(Ρωμ. β΄ 10-16)
Αγιορειτών Πατέρων
Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ ΑΔΙΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
«κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Οι άνθρωποι έχουν κάποια πράγματα για τον εαυτό τους. Καταστάσεις, πράξεις, κλεισμένες ερμητικά στον προσωπικό χώρο της καρδιάς και της υπάρξεώς τους. Θα τολμούσα να πω για έναν κόσμο ισάξιο με την φανερή πορεία μας πάνω στην γη. Κάποτε όμως αυτό το πέπλο θα ανασυρθεί και τα μυστικά θα γίνουν φανερά και όλα θα δημοσιοποιηθούν και θα κριθούν... Εδώ λοιπόν ο Απ. Παύλος μας μιλά για την κρίση του Θεού, που θα πραγματοποιηθεί για κάθε άνθρωπο και θα αφορά την συνολική του εικόνα (φανερή και μη).
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
* Συνήθως σκεπάζουμε προσεκτικά και με άκρα μυστικότητα τα αμαρτωλά μας πεπραγμένα. Η μυστική μας ζωή είναι η αμαρτωλή μας ζωή, που ίσως από αδυναμία πράξαμε και δεν βρίσκουμε τη δύναμη να την καταθέσουμε ενώπιον του Πνευματικού μας, ενώπιον δηλαδή του Θεού.
* Ίσως να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και να βελτιωθεί. Ίσως, ότι εκεί που τα τοποθετήσαμε, δεν τα βλέπει κανένας. Αλλά δεν είναι δυνατόν να κρυφτούμε, γιατί μπροστά στον Θεό τα πάντα είναι «γυμνά και τετραχηλισμένα».
* Γι’ αυτό και ο Δαυίδ αναφωνεί: «από των κρυφίων μου καθάρισόν με» (Ψαλμ. 18. 13), θέλοντας να μας μιλήσει για την συμμαχία του Θεού στην ταπεινή μας προσπάθεια. Ένα θετικό βήμα είναι να βλέπουμε τι γίνεται μέσα μας και να σπλαγχνιζόμαστε τον διπλανό μας. Έτσι μας ελεεί και μας απαλλάσσει ο Θεός από τα βρωμερά μας αμαρτήματα.
Β) Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ
* Υπάρχουν όμως και πολλοί που χρησιμοποιούν αυτήν την μέθοδο για να φυλάξουν την αρετή και τις αγαθοεργίες τους. Εφάρμοζαν την Ευαγγελική ρήση κάνοντας το καλό, μη γνωρίζοντας η δεξιά τι κάνει η αριστερά. Έτσι η ψυχή τους γίνεται «ένα άγιο άβατο», όπου υπάρχουν καλά και με ασφάλεια φυλαγμένα τα έργα της αγάπης, της ελεημοσύνης, της φιλανθρωπίας γενικότερα.
* Εφαρμόζουν αυτοί οι ευλογημένοι την εντολή του Κυρίου: «Εν τω κρυπτώ» (Μτθ. 6, 4). Όμως αυτά θα φανερωθούν για να βραβευθούν και να απολαύουν οι ποιήσαντες τον μισθό παρά του Δικαιοκρίτου Κυρίου. Διότι τα έργα τους δεν κινδύνευσαν ούτε από τον ανθρώπινο έπαινο, ούτε από την κενοδοξία, αλλά έμειναν καθαρά και αμόλυντα από κάθε τι που μπορούσε να τα προσβάλλει.
* Σε τέτοια επίπεδα κινήθηκαν οι Άγιοι του Θεού, και ιδιαιτέρως οι Αγιορείτες Πατέρες τους οποίους τιμούμε σήμερα. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ανασύρει μέσα από την λησμοσύνη του χρόνου την πολιτεία και τα παλαίσματά τους. «Κρυπτά και λάθρα βιώσαντες» αναδείχθησαν, επώνυμοι και ανώνυμοι ως αστέρες πολύφωτοι. Τα λυχνάρια της προσευχής και της αρετής έγιναν στύλοι πυρός, καθαγιάζοντας τα πέρατα με τη διδασκαλία και το παράδειγμά τους. Έτσι ανέδειξαν το βουνό της σιωπής, πολιτεία πολύβουη εναρέτων ανδρών και αναπαυτήριο ψυχών, προερχομένων εκ του πολυτάραχου κοσμικού περιβάλλοντος. Ας έχουμε την ευχή τους.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ίσως και στη δική μας ύπαρξη να υπάρχουν τέτοιες εφάμαρτες καταστάσεις. Ας τρέξουμε να τις διώξουμε από πάνω μας με την ιερά εξομολόγηση, το «πλυντήριο» των ψυχών. Και ας αρχίζουμε να συνάγουμε λιθαράκια αγαθά και χρήσιμα για τον κόσμο της αιωνιότητος, τα οποία μπορεί τώρα να μην φαίνονται, αλλά εκεί θα λαμπυρίσουν σαν πολύτιμοι λίθοι...
