Ματθ. ιη΄, 23-25
ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
«ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα;»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ανακουφισμένος εξήλθε απ’ το αρχοντικό του αφεντικού του ο χρεωφειλέτης δούλος των μυρίων ταλάντων. Γλύτωσε την τιμωρία και το χρέος. Ο ίδιος όμως δεν κατάφερε να γίνει ελεήμων ανάλογα προς τον συνάνθρωπό του και να χαρίσει το μικρό χρέος που αυτός είχε απέναντι του. Πόσο ταιριάζει αυτή η κατάσταση με μας... πόσες φορές τελειώνει ο εκκλησιασμός και απαλλαγμένοι από το βάρος της αμαρτίας συναντάμε έξω από την εκκλησία τον δικό μας χρεωφειλέτη!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΟΙΚΟΣ ΕΛΕΟΥΣ
* Ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς εξηγώντας την συγκεκριμένη παραβολή θα πει πως στον Ιερό Ναό, και στο Ι. Βήμα συγκεκριμένα, κάθεται ο Κύριός μας. Ο Βασιλεύς του παντός «συναίρει λόγον αοράτως μετά των δούλων αυτού». Όσα γίνονται μέσα στην Θ. Λατρεία είναι ένα πνευματικό αλισβερίσι.
*Βλέποντας την φιλανθρωπία του Δεσπότου μας νιώθουμε το χρέος των αμαρτιών μας βαρύ. Μετανοούμε και προσευχόμαστε και κλαίμε για το πλήθος των αμαρτιών μας. Δίνουμε υπόσχεση ότι θα αλλάξουμε και θα ζήσουμε θεαρέστως την υπόλοιπη ζωή μας.
* Συγκινούμαστε από τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων και των Μαρτύρων. Οι ευαγγελικές και αποστολικές περικοπές, οι ερμηνείες του ιεροκήρυκα μαλακώνουν την πέτρινη ψυχή μας. Βιώνουμε την αγάπη και το έλεος του Θεού στην καρδιά μας και μέσω της Θ. Λειτουργίας καλούμαστε να «αγαπήσουμε αλλήλους» κατά την υπόδειξη και την πράξη του Ιησού.
* Οι προσευχές μας μιλούν για εκζήτηση του «Θείου ελέους». Θα πούμε πολλές φορές τον Ν΄ ψαλμό της μετανοίας το «ελέησόν με ο Θεός». Θα ψάλουμε μέσα από τα τροπάρια ζητώντας το εύσπλαχνο βλέμμα του Θεού να πέσει στο χώρο της υπάρξεώς μας. Αμέτρητες φορές το «Κύριε ελέησον» θα ακουστεί στους θόλους των ναών. Ένα «Κύριε ελέησον» που δεν το βαριέται ούτε ο ψάλτης, ούτε ο παπάς!
Β) ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΟΙ
* Βγαίνοντας από τον Ναόν συναντάμε τις αιτίες του μίσους και τις κακίες. Ο «λειτουργημένος» και «μεταμορφωμένος» εσωτερικά πιστός τα παραθεωρεί όλα και δίνει συγχώρηση. Ο επιφανειακά λειτουργηθείς καταπιάνεται εκζητώντας το δίκιο του.
* Το σημερινό ευαγγελικό χωρίο φανερώνει το ‘ήθος’ και την ανωτερότητα του Χριστιανισμού. Όχι την ‘ηθική’ που μονομερώς τονίζουν πολλοί σήμερα, ούτε ‘τους τρόπους ευγενείας και καλής συμπεριφοράς’ που γίνονται ατμός και καπνός μπροστά σε κάθε προκλητική κατάσταση. Αλλά την στάση του Χριστιανού απέναντι στο Θεό και στους συνανθρώπους του.
* Παρατηρώντας λοιπόν λίγο τους ανθρώπους θα δούμε ότι όσοι έχουν εργασθεί πνευματικά και έχουν ανεπτυγμένες τις πνευματικές αισθήσεις τους είναι εύσπλαχνοι, φιλόθεοι και φιλάνθρωποι. Όσοι απομακρύνονται από τον Θεό άσπλαγχνοι και σκληροί. Και ενώ μπορούμε να μιλάμε και να διαδηλώνουμε για ανθρώπινα δικαιώματα, συγχρόνως μπορούμε να τσακωνόμαστε και να εκφραζόμαστε χυδαία απέναντι στον ταξιτζή που μας ίσως μας έχει κλείσει τον δρόμο. Λεπτομέρειες… που όμως κάνουν την διαφορά στον Χριστιανισμό!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Ιερός Αυγουστίνος θέλοντας να δώσει το νόημα της διδασκαλίας του Ιησού και να μας ενεργοποιήσει στην κορυφαία αρετή της αγάπης και της συγχωρητικότητος θα μας πεί εύστοχα: «Κανένα καρφί δεν θα ήτο δυνατόν να κρατήσει το σώμα του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό εάν δεν υπήρχε η ευσπλαγχνία και η αγάπη Του για τον πεπτωκότα άνθρωπο». Σ’ αυτό καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις στην επίγεια ζωή μας μιμούμενοι τον Δεσπότη μας.
