(Ματθ. α΄, 1 - 25).
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ.
«αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από τωναμαρτιών αυτών» (Ματθ. α΄, 21).
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Την αρχή του Ευαγγελίου του Ευαγγελιστή Ματθαίου ανέγνωσε σήμερα η Εκκλησία. Το α΄ κεφάλαιο στο οποίο περιγράφεται το γενεαλογικό δέντρο του Χριστού φυσικά κατά το ανθρώπινο. Ένας κατάλογος ονομάτων που φανερώνει την καταγωγή Του από το Βασιλικό γένος του Δαυίδ. Αισθάνεται αυτή την ανάγκη ο Ευαγγελιστής, να απαριθμήσει τους προγόνους του Κυρίου, καθώς απευθύνεται σε Χριστιανούς εξ Ιουδαίων, πλην όμως για μας πάντοτε θα παραμένει υπαρξιακό ζήτημα το πότε θα γεννηθεί ο Χριστός στην προσωπική μας ζωή…
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ
* Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες, διακρίνεται παντού ο εορταστικός διάκοσμος και η διάθεση των ανθρώπων να ξεφύγουν λίγο από τα δεσμά της καθημερινότητος και να νιώσουν κέφι, χαρά, στηριζόμενοι αν μη τι άλλο σε μία πλησμονή υλικών αγαθών, οικογενειακής θαλπωρής και συγκινητικών αναμνήσεων. Η γέννηση του Χριστού παραμένει έθιμο, παράδοση που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μας όχι στο γεγονός αυτό καθ’ αυτό, αλλά στο πως και που θα γλεντήσουμε αυτές τις ημέρες.
* Ποιός αλήθεια στοχαστικά, θεολογικά θα σταθεί στην μεγάλη ανθρωπολογική σημασία της Θείας ενανθρωπήσεως; Ψάλλει ωραιότατα η Εκκλησία: «Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν ον εποίησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται» (Κανών εόρτιος). Μία πραγματικά συγκινητική εικόνα η πτώση του ανθρώπου και άγρυπνος παρατηρητής της ζωής του ο Πλάστης. Άντε να ξεφύγεις από τα «μπιχλιμπίδια» των ημερών και να κάνεις κεντρική εικόνα της υπάρξεώς σου την «κάθοδο» της Αγάπης για να σωθεί ο άνθρωπος...
* Και ενώ οι άγγελοι ψάλλουν χαρμόσυνα μηνύματα, ενώ αναφωνούν ότι «ετέχθη Σωτήρ» και ότι απλώθηκε «επί γης ειρήνη» (Λουκ. β΄, 11-14) η πραγματικότητα της ζωής μας αναδύει βία, μίσος, κακία, πολέμους, προϊόντα φθοράς που όσα αστραφτερά περιτυλίγματα και να βάλουμε η οσμή θα ξεγλιστρά από μέσα τους ανυπόφορη... Καθημερινή φθορά και αποσύνθεση για «εαυτούς και αλλήλους».
Β) ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ
* Εισέρχεται ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης όχι μόνο χρονικά σαν ένα ακόμα ιστορικό γεγονός. Η Εκκλησία ψάλλει∙ «Χριστός γεννάται δοξάσατε» (Καταβασίες Χριστουγέννων) για να επικαιροποιήσει διαχρονικά αυτή την γέννηση, όχι μονάχα στην πλάση, αλλά κυρίως στον καρδιακό χώρο του κάθε ανθρώπου. Εάν αυτή παραμένει μια συγκινητική εορτή της Εκκλησίας και όχι ανθρωπολογική μεταλλαγή μάταια περιμένουμε να εμφανιστούν οι καρποί της θυσιαστικής συγκατάβασης στη ψυχή μας.
* Πέρα και μακριά απ’ όσα έγιναν στην Βηθλεέμ, ο υπόλοιπος κόσμος βυθισμένος (όπως και σήμερα άλλωστε) στο σκοτάδι της αγνωσίας δεν αντιλήφθηκε την έλευση του Μεσσία και Λυτρωτή. Κανείς δεν κατάλαβε, ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση κρυβόταν ο Λόγος του Θεού, ο Θεός. Ο Χριστός θέλοντας να διδάξει αυτό που αγνοούσαν άρχισε σιγά-σιγά να ρωτάει πρώτα τους μαθητές∙ «τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» (Μάρκ. 8, 27). Ο άνθρωπος που έχει γνώση του Θεού είναι μακάριος, ενώ αντίθετα αυτός που Τον αγνοεί είναι δυστυχισμένος.
* Η προσέλευσή μας στην Μυστική Τράπεζα του Σώματος και του Αίματος του Χριστού παρέχει αυτές τις προϋποθέσεις, ώστε να ενωθεί ο άνθρωπος με τον Χριστό. Τότε τα γεγονότα που εορτάζουμε παύουν να είναι εξωτερικά και γίνονται εσωτερικά. Έρχεται λοιπόν ο Άγ. Συμεών ο Θεολόγος και μιλά για «βρεφοπρεπή σκιρτήματά Του» στην καρδιά που αγωνίζεται να καθαριστεί από τα πάθη της και να νικήσει την αμαρτία. Έτσι πλέον ενεργεί η Χάρις Του μέσα στην κτιστή ζωή μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάποιοι λοιπόν αυτές τις ημέρες θα κάνουν μια αλλαγή στην καθημερινή μελαγχολία που τους περιβάλλει. Ο φιλόσοφος Δημόκριτος λέει κάπου: «Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος» και έτσι θα ολοκληρώσουν την γνωστική επαφή με την εορτή κάνοντας ολιγοήμερες χειμερινές διακοπές... περνώντας υπέροχα! Πρέπει όμως να θυμηθείς πως το πρώτο συνθετικό του ονόματος της εορτής είναι Χριστός και ότι χωρίς Αυτόν απλά θα... ευχηθείς «και του χρόνου» τοποθετώντας προσεκτικά τα ευαίσθητα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην κούτα, κατεβάζοντάς τα στην αποθήκη για να μην σπάσουν. «Εναλλακτικά» σου συνιστώ να Τον Μεταλάβεις…
