Ο Ιησούς θεραπεύει ένα τυφλό ο οποίος στη θέση των κογχών των ματιών του δεν είχε βολβούς.
Δεν θεραπεύει υπάρχοντας οφθαλμούς που τυφλώθηκαν για κάποιο λόγο αλλά έκανε μία πράξη δημιουργίας.
Για να φανεί η αιτία αυτής της δημιουργικής πράξης του Ιησού θα πρέπει να διαβάσουμε το Ευαγγέλιο λίγο πιο πίσω από την περικοπή μας.
Ο Κύριος ομηλεί με τους Ιουδαίους στην αυλή του Ναού, αυτοί υπερηφανεύονται ότι είναι τέκνα του Αβραάμ.
Με λόγια καυστικά ο Ιησούς τους δείχνει ότι ‘’ εάν ήσασταν τέκνα του Αβραάμ θα κάνατε τα έργα του απεναντίας εσείς ζητείται να με σκοτώσετε γιατί σας λέω την αλήθεια ‘’.
Εγώ λοιπόν θα σας πω ποιανού παιδιά είστε, είστε παιδιά του Διαβόλου του πατέρα σας.
Κάνετε τις επιθυμίες του, εκείνος όμως είναι ανθρωποκτόνος και ο πατέρας του ψεύδους.
Εγώ σας λέω ότι όποιος φυλάει τα λόγια μου δεν θα πεθάνει ποτέ.
Οι Ιουδαίου από μίσος τον κατονομάζουν δαιμονισμένο, ποιος είσαι? Τι κάνεις τον εαυτό σου?
Ο Αβραάμ και οι προφήτες πέθαναν και εσύ λέγεις ότι όποιος φυλάξει τους λόγους σου δεν θα πεθάνει ποτέ?
Ο Κύριος απαντά ότι ο Αβραάμ είχε πολύ μεγάλη επιθυμία να δει την ημέρα του, την είδε και χάρηκε.
Οι Ιουδαίοι φρίαξαν ‘’ δεν είσαι ούτε 50 χρονών και μας λες ότι είδες τον Αβραάμ ‘’ ?
Ο Κύριος καταλήγει ‘’προτού γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ (ο Ιησούς) εἰμι (υπάρχω).
Φανερώνει ότι είναι ο προαιώνιος Θεός, ο Γιαγβέ, ο Κύριος Σαβαώθ, αυτός που είπε στη βάτο στο Μωυσή εγώ εἰμι, ο Δημιουργός.
Τότε σήκωσαν πέτρες να τον λιθοβολήσουν, να λιθοβολήσουν Αυτόν που τους ξεδίψασε στην έρημο μέσα από μία πέτρα.
Αυτόν που νομοθέτησε τη ζωή τους σε λίθινες πλάκες, τον Λίθο τον ακρογωνιαίο.
Ο Κύριος με θαυματουργικό τρόπο ( αορασία ) μαζί με τους μαθητές του βγαίνει έξω από την αυλή περνώντας ανάμεσα τους.
Έξω από τον Ναό βλέπει τον εκ γενετής τυφλό και τότε κάνει μια πράξη δημιουργίας.
Η λάσπη που έκανε με το σάλιο του, το χώμα με την δύναμη του Δημιουργού, όπως παλιά έγινε μάτια, έγινε άνθρωπος.
Αυτό είναι το κεντρικό νόημα τη ς περικοπής.
Ο Ιησούς είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, μίλησε με την Εύα και τον Αδάμ στον Παράδεισο.
Φιλοξενήθηκε από τον Αβραάμ στην δρύ του Μαβρή, πάλεψε με τον Ιακώβ, μίλησε με τον Μωυσή σαν σε φίλο .
Έσχισε στα δύο την Ερυθρά, έδωσε το μάνα, το νερό, τις τροφές στην έρημο. ‘’ λαός μού τί έποιησά σοι .’’
Εάν ήταν ένας απλός ξυλουργός, εάν ήταν ο λεγόμενος γιός του μαραγκού θα μπορούσε να διορθώσει ένα χαλασμένο σκαμνί.
Μια σπασμένη δοκό, δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα ανθρώπινο μέλος και μάλιστα το ομορφότερο , το μάτι.
Μόλις συναντούν τον τυφλό οι μαθητές έχοντες την Ιουδαϊκή θέση ότι οι αμαρτίες των γονέων ταλαιπωρούν τα τέκνα, ρωτούν τον Κύριο.
Ποιος αμάρτησε και γεννήθηκε τυφλός αυτός ο άνθρωπος.
Ο Ιησούς εξηγεί ότι ούτε ο τυφλός, ούτε οι γονείς του αμάρτησαν, αλλά για να φανερωθούν τα έργα του Θεού.
Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε τυφλός, έζησε μια ζωή δύστυχη για να διακονήσει στη συγκεκριμένη συγκυρία το πρόσωπο του Κυρίου.
Τώρα που τον αμφισβητούσαν και ήθελαν να τον λιθοβολήσουν, τους στέλνει τον τυφλό μήπως και ανοίξουν τα μάτια τους να δουν ότι είναι :
Ο αναβαλλόμενος το φως ως ιμάτιο, αυτός που διατάζει το φώς να πορεύετε και πηγαίνει, που το καλεί να έρθει και έρχεται κατά τον Προφήτη Βαρούχ.
Είναι Φως εκ Φωτός, είναι το Φως του κόσμου και δίνει το φως στον κόσμο.
Ενώ ο Κύριος εξηγεί σκύβει κάτω στο χώμα και με το σάλιο του κάνει λάσπη, την βάζει στα μάτια του τυφλού και τον στέλνει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ο Κύριος θα μπορούσε να θεραπεύσει τον τυφλό ‘’ παραχρῆμα ‘’ δεν το έκανε διότι :
Ήθελε να δοκιμάσει την πίστη του, εάν δεν πίστευε στο λόγο του Ιησού δεν θα έκανε ολόκληρη πορεία μέχρι του Σιλωάμ με την λάσπη στο πρόσωπο, παρά θα σκούπιζε τα μάτια του προσβεβλημένος.
Απεναντίας πηγαίνει αδιαμαρτύρητα. Εκείνο που μπαίνει εμπόδιο πολλές φορές είναι το πείσμα μας, η αντίδρασή μας.
Όταν καταλαβαίνουμε ότι εάν δεχθούμε να μας θεραπεύσει ο Κύριος πρέπει να γίνουμε πιά του Κυρίου, να γίνει ο Πατέρας μας πραγματικά και όχι προφορικά
Αυτό όμως δεν το θέλει κανείς προτιμά την αυτονομία του μακριά από το σπίτι του Πατέρα την Εκκλησία και μένει δυστυχώς αθεράπευτος.
Αυτή είναι η καίρια απόφασή μας. Ο Κύριος δεν θα εξετάσει πόσο αμαρτωλοί ήμαστε και πόσο δεν ήμαστε, εάν έγινε εκείνο η το άλλο.
Είναι μπροστά μας, θα τον συναντήσουμε στον Ναό, η μέσα στα μυστήρια, Εκείνος θέλει να μας θεραπεύσει, μπορεί να μας θεραπεύσει, η πλευρά μας τι κάνει??
Επίσης για να γίνει το θαύμα επιδεικτικότερο, με την διαδρομή θα δουν τον τυφλό τόσοι άνθρωποι και αυτοί βέβαια που ήθελαν να τον λιθοβολήσουν.
Ακόμη για να μην γνωρίσει ο τυφλός τον Ιησού τουλάχιστον μέχρι την ώρα που συνομιλεί με τους Φαρισαίους, διότι αυξάνει η δύναμη της μαρτυρίας του.
Πρώτοι που άρχισαν να συζητούν αν είναι αυτός ο πρώην τυφλός η όχι ήταν οι γείτονες του τους οποίους διαβεβαιώνει ότι είναι ο ίδιος.
Οδηγείται στους Φαρισαίους, αυτοί τον βάζουν να τους διηγηθεί πως έγινε το σημείο. Θέλουν να βρουν μια δικαιολογία για να διαβάλλουν το θαύμα.
Ο άνθρωπος αυτός (ο Ιησούς ) δεν είναι του θεού, γιατί δεν τηρεί το Σάββατο, εργάστηκε, έκανε λάσπη με το σάλιο του, είναι βέβηλος !!!
Ο τυφλός επιμένει ‘’ ὅτι προφήτης ἐστίν ‘’
Φέρνουν τους γονείς του και τους ρωτούν α) αν είναι ο γιός τους. β) αν γεννήθηκε πράγματι τυφλός. και γ) πως εξηγούν ότι τώρα βλέπει .
Αυτοί απαντούν με σύνεση επειδή γνωρίζουν ότι οι Φαρισαίοι θα έδιωχναν από όλες τις συναγωγές της Ιουδαίας όποιον τυχών ομολογούσε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.
Τους παραπέμπουν στο γιό τους ‘’ αὐτός ἡλικίαν ἔχει ‘’.
Ξανακαλούν τον τυφλό και αντί ερωτήσεων τον διατάζουν ‘’ Δόξασε τον Θεό, εμείς γνωρίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός ‘’.
Ο τυφλός τους καθηλώνει ‘’ εάν είναι αμαρτωλός δεν γνωρίζω, ένα γνωρίζω ότι ενώ ήμουν τυφλός τώρα βλέπω ‘’.
Θέλουν να τον μπερδέψουν, να βρούν κάτι, τον ρωτούν για πολλοστή φορά να τους περιγράψει το θαύμα.
Αυτός με θάρρος και ειρωνεία τους απαντά με ερώτηση.
Με ρωτάτε και με ξαναρωτάτε για το θαύμα, μήπως θέλετε να γίνεται μαθητές του ??
Είναι μεγάλη ύβρη για τους Φαρισαίους το ‘’αὐτού μαθηταί ‘’ έτσι του απαντούν
‘’ σύ εἴ μαθητής ἐκείνου ‘’.
Είναι όταν ένας να αποκαλεί κάποιον γουρούνι και εκείνος να απαντά
‘’ είσαι’’
‘’ Εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή, εμείς γνωρίζουμε ότι ο Θεός μίλησε στον Μωυσή ‘’.
Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια διότι ‘’ Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε ‘’ ο λεγόμενος θεόπτης Μωυσής τον Χριστό είδε τον Θεό και δημιουργό.
‘’ ὁ μονογενής Ὑἱός ὁ ὤν εἰς τον κόλπον τοῦ Πατρός ἐκεῖνος ἐξηγήσατω.
Δείχνουν επίτηδες άγνοια για τον Ιησούν ‘’ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν ‘’.
Όταν ήταν για να τον θανατώσει ο Ηρώδης νεογέννητο, έψαξαν τις Γραφές και υπέδειξαν την Βηθλεέμ.
Τώρα δεν θυμήθηκαν τον Ησαία που διδάσκει τόσο φανερά
‘’ Ἰδοῦ ὀ Θεός ἡμῶν ( ο Γιαχβέ ) κρίσιν (δικαιοσύνη) ἀνταποδίδωσι, καί ἀνταποδώσει, αὐτός ( ο Γιχβέ) ἥξει (θα έρθει) καί σώσει ἠμᾶς. Τότε ( όταν θα έρθει ) ἀνοιγήσονται ὀφθαλμοί τυφλῶν, καί ὤτα κωφῶν ἀκούσονται, τότε ἁλεῖται ( θα πηδά ) ὡς ἔλαφος ὁ χωλός (κουτσός ), τρανή ( πολύ δυνατή ) δε ἔσται γλῶσσα μογκιλάλων ( κωφάλαλων ).Ης.λε.4-6.
Οι Φαρισαίοι τον βρίζουν και τον καταδικάζουν ως αμαρτωλό και τον κάνουν αποσυνάγωγο.
Ο μεν Ιησούς έστω αμάρτησε γιατί χάρισε το φώς στον τυφλό κάνοντας πηλό .
Ο τυφλός τι αμαρτία έκανε, μήπως επειδή έπαψε να είναι τυφλός !!!
Όποιος διώχνεται από τον αντίχριστο για το όνομα του Χριστού, γίνεται ευπρόσδεκτος από τον Κύριο.
Ο τυφλός δεν γνώριζε τον Ιησού, δεν τον είχε δεί κατά πρόσωπο.
Τώρα συναντά ένα άγνωστο κύριο να τον ρωτά ‘’ σύ πιστεύεις εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ?
Μια ερώτηση που απευθύνεται διαχρονικά για όλους .
Το ‘’ σύ ‘’ τον ξεχωρίζει από τους άλλους που δεν τον πιστεύουν.
Ο τυφλός ρωτά ‘’ ποιος είναι αυτός κύριε για να τον πιστέψω?
Ο Ιησούς αποκαλύπτεται ‘’ καί ἐώρακός αὐτόν καί ὁ λαλῶν μετά σοῦ ἐκεῖνος ἐστί ‘’.
Το ‘’ ἐώρακός ‘’ είναι για τον τέως τυφλό μια καινούργια λέξη που δεν την ήξερε και τώρα την απολαμβάνει για πρώτη φορά.
Αλλά και η υπόλοιπη φράση του Ιησού είναι σαν να του λέει ‘’ έχεις την τιμή και την ευλογία να μιλάς με τον Υιό του Θεού ‘’
Ο τυφλός τον προσκυνεί, προσκύνηση που αποδίδεται μόνο στον Κύριο της Δόξης.
Όταν ο τυφλός προσκυνεί τον Ιησού αποδεικνύει ότι έχει αποκτήσει μια όραση πολύ ανώτερη από εκείνη όταν αντίκρισε το ηλιακό φως.
Βλέποντας την προσκύνηση ο Ιησούς λέει τα εξαιρετικής σημασίας λόγια που πρέπει να προσέξουμε.
‘’ εἰς κρῖμα ἐγώ εἰς τόν κόσμον τοῦτον ἥλθον, ἵνα οἱ βλέποντες βλέπωσι καί οἱ βλέποντες τυφλοί γένωνται ‘’.
‘’ εἰς κρῖμα ‘’ Είμαι το κριτήριο, το πρόσωπο για το οποίο θα κριθούν οι άνθρωποι.
‘’ οἱ μή βλέποντες ‘’ αυτοί δηλαδή που θεωρούνται από τον κόσμο ότι δεν βλέπουν τα του κόσμου και τις χαρές του αιώνος τούτου ως το μείζων αγαθό και φαίνονται ότι είναι πνευματικά κατά κόσμο φτωχοί.
Αυτοί θα φωτισθούν από τον Θεό και θα γνωρίσουν την ΑΛΗΘΕΙΑ .
Αυτοί που ενώ δεν βλέπουν την αλήθεια των πραγμάτων έχουν τον εγωισμό να πιστεύουν ότι βλέπουν καλώς και εμποδίζουν και συκοφαντούν την αλήθεια.
Αυτοί θα γίνουν, δηλαδή θα αποδειχθούν τυφλοί.
Όταν ο άνθρωπος είναι τυφλός όσον αφορά αυτή την ιδία την κατάστασή του, θα είναι οπωσδήποτε τυφλός και όσον αφορά το συνάνθρωπο του.
Εκείνος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του, δεν μπορεί να ξέρει και τις κρυφές εκείνες δυνάμεις που καθορίζουν την στάση του απέναντι στους άλλους ανθρώπους.
‘’ Πρόσεχε τον εαυτό σου μήπως η εκ του αδελφού κακία δεν είναι στον αδελφό, αλλά βρίσκεται σε εσένα. Αγ. Μάξιμος.
Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του δεν θα μάθει ποτέ ότι όσο λιγότερο εκτιμά τον εαυτό του, τόσο περισσότερο κομπάζει και υπερηφανεύεται.
Όταν όμως αγγίξει τον άνθρωπο η χάρις του αναστημένου Χριστού και τον φωτίσει, καθαρίζει την όραση του από το θάμπωμα των δικών του παθών.
Βλέπει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, ταπεινώνεται, γίνεται επιεικής με τους άλλους και δεν υπάρχει ανάγκη να ταπεινώσει άλλους για να υψωθεί αυτός.
Βλέπει την πραγματική φύση και αξία του υλικού κόσμου.
Βλέπει τα υλικά αγαθά όχι σαν κάτι που μπορεί να αρπάξει, αλλά σαν κάτι που μπορεί να προσφέρει.
‘’ πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια .’’
Αθανάσιος Κατσίκης
ΑρχιτέκτωνΟ Ιησούς θεραπεύει ένα τυφλό ο οποίος στη θέση των κογχών των ματιών του δεν είχε βολβούς.
Δεν θεραπεύει υπάρχοντας οφθαλμούς που τυφλώθηκαν για κάποιο λόγο αλλά έκανε μία πράξη δημιουργίας.
Για να φανεί η αιτία αυτής της δημιουργικής πράξης του Ιησού θα πρέπει να διαβάσουμε το Ευαγγέλιο λίγο πιο πίσω από την περικοπή μας.
Ο Κύριος ομηλεί με τους Ιουδαίους στην αυλή του Ναού, αυτοί υπερηφανεύονται ότι είναι τέκνα του Αβραάμ.
Με λόγια καυστικά ο Ιησούς τους δείχνει ότι ‘’ εάν ήσασταν τέκνα του Αβραάμ θα κάνατε τα έργα του απεναντίας εσείς ζητείται να με σκοτώσετε γιατί σας λέω την αλήθεια ‘’.
Εγώ λοιπόν θα σας πω ποιανού παιδιά είστε, είστε παιδιά του Διαβόλου του πατέρα σας.
Κάνετε τις επιθυμίες του, εκείνος όμως είναι ανθρωποκτόνος και ο πατέρας του ψεύδους.
Εγώ σας λέω ότι όποιος φυλάει τα λόγια μου δεν θα πεθάνει ποτέ.
Οι Ιουδαίου από μίσος τον κατονομάζουν δαιμονισμένο, ποιος είσαι? Τι κάνεις τον εαυτό σου?
Ο Αβραάμ και οι προφήτες πέθαναν και εσύ λέγεις ότι όποιος φυλάξει τους λόγους σου δεν θα πεθάνει ποτέ?
Ο Κύριος απαντά ότι ο Αβραάμ είχε πολύ μεγάλη επιθυμία να δει την ημέρα του, την είδε και χάρηκε.
Οι Ιουδαίοι φρίαξαν ‘’ δεν είσαι ούτε 50 χρονών και μας λες ότι είδες τον Αβραάμ ‘’ ?
Ο Κύριος καταλήγει ‘’προτού γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ (ο Ιησούς) εἰμι (υπάρχω).
Φανερώνει ότι είναι ο προαιώνιος Θεός, ο Γιαγβέ, ο Κύριος Σαβαώθ, αυτός που είπε στη βάτο στο Μωυσή εγώ εἰμι, ο Δημιουργός.
Τότε σήκωσαν πέτρες να τον λιθοβολήσουν, να λιθοβολήσουν Αυτόν που τους ξεδίψασε στην έρημο μέσα από μία πέτρα.
Αυτόν που νομοθέτησε τη ζωή τους σε λίθινες πλάκες, τον Λίθο τον ακρογωνιαίο.
Ο Κύριος με θαυματουργικό τρόπο ( αορασία ) μαζί με τους μαθητές του βγαίνει έξω από την αυλή περνώντας ανάμεσα τους.
Έξω από τον Ναό βλέπει τον εκ γενετής τυφλό και τότε κάνει μια πράξη δημιουργίας.
Η λάσπη που έκανε με το σάλιο του, το χώμα με την δύναμη του Δημιουργού, όπως παλιά έγινε μάτια, έγινε άνθρωπος.
Αυτό είναι το κεντρικό νόημα τη ς περικοπής.
Ο Ιησούς είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, μίλησε με την Εύα και τον Αδάμ στον Παράδεισο.
Φιλοξενήθηκε από τον Αβραάμ στην δρύ του Μαβρή, πάλεψε με τον Ιακώβ, μίλησε με τον Μωυσή σαν σε φίλο .
Έσχισε στα δύο την Ερυθρά, έδωσε το μάνα, το νερό, τις τροφές στην έρημο. ‘’ λαός μού τί έποιησά σοι .’’
Εάν ήταν ένας απλός ξυλουργός, εάν ήταν ο λεγόμενος γιός του μαραγκού θα μπορούσε να διορθώσει ένα χαλασμένο σκαμνί.
Μια σπασμένη δοκό, δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα ανθρώπινο μέλος και μάλιστα το ομορφότερο , το μάτι.
Μόλις συναντούν τον τυφλό οι μαθητές έχοντες την Ιουδαϊκή θέση ότι οι αμαρτίες των γονέων ταλαιπωρούν τα τέκνα, ρωτούν τον Κύριο.
Ποιος αμάρτησε και γεννήθηκε τυφλός αυτός ο άνθρωπος.
Ο Ιησούς εξηγεί ότι ούτε ο τυφλός, ούτε οι γονείς του αμάρτησαν, αλλά για να φανερωθούν τα έργα του Θεού.
Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε τυφλός, έζησε μια ζωή δύστυχη για να διακονήσει στη συγκεκριμένη συγκυρία το πρόσωπο του Κυρίου.
Τώρα που τον αμφισβητούσαν και ήθελαν να τον λιθοβολήσουν, τους στέλνει τον τυφλό μήπως και ανοίξουν τα μάτια τους να δουν ότι είναι :
Ο αναβαλλόμενος το φως ως ιμάτιο, αυτός που διατάζει το φώς να πορεύετε και πηγαίνει, που το καλεί να έρθει και έρχεται κατά τον Προφήτη Βαρούχ.
Είναι Φως εκ Φωτός, είναι το Φως του κόσμου και δίνει το φως στον κόσμο.
Ενώ ο Κύριος εξηγεί σκύβει κάτω στο χώμα και με το σάλιο του κάνει λάσπη, την βάζει στα μάτια του τυφλού και τον στέλνει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ο Κύριος θα μπορούσε να θεραπεύσει τον τυφλό ‘’ παραχρῆμα ‘’ δεν το έκανε διότι :
Ήθελε να δοκιμάσει την πίστη του, εάν δεν πίστευε στο λόγο του Ιησού δεν θα έκανε ολόκληρη πορεία μέχρι του Σιλωάμ με την λάσπη στο πρόσωπο, παρά θα σκούπιζε τα μάτια του προσβεβλημένος.
Απεναντίας πηγαίνει αδιαμαρτύρητα. Εκείνο που μπαίνει εμπόδιο πολλές φορές είναι το πείσμα μας, η αντίδρασή μας.
Όταν καταλαβαίνουμε ότι εάν δεχθούμε να μας θεραπεύσει ο Κύριος πρέπει να γίνουμε πιά του Κυρίου, να γίνει ο Πατέρας μας πραγματικά και όχι προφορικά
Αυτό όμως δεν το θέλει κανείς προτιμά την αυτονομία του μακριά από το σπίτι του Πατέρα την Εκκλησία και μένει δυστυχώς αθεράπευτος.
Αυτή είναι η καίρια απόφασή μας. Ο Κύριος δεν θα εξετάσει πόσο αμαρτωλοί ήμαστε και πόσο δεν ήμαστε, εάν έγινε εκείνο η το άλλο.
Είναι μπροστά μας, θα τον συναντήσουμε στον Ναό, η μέσα στα μυστήρια, Εκείνος θέλει να μας θεραπεύσει, μπορεί να μας θεραπεύσει, η πλευρά μας τι κάνει??
Επίσης για να γίνει το θαύμα επιδεικτικότερο, με την διαδρομή θα δουν τον τυφλό τόσοι άνθρωποι και αυτοί βέβαια που ήθελαν να τον λιθοβολήσουν.
Ακόμη για να μην γνωρίσει ο τυφλός τον Ιησού τουλάχιστον μέχρι την ώρα που συνομιλεί με τους Φαρισαίους, διότι αυξάνει η δύναμη της μαρτυρίας του.
Πρώτοι που άρχισαν να συζητούν αν είναι αυτός ο πρώην τυφλός η όχι ήταν οι γείτονες του τους οποίους διαβεβαιώνει ότι είναι ο ίδιος.
Οδηγείται στους Φαρισαίους, αυτοί τον βάζουν να τους διηγηθεί πως έγινε το σημείο. Θέλουν να βρουν μια δικαιολογία για να διαβάλλουν το θαύμα.
Ο άνθρωπος αυτός (ο Ιησούς ) δεν είναι του θεού, γιατί δεν τηρεί το Σάββατο, εργάστηκε, έκανε λάσπη με το σάλιο του, είναι βέβηλος !!!
Ο τυφλός επιμένει ‘’ ὅτι προφήτης ἐστίν ‘’
Φέρνουν τους γονείς του και τους ρωτούν α) αν είναι ο γιός τους. β) αν γεννήθηκε πράγματι τυφλός. και γ) πως εξηγούν ότι τώρα βλέπει .
Αυτοί απαντούν με σύνεση επειδή γνωρίζουν ότι οι Φαρισαίοι θα έδιωχναν από όλες τις συναγωγές της Ιουδαίας όποιον τυχών ομολογούσε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.
Τους παραπέμπουν στο γιό τους ‘’ αὐτός ἡλικίαν ἔχει ‘’.
Ξανακαλούν τον τυφλό και αντί ερωτήσεων τον διατάζουν ‘’ Δόξασε τον Θεό, εμείς γνωρίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός ‘’.
Ο τυφλός τους καθηλώνει ‘’ εάν είναι αμαρτωλός δεν γνωρίζω, ένα γνωρίζω ότι ενώ ήμουν τυφλός τώρα βλέπω ‘’.
Θέλουν να τον μπερδέψουν, να βρούν κάτι, τον ρωτούν για πολλοστή φορά να τους περιγράψει το θαύμα.
Αυτός με θάρρος και ειρωνεία τους απαντά με ερώτηση.
Με ρωτάτε και με ξαναρωτάτε για το θαύμα, μήπως θέλετε να γίνεται μαθητές του ??
Είναι μεγάλη ύβρη για τους Φαρισαίους το ‘’αὐτού μαθηταί ‘’ έτσι του απαντούν
‘’ σύ εἴ μαθητής ἐκείνου ‘’.
Είναι όταν ένας να αποκαλεί κάποιον γουρούνι και εκείνος να απαντά
‘’ είσαι’’
‘’ Εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή, εμείς γνωρίζουμε ότι ο Θεός μίλησε στον Μωυσή ‘’.
Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια διότι ‘’ Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε ‘’ ο λεγόμενος θεόπτης Μωυσής τον Χριστό είδε τον Θεό και δημιουργό.
‘’ ὁ μονογενής Ὑἱός ὁ ὤν εἰς τον κόλπον τοῦ Πατρός ἐκεῖνος ἐξηγήσατω.
Δείχνουν επίτηδες άγνοια για τον Ιησούν ‘’ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν ‘’.
Όταν ήταν για να τον θανατώσει ο Ηρώδης νεογέννητο, έψαξαν τις Γραφές και υπέδειξαν την Βηθλεέμ.
Τώρα δεν θυμήθηκαν τον Ησαία που διδάσκει τόσο φανερά
‘’ Ἰδοῦ ὀ Θεός ἡμῶν ( ο Γιαχβέ ) κρίσιν (δικαιοσύνη) ἀνταποδίδωσι, καί ἀνταποδώσει, αὐτός ( ο Γιχβέ) ἥξει (θα έρθει) καί σώσει ἠμᾶς. Τότε ( όταν θα έρθει ) ἀνοιγήσονται ὀφθαλμοί τυφλῶν, καί ὤτα κωφῶν ἀκούσονται, τότε ἁλεῖται ( θα πηδά ) ὡς ἔλαφος ὁ χωλός (κουτσός ), τρανή ( πολύ δυνατή ) δε ἔσται γλῶσσα μογκιλάλων ( κωφάλαλων ).Ης.λε.4-6.
Οι Φαρισαίοι τον βρίζουν και τον καταδικάζουν ως αμαρτωλό και τον κάνουν αποσυνάγωγο.
Ο μεν Ιησούς έστω αμάρτησε γιατί χάρισε το φώς στον τυφλό κάνοντας πηλό .
Ο τυφλός τι αμαρτία έκανε, μήπως επειδή έπαψε να είναι τυφλός !!!
Όποιος διώχνεται από τον αντίχριστο για το όνομα του Χριστού, γίνεται ευπρόσδεκτος από τον Κύριο.
Ο τυφλός δεν γνώριζε τον Ιησού, δεν τον είχε δεί κατά πρόσωπο.
Τώρα συναντά ένα άγνωστο κύριο να τον ρωτά ‘’ σύ πιστεύεις εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ?
Μια ερώτηση που απευθύνεται διαχρονικά για όλους .
Το ‘’ σύ ‘’ τον ξεχωρίζει από τους άλλους που δεν τον πιστεύουν.
Ο τυφλός ρωτά ‘’ ποιος είναι αυτός κύριε για να τον πιστέψω?
Ο Ιησούς αποκαλύπτεται ‘’ καί ἐώρακός αὐτόν καί ὁ λαλῶν μετά σοῦ ἐκεῖνος ἐστί ‘’.
Το ‘’ ἐώρακός ‘’ είναι για τον τέως τυφλό μια καινούργια λέξη που δεν την ήξερε και τώρα την απολαμβάνει για πρώτη φορά.
Αλλά και η υπόλοιπη φράση του Ιησού είναι σαν να του λέει ‘’ έχεις την τιμή και την ευλογία να μιλάς με τον Υιό του Θεού ‘’
Ο τυφλός τον προσκυνεί, προσκύνηση που αποδίδεται μόνο στον Κύριο της Δόξης.
Όταν ο τυφλός προσκυνεί τον Ιησού αποδεικνύει ότι έχει αποκτήσει μια όραση πολύ ανώτερη από εκείνη όταν αντίκρισε το ηλιακό φως.
Βλέποντας την προσκύνηση ο Ιησούς λέει τα εξαιρετικής σημασίας λόγια που πρέπει να προσέξουμε.
‘’ εἰς κρῖμα ἐγώ εἰς τόν κόσμον τοῦτον ἥλθον, ἵνα οἱ βλέποντες βλέπωσι καί οἱ βλέποντες τυφλοί γένωνται ‘’.
‘’ εἰς κρῖμα ‘’ Είμαι το κριτήριο, το πρόσωπο για το οποίο θα κριθούν οι άνθρωποι.
‘’ οἱ μή βλέποντες ‘’ αυτοί δηλαδή που θεωρούνται από τον κόσμο ότι δεν βλέπουν τα του κόσμου και τις χαρές του αιώνος τούτου ως το μείζων αγαθό και φαίνονται ότι είναι πνευματικά κατά κόσμο φτωχοί.
Αυτοί θα φωτισθούν από τον Θεό και θα γνωρίσουν την ΑΛΗΘΕΙΑ .
Αυτοί που ενώ δεν βλέπουν την αλήθεια των πραγμάτων έχουν τον εγωισμό να πιστεύουν ότι βλέπουν καλώς και εμποδίζουν και συκοφαντούν την αλήθεια.
Αυτοί θα γίνουν, δηλαδή θα αποδειχθούν τυφλοί.
Όταν ο άνθρωπος είναι τυφλός όσον αφορά αυτή την ιδία την κατάστασή του, θα είναι οπωσδήποτε τυφλός και όσον αφορά το συνάνθρωπο του.
Εκείνος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του, δεν μπορεί να ξέρει και τις κρυφές εκείνες δυνάμεις που καθορίζουν την στάση του απέναντι στους άλλους ανθρώπους.
‘’ Πρόσεχε τον εαυτό σου μήπως η εκ του αδελφού κακία δεν είναι στον αδελφό, αλλά βρίσκεται σε εσένα. Αγ. Μάξιμος.
Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του δεν θα μάθει ποτέ ότι όσο λιγότερο εκτιμά τον εαυτό του, τόσο περισσότερο κομπάζει και υπερηφανεύεται.
Όταν όμως αγγίξει τον άνθρωπο η χάρις του αναστημένου Χριστού και τον φωτίσει, καθαρίζει την όραση του από το θάμπωμα των δικών του παθών.
Βλέπει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, ταπεινώνεται, γίνεται επιεικής με τους άλλους και δεν υπάρχει ανάγκη να ταπεινώσει άλλους για να υψωθεί αυτός.
Βλέπει την πραγματική φύση και αξία του υλικού κόσμου.
Βλέπει τα υλικά αγαθά όχι σαν κάτι που μπορεί να αρπάξει, αλλά σαν κάτι που μπορεί να προσφέρει.
‘’ πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια .’’
Αθανάσιος Κατσίκης
Αρχιτέκτων
