Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
«και ετοιμάζου γενέσθαι, του Ιησού οικητήριον»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η θαυμαστή γέννηση της Θεοτόκου έκανε να «σκιρτήσουν» από χαρά τα γεροντικά πρόσωπα του Ιωακείμ και της Άννας. Συγχρόνως όμως, τους υπενθύμισε το «τάμα» που είχαν κάνει· να την αφιερώσουν μετά τρία έτη στον ναό του Θεού. Αυτό το γεγονός μας συγκεντρώνει σήμερα λατρευτικά να το πανηγυρίσουμε με ύμνους και αναγνώσματα. Και φυσικά δεσπόζει το πρόσωπο της Πανάγνου, το οποίο έρχεται να προετοιμαστεί σ’ ένα χώρο «πανάγιο» ως Παναγία που είναι. Σε ένα χώρο που μόνο ο αρχιερεύς μιά φορά το χρόνο έμπαινε για καθαρά λειτουργικούς λόγους. ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. Η Παναγία μας ξεκινάει μία πνευματική προπαρασκευή. Μια ετοιμασία την οποία θα πρέπει ως ιδέα να βάλουμε ακόμα και στην καθημερινότητά μας, «πολλώ δε μάλλον» στην πνευματική μας ζωή...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΑΘΩΡΑΚΙΣΤΟΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
* Καθημερινά ο άνθρωπος βρίσκεται χωρίς πρόγραμμα και υπόβαθρο έναντι των απαιτήσεων του πολιτισμού μας. Και ας μιλήσω για τον προγραμματισμό, ο οποίος θα πρέπει να υπάρχει τόσο στις προσωπικές μας επιδιώξεις, όσο και στην οικογένεια και την εργασία. Σύνθημα του σημερινού ανθρώπου το: ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ! Τρείς φράσεις που όπως μου έλεγε ένας μοναχός στην έρημο του Αγ. Όρους καταστρέφουν το νόημα, το πραγματικό της ζωής.
* Μ’ αυτή την νοοτροπία σπαταλάμε χρόνο και δυνάμεις. Κάνουμε βήματα μπροστά και πίσω, επιλέγουμε λύσεις που μας προδίδουν και μας εμφανίζουν χωρίς όπλα μπροστά σε καθημερινές μικρές μάχες. Είναι τελείως ξένο το στοιχείο της προοπτικής στις ενέργειές μας. Μία κοντόφθαλμη λογική διακρίνεται στις κινήσεις μας σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Γι’ αυτό και πολλά πράγματα δεν μπορούμε να τα κυβερνήσουμε σωστά, να δώσουμε μία δυναμική και ουσιώδη παρουσία εκεί που απαιτούν οι καιροί και οι περιστάσεις.
* Σας είπα για υπόβαθρο. Και αυτό αφορά συνήθως τις γνώσεις μας, την εκπαίδευση και την εξάσκηση, που έχουμε κάνει στο παρελθόν και στο τώρα, με ότι εκπροσωπούμε. Είσαι δάσκαλος, γιατρός, εργάτης, ιερέας... και τόσα άλλα; Δείξε μου το μέγεθος της σπουδής σου, τον καταρτισμό σου, την εξάσκησή σου, τις καλλιεργημένες ικανότητές σου, οι οποίες θα σε απομακρύνουν από την προχειρότητα, την επιπολαιότητα, το βιαστικό και ελλιπές, το ατελές. Να πως καταστρέφεται ο οικογενειακός και κοινωνικός ιστός, η προσωπική μας ζωή. Να πως καταργείται η προσωπική μας προσφορά... να πως γινόμαστε επικίνδυνοι για τους γύρω μας.
Β) ΑΘΩΡΑΚΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
* Και αν έχει τέτοια αποτελέσματα η έλλειψη συστήματος και προγραμματισμού, όσον αφορά την ύλη, πολύ περισσότερα και με βαρύτητα περισσή δημιουργεί στην πνευματική ζωή. Έτσι δηλαδή είμαστε και απέναντι στον Θεό. Χωρίς βάθος και προετοιμασία. Ξεκινούμε για ένα εκκλησιασμό (η μια Λειτουργία για μένα τον κληρικό) αν ξεκινούμε... χωρίς να έχουμε αίσθηση που πηγαίνουμε και με Ποιόν θα μιλήσουμε… ότι ώρα θέλουμε η προσέλευσή μας… όπως βρίσκεται η ψυχική μας κατάσταση… Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ θα μας πεί: ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ! Να έχεις ετοιμάσει τον νου και την καρδιά σου για τα πνευματικά μεγαλεία που θα ζήσεις, για την Δεσποτική Παρουσία που θα αξιωθείς! Αυτός είναι ο εκκλησιασμός...
* Δέστε λοιπόν σήμερα την Παναγία μας. Για να αξιωθεί να λάβει στην ύπαρξή της τον Δεσπότη Χριστό, για να συμμετάσχει στην δόξα του Χριστού πέρασε προηγουμένως μία προετοιμασία πνευματική που την «χάλκευσε», ώστε να αντέξει στις δοκιμασίες και τις ταπεινώσεις. Ανέλαβε όλες τις ευθύνες του ανθρωπίνου γένους, μας εκπροσώπησε απέναντι στον Σαρκωμένο Λόγο, υπήρξε η «μαρτυρική μητέρα» που γεύτηκε την πικρία των αδίκων υποψιών του Ιωσήφ. Με την γέννηση του Ιησού η ζωή της απειλήθηκε από τον διωγμό του Ηρώδη, ενώ στην συνέχεια δεν σταμάτησε να παρακολουθεί «εμπόνως» τις διαβολές και συκοφαντίες των Γραμματέων και Φαρισαίων για το πρόσωπο του Υιού της. Τέλος ο ατιμωτικός θάνατος του Παιδιού της. Τον είδε αιμόφυρτο να υπομένει επάνω στο Σταυρό. Η Παρθένος δεν κλονίστηκε, δεν καταποντίστηκε από την απελπισία. Η Θεία Χάρις την είχε προετοιμάσει, είχε κατασκευάσει άτρωτο το σκαρί της θείας υπάρξεώς της. Υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο Εκείνου σαν να ήταν δικό της μαρτύριο…
* Αυτή η πορεία της Θεοτόκου πρέπει να μας εμπνέει. Πρέπει να μας δίνει πρότυπα στις ευτυχίες, στις δυσκολίες, στις χαρές, στις λύπες και στις δοκιμασίες. Θα μας τονίζει πάντοτε πως θα πρέπει να εργαζόμαστε, να προετοιμαζόμαστε για μεγάλα και για μικρά πράγματα στην ζωή μας. Μιά καλλιέργεια η οποία θα μας αναδεικνύει πάντοτε νικητές, αφού θα είναι κοντά μας και η ευλογία της Υπερμάχου Στρατηγού.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αν φέρουμε για λίγο στην διάνοιά μας την αγιογραφική παράσταση της εικόνας των Εισοδίων θα δούμε την Παναγία μας να εικονίζεται μικρή μεν στο ανάστημα, διότι ήταν «τριετίζουσα» (ετών τριών), μπροστά στον Αρχιερέα του Ναού αλλά ως προς την όψη ολοκληρωμένη και πλήρης, καθόσον οι Πατέρες μας λέγουν πως ήταν η Κεχαριτωμένη (το εκλεκτό σκεύος για να γεννηθεί ο Θεός). Αυτό έψαλλε σήμερα και η εκκλησία: «ΤΗΝ ΝΗΠΙΑΖΟΥΣΑ ΦΥΣΕΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΦΥΣΙΝ ΜΗΤΕΡΑ». Αυτή την μυστική ευλογία και ο αγιογράφος και ο υμνωδός διαισθάνθηκαν και με την τέχνη τους το απέδωσαν. Αυτό διαισθάνομαι και εγώ ταπεινά και σας το στέλνω στις καρδιές σας για να στοχαστούμε με μια «άγια συλλογιστική», στα Εισόδια της Θεοτόκου που σήμερα πανηγυρίζουμε
