Ο Ιησούς έρχεται στα Ιεροσόλυμα εκεί κοντά στην προβατική πύλη του τοίχους από όπου περνούσαν τα πρόβατα οι Εβραίοι όταν τα έφερναν προς θυσία στο Ναό.
Στην πύλη βρίσκονταν μια κολυμβήθρα- δεξαμενή που ονομαζόταν Βηθεσδά που σημαίνει ‘’ οίκος ελέους ‘’.
Γύρω-γύρω από την κολυμβήθρα πάντα ήταν μαζεμένος μεγάλος αριθμός αρρώστων.
Στην κολυμβήθρα κατέβαινε ‘’ κατά καιρούς ‘’ άγγελος Κυρίου και τάραζε το νερό της.
Όποιος άρρωστος με οποιαδήποτε ασθένεια και εάν είχε εφ΄ όσον έμπαινε στο ταραγμένο νερό πρώτος γινόταν εντελώς καλά.
Την ημέρα που έρχεται ο Ιησούς είναι Σάββατο.
Με την διήγηση της θεραπείας του παραλύτου ο Ευαγγελιστής θέλει να δείξει ότι μία σοβαρή αιτία που ‘’ ἐδίωκων τον Ιησού οἱ Ἰουδαίοι ‘΄.
Ήταν η κατάλυση των διατάξεων περί Σαββάτου που δημιούργησαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι.
Ο Ευαγγελιστής μετά την διήγηση της θεραπείας αναφέρει ότι οι Ιουδαίοι ήθελαν να φονεύσουν τον Ιησού για την κατάλυση του Σαββάτου.
Το Σάββατο δεν επιτρέπετο κάνεις να σηκώνει φορτίο, δεν έπιτρέπετο να φορά υποδήματα με καρφιά γιατί τα καρφιά ήταν βάρος.
Επιτρέπετο ένας άνθρωπος να κράτα ένα ψωμί, δύο άνθρωποι δεν επιτρέπετο να κρατούν ένα ψωμί διότι αυτό ήταν συνεργασία. κ. α .
Μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς χαρακτηρίστηκε αμαρτωλός γιατί το Σάββατο έκανε πηλό με το σάλιο του.
Ο Κύριος παραβλέποντας όλες αυτές τις ανόητες διατάξεις των Ιουδαίων πλησιάζει έναν παράλυτο κατάκοιτο επάνω σε ένα κρεβάτι στη δεξαμενή.
Ο καλός Σαμαρείτης έρχεται στον δυστυχισμένο άνθρωπο.
Ο άνθρωπος αυτός εάν δεν έρχονταν ο Κύριος ΠΟΤΕ δεν θα θεραπευόταν.
Δεν είχε δικό του άνθρωπο μόνιμα δίπλα του για να τον ρίξει στην κολυμβήθρα αμέσως μετά την κίνηση του Αγγέλου.
Εάν δεν έρχονταν ο Σωτήρας ο άνθρωπος θα σάπιζε παράλυτος, αθεράπευτος, δυστυχισμένος και μόνος.
Ήρθε στον κόσμο με την θέλησή του, χωρίς να τον φωνάξει κανείς ‘όπως και εκούσια ήρθε στον παράλυτο χωρίς αυτός να τον προσκαλέσει.
Γνωρίζει ‘’ γνούς ‘’ ότι αυτός περίμενε τριάντα οκτώ χρόνια για την γιατρειά του.
Τον ρωτά αν θέλει να γίνει καλά? Μια παράξενη εκ πρώτης όψεως ερώτηση.
Πότε ρωτάμε έναν άρρωστο αν θέλει να γίνει καλά ? Υπάρχει άρρωστος που δεν θέλει να γίνει καλά?
Και όμως υπάρχει! ! Άρρωστοι είμαστε όλοι ενώπιον του Θεού προπαντός από πλευράς αμαρτιών.
Από πλευράς πληγών που μας έφεραν οι αμαρτίες μας από πλευράς ψυχικών μολυσμάτων και παθών.
Ωστόσο πάρα πολλές φορές δεν θέλουμε να αφήσουμε τις αμαρτίες μας, τα πάθη μας και να θεραπευθούμε από τον Κύριο.
Ο παράλυτος περίμενε τριάντα οχτώ χρόνια, επέμενε να περιμένει, ήλπιζε στην γιατρειά του.
Η ερώτηση που του έγινε από τον Ιησού σε άλλη περίπτωση μπορεί να εξόργιζε τον ασθενή θεωρώντας τον Ιησού ως εμπαίκτη.
Ο παράλυτος απαντά ταπεινά δεν είπε ‘’ναι θέλω ‘’ αλλά είπε κύριε
‘’ δεν έχω άνθρωπο ‘’.
Είπε το παράπονο του χωρίς πικρόλογα η μίσος εναντίον τόσων και τόσων που πολλές φορές ίσως τον παραγκώνισαν, τον έσπρωξαν για να ριχτούν αυτοί στο νερό πρώτοι.
Γιατί όμως δεν είχε άνθρωπο? Μήπως έχουμε και εμείς κάποια ευθύνη όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά μας?
Πολλές φορές κατηγορούμε το περιβάλλον ενός άρρωστου, ενός ηλικιωμένου όταν μείνει μόνος.
Ίσως είναι πολύ εύκολο να νοιώσουμε συμπάθεια για αυτόν και να πάρουμε το μέρος του.
Όμως εάν θέλουμε να δούμε ώριμα τα πράγματα μπορεί να διαπιστώσουμε ότι ο άρρωστος ή ο ηλικιωμένος.
Με τον εγωκεντρισμό του, την απαιτητικότητα και την φορτικότητα του εξαντλεί τα όρια των ανθρώπων που τον περιβάλλουν και τους ωθεί να τον εγκαταλείψουν.
Η δύναμη των ανθρώπων να ανεχθούν τις ατέλειες των συνανθρώπων τους μπορεί να έχει όρια.
Αλλά η ανοχή του πολυεύσπλαχνου, του αγαθού Θεού για την ανθρώπινη ατέλεια δεν έχει όρια, γι΄ αυτό ο Χριστός απαντά στον παραλυτικό κατά τον υμνωδό.
‘’ για σένα έγινα άνθρωπος, για σένα σάρκα φόρεσα και λέγεις δεν έχω άνθρωπο ‘’.
‘’ Ἔγειρε ἄρον τόν κράββατόν σου καί περιπάτει ‘’.
Ο παράλυτος υπακούει στη φωνή ενός αγνώστου ανθρώπου και εκτελεί μία παράλογο εκ πρώτης όψεως εντολή, μια ενέργεια που προδίδει πίστη.
Σηκώνεται παίρνει το κρεβάτι του και φεύγει. Ο κρέββατος είναι λέξη της αρχαίας μακεδονικής διαλέκτου στην κοινή ελληνική και επικρατέστερη είναι η λέξη κλίνη.
Οι Ιουδαίοι βλέποντας τον θεραπευμένο να εκτελεί εργασία κατά την ημέρα του Σαββάτου τον επιπλήττουν.
‘’ Σάββατον ἐστίν οὔκ ἔξεστί σοι ἅραι τον κράββατον. ‘’.
Ο πρώην παράλυτος απαντά κάπως απολογητικά η και ελεγκτικά.
Αυτός που με έκανε εντελώς καλά εκείνος μου είπε να πάρω το κρεβάτι μου και να περπατήσω.
Αυτός που είχε τη δύναμη να με θεραπεύσει μου έδωσε την εντολή να κάνω ότι έκανα, εσείς τι μου λέτε τώρα αυτά τα πράγματα.
Οι Ιουδαίοι τον ξαναρωτούν ‘’ ποιος είναι αυτός’’ ? Δεν του λέγουν ποιος είναι αυτός που σε έκανε καλά !! αλλά
‘’ τίς ἐστίν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι ἅρων τόν κράββατόν σου καί περιπάτει ‘’.
Ο Κύριος συναντά ξανά τον πρώην παραλυτικό και του λέει ‘’ βλέπεις έγινες υγιής μην ξανά αμαρτήσεις για να μη σε συμβεί κάτι χειρότερο. ‘’
Ο Χριστός πάντα και έτσι πρέπει, απομακρύνει τα συμπτώματα της παθολογίας του σώματος.
Αλλά ταυτόχρονα απομακρύνει και την αιτία τους που είναι τα πάθη της ψυχής.
Πολλές φορές αυτά τα προβλήματα στο σώμα έχουν να κάνουν με τα πάθη της ψυχής του ανθρώπου και η θεραπεία τους πρέπει να είναι ολική.
Μόνον αν δεχθούμε τον αναστημένο Χριστό τόσο στο σώμα μας όσο και στην ψυχή μας θα τον συναντήσουμε πραγματικά.
Όταν ζητούμε να δείξει ο Χριστός τη δύναμη του θεραπεύοντας τις αρρώστιες του σώματος μας.
Η ευλογώντας την υλική μας αφθονία χωρίς να τον αφήνουμε να ενεργήσει και την κάθαρση της αμαρτωλής ψυχής μας.
Τότε ζητούμε στην πραγματικότητα ένα θαυματοποιό, ένα μάγο, ένα σαμάνο και δυστυχώς αυτό είναι που τις περισσότερες φορές ζητάει ο σημερινός άνθρωπος.
Δεν θα ήταν πράξη αγάπης αν ο Χριστός απομάκρινε τα συμπτώματα της σωματικής αρρώστιας του παραλύτου και άφηνε τα ψυχικά τραύματα και τα προβλήματα των αμαρτιών του χωρίς θεραπεία.
Δεν κερδίζει κανείς την υγεία του, ούτε απαλλάσσετε από τα προβλήματα της πτώσεως ο όλος άνθρωπος εάν δεν θεραπευθεί στην ψυχή του ταυτόχρονα με το σώμα .
Δυστυχώς σήμερα η μόνη φροντίδα των ανθρώπων είναι η σωματική τους υγεία και μόνο και η αδιαφορία τους για την ψυχική την οποία αγνοούν και δεν τους απασχολεί.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
