός αναζητεί τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι κρύβονται.
Ντρέπονται διότι επέλεξαν τα ψέματα του διαβόλου από την αγάπη Του.
Προτίμησαν να κλέψουν την θέωση παρά να τους την δώσει ο Ζωοδότης.
Τότε ο Χριστός τους ανακοινώνει την απόφαση του.
Θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα, λέει στο φίδι και ανάμεσα σε αυτήν, δηλαδή την γυναίκα.
Το σπέρμα της θα συντρίψει το κεφάλι σου και εσύ θα τον τραυματίσεις στην φτέρνα.
Όταν ο διάβολος άκουσε αυτά διερωτήθηκε;
Η γυναίκα δεν έχει σπέρμα πως λοιπόν θα γεννήσει υιό ο οποίος θα του συντρίψει το κεφάλι;
Υποψιάζεται ότι πρόκειται να γεννηθεί από παρθένο υιός για να συμβούν όλα αυτά.
Έκτοτε παρατηρούσε τις παρθένους όπως μας λέει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.
Η προσοχή του εστρέφετο αρχικά σε όσους δεν ήταν δικοί του άνθρωποι.
Όταν κτίστηκε το κράτος του Ισραήλ, τότε παρατηρούσε τις κόρες του Ισραήλ.
Διότι ήταν το μόνο έθνος που λάτρευε τον αληθινό Θεό και όχι τον διάβολο.
Τρία μυστήρια κραυγής τα οποία εν ησυχία επράχθησαν συνεχίζει ο Άγιος Ιγνάτιος.
Κρυφθήκαν από τη γνώση, από τα μάτια του διαβόλου και τούτο για να απατηθεί ο απατεών.
Η παρθενία Μαρίας, ο Ευαγγελισμός της και η γέννηση του Χριστού.
Οι συνέπιες του Αδάμ και των εξ Αδάμ ήταν η φθορά. Το γένος των ανθρώπων υποτάχθηκε στο θάνατο.
Θα μπορούσε η τιμωρία να ήταν κάτι άλλο.
Όως ο θάνατος ξεκουράζει τον αμαρτωλό από την κακία του, δεν απλώνεται το κακό, δεν θριαμβεύει.
Πως μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμο εάν ζούσε ακόμα ο Αττίλας, ο Ξέρξης ο Ναβουχοδονόσωρ ο Χίτλερ κ.α.
Ωστόσο ο Χριστός ως ακτιβηστής δεν αποφεύγει και ο ίδιος να εισέλθει μέσα στο ίδιο το γεγονός του θανάτου.
Έτσι εκ πνεύματος Αγίου και Παρθένου Μαρίας γεννήθηκε ο Ιησούς χωρίς να καταλάβει τίποτε ο διάβολος.
Αύριο θα έβλεπε ένα πολύ καλό ιεροκήρυκα, έναν προφήτη έναν άνθρωπο του Θεού, όχι ΤΟΝ ΘΕΟ.
Θα έβλεπε στον ουρανό την δόξα, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνος ο απλός ραβί ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΞΑ.
Έβλεπε ΓΗ τον ΟΥΡΑΝΟ θα τον συναντούσε αργότερα αλλά θα ήταν γι’ αυτόν πολύ αργά.
Το από αιώνων απόκρυφο και στους αγγέλους άγνωστο μυστήριο αρχίζει να ξεδιπλώνεται.
Ευλογημένα Χριστούγεννα.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
