(Ματθ. α΄ 1-25)
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ
«του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην...»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ένα παράδοξο ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε σήμερα, ένα πλήθος ονομάτων, ένα γενεαλογικό δέντρο από τον Αβραάμ μέχρι τον Ιωσήφ τον Μνήστορα της Θεοτόκου. Η καταγραφή αυτή έγινε για να τονιστεί με σαφήνεια, ότι ο Κύριός μας δεν ήρθε ως «από μηχανής Θεός» αλλά σαν πραγματικός άνθρωπος, έχοντας εκτός από την θεϊκή και την ανθρώπινη καταγωγή. Παράλληλα διαφαίνεται η προετοιμασία του Τριαδικού Θεού για να έρθει ο Λόγος Του, γεγονός που πιστοποιήθηκε στο πέρασμα των αιώνων με την συνεχώς ανανεούμενη αποστολή αγίων ανδρών και προφητών. Η αλληλοδιαδοχή των προσώπων έφερε στο φώς της ζωής το Φώς του Θεού, ώστε να γίνει αυτό που ωραιότητα και περιεχτικά εξαγγέλλει σήμερα στην περικοπή ο άγγελος: «ΑΥΤΟΣ ΓΑΡ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΑΥΤΩΝ».
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
* Τα ονόματα που ακούστηκαν σήμερα περιλαμβάνουν δικαίους ανθρώπους (ενάρετους) αλλά και αμαρτωλούς γεμάτους με ανθρώπινες αδυναμίες. Έτσι οι άνθρωποι προχώρησαν μέσα στην ιστορία, αυτές τις ενέργειες έκαναν αλλά και ο Θεός είχε το δικό Του σχέδιο. Στο τέλος εμφανίστηκε η Παναγία «εξ ης εγεννήθη ο Χριστός» και έγινε ο Χριστός άνθρωπος, Θεάνθρωπος.
*Δεν ντρέπεται ο Κύριος μπροστά στη διαπίστωση ότι στο γενεαλογικό του δέντρο υπήρξαν και αμαρτωλοί. Εξάλλου το σχέδιο του Θεού θα επέτρεπε μεγάλες ταπεινώσεις για να σώσει τον άνθρωπο. Τον περίμενε ατίμωση, συκοφαντία, πόνος, μαρτύριο, βλασφημίες, επονείδιστος θάνατος αλλά και πανέκλαμπρη Ανάσταση.
*Δεν σαρκώθηκε κατά φαντασία όπως υποστήριξαν οι Δοκήτες (δοκείν = φαίνεσθαι) αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο ως κομμάτια μιας ιστορικής συνέχειας. Ο Χριστός δεν καταργεί με την σάρκωσή Του την ιστορικότητα, καθώς εκτός από μέγιστο πνευματικό γεγονός είναι ομολογημένο και ιστορικά. Οι ευαγγελιστές θα μνημονεύσουν με ακρίβεια και σαφήνεια τα πολιτικά και διοικητικά πρόσωπα, τα οποία υπήρξαν κατά την γέννηση του Ιησού στα μέρη της Ιουδαίας αλλά και της κυριάρχου Ρώμης.
(πρβλ. και ο Πιλάτος στο Σύμβολο!).
Β) Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ
* Όπως συμβαίνει με την ιστορία έτσι θα έλεγε κανείς συμβαίνει και με τον άνθρωπο, στον προσωπικό του χώρο, στην ύπαρξή του. Ο μακρύς δρόμος των Προπατόρων του ταιριάζει απόλυτα. Ανάλογα και αυτός (ο άνθρωπος) θα περάσει πολλά, θα πέσει, θα σηκωθεί, μέχρι να «επιτρέψει» στο Θεό να μπει στην ύπαρξη του, στην θέληση του και Εκείνος πάνσοφα να «οικονομήσει» την σωτηρία του. Αν ανατρέξει κανείς στα γεγονότα της ζωής του θα διαπιστώσει ίσως πως αυτά υπηρέτησαν η αντιτάχθηκαν σε κάποια πτυχή του σχεδίου του Θεού.
* Εφόσον ο άνθρωπος δεν αντιδρά στο θείο θέλημα, εφόσον η ψυχή του ποθεί την σωτηρία, θα οδηγηθεί στο τέλος στην συνάντηση με τον Θεό. Θα φτάσει αναλογικά στην Παναγία μας (εκεί έχει κατάληξη το δέντρο) και θα γεννηθεί πνευματικά στην ύπαρξή του ο Χριστός! Χωρίς να έχει σημασία η προϊστορία μας, το παρελθόν και το μέλλον θα πρέπει ακράδαντα να πιστεύουμε, ότι εάν το επιθυμούμε, έχουμε την δυνατότητα να γίνουμε (τι τιμή) κομμάτι στο σχέδιο του Θεού.
* Αυτός είναι ο σκοπός που γίνονται όσα γίνονται πάνω στην γη, το έργο της Θείας Πρόνοιας είναι τόσο σύνθετο αλλά γεμάτο με θεϊκή αγάπη για τον άνθρωπο. Αυτό ζητάει κατά βάθος η ψυχή μας: να ενωθεί με τον Θεό, με τον Πλάστη, με τον Δημιουργό της. Να ενωθεί εδώ με έργα πίστεως, με την ενέργεια των θείων μυστηρίων, να ζήσουμε «εν Χριστώ» εδώ και στην αιωνιότητα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα φετινά Χριστούγεννα για άλλη μια φορά σκιάζονται από την οικονομική κρίση και τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε όλοι λίγο πολύ «βαραίνουν» την ύπαρξη μας. Ο Χριστός ήρθε και χώρισε την ιστορία σε π.Χ. και μ.Χ.. Το μ.Χ. το γέμισε ελπίδα. Δεν περιμένει ο χριστιανός να είναι ευνοϊκά όλα γύρω του για να νιώσει χαρά και ασφάλεια. Φυσικά και αν υπάρχουν οι συνθήκες αυτές είναι ευπρόσδεκτες και ελκυστικές. Ο πιστός και χαριτωμένος άνθρωπος του Θεού «περνάει καλά» με το Σώμα και το Αίμα Του! «Περνάει καλά» με τον Χριστό, τον Οποίο βλέπουμε ήδη (με τους ψυχικούς μας οφθαλμούς) σαν βρέφος στην γαστέρα της Παναγίας Μητέρας Του να καταφθάνει στην φτωχική και ασήμαντη Βηθλεέμ. Ας αφουγκραστούμε λίγο την ουράνιο δοξολογία… «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη»· και ας παρακαλέσουμε με πίστη και εμπιστοσύνη τον Θεό της αγάπης να κάνει τις καρδίες μας ναούς δοξολογίας της θείας μεγαλοσύνης Του.
