ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Ή ΜΗΠΩΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ Η ΚΡΙΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Ή ΜΗΠΩΣ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ Η ΚΡΙΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

 ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΤΑΧΘΕΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 2016 ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΤΡΑΣ Κ. ΔΑΒΙΔ

(Το παρόν άρθρο συνετάχθη το έτος 2016 μεσούσης της οικονομικής κρίσεως που μάστιζε την πατρίδα μας. Παραμένει όμως επίκαιρο, τόσο για τις ιστορικές του αναφορές, όσο και διότι δυστυχώς τα οικονομικά παραμένουν σχεδόν τα μόνα ή τουλάχιστον τα κυρίαρχα κριτήρια με τα οποία οι σύγχρονοι Έλληνες και όχι μόνον, αξιολογούν τον τρόπο ζωής τους. Πέραν τούτου κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι η κρίση σε όλα τα επίπεδα, εξακολουθεί να διατρέχει όλους περίπου τους τομείς της κοινωνίας των Νεοελλήνων.)

• Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

Και ιδού λοιπόν που φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Η δύστυχη και ταλαίπωρη πατρίδα μας ευρίσκεται προ οικονομικού και κοινωνικού αδιεξόδου πρωτοφανούς εντάσεως και κλίμακας. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, περισφίγγουν ολοένα και πιο πολύ τη θηλειά γύρω από τον τράχηλό μας. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν τα πράγματα στην οικονομική εξόντωση του λαού μας.

Είναι όμως μόνον οικονομικός ο πόλεμος που έχουν κηρύξει οι δανειστές της πατρίδος μας; Οπωσδήποτε ένας τρόπος για να εξοντώσεις, ή τουλάχιστον για να καταπιέσεις έναν λαό και να τον κάνεις να φθάσει στα όριά του, είναι να του επιβάλεις δυσβάστακτα και επαχθή οικονομικά μέτρα.

• ΟΙ ΑΝΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Προκαλεί τουλάχιστον την απορία στον νηφάλιο και αμερόληπτο παρατηρητή το γεγονός, ότι ενόσω οι Έλληνες καλούνται να κάνουν αιματηρές θυσίες, να αποδίδουν βαρυτάτην φορολογίαν (μόνο τον αέρα που αναπνέουμε δεν έχουν φορολογήσει ακόμη) και να «πληρώνουν τα σπασμένα» του συνεχούς υπό των πολιτικών της χώρας μας δανεισμού, την ίδια στιγμή αρκετοί αλλοδαποί που ζουν στην Ελλάδα, απολαμβάνουν φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα ευεργετήματα, που καθιστούν την διαβίωσή τους στην πατρίδα μας άνετη και επιθυμητή. Για τον ελληνικό λαό η ζωή στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία καθημερινή κόλαση, ενώ οι ξένοι, που αρκετοί πολιτικοί μας θέλουν να τους θεωρούν ισότιμους με τους Έλληνες πολίτες, φαίνεται να έχουν μόνο δικαιώματα και διεκδικήσεις, χωρίς τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του Έλληνα πολίτη.

Ορισμένοι συμπατριώτες μας εκφράζουν τον φόβο, ότι στο τέλος οι Έλληνες δεν θα αντέξουν και θα αρχίσουν να εγκαταλείπουν μαζικά την πατρίδα τους (όσοι από αυτούς μπορούν), βάζοντας πλώρη για μία καλύτερη ζωή στο εξωτερικό και ότι τη θέση τους θα λάβουν επιτήδειοι αλλοεθνείς, που θα αγοράζουν σε τιμή ευκαιρίας τα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων.

• ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΙΑ

 Ένας Έλληνας πολιτικός δήλωσε σε ανύποπτο χρόνο, πως αν νομίζει ο Ελληνικός λαός ότι η κρίση θα λάβει σύντομα τέλος, κάνει πολύ μεγάλο λάθος. Η όλη κατάσταση ομοιάζει με βαρέλι, τον πάτο του οποίου κανείς δεν μπορεί να διακρίνει. Πως όμως φθάσαμε μέχρις εδώ; Γιατί επέτρεψεν ο Θεός, ο άλλοτε περιούσιος λαός του να αγγίξει τα όρια της εσχάτης απογνώσεως; Γιατί φαίνεται να μας εγκαταλείπει; Μήπως γιατί εμείς πρώτοι τον εγκαταλείψαμε; Μήπως γιατί κρατήσαμε τους τύπους, ενώ πάψαμε προ πολλού να είμαστε κατ’ουσίαν Ορθόδοξοι, αλλά και Έλληνες;

Το ζητούμενον δεν είναι απλά και μόνον αν πρέπει να πούμε όχι ή ναι στα μέτρα των Ευρωπαίων, προκειμένου να έχουμε μια πιο άνετη και ευχάριστη ζωή. Σίγουρα κανείς δεν θέλει να ζει μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Και ασφαλώς είναι θεμιτό να έχουμε ένα καλό βιοτικό επίπεδο, το οποίο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε σε ορισμένες περιπτώσεις να βοηθήσει και στην περαιτέρω ανάπτυξή μας. Δεν θα πρέπει ώστόσο να κοιτάμε μόνο την οικονομική μας ανάπτυξη, την υλική ευημερία και πρόοδο, αλλά κυρίως την πνευματική. Εμείς αντιθέτως, ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα, δίνουμε προσοχή μόνο στην οικονομική μας κατάσταση. Αυτή έχει γίνει η καθημερινή μας αγωνία, έχοντας λησμονήσει πραγματικά τι σημαίνει να είσαι Ορθόδοξος Έλληνας.

• ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ ΕΞΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Επειδή όμως – όπως πολύ σωστά λέει ο θυμόσοφος λαός μας, τις στιγμές βεβαίως που φωτίζεται και εμπνέεται η διάνοιά του – «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», θα θέλαμε να επισημάνουμε το μεγάλο ιστορικό σφάλμα που διαπράττουν οι πολιτικοί μας ακουσίως η εκουσίως. (Εάν το σφάλμα γίνεται ακουσίως, από άγνοια, αυτό σημαίνει ότι οι άρχοντες του τόπου είναι το λιγότερο ανιστόρητοι και επομένως κατώτεροι των περιστάσεων. Εάν από την άλλη διαπράττεται εκουσίως, τότε οι πολιτικοί μας είναι δόλιοι υποκριτές, πράκτορες ξένων και ανομολόγητων συμφερόντων).

Τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα, αποτελούνται κυρίως από Ευρωπαϊστάς πολιτικούς. Προσανατολισμένους δηλαδή στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδος, θεωρούν ότι το παρόν και το μέλλον της χώρας μας είναι εντός της Ευρωζώνης. Εν ολίγοις, πιστεύουν ότι ταυτιζόμαστε ως Έλληνες με τους Ευρωπαίους και ότι αυτούς θα πρέπει να έχουμε ως πρότυπον, διότι δήθεν είναι πιο φωτισμένοι και πολιτισμένοι από εμάς – «κακά τα ψέμματα», αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας.

Αυτή η αντίληψη δυστυχώς έχει περάσει και στον ελληνικό λαό, ο οποίος με έντονη ξενομανία προσπαθεί να μιμηθεί ο,τιδήποτε καλό ή κακό προέρχεται από την Ευρώπη, αλλά και την Αμερική. Το γεγονός τούτο έχει δημιουργήσει κρίση ταυτότητος στον σημερινό Έλληνα, που έχει παρατήσει τους μαργαρίτας, τους ατιμήτους θησαυρούς της πολιτιστικής του κληρονομιάς, και επιχειρεί να τραφεί με τα «χαρούπια» και τα «ξυλοκέρατα» που του προσφέρει η Δύση.

• ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ

Αλήθεια, ποια είναι η ανωτερότητα του πολιτισμού της Δύσεως και τι πολιτιστικά επιτεύγματα έχει να επιδείξει; Ποια είναι τα προϊόντα που παράγει ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός; Την απάντηση την ψηλαφούμε και την διαπιστώνουμε ιδίοις όμμασι στην σημερινή πραγματικότητα: Σαρκολατρία, ανηθικότητα, διαφθορά και διαστροφή, αδιαφορία, αναισθησία, μισανθρωπία, απανθρωπιά, εγκληματικότητα, χαλαρότητα των ηθών, κυνήγι του χρήματος και των υλικών αγαθών, κάτω από το πρόσχημα της ενασχόλησης με τα οικονομικά. Ασυδοσία, ασέβεια, αθεϊα, βλασφημία, δολιότητα και υποκρισία, κάτω από επίπλαστα σχήματα ευγένειας και πολιτισμού.

Τα ευρωπαϊκά κράτη που προβάλλονται ως τα περισσότερον προοδευτικά και οικονομικώς ή πολιτιστικώς τα πιο ανεπτυγμένα και προηγμένα, είναι και τα πλέον έκφυλα και εξαχρειωμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ολλανδία – και όχι μόνον – με την ελεύθερη αγοραπωλησία, διακίνηση και χρήση των ναρκωτικών, την παιδεραστία που κάνει θραύση στη συγκεκριμένη χώρα, την ομοφυλοφιλία με την ελεύθερη συμβίωση και τους γάμους μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου και άλλα πολλά τέτοια ων ουκ έστιν αριθμός, ανήκουστα και φρικώδη, τα οποία παραλείπουμε, διότι και μόνο στο άκουσμά τους θα φανούν παράδοξα  και απίστευτα στον αναγνώστη.

• Η ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΦΟΒΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αλήθεια, τι έχει να ζηλέψει ο Έλληνας από τον Ευρωπαίο και τον Αμερικάνο και τρέχει ξοπίσω τους σαν ξελιμασμένος σκύλος, που από την πείνα την πολλή τρέφεται με ό.τι του σερβίρουν, χωρίς να πολυεξετάσει, εάν αυτό που καταβροχθίζει έχει φόλα και δηλητήριο; Γιατί να δίνει την εικόνα του πεινασμένου (του πολιτιστικά και πνευματικά πεινασμένου), όταν έχει πίσω του έναν ασύγκριτο πολιτισμό – αρχαίο, μεσαιωνικό και νεώτερο – ένα ένδοξο παρελθόν, μία απαράμιλλη γλώσσα και θρησκεία; Γιατί να μαθαίνει έναν ατελείωτο αριθμό ξένων γλωσσών και να παραμελεί την εκμάθηση της δικής του, όταν αυτή αποτελεί το καλύτερο και τελειότερο μέσο εκφράσεως και επικοινωνίας με το οποίο μεγαλούργησαν φιλόσοφοι, ιστορικοί, ρήτορες, οι απόστολοι του Χριστού και οι πατέρες της Εκκλησίας και τόσα άλλα σπινθηροβόλα μεγάλα πνεύματα στο διάβα των αιώνων; Γιατί να πεθαίνει με πνευματικό λιμό, όταν έχει στη φαρέτρα του την μόνη αληθινή και γνήσια διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού;

Μα, διότι ακριβώς έχει επιλέξει να τρέφεται με ό,τι του προμηθεύουν οι ξένοι – οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι. Σαν να μην διαθέτει ο Ελληνισμός ιστορία, πολιτισμό, ήθη, έθιμα και παραδόσεις ασυγκρίτως ανώτερες από οποιουδήποτε άλλου (και δη αμερικανοευρωπαϊκού) λαού, τρέχει πίσω από τους ξένους. Αν προέρχεται κάτι από την Ευρώπη είναι έτοιμος να το αποδεχθεί και ας είναι το πιο ξεδιάντροπο, παράλογο και έκφυλο πράγμα. Ντρέπεται για  κάθε τι ελληνικό, αισθάνεται κόμπλεξ και μειονεξία που είναι Έλληνας, λόγω της συνεχούς πλύσεως εγκεφάλου στην οποίαν τον υποβάλουν ασταμάτητα τα Μ.Μ.Ε., η άρχουσα τάξη και οι έχοντες δημόσιον λόγον και γραφίδα. Μάλιστα φοβάται μήπως τον αποκαλέσει κανείς εθνικιστή, σωβινιστή ή ρατσιστή, εάν δείξει λίγο παραπάνω την αγάπη του για την πατρίδα, φόβος που προέρχεται από το πνιγηρό κλίμα ακατάσχετης ελληνοφοβίας, το οποίο έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και με βάση αυτό το κλίμα προσπαθούν οι εχθροί του Ελληνισμού να φορτώσουν με τύψεις και ενοχές, εκείνους που αγαπάνε αγνά και άδολα την πατρίδα τους και νιώθουν εθνικά υπερήφανοι που είναι Έλληνες. (Σύμφωνα με το status quo που έχει επικρατήσει στην πολιτική και τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, εκείνος που θέλει να θεωρείται «προοδευτικός» και «δημοκράτης», πρέπει να αγαπά λίγο ή και καθόλου την πατρίδα του.)

• ΔΕΝ «ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ»

Ο σημερινός Έλληνας έχει δυστυχώς αποδεχθεί αυτό που θέλησαν να του περάσουν ορισμένοι «εθνάρχες» πολιτικοί με το περίφημο: «ανήκομεν εις την Δύσιν». Ο Έλληνας ωστόσο και ο Ελληνισμός δεν ανήκει ούτε στην Δύση, ούτε στην Ανατολή. Ο Ελληνισμός, η Ρωμηοσύνη δηλαδή, δεν μετριέται με μέτρα και σταθμά άλλων πολιτιστικών και πνευματικών δυνάμεων, αλλά ο ίδιος (ο Ελληνισμός) είναι η ανωτέρα και ηγέτιδα πολιτιστική δύναμη και οντότητα και ως εκ τούτου αποτελεί το μέτρο και το κριτήριο με το οποίο μετρώνται, αξιολογούνται και κρίνονται όλοι οι άλλοι πολιτισμοί και λαοί.

Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι το ζήτημα δεν είναι έτσι όπως το θέτουν οι πολιτικοί μας, εάν εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη, αλλ’ εάν η Ευρώπη ανήκει πολιτιστικά σε εμάς. Όχι δηλαδή εάν οι Έλληνες είναι Ευρωπαίοι, αλλ’εάν οι Ευρωπαίοι είναι Έλληνες. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε και μόνον τότε, μπορούμε να πούμε ότι ως Έλληνες ταυτιζόμαστε με τους Ευρωπαίους και ότι το μέλλον της Ελλάδος είναι εντός της Ευρώπης.

• Η ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Βεβαίως ακούγεται πολύ συχνά ότι κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Ευρώπης είναι ο ελληνικός πολιτισμός. Αυτό είναι ταυτόχρονα και αληθές και ψευδές. Διότι όταν η ρωμαϊκή(«βυζαντινή») αυτοκρατορία περιελάμβανε στα εδάφη της και όλη σχεδόν την Ευρώπη, εκείνοι οι Ευρωπαίοι ήταν πράγματι φορείς του ελληνικού πολιτισμού, της Ρωμαιοσύνης ή Ρωμηοσύνης. Ήταν γνήσιοι Ρωμηοί, δηλαδή Ορθόδοξοι στην πίστη και Έλληνες στο πνεύμα, την παιδεία και τον πολιτισμό.

Αργότερα όμως πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη κάθοδος από τον Βορρά διαφόρων γερμανικών φύλων, των Φράγκων και άλλων, οι οποίοι εισέβαλλαν στα ευρωπαϊκά εδάφη του βυζαντινού κράτους και με στυγνό τρόπο κατέσφαξαν και υποδούλωσαν τους γνήσιους Ρωμαίους της Ευρώπης. Αυτοί οι βάρβαροι φραγκικοί λαοί έγιναν από τότε οι πιο μισητοί και άσπονδοι εχθροί της Ρωμηοσύνης και του Ελληνισμού και θέλησαν να κυριαρχήσουν σε όλα τα ρωμαίικα («βυζαντινά») εδάφη και να υποκαταστήσουν την αυτοκρατορία των Ρωμηών με δική τους αυτοκρατορία.

• Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Το 800 μ.Χ. ο λεγόμενος Καρλομάγνος, βασιλιάς των Φράγκων, ίδρυσε την «αγία ρωμαϊκή αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους», κλέβοντας στην ουσία και πλαστογραφώντας το όνομα «Ρωμαίος» και «Ρωμαϊκός», που παραδοσιακά και ιστορικά ανήκε μόνο στους πολίτες του ρωμαίικου – και κακώς λεγομένου «βυζαντινού» - κράτους. Οι Φράγκοι καπηλεύθηκαν επίσης και στο εκκλησιαστικό πεδίο το όνομα «Καθολικός», που ανήκει μόνο στους Ορθοδόξους χριστιανούς και με την σύνδεση των δύο ονομάτων προήλθε το «Ρωμαιοκαθολικός», το οποίο χαρακτηρίζει σήμερα τους παπικούς κατά ιστορικώς και εκκλησιαστικώς απαράδεκτον τρόπον.

Ο φθόνος των Φράγκων κατά των Ελλήνων και κατά της Ρωμηοσύνης ήταν έκδηλος, επειδή αυτοί ήταν ένα μάτσο από άξεστους και αγροίκους «βανδάλους», ενώ το Βυζάντιο τους τύφλωνε με την εκτυφλωτική λάμψη του ανυπέρβλητου πολιτισμού του και την ασύγκριτη πνευματική αλλά και υλική του ακτινοβολία και αίγλη. Ιδιαίτερο μίσος έτρεφαν για την Πόλη των ονείρων και των πόθων κάθε γνησίου Ρωμηού, την Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολιν, τον οφθαλμόν της οικουμένης. Έψαχναν ευκαιρία για να την καταλάβουν και να την καταστρέψουν. Γι’αυτό άλλωστε με τις ευλογίες του εκάστοτε Πάπα πραγματοποίησαν και τις τέσσερεις Σταυροφορίες με το πρόσχημα της απελευθερώσεως των αγίων τόπων και άλλων περιοχών από τους Άραβες, ενώ στην πραγματικότητα είχαν ως απώτερο στόχο και βαθύτερη επιδίωξη την άλωση της Πόλεως, πράγμα που και δυστυχώς επέτυχαν το 1204 μ.Χ.

• ΦΡΑΓΚΙΚΟΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αυτοί λοιπόν οι Φράγκοι, κατά πολύ κατώτεροι στον πολιτισμό από τους Ευρωπαίους Ρωμηούς που εσκλάβωσαν, είχαν παρόλα ταύτα την ισχυρή θέληση και φιλοδοξία να ξεχωρίσουν εαυτούς πολτιστικά και εθνικά από τους «βυζαντινούς» - Ρωμηούς της Κωνσταντινουπόλεως. Για να μην αφομοιωθούν από τους κατακτημένους λαούς που ήταν Ορθόδοξοι, επινόησαν δική τους Εκκλησία και Θεολογία (με το «Filioque» και άλλες πολλές πλάνες) και προσήρμοσαν στα δικά τους μέτρα τις αρχές και ιδέες των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και διανοουμένων, διαστρεβλώνοντας και αυτές εν πολλοίς. Απόγονοι των Φράγκων τούτων είναι οι σημερινοί Ευρωπαίοι, οι οποίοι στον πολιτισμό τους παρέλαβαν από τους προγόνους τους έναν Ελληνισμό εν πολλοίς παραμορφωμένο και άρρωστο, για να μην πούμε και πεθαμένο. Έναν Ελληνισμό τον οποίον και οι ίδιοι διέστρεψαν και από τον οποίον έλαβαν κυρίως τα αρνητικά του στοιχεία.

• ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΥΖΕΥΞΗ

Τα υγιή και εύρρωστα στοιχεία του αρχαίου Ελληνικού και του Βυζαντινού πολιτισμού ενσωματώθηκαν στην Ορθοδοξία και δια τούτο η Ορθοδοξία είναι η αδιάρρηκτος ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Ορθοδοξία είναι κατ’ουσίαν η ελληνοχριστιανική σύζευξη και ένωση. Ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός και γι’αυτό ο Ελληνισμός – ως παντοτινό στοιχείο της Ορθοδοξίας ή καλύτερα ως ταυτόσημος με την Ορθοδοξία – είναι και παραμένει αθάνατος εις τους αιώνας. Υπάρχει λοιπόν εξήγηση για το ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, επιβάλλουν τόσο εξοντωτικά μέτρα στον ελληνικό λαό (και ιδιαίτερα στα κατώτερα και ασθενέστερα στρώματα αυτού). Αυτή δεν είναι άλλη από το παραδοσιακό ανθελληνικό μένος και φθόνο των προγόνων τους και αυτών των ιδίων, οι οποίοι κουβαλούν μέσα τους προγονικά κατάλοιπα και κόμπλεξ απέναντι στους Έλληνες (Ρωμηούς) και καθετί ελληνικό (ρωμαίικο).

• Ο ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821 ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Όλα όμως τα δεινά άρχισαν αμέσως μετά την «απελευθέρωσή» μας (μέσα σε πολλά εισαγωγικά η λέξη), που ακολούθησε την επανάσταση του 1821. Από τότε οι Έλληνες πολιτικοί υποδούλωσαν την πατρίδα μας στους ξένους δανειστές, λαμβάνοντας συνεχώς δάνεια επί δανείων, ενώ ταυτόχρονα φρόντιζαν να σπαταλούν εν πολλοίς τα δανεισμένα χρήματα για κομματικά ή προσωπικά οφέλη. Και έτσι φθάσαμε σήμερα με τους αλλεπάλληλους δανεισμούς εις το μη περαιτέρω. Ήταν προφανώς ένα καλοστημένο σχέδιο των ξένων δυνάμεων, των Ευρωπαίων εταίρων μας, να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τους Τούρκους και να την υποδουλώσουν στην ιδική τους στυγνότερη και δυναστικότερη κυριαρχία με τα δάνεια και τα εξαχρειωμένα τους ήθη.

• ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ (ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ)

 Εάν θέλετε να δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση που να εξηγεί το γιατί, θα επισημάνουμε το εξής: Κατά την  διάρκεια του 19^ου αιώνα, λίγο πριν και λίγο μετά την επανάσταση του 1821, κυριαρχούσαν δύο διαφορετικές αντιλήψεις στους Έλληνες για το πως θα μπορούσε ο Ελληνισμός να λυτρωθεί από τον τουρκικό ζυγό και να μεγαλουργήσει και πάλι. Οι μεν ήταν υπέρ της επιθετικής τακτικής, δηλαδή ήθελαν με τις βίαιες εξεγέρσεις και επαναστάσεις να απελευθερώσουν όλα τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα οποία κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί. Αυτοί βεβαίως δεν υπολόγιζαν τα αντίποινα που θα υπήρχαν από την πλευρά των Τούρκων και την δύσκολη θέση στην οποία θα περιήρχοντο οι Έλληνες πολλών περιοχών της αυτοκρατορίας.

Επίσης σε καίριες διοικητικές θέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε θέσεις κλειδιά, είχαν ανέλθει Έλληνες, όπως επί παραδείγματι στα υπουργεία, στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας οι Έλληνες Φαναριώτες, καθώς και σε άλλα υψηλά αξιώματα. Έλληνας ήταν επίσης και ο Μέγας Δραγουμάνος της Πύλης, που ήταν διερμηνέας και γραμματέας του Μεγάλου Βεζίρη.

Αυτοί που ήθελαν πιο ήπια και λιγότερο επιθετική πολιτική, έβλεπαν και επίστευαν ότι με την παράλληλη προστασία και ενίσχυση των ελληνικών στοιχείων της αυτοκρατορίας, σιγά-σιγά θα άλλαζε χέρια η εξουσία και ότι σταδιακά και ανεπαίσθητα, χωρίς να χρειασθεί να χυθεί αίμα, η αυτοκρατορία θα μετασχηματιζόταν από οθωμανική σε ελληνική.

• ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Αυτό όμως δυστυχώς το αντιλήφθηκαν πολύ καλά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις: η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Αυστροουγγαρία, η Γερμανία κ.α.. Οι οποίες δεν ήθελαν με κανένα τρόπο ανασύσταση και αναγέννηση της «Βυζαντινής», Ελληνικής δηλαδή αυτοκρατορίας. Γι’αυτό και παρακίνησαν τους Έλληνες να εξεγερθούν και υποδαύλιζαν την επαναστατική διάθεση των ραγιάδων, έστω και αν επίσημα παρουσιάζονταν, τουλάχιστον αρχικώς, ως αυστηροί επικριταί και πολέμιοι της επαναστάσεως.

Οι Έλληνες επαναστάτες είχαν ως σκοπό τους βεβαίως να επανασυστήσουν την Ρωμαίικη («Βυζαντινή») αυτοκρατορία. Ωστόσο οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις συνετέλεσαν με τις καθοριστικές τους παρεμβάσεις, ώστε τελικά να ελευθερωθεί μόνον ένα μικρό μέρος από τα εδάφη του Βυζαντίου και μάλιστα χωρίς την Κωνσταντινούπολη, την φυσική πρωτεύουσα του Ελληνισμού και της Ρωμηοσύνης.

• Η ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΞΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ «ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ» ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

 Οι ευρωπαίοι είχαν στην προσπάθειά τους αυτή ως εμπροσθοφυλακή τους δήθεν «φιλέλληνες» διανοούμενους της εποχής, οι οποίοι έστρεφαν την προσοχή του υπόδουλου Γένους μονομερώς στην αρχαία Ελλάδα και τους αρχαίους προγόνους του, σαν να μην μεσολάβησε η ένδοξη «βυζαντινή» περίοδος του Ελληνισμού και σαν να προήρχοντο οι Έλληνες του 19^ου αιώνα κατευθείαν από τους Έλληνες των κλασσικών χρόνων.

Αυτό το πρωτοφανές και ανήκουστο ιστορικό άλμα, το οποίο επεχειρήθη τη εισηγήσει των ξένων «φιλελλήνων» (μήπως είναι τυχαίο το γεγονός ότι ούτε ένας από αυτούς δεν αναφέρθηκε ποτέ με θετικά σχόλια στο Βυζάντιο;), δείχνει κατά την ταπεινή μας γνώμη το πόσο πολύ οι Ευρωπαίοι απόγονοι των Φράγκων φοβούνται το «Βυζάντιο» και την «βυζαντινή»-ρωμαϊκή αυτοσυνειδησία των σημερινών Ελλήνων (εάν αυτή υπάρχει ακόμη σε κάποιους Έλληνες). Διότι ως ελέχθη, το «Βυζάντιο» (ή άλλως η Ρωμανία, που είναι και το σωστό) είναι εκείνο που επεσφράγισε, ολοκλήρωσε και διεφύλαξε με τον καλύτερο τρόπο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Επιπλέον δε, προσέφερε στους Έλληνες το φως της αληθούς θεογνωσίας.

• ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» ΜΑΣ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

Οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοί» μας όπως και τώρα, έτσι και κάθε φορά που εύρισκαν την ευκαιρία κατά τη διάρκεια των τελευταίων διακοσίων ετών, ποτέ δεν έπαψαν να επεμβαίνουν ωμά στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος. Η σκληρή πραγματικότητα είναι πίσω από κάθε μεγάλη συμφορά του έθνους μας – τουλάχιστον στην πιο πρόσφατη ιστορία του και όχι μόνον – κρύβονται δυστυχώς αυτοί που εμείς αποκαλούμε «εταίρους», «συμμάχους», «φίλους» ή όπως αλλιώς. Αυτοί είναι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της μικρασιατικής καταστροφής το 1922, του εθνικού διχασμού το 1917, του εμφυλίου πολέμου το 1945 κ.εξ. και πολλών ακόμη δεινών. Τολμώ να γράψω ακόμη, ότι αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνισμού και της Ρωμηοσύνης και όχι οι Τούρκοι και οι μουσουλμάνοι ή οι Τζιχαντιστές, τους οποίους και πάλι οι Μεγάλες Δυνάμεις προωθούν, καθοδηγούν και αβαντάρουν.

Αλήθεια, τι καλό μας έχουν προσφέρει οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και πόσο στοργικά μας φέρονται, ώστε να λαχταρούμε να παραμείνουμε στην παρέα τους; Εκείνος που μελετά την ιστορία μπορεί εύκολα να διαπιστώσει, ότι σχεδόν ποτέ τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων δεν ταυτίστηκαν και δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα της πατρίδος μας. Κι αυτό διότι απλούστατα τα συμφέροντά τους συνοψίζονται στο ότι θέλουν να βλέπουν την Ελλάδα και τους Έλληνες να μην πηγαίνουν καλά, να μην προοδεύουν και να μην αναπτύσσονται. Θέλουν να υποσκελίσουν τον Ελληνισμό και να τον οδηγήσουν σε παρακμή (εάν ήδη δεν το έχουν καταφέρει, όχι βεβαίως όσον αφορά τον ίδιο τον Ελληνισμό, αλλ’όσον αφορά τους φορείς του Ελληνισμού). Διότι εάν θα ήκμαζε ο Ελληνισμός όσον αφορά τους φορείς του, οι μεγάλοι του κόσμου τούτου, θα φαίνονταν πολύ μικροί συγκρινόμενοι με το απαράμιλλο μεγαλείο του. Συν τοις άλλοις ο Ελληνισμός (Ρωμηοσύνη) είναι φως και το φως αποκαλύπτει τα έργα εκείνων που δρουν στο σκοτάδι. Τα ξεμπροστιάζει και τα καταισχύνει, γιατί είναι σκοτεινά και δεν αντέχουν την εκτυφλωτική του λάμψη.

• Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ

Δυστυχώς ωστόσο τα πράγματα σήμερα δεν πάνε καλά για τους Έλληνες. Και την μεγαλύτερη ευθύνη γι’αυτό και για το ότι τα διάφορα ανθελληνικά κέντρα επιτυγχάνουν στους σκοπούς τους, την έχουμε εμείς οι ίδιοι που δώσαμε «γη και ύδωρ» και παραχωρήσαμε χώρον στους εχθρούς του Ελληνισμού, επιτρέποντας τους να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν. Φταίμε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες που έχουμε απεμπολήσει τα πάτρια και έχουμε ποδοπατήσει τα πολύτιμα «τζιβαηρικά» του γένους μας. Σήμερα λοιπόν δεν κινδυνεύει μόνον η οικονομική και βιολογική μας υπόσταση. Διακυβεύεται πολύ περισσότερο η ύπαρξή μας ως Ορθοδόξων Ελλήνων.

• ΤΙ ΛΕΝΕ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΥΤΙΚΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αλλά για να συνειδητοποιήσουμε ακόμη πιο πολύ τις ρίζες του κακού και το πότε όλα ξεκίνησαν, ας ακούσουμε δύο διανοούμενους της πατρίδος μας τι έχουν να καταθέσουν για τους Έλληνες του τελευταίου τετάρτου του 19^ου αιώνος. Ο πρώτος είναι ένας σύγχρονος ιστορικός, ο Απόστολος Βακαλόπουλος, ο οποίος λέγει στη νέα ελληνική του ιστορία: «Ο Βερναρδάκης γενικεύοντας την κριτική του καταδικάζει την πλημμυρίδα των αγαθών και των ιδεών που έρχονται από την Δύση και έχουν κατακλύσει την Ελλάδα. Έτσι οι Έλληνες φαίνεται σα να πήδησαν μ’ένα απότομο άλμα στη μέση της Δυτικής Ευρώπης του 19^ου αιώνα και σα να γύρισαν την πλάτη τους στη μακραίωνη πολιτιστική τους παράδοση που την άφησαν ανεκμετάλλευτη και αναξιοποίητη. Με μία λέξη την περιφρόνησαν». [ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (1204-1985), ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΝΙΑΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (9^η έκδοση) 1994, σ. 291].

Ο δεύτερος είναι ο Δημήτριος Βερναρδάκης (τον αναφέρει πιο πάνω ο Βακαλόπουλος), ο οποίος ζει στα τέλη του 19^ου αιώνος. Είναι εκπληκτικό το πόσο πολύ ισχύουν για τους σημερινούς Έλληνες τα όσα λέγει ο Βερναρδάκης για τους Έλληνες της εποχής του. Γράφει λοιπόν τα εξής χαρακτηριστικά: «Απηρνήθημεν τα πάτρια και εδανείσθημεν ολόκληρον σχεδόν τον βίον ημών εκ της Δύσεως. Και πρώτον μεν απηρνήθημεν κατ’ουσίαν, αν όχι και κατά τους τύπους, το πάτριον θρήσκευμα και ελατρεύσαμεν την θεότητα της γαλλικής επαναστάσεως την “Raison” (σ.σ.: την λογική. Και πράγματι, ο σημερινός Έλληνας δεν πιστεύει στον Θεό ιδιαίτερα, διότι δίδει υπερβολική προσοχή στη λογική του και προσπαθεί τα πάντα να τα εξηγεί με βάση αυτήν και να πορεύεται στον δρόμο που χαράσσει η λογική του).

Εάν δε και δεν εξέπνευσεν ακόμη όλως παρ’ημίν η εις Χριστόν πίστις, ψυχορραγεί όμως. Αφήκαμεν τον εθνικόν ημών στρατόν και εδανείσθημεν τον τακτικόν της Ευρώπης (σ.σ.: Αυτό ίσως να αποδειχθεί προφητικόν και για την εποχή μας). Αφήκαμεν τα πάτρια ήθη και εδανείσθημεν τα της Δύσεως (σ.σ.: Μήπως και σήμερα δεν έχουμε υιοθετήσει τις συνήθειες των Ευρωπαίων και Αμερικανών και δεν αποκτούμε ακόμη και εντός των τειχών της πατρίδος μας παιδεία και νοοτροπία ευρωπαϊκή;).

Αφήκαμεν την πάτριον δίαιταν και ενδυμασίαν και εδανείσθημεν την των Φράγκων. Αφήκαμεν την εθνικήν ημών ποίησιν και φιλολογίαν και εδανείσθημεν τα γαλλικά μυθιστορήματα. Αφήκαμεν επί τέλους την πάτριον βασιλείαν (των βυζαντινών αυτοκρατόρων) και εδανείσθημεν παρά της Αγγλίας το Σύνταγμα». (ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ένθα ανωτέρω σ.σ. 291-292).

• ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΥΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Και επειδή αγαπητέ αναγνώστα, μεταξύ άλλων πολύς λόγος γίνεται σήμερα από τους Έλληνες πολιτικούς για τη συνταγματικότητα και δημοκρατικότητα του πολιτεύματός μας, άκουσε τι λέγει για το Σύνταγμα της εποχής του ο Βερναρδάκης: «Έτσι εγκαθιδρύθηκε λόγω μεν πολιτεία συνταγματική, πράγματι δε, καθιερώθη και εστερεώθη επί θεμελίων εδραιοτέρων ολιγαρχία φοβερά, ήτοι αυτός ο επί τουρκοκρατίας κοτζαμπασισμός, επιχρισθείς μόνον δια του νωπού εκ της Δύσεως συνταγματικού ψιμμυθίου… η εις την γαλλικήν επανάστασιν και το σύνταγμα πίστις, ουδέν άλλο παρήγαγε μέχρι τούδε και ουδέν άλλο θέλει παραγάγει πάντοτε ει μη ΜΑΝΙΩΔΕΙΣ ΕΡΑΣΤΑΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ…». (ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ένθα ανωτέρω, σ. 292).

Τις ως άνω παρατηρήσεις του Βερναρδάκη τις αφήνουμε ασχολίαστες και ας κρίνει ο κάθε αναγνώστης τι ισχύει εις την σήμερον. Συμπληρωματικά, ως απάντηση στους ισχυρισμούς των βουλευτών μας ότι η δημοκρατία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, καταθέτουμε τις απόψεις του Ισοκράτους – αρχαίου Έλληνος ρήτορος και πολιτικού του 4^ου αιώνος – για την δημοκρατία της εποχής του: «Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητος. Διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα. Την παρανομία ως ελευθερία. Την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Άραγε τι θα έλεγε ο Ισοκράτης για την σύγχρονη ελληνική δημοκρατία, της οποίας κύρια χαρακτηριστικά είναι η ασυδοσία, η αναίδεια και η αναρχία; (Όχι μόνο των αρχομένων, αλλά κυρίως και κατά βάσιν των ιδίων των αρχόντων).

• ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ

Εν κατακλείδι και όσον αφορά την κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας, θα θέλαμε να επισημάνουμε πως εάν δεν συνέλθουμε σύντομα, εάν δεν αγκαλιάσουμε ξανά με όλη μας την εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, την πολιτιστική-ιστορική-εθνική και εκκλησιαστική-θρησκευτική μας ταυτότητα, ας μην περιμένουμε τίποτε καλό. Εάν δεν γίνουμε και πάλι γνήσιοι και αληθινοί Ορθόδοξοι Έλληνες, επιστρέφοντας στις πατρογονικές μας ρίζες και παραδόσεις, δεν έχουμε καμία τύχη μέσα στην Ευρώπη των δυτικοτραφών λαών. Εάν δεν αλλάξουμε μυαλά δεν έχουμε μέλλον, ούτε σ’αυτήν την ζωή, ούτε στην άλλην.

Ο Θεός θα επιτρέπει να περιέλθουμε σε πολύ δεινότερη θέση, διότι απεμακρύναμεν εαυτούς από κάθε τι θεάρεστον και θεοφιλές. Πως λοιπόν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό; Γιατί τον θυμόμαστε πάντοτε μόνο στα δύσκολα; Πως να ευλογήσει ο Χριστός την προδοσία που συντελείται από τους Έλληνες; Προδοσία της πατρίδος και της Ορθοδοξίας!  Είμεθα βέβαιοι ότι αν αύριο -μεθαύριο μας ζητήσουν οι Ευρωπαίοι να αποβάλλουμε την εθνική μας κυριαρχία, να πουλήσουμε την πατρίδα και την πίστη μας (αν δεν το έχουμε ήδη κάνει), με αντάλλαγμα μια ανετότερη ζωή και ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, ότι δεν θα το πράξουμε;

 Πολύ φοβούμαι ότι η απάντηση σε τούτο το ερώτημα δεν θα είναι θετική. Εμείς από τη μεριά μας επιφυλασσόμεθα για τη σύνταξη και νέων άρθρων παρομοίου περιεχομένου, τα οποία  θα συμπληρώνουν, ή και θα βελτιώνουν, τα όσα κατεγράψαμε στο παρόν άρθρο. Μέχρι τότε, ο Θεός «να βάλει το χέρι του» στην ταλαιπωρημένη και υπέρ την δύναμή της δοκιμαζομένη πατρίδα μας.