Ο σταυρός του αληθινού μαθητή
Ο Κύριος προλέγει το πάθος και την ανάσταση του, ‘’ και προσκαλεσάμενος τον όχλο και τους μαθητές του ‘’.
Τους είπε τα λόγια της ευαγγελικής περικοπής μας.
Τα λόγια του βέβαια απευθύνονται ‘’ εις πάντας ‘’ όπως λέει ο Λουκάς.
Η λέξη μαθητής στα Ευαγγέλια δεν έχει την στενή έννοια των δώδεκα αποστόλων, αλλά όλων όσων ακολουθούσαν τον Ιησού και αποφάσισαν να είναι πραγματικοί μαθητές του.
Οι πραγματικοί μαθητές δεν μπορούμε να έχουμε στον κόσμο διαφορετική πορεία από αυτή του ιδίου του Ιησού.
Πορεία που οδηγεί από το πάθος στη δόξα της ζωής, στην ανάσταση.
‘’ Εάν εσείς μείνετε και εμπιστεύεστε στο λόγο μου τότε είστε αληθινοί μαθητές μου τότε θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει ‘’ ( Ιω.η 36)
Για τον λόγο αυτό και η περικοπή μας μιλά για τον σταυρό που πρέπει να σηκώσουν οι μαθητές και τελειώνει με την αναφορά στον ένδοξο ερχομό της Βασιλείας του Θεού.
Η προϋπόθεση για το ‘’ ακολουθειν ‘’ τον Χριστό δηλώνεται με δύο προστακτικές.
‘’ απαρνησάσθω εαυτόν ‘’ και ‘’ αράτω τον σταυρόν ‘’ .
Αποφάσεις και πράξεις εκτάκτου σημασίας διότι είναι αντίθετες προς το εγώ μας, τον κακό εαυτό μας και τις συνήθειές του.
‘’ το μεν φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη ‘’ ( Ρωμ η,6 ).
Ο κακός εαυτός μας οδηγεί στην αυτοπροβολή και την αυτοβεβαίωσή μας, και όχι στην Πατρική φροντίδα.
Η απάρνηση του εαυτού μας σημαίνει εγκατάλειψη των ‘’ φυσιολογικών απαιτήσεων του ανθρώπου για ασφάλεια ικανοποίηση και προβολή του εγώ.
Σημαίνει να μην ανήκουμε στον εαυτό μας, να απαρνηθούμε την προσωπική μας ασφαλή ζωή και να ενταχθούμε στην πατρική εστία, την Εκκλησία.
Όχι αυτό που πάντα θέλει από ένστικτο να απολαμβάνει ο άνθρωπος αλλά να ακολουθούμε τον Χριστό στο δρόμο του σταυρού και του πάθους.
Εάν ο Ιησούς σήκωσε τον Σταυρό δεν είναι δυνατόν να είναι διαφορετική η τύχη ημών των μαθητών του.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η δόξα του Χριστού είναι ο σταυρός του άρα και δική μας δόξα θα είναι ο σταυρός μας.
Ο πιστός μαθητής ακολουθεί και έχει σαν κανόνα τον δάσκαλο του όχι μόνο στη ζωή αλλά ακόμη και στον θάνατο.
‘’ Εάν εμένα έδιωξαν και εσάς θα διώξουν, προειδοποίησε ο Κύριος.
Βέβαια αυτή η στάση μας είναι θέση προσωπικής επιλογής και παίρνεται με την ελεύθερη απόφαση μας και σε καμιά περίπτωση δεν μας επιβάλετε.
‘’ όστις θέλει ‘’. Μια τέτοια απόφαση επόμενο είναι να έχει σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή μας και όχι συμβιβασμούς.
Ο Κύριος προσκαλεί τον άνθρωπο στον Παράδεισο που πρίν ήταν αποκλεισμένος από τα χερουβίμ.
Αφήνετε ελεύθερος αν θέλει να εισέλθει η όχι. Η Εκκλησία είναι η κατ’ εξοχή κατάσταση της ελευθερίας.
Οι άνθρωποι δεν υποχρεούνται αλλά προσκαλούνται να ακολουθήσουν τον Ιησού.
Επομένως η όποια απόφαση θετική η αρνητική συνοδεύεται από το αίσθημα της ευθύνης.
Πρέπει να σημειωθεί και η αναφορά του Λουκά στα λόγια αυτά του Κυρίου που λέει ‘’ αράτω τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέρα ‘’
Τονίζει δηλαδή ο Ευαγγελιστής όχι τόσο το ενδεχόμενο διά μαρτυρικού θανάτου σήκωμα του σταυρού από τον χριστιανό.
Αλλά η άρση του σταυρού που προκαλείται στην καθημερινή ζωή από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες και τα τραύματα.
‘’ διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την Βασιλεία του Θεού ‘’.
Κατά ένα τρόπο παράδοξο για την λογική του κόσμου που ζούμε, με τα λόγια του Ιησού η ζωή κερδίζεται με το να θυσιαστεί ο πιστός όχι βέβαια άσκοπα αλλά ‘’ ένεκεν ‘’ του Χριστού και του Ευαγγελίου του.
Διότι πολλοί για λόγους ιδεολογικούς θυσιάζονται για πολιτικά σχήματα, για σέκτες, για διάφορες αρχηγικές μορφές και δίνουν και την ζωή τους ακόμη, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΝΕΚΕΝ ΕΚΕΙΝΟΥ.
Η λέξη ‘’ ψυχή ‘’ του Ευαγγελίου έχει την βιβλική έννοια της ζωής και όχι την φιλοσοφική έννοια του υποτιθέμενου άυλου συστατικού του ανθρώπου.
Όλα αυτά τα ορίζει ο Ιησούς επειδή γνωρίζει την ΑΞΙΑ της αιώνιας ζωής για την οποία εμείς δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις.
Μας πληροφορεί λοιπόν η ΑΛΗΘΕΙΑ ότι η αιώνια ζωή έχει τόση αξία ώστε ολόκληρος ‘’ ο κόσμος ‘’, η ορατή δημιουργία του Θεού, το σύμπαν, δεν μπορεί να την ισοσταθμίσει.
Άρα εντελώς ανώφελο είναι στον άνθρωπο να στοχεύσει στην κατάκτηση του παρόντα κόσμο.
Στερηθεί όμως την αιώνια ζωή για την οποία δεν υπάρχει αντίστοιχο αντάλλαγμα.
Στη μία περίπτωση, με τον θάνατό σου τα χάνεις όλα ‘’ και ετάφει ‘’.
Ενώ στην άλλη με την αιώνια ζωή και την αγάπη απολαμβάνεις την Θεία πραγματικότητα, για την οποία είμαστε πλασμένοι από τον Δημιουργό.
Η σημερινή γενεά χαρακτηρίζεται μοιχαλίδα διότι διασπά τον γάμο της με τον Νυμφίο.
Όποιος ντραπεί τον Χριστό και τους λόγους του μέσα στην ‘’ μοιχαλίδα‘’ και αμαρτωλή σημερινή γενεά δηλαδή αρνηθεί την πίστη στο πρόσωπό του.
Φυσικό είναι να μην περιμένει κατά την ώρα της κρίσης ότι η ΑΓΑΠΗ που απέρριψε μπορεί να τον βοηθήσει.
Πράγματι όταν κάποιος προδώσει τα του οίκου του κατά περίεργο τρόπο τον κυριεύει ένα μίσος γι’ αυτούς που πρόδωσε.
Κάτι που βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή και στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Επομένως όποιος προδώσει την πίστη του μετά θα μισήσει την αγάπη που αντί της προδοσίας προσφέρει πάντα ο Κύριος.
Με αποτέλεσμα η αγάπη να μην μπορεί να βοηθήσει και σε τούτο τον κόσμο και στην κρίση επειδή θα συναντά το τοίχος της αδιαφορίας και του μίσους πολλές φορές.
Η επιείκεια και η αγάπη του υιού του ανθρώπου υπάρχει πάντα και για όλους τους ανθρώπους και για κάθε περίπτωση.
Όμως η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου είναι αυτή και μόνο που αποπιείτε την προσφορά και επιλέγει την άρνηση.
Οι πατέρες είναι αποκαλυπτικοί.
Ο Άγιος Χρυσόστομος μας λέει: ‘’ Η χάρις μολονότι είναι χάρις (δωρεά) σώζει μόνο όσους το θέλουν.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: ‘’ Η σωτηρία πρέπει να προέρθει από την συνεργασία την δική μας με τον Θεό ‘’.
Ο Άγιος Κλήμης : ‘’ Όταν οι ψυχές το θέλουν αποστέλλει ο Θεός το Πνεύμα, αν όμως λείψει η προθυμία συστέλλεται και το εκ Θεού Πνεύμα ‘’.
Και ο Άγιος Ιουστίνος ‘’ Ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο χωρίς τον άνθρωπο, αδυνατεί να τον σώσει χωρίς αυτός να το θελήσει ‘’.
Διδασκόμαστε επομένως ότι οι παράγοντες της σωτηρίας είναι δύο.
Πρώτη η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου και δεύτερη η χάρις του Θεού.
Η χάρις βέβαια είναι δεδομένη το ζητούμενο είναι πάντα η θέληση του ανθρώπου.
Θέλοντας ο Κύριος να δείξει την αιωνιότητα, την Βασιλεία του Θεού και να μαρτυρήσουν γι’ αυτή οι μαθητές.
Όσο μπορούσαν για την αλήθεια των λόγων του δηλώνει ότι ‘’ τινές ‘’ θα δουν την Βασιλεία του Θεού σ’ αυτή την ζωή.
Οι πατέρες συνδέουν στενά την εν δυνάμει έλευση της Βασιλείας του Θεού με την Εκκλησία.
Όχι βέβαια με την ταύτιση των δύο πραγματικοτήτων, αλλά με την έννοια ότι εντός της Εκκλησίας που κτίζει ο Κύριος με το ίδιο του το αίμα.
Ο πιστός γεύεται τα αγαθά του μέλλοντος αιώνος της ζωής.
Είναι η δυναμική παρουσία του Αγίου Πνεύματος στα μυστήρια και την ζωή της Εκκλησίας.
Αυτή που κάνει δυνατή την άρση του σταυρού και των δοκιμασιών.
Όποιος όμως ζεί εκτός Εκκλησίας ο σταυρός είναι μία ανέφικτη δυνατότητα.
Όλες αυτές οι ‘’ απαιτήσεις ‘’ για την θυσία της επίγειας ζωής μας για το πρόσωπο του Ιησού είναι έξω από την ανθρώπινη λογική.
Εάν δεν ήταν εκείνος ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ η ζωή των απάντων και πηγή της ζωής.
Θα ήταν από τις πιο απαίσιες μορφές της ιστορίας να ζητά την ζωή των μαθητών του υποσχόμενος ψέματα.
Αυτή την απαίσια πρακτική μεταχειρίζεται ο διάβολος.
Φουσκώνει τα μυαλά όσων τον ακούνε και τον ακολουθούν.
Τους υπόσχεται εξουσίες, δύναμη, πλούτο, γνώση ηδονές και ότι άλλο.
Επειδή όμως είναι ο πατριάρχης του ψεύδους όσοι τον πιστέψουν και τον ακολουθήσουν δίνει ξυλοκέρατα.
Την φρίκη της μοναξιάς, της εξάρτησης, του μίσους και του θανάτου.
Ο Κύριος μας όμως είναι Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ, Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
