(Ματθ. η΄ 28-34, θ΄1)
ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ...
«παρεκάλεσαν (Αυτόν) όπως μεταβεί από των ορίων αυτών...»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η πρώτη εντύπωση από την σημερινή ευαγγελική υπόθεση είναι ο τρόμος και η τραγικότητα της παρουσίας των δύο δαιμονισμένων. Τα πλάσματα αυτά, μέσα από την δαιμονική επίδραση, δίνουν μία φοβερή διάσταση σε όσα λακωνικά περιγράφει ο Ευαγ. Ματθαίος. Απηλλάγησαν από την ακαθαρσία μόνο και μόνο με την παρουσία του Ιησού. Το φως διώχνει πάντα τα σκοτάδια, μα η καρδιά μου έμεινε στα λόγια των ντόπιων, καθώς παρακαλούσαν το Χριστό να φύγει από ανάμεσά τους! Διώχνουν τον Ευεργέτη, απομακρύνουν τον Θεραπευτή, απαγορεύουν την παρουσία του «Πανταχού Παρόντος» Θεού... γιατί τους ελέγχει το εμπόριο χοίρων, τους θίγει τα συμφέροντα... «Φύγε από ανάμεσά μας», μια φωνή που σίγουρα την θέση της αναγνωρίζουμε και στο σήμερα...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΙ «ΥΓΙΕΙΣ» ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ
* Δεν αισθάνονται ανάξιοι για την Παρουσία Του. Δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο μ’ αυτό που είπε ο Πέτρος στο πλοίο του, όταν ο Ιησούς έκανε σημεία: «προσέπεσεν τοις γόνασιν Ιησού λέγων· έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε» (Λουκ. 5, 8). Όχι δεν πρόκειται για διθυράμβους των Γεργεσηνών μπροστά στον Θεάνθρωπο. Μακάρι να ήταν κάτι τέτοιο... Εδώ πρόκειται για καθαρή διαστροφή και είναι χειρότερη κατάσταση απ’ αυτή των δαιμονισμένων... Να βλέπουν τον Θεάνθρωπο, να αναγνωρίζουν την θεραπεία, να έχουν γνώση της δικής τους ανομίας και να διώχνουν τον Χριστό μήπως και ελέγξει την δική τους πτώση.
* Αχαρακτήριστη η συμπεριφορά αυτή των ανθρώπων. Σαν να είναι αυτοί οι ίδιοι δαιμονισμένοι, αποδιώκουν τον Ευεργέτη και Σωτήρα τους φοβούμενοι τον έλεγχο της δικής τους παραβάσεως. Δείτε το διαχρονικά· πάντοτε θα υπάρχουν εκείνες οι υπάρξεις οι οποίες θα θέτουν το υλικό συμφέρον, την ιδεολογία, ότι τους ικανοποιεί, πάνω από αξίες, παράδοση, ακόμα και από τον Ευεργέτη Θεόν, που ανατέλλει τον ήλιον με αγάπη σε πονηρούς και αγαθούς.
Β) ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
* Μ’ αυτό το σκεπτικό και την δαιμονική κυριαρχία στις υπάρξεις των ανθρώπων βγάλαμε τον Χριστό από παντού. Από τις αίθουσες των δικαστηρίων, από τα έδρανα της Βουλής, από το Σύνταγμα (πρόσφατες αποφάσεις), από τα σχολεία, από τα σαλόνια των σπιτιών (χαλάει το ντεκόρ η εικόνα) από τις καρδιές μας, από την Εκκλησία, ναί από την Εκκλησία. Άδειες οι Εκκλησίες χωρίς Άγιο Πνεύμα, τι να δώσουν στο σύγχρονο χειμαζόμενο άνθρωπο.
* Και οι νόμοι της φυσικής λένε ότι όταν αδειάζεις ένα χώρο από κάτι (υγρό ή στερεό) τότε αυτός καταλαμβάνεται από κάτι άλλο (ακόμα και ο αέρας είναι στοιχείο που κάνει κατάληψη). Στους πνευματικούς νόμους όταν αδειάζεις από Χριστό, γεμίζεις από Διάβολο. Μεσότητα δεν υπάρχει. Του κάνουμε τόπο (δυστυχώς του Διαβόλου) και χωρίς φραγμούς έρχεται και καταλαμβάνει τον προσφερόμενο θρόνο της καρδιάς μας.
* Μη με θεωρήσετε γραφικό. Ο Διάβολος είναι υπαρκτός, δεν είναι κατασκεύασμα του κλήρου για να ελέγχει τους ανθρώπους. Ο Ευαγ. Ιωάννης μας μιλάει ξεκάθαρα: «εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του Διαβόλου» (Α΄ Ιωάν. γ΄ 8). Η διαδρομή που ακολουθεί ο Διάβολος για να εισέλθει στην ψυχή (με σκοπό να κυριαρχήσει) έχει τις εξής στάσεις: λογισμοί – επιθυμίες – πάθη, αμαρτίες, σκοπεύοντας σταδιακά σε πλήρη κυριαρχία πάνω στην ύπαρξη του ανθρώπου.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Παρ’ όλα όσα είπαμε ο Κύριος είναι Ο ΕΥΓΕΝΗΣ. Έφυγε χωρίς να πεί τίποτα... έτσι υπαγόρευε η αγάπη. Και όμως πόσο τον χρειαζόμαστε μπροστά στα προβλήματα και τις απειλές του Αρχεκάκου. Εμείς ας φανούμε διαφορετικοί από τους αχάριστους αυτούς ανθρώπους. Η προσευχή μας να μοιάζει μ’ αυτή του Λουκά και του Κλεόπα: «Μείνον μεθ’ ημών Κύριε, ότι προς εσπέραν εστί και κέκλικεν η ημέρα» (Λουκ. 24,29). Πέφτει το σκοτάδι και σε χρειαζόμαστε για φως, παγώνει η καρδιά μας και σε χρειαζόμαστε για ζεστασιά. Νεκρώνεται η ύπαρξή μας και θέλουμε την ΖΩΗ. «Μείνον μεθ’ ημών» έως και την τελευταία μας πνοή!!!
