(Ματθ. 6, 22 - 33)
ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΑ.
«μη ούν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα...» (Ματθ. 6, 31).
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Έχει αυτός ο κόσμος που ζούμε κάτι ομορφιές μοναδικές, κάποιες εικόνες σπάνιας έλξης και ρομαντισμού. Κινήσεις και εκδηλώσεις των έμβιων όντων, ακόμα και αποτυπώσεις του άψυχου φυσικού διακόσμου, μιάς θάλασσας πολυπρόσωπης και ποικιλόχρωμης, ενός ήλιου, ενός φεγγαριού, ικανές να παγώσουν την στιγμή και να ρεύσει αυτή από τα μάτια στην καρδιά, γεμίζοντας την ύπαρξή μας συναισθήματα και συλλογισμούς. Και αν αυτή είναι η μία και ιδανική πλευρά υπάρχει και μία δεύτερη απατηλή της καθημερινότητος, ικανή να συλλάβει σαν θήραμα τον άνθρωπο σε μία τραγική αιχμαλωσία...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΠΛΗΣΜΟΝΗ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
* Από τότε που αφήσαμε τη σιγουριά και την εμπιστοσύνη στο Θεό, ξεκινήσαμε το αδιάκοπο κυνήγι της ύλης. Πασχίσαμε στανικώς να καλύψουμε το υπαρξιακό μας κενό, τις αναφυόμενες ανασφάλειες με την κατάκτηση όλων και περισσότερων αγαθών. Και αφού οικοδομήσαμε «τεράστιες αποθήκες» από τα συναγόμενα (αγαθά) ερωτούμε καθημερινά τον εαυτό μας σαν τον πλούσιο του Ευαγγελίου «τί ποιήσω» (Λουκ. 12, 19), χωρίς να νιώθουμε τίποτα για τον συνάνθρωπό μας που παράλληλα στενάζει με απορία για την αθλιότητά του∙ «τί ποιήσω» (Λουκ. 12, 19).
* Έτσι όλα τούτα τα ψυχωτικά σύνδρομα μας έχουν στερήσει την ικανότητα της σωστής χρήσης των αγαθών. Η φράση του Ευαγγελίου «μή μεριμνάτε» (Ματθ. 6, 25) δεν σημαίνει φυσικά «μή εργάζεσθαι», γιατί ο Απόστολος αυστηρά τονίζει «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω» (Β΄ Θεσ. 3, 10). Η εργασία όμως να μην είναι αυτοσκοπός, η απόκτηση των υλικών αγαθών να μη γίνει βασανιστική μέριμνα γιατί τότε πέσαμε στην παγίδα του κόσμου τούτου, μπήκαμε στον αραχνοΰφαντο ιστό και δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το χρήσιμο και αναγκαίο από το περιττό και εφάμαρτο. Ουσιαστικά χάσαμε την αιωνιότητα (δεν εργαζόμαστε για την αθάνατη ψυχή) και παλεύουμε με την ματαιότητα (μόνη επιδίωξη η κατάκτηση της εφήμερης ύλης).
* Πολλές φορές ξεναγούμε τους επισκέπτες της χώρας μας στην πληθώρα των μουσείων που υπάρχουν και τους δείχνουμε τις αρετές του αρχαίου πολιτισμού. Πλην, εμείς χάσαμε την καίρια ρήση του φιλοσοφικού νοήματος της ζωής τους το∙ «παν μέτρον άριστον» ή το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» (βλ. Πλάτων «ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ») του Πρωταγόρα, καθώς βυθίσαμε τον εαυτό μας σε ένα εγωκεντρικό τέλμα με μόνη στόχευση την ψεύτικη απόλαυση της ύλης.
Β) ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ - ΠΑΤΕΡΑ
* «Οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων» (Ματθ. 6, 32). Γνωρίζει καλά, μας λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος τις ανάγκες σας. Και είναι αληθινά παρήγορη η εμπιστοσύνη στο Θεό της Αγάπης. Εντούτοις η εμπιστοσύνη αυτή δεν ακυρώνει την σωστή προσπάθεια, δεν καταδεικνύει παθητικότητα απέναντι στην ζωή, δεν καταφρονεί κάθε επίπονη και σκληρή εργασία, αλλά την τοποθετεί αξιοκρατικά στην ιεραρχία των όσων έχει προδιαγραφές ο άνθρωπος να επιτύχει.
* Ποιός μιλά σήμερα για το πρώτιστο, την Βασιλεία των Ουρανών δηλαδή... Ποιό παχύσαρκο και μπουκωμένο παιδί να επιθυμήσει λίγη νηστεία βρωμάτων για να μεταλάβει την «τροφή του παντός κόσμου» (Λειτουργική έκφραση). Ποιός στερείται για να προσευχηθεί ή περισσεύει σε αγαθά και δοξολογεί τον Δοτήρα παντός αγαθού; Εσκλήρυνε η ψυχή μας, επαχύνθη ο νούς, βάλτωσε η ύπαρξή μας και κοντόφθαλμα εμπιστευόμαστε ότι αγγίζουν οι αισθήσεις μας. Ο Χριστός μας εγκαινίασε μία νέα πραγματικότητα και την βλέπουμε στα άγια λόγια Του (διαχρονικά) καθώς τόσο η ζωή Του, όσο και η Εκκλησία με το σωτήριο έργο της προσπαθεί να διώξει το αμαρτωλό άγχος από τον άνθρωπο. Αμαρτωλό ναί! Γιατί παράγεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην Πρόνοια του Θεού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μία επίσκεψη στις αίθουσες αναμονής των ιατρείων, μία παρακολούθηση ημερίδος ενός ιατρικού συνεδρίου μπορούν να πείσουν και τον πλέον αδαή, ότι το άγχος είναι η πρώτη αιτία (σε ποσοστό) των ασθενειών που μας βρίσκουν.
Μία επίσκεψη στην Εκκλησία, μία παρακολούθηση Θείας Λειτουργίας μπορούν να πείσουν και τον πλέον αδαή πνευματικά, ότι ο Χριστός είναι η πρώτη μέθοδος ίασης για την γεμάτη ψυχικά νοσήματα ύπαρξη του ανθρώπου. Στο ξεχώρισα από την Λειτουργία για να το κρατήσεις: «Την ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα» (Θ. Λειτουργία). Άρχισε από το παρόν και θα φτιάξουν όλα!
