Η κλήση των πρώτων μαθητών
Μετά από τους πειρασμούς του διαβόλου στην έρημο της Ιουδαίας, ο Ιησούς όταν έμαθε ότι συνελήφθει ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος ανεβαίνει προς βορρά στη Γαλιλαία.
Κηρύσσει για πρώτη φορά στην πατρίδα του την Ναζαρέτ.
Εκεί δέχεται την απρεπή και ανάρμοστη συμπεριφορά των συμπατριωτών του των Ναζαρηνών.
Εξ αιτίας τους κατεβαίνει και εγκαθίσταται στην παραθαλάσσια Καπερναούμ στην οποία και μένει σε όλη την τριετή δράση του.
‘’ και καταλειπών την Ναζαρέτ ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ ‘’.
Ο Ιησούς δεν ήταν από τον κύκλο των Φαρισαίων και γραμματέων τους οποίους φοβόταν ο λαός και τους αποστρέφονταν.
Ήταν λαϊκός, πολύ απλός και προσιτός στον απλό κόσμο γι’ αυτό αρχίζει την δράση του από τον χώρο της παραλίας με τα πλοιάρια.
Φυσικά εκεί θα ήταν και η αγορά της Καπερναούμ και θα σύχναζε πολύς κόσμος.
Αναζητεί με το κήρυγμα του την πίστη όχι μεταξύ της θρησκευτικής τάξης των Ισραηλιτών που είχε καθημερινό ανάγνωσμα την Γραφή.
Αλλά τους απλούς και αγραμμάτους εργαζόμενους, αυτούς που διψούσαν για αλήθειες και λόγους τόνωσης και παρηγοριάς.
Δύο πλοιάρια ήταν δεμένα στην παραλία και οι ψαράδες τους ‘’ απέπλυναν τα δίκτυα ‘’.
Αυτό σήμαινε με βεβαιότητα ότι κατά την διάρκεια της νύκτας είχε γίνει προσπάθεια για αλιεία.
Άρα η ώρα που τους συναντά ο Ιησούς ήταν πρωινή η τουλάχιστον πολύ πριν το μεσημέρι.
Παρακαλεί τον Πέτρο που ήταν ιδιοκτήτης ενός εκ των πλοιαρίων να απομακρύνει το σκάφος λίγα μέτρα μόνο από την ξηρά.
Μπαίνει μέσα στο πλοιάριο και ‘’ καθίσας εδίδασκε ‘’, δηλαδή μίλησε καθιστός στα πλήθη υπό τύπον μαθήματος και όχι λόγου.
Πρακτική που κάνει πιο οικείο και προσιτό τον ομιλητή στο ακροατήριο και πιο φιλική την διάθεσή τους.
Με το τέλος της ομιλίας του προτρέπει τον Πέτρο να λύσει το σκάφος και να προχωρήσει στα ανοικτά.
Του ζητά να επαναλάβει την νυκτερινή προσπάθεια του ψαρέματος.
Ο Κύριος προβάλλει ένα εντελώς αδικαιολόγητο παράγγελμα στον Πέτρο.
Αυτός ξέρει από την εμπειρία του τόσα χρόνια ότι και ο καιρός και η ώρα της ημέρας ήταν εντελώς ακατάλληλες για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Με άλλες συνθήκες θα γελούσαν με την προτροπή και θα έδειχναν απαρέσκεια για τον λόγο .
Αλλά είτε με την πρώτη γνωριμία που έγινε κοντά στον Βαπτιστή, είτε και τώρα με την ομιλία του που προηγήθηκε.
Τον θεώρησαν σαν σπουδαίο ραβίνο και σεβαστό πρόσωπο άξιο υπακοής.
Ο Σίμων απαντά καταφατικά αλλά χατιρικά. ‘’ Επιστάτα όλη την νύκτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε τίποτε, όμως για τον λόγο σου θα ρίξω το δίκτυ ‘’
Η από καρδιάς αυτή έκφραση του Πέτρου που δείχνει την προθυμία της υπακοής ακόμη και σε περίπτωση λογικά αδικαιολόγητη.
Έμελε να μείνει παροιμιώδης στον ορθόδοξο χώρο μέχρι σήμερα.
Μόνο ο εθνικός Λουκάς χρησιμοποιεί πάντα την ονομασία ‘’επιστάτης ‘’
και σε καμία περίπτωση την ονομασία ‘’ ραβί ‘’.
Όπως κάνουν οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές αναφερόμενοι στο πρόσωπο του Ιησού.
Η ψαριά πέρα από κάθε προσδοκία ήταν απίστευτα μεγάλη ώστε πήγε να σκιστεί το δίκτυ.
Ο Πέτρος κάνει συνιάλο στους άλλους ‘’ μετόχους’’ τους συνεταίρους του που ήταν στο άλλο πλοιάριο στην παραλία να έρθουν και να επωφεληθούν από την μεγάλη ψαριά.
Αυτοί έρχονται και τα δύο σκάφη γεμίζουν ‘’ ώστε βυθίζεστε ‘’ πήγαιναν δηλαδή να βυθιστούν από το πλήθος των ψαριών.
Μόλις ο Πέτρος είδε το θαύμα γονατίζει μπροστά στον Ιησού και του ζητά να ‘’φύγει ‘’ από το σκάφος του.
Αισθάνεται ανάξιος, αυτός ο αμαρτωλός να βρίσκεται στο ίδιο μέρος δίπλα – δίπλα μαζί του.
‘’ Κύριε ‘’ Πρώτη φορά οι μαθητές αποκαλούν τον Ιησού Κύριο. Μέχρι εκείνη την στιγμή γι’ αυτούς ήταν ο ραβί, ο επιστάτης.
Τώρα που βλέπουν να έχει θαυματουργικές δυνάμεις αυθόρμητα τον αποκαλούν Κύριο.
Όχι βέβαια με την έννοια του Γιαχβέ Κύριος αλλά ότι μπροστά τους ήταν κάποιος προφήτης η άνθρωπος του Θεού.
Τα αισθήματα του Πέτρου είναι τα ίδια που αισθάνθηκε ο εκατόνταρχος ο οποίος δεν ήθελε να δεχθεί στο σπίτι του τον Ιησού.
Με αποτέλεσμα να δεχθεί τον έπαινο του Ιησού για την εκτάκτως μεγάλη πίστη του.
Ο πιστός άνθρωπος που θέλει να σωθεί αποκαλύπτει το εσωτερικό του, δεν κρύβεται δεν αποφεύγει τις αλήθειες.
Με την προσωπική εξομολόγηση του αποκαλύπτει την αμαρτολότητα του γιατί έχει πίστη που τον πληροφορεί για το κάτι άλλο αυτού του διδασκάλου.
Αυτή ακριβώς η πίστη ήταν και το κυριότερο κριτήριο της εκλογής του Πέτρου αλλά και όλων των μαθητών και ημών των χριστιανών.
Οι συνέταιροι του Πέτρου από το άλλο πλοιάριο τα παιδιά του Ζεβεδαίου Ιωάννης και Ιάκωβος θαμπώθηκαν από το υπερβολικό πλήθος των ψαριών.
Αναφέρονται στο Ευαγγέλιο μόνο τρία ονόματα από τους συνεταίρους.
Όμως στο πλοιάριο του Πέτρου υπήρχε και ένας ακόμη διότι χρησιμοποιείται πληθυντικός γι’ αυτούς που ήταν επάνω στο σκάφος του Πέτρου.
‘’ χαλάσατε ‘’, ‘’ κοπιάσαντες ‘’, ‘’ ελάμβανον ‘’ κ.τ.λ ήταν δηλαδή δύο στο ένα και δύο στου Πέτρου αυτός ο άλλος ήταν ο αδελφός του Ανδρέας.
Ίσως ο Λουκάς αναφέρει μόνο τους τρείς με τα ονόματά τους θέλοντας να μας πληροφορήσει τον πιο τρόπο κάλεσε ο Κύριος τους τρεις κορυφαίους μαθητές.
Αυτούς που έμελε να παίρνει μαζί του στις πιο μεγάλες στιγμές του δημοσίου βίου του ο Ιησούς.
Ο Κύριος βλέποντας τον Πέτρο θορυβημένο τον καθησυχάζει
‘’μη φοβού ‘’, μια παρηγοριά που απευθύνει σε όλα τα παιδιά του.
Δεν έχουμε να φοβηθούμε από τίποτε του κόσμου τούτου γιατί ‘’ μεθ’ ημών ο Θεός ‘’.
Η ταραχή του Πέτρου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο φόβος που βγαίνει από ένα ταπεινό άνθρωπο όταν συναισθανθεί την παρουσία του Θεού, η βρεθεί μπροστά σε κάποιον άνθρωπο του .
Βέβαια ο καιρός του Σινά έχει τελείωσε είμαστε στην Καινή Διαθήκη τώρα δίνεται η εντολή ‘’ μη φοβού ‘’.
Ο Θεός ήλθε στον κόσμο όχι για να φοβίσει, όχι για να κρίνει αλλά για να προσκαλέσει τα δημιουργήματά του στο μεγαλείο της Βασιλείας του.
Στην αιωνιότητα σαν φίλους και όχι σαν δούλους σαν παιδιά του αγαπημένα και ταλαιπορημένα, όχι σαν εχθρούς και αντίπαλους.
Το ‘’ ζωγρώ ‘’ σημαίνει συλλαμβάνω ζωντανά όντα, είναι οι άνθρωποι που θα συλλάβουν οι Απόστολοι.
Θα τους πάρουν τρόπο τινά μέσα από το στόμα του λύκου μέσα από το ψέμα της ειδωλολατρίας, το χώμα του θανάτου.
Να μείνουν αληθινά ζωντανά όντα ελεύθερα και φωτισμένα με δυνατότητα επιλογής της όντως ζωής .
Οι μαθητές φέρνουν τα πλοιάρια στην παραλία γεμάτα στο έπακρο από ψάρια τα δένουν και :
‘’ αφέντες άπαντα ακολούθησαν τον Ιησού ‘’.
Χάρηκαν για την υπερπλούσια ψαριά όμως πέρα και πάνω από κάθε ανθρώπινη λογική και υπολογισμούς.
Δεν έμειναν έστω και λίγο να την εκμεταλευθούν οικονομικά διότι:
‘’ αφέντες άπαντα ‘’, τα παράτησαν όλα και πήγαν μαζί του.
Είναι μια πράξη που την κατανοούν μόνο όσοι την ζουν, όσοι γευθούν το μεγαλείο Εκείνου.
Έλεγε ο Παύλος ‘’ θεωρώ ότι όλα είναι σκύβαλα προκειμένου να κερδίσω τον Χριστό.
Όταν βρεις και αναγνωρίσεις το πολύτιμο διαμάντι, την όντος Ζωή, όταν γευθείς τον θείο έρωτα, την πατρική ζεστασιά, όταν αποκτήσεις πνεύμα ηγεμονικό.
Τότε δεν σε σταματά κανένα κέρδος, καμία ηδονή του κόσμου τούτου.
Όλα αυτά σου φαίνονται σκύβαλα μηδαμινά ξυλοκέρατα που δεν χορταίνουν αλλά βαραίνουν, νεκρώνουν το πρόσωπο το κάνουν μάζα.
Από παιδιά του δρόμου γινόμαστε παιδιά του Δημιουργού, από άστεγοι και πλανήτες μας ανοίγεται όχι απλά ένα σπίτι.
Αλλά ΤΟ παλάτι ο παράδεισος που είναι κτισμένος με του Δημιουργού, προσφορά της αγάπης του, η ζωή και η ανάστασης.
Πολλοί ερμηνευτές Θεοφύλακτος, Ζυγαβινός κ.α προσεγγίζουν την Ευαγγελική διήγηση με αλληγορική ερμηνεία.
Πλοιάριο είναι η συναγωγή.
Η βραδινή ατελέσφορη προσπάθεια του Πέτρου, οι προ Χριστού νομοδιδάσκαλοι.
Αυτοί αν και κόπιασαν όλη την νύκτα δηλαδή την σκοτεινή περίοδο προ Χριστού τίποτε δεν κατόρθωσαν.
Όταν έγινε ημέρα επάνω στη γη με την παρουσία του Σωτήρα οι απόστολοι πήραν την θέση των προ Χριστού διδασκάλων.
Έριξαν το δίκτυ δηλαδή το Ευαγγέλιο εις τα ανοικτά των εθνών και συνέλαβαν πολλά ψάρια.
Επειδή όμως δεν μπορούσαν να κουμαντάρουν το φορτίο κάλεσαν σε βοήθεια τους ποιμένας και διδασκάλους της Εκκλησίας.
Όπως και εάν δει κανείς την Ευαγγελική διήγηση.
Η σημασία της είναι ότι ο ερχομός του Σωτήρα στη γη, έλυσε την κατάρα, τον φόβο, το σκοτάδι της αγνωσίας.
Έφερε το ζωντανό νερό, το Πνεύμα το Άγιο τον φωτιστή και παρηγορητή μας.
Για να γίνει αντιληπτή η διαφορά του πρό Χριστού κόσμου με τον μετά αρκεί να σκεφτούμε μια σκηνή σε ένα ειδωλολατρικό ναό.
Μετά από μία θυσία ζώων να τρέχουν τα αίματα, να ακούγονται τα μουγκρητά των σφαχτών.
Να βγαίνει από τον ναό ένας ιερεύς των ειδώλων με φύλλα μυρσίνης στα χέρια βουτηγμένα στο αίμα των ζώων να ραντίζει τον κόσμο που περιμένει και να τον γεμίζει με αίματα από πάνω μέχρι κάτω.
Αν έχει να πει κανείς κάτι να το πει.
Ἀθανάσιος Κατσίκης
