(κε΄, Εφ. δ΄, 1-7)
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Εν σώμα και εν πνεύμα»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο σημερινός λόγος του Αποστόλου είναι ιδιαίτερα συγκινητικός. Αρχίζει με τα εξής: «Αδελφοί, παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω» (Εφ. 4, 1) και είναι λόγια που υποδηλώνουν τη δοκιμασία που περνάει ο Απόστολος του Χριστού, αλλά και λόγια ανύστακτης φροντίδας για το ποίμνιο, σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται ο βοσκός του. Φανερώνουν τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που δυναμώνει και ενισχύει τους εργάτες του Ευαγγελίου. Γι’ αυτό και πάντοτε θα πρέπει να στεκόμαστε με ευλάβεια στα Αποστολικά λόγια. Κρατάω για σήμερα μία φράση «εν πνεύμα και εν σώμα» (Εφ. 4, 6), να τη δουλέψουμε και να αντλήσουμε νοήματα σημαντικά για τη καθημερινότητά μας...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
* Μέσα στην Εκκλησία αρχηγός είναι ο Κύριός μας. Η Κεφαλή στο Εκκλησιαστικό Σώμα. Είναι Αυτός που έχει με αγάπη ποτίσει την Εκκλησία Του, την έχει περιποιηθεί με το ίδιο Του το Αίμα. Εμείς οι πιστοί είμαστε το Σώμα το οποίο αποπνέει μία ενότητα: μία πίστη, ένα Βάπτισμα, μία ελπίδα, μία κοινή Ουράνια Πατρίδα, ένα προορισμό τη Βασιλεία του Θεού.
* Γι’ αυτό και ανάμεσά μας δεν χωράει ο εγωισμός, η διάσπαση, η ψυχρότητα, αλλά όπως φωνάζει ο Παύλος «μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη» (Εφ. 4, 2). Και αυτή είναι η ωραία εικόνα την οποία ασφαλώς επιθυμεί ο Παύλος για το αμπέλι του Χριστού. Όμως, πόσες φορές συμβαίνει μεταξύ μας να αναπτύσσονται τα αντίθετα τα οποία χαροποιούν το διάβολο…
* Είμαστε λοιπόν ζωντανός οργανισμός. Ο κάθε ένας μας είναι μέλος του Σώματος και όταν το μέλος αποκοπεί θα υποστεί και ανάλογες συνέπειες, με κυριότερη τη νέκρωσή του. Και αυτό γίνεται γιατί παύουν οι ζωτικοί χυμοί της Κεφαλής. Σταματούν οι ζωογόνες ουσίες του Αγ. Πνεύματος να ρέουν στις φλέβες μας. Μπορεί να είμαστε σωματικά στην Εκκλησία, αλλά ο εγωισμός και η ψυχρότητα δεν είναι «καλοί αγωγοί» του Αγ. Πνεύματος.
Β) Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ
* Είναι απαραίτητη λοιπόν η αξία της συνεργασίας. Δείτε τον ανθρώπινο οργανισμό. Κάθε όργανο μπορεί να κάνει διαφορετική εργασία και όμως μόνο με συνεργασία θα μπορέσουν να κινήσουν το σώμα και να το έχουν σε φυσική ισορροπία. Έτσι και εδώ εμείς όλοι, με τη διαφορετική μόρφωση, διαφορετικές συνήθειες, καταγωγή, απασχόληση γινόμαστε ένα και νιώθουμε ότι ανήκουμε στο χώρο του Χριστού.
* Μπροστά στην αγάπη των Μυστηρίων του Θεού όλα υποχωρούν ώστε να συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους τα μέλη. Και επαναλαμβάνω, τούτο το λέει ο φυλακισμένος Παύλος όπου τα σίδερα της φυλακής τον διαχωρίζουν από το ποίμνιό του, του απαγορεύουν να το συναντήσει, αλλά νιώθει την ενότητα του Τριαδικού Θεού στην ύπαρξή του.
* «ενί εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού» (Εφ. 4, 7), στον κάθε ένα μας δόθηκε χάρις με μέτρο, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη και αγάπη του Θεού. ΚΑΝΕΙΣ δεν τα έχει όλα, για να υπάρχει ανάγκη για συνεργασία, ενότητα, ταπεινοφροσύνη, αν έπρεπε να είμασταν μόνοι μας θα τα είχαμε ΟΛΑ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στην Ορθόδοξη λατρεία μεταλαμβάνουμε όλοι από το ίδιο ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Πρώτα ο θύτης, ο ιερεύς, που προσφέρει τη Θυσία και έπειτα όλοι μέσα απ’ αυτό γινόμαστε ένα Σώμα με Αρχηγό το Χριστό. Δεν συμβαίνει το ίδιο στους Καθολικούς. Ο ιερεύς κοινωνεί από το Άγ. Ποτήριο, όμως στο λαό προσφέρεται η Όστια, που συμβολίζει το Σώμα του Χριστού και εδώ έχουμε διάσπαση της ενότητος. Απλά πράγματα, χωρίς πομφόλυγες και φιλοσοφίες. Η έχεις κάτι ή δεν το έχεις αδελφοί μου...
