Η παραβολή του σπορέως
‘’ Εξήλθε ο σπείρων ‘’ Εξήλθε όχι βέβαια από κάποιο χώρο για να έλθει σε κάποιο άλλο ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.
Αλλά ‘’τρόπω’’, ήλθε σαν εμάς άνθρωπος να μας δει στα μάτια και να τον κατανοήσουμε.
Η μεγάλη ευλογία είναι ότι εξήλθε Εκείνος και όχι κάποιος απεσταλμένος του άγγελος, αρχάγγελος η άνθρωπος.
Εξ άλλου τους ανθρώπους του τους φονεύσαμε.
Η είσοδός του στο χωροχρόνο μας έφερε την ανατροπή των πάντων.
Το αιώνιο και άχρονο έρχεται στο εδώ για να λυτρώσει τον άνθρωπο.
Αυτή η τομή που γίνεται στο χρόνο αναιρεί την συνέχεια του, το κύλισμά του σαν δουλεία του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Μας δίνει αυτή η είσοδος τη δυνατότητα προσωπικής σχέσεις μαζί του, με το αιώνιο και άχρονο.
Για να αιωνίσει αυτόν που θα κοινωνήσει μαζί του με σχέση προσωπικής εμπιστοσύνης.
Εγκαινιάζεται ο λειτουργικός χρόνος.
Έρχεται αλλά δεν εγκλωβίζεται από τον χρονοχώρο, τον σχίζει, τον μεταβάλλει σε αιωνιότητα.
Όπως στην Βάπτιση ο Πρόδρομος είδε σκιζομένους τους ουρανούς και το Πνεύμα το Άγιο να κατέρχεται.
Διότι δεν άντεχε το φθαρτό την Αστραπή της Θεότητος.
Έρχεται να σπείρει τον σπόρο του αυτό το θαύμα της δημιουργίας, το ανεπανάληπτο μεγαλείο της θεϊκής δύναμης.
Ο σπόρος δυνάμει έχει μέσα του όλο το φυτό, τις ρίζες, τον κορμό, τα φύλα, τα άνθη, τον καρπό.
Από ένα απειράκις απειροελάχιστο σπόρο που έβαλε ο Δημιουργός ξεκίνησε η δημιουργία του σύμπαντος.
Εκείνος ο απειράκις ελάχιστος σπόρος είχε μέσα του το σύμπαν.
Τους γαλαξίες, τα νεφελώματα, τις μαύρες τρύπες, την σκοτεινή ύλη και ενέργεια.
Όλα όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε με τα σημερινά μέσα.
Είχε και εμάς τους ανθρώπους μέσα για να γεννηθούμε και να θαυμάσουμε την Σοφία του.
Έρχεται Εκείνος για να συντρίψει την φθορά , να καθαιρέσει τον θάνατο, να φέρει ξανά το φως στη γη.
Όπως την πρώτη φορά με το ‘’ γεννηθήτω ‘’
Έρχεται ο Ανίκητος σαν απλός άνθρωπος για να τσιμπήσει την
‘’ αδυναμία ‘’ του ο διάβολος και να τα βάλει μαζί του.
Έρχεται ο Αιώνιος, η Αλήθεια, ο Ανεκτίμητος, που σημαίνει ότι τα λόγια του, οι σπόροι του Ευαγγελίου.
Είναι αλήθειες αιώνιες και ασύγκριτες σε αξία με οτιδήποτε κοσμικό.
Χωράφι του είναι οι καρδιές όλων των ανθρώπων στις οποίες η παρουσία του δεν μένει αμάρτυρη.
Το Πνεύμα το Άγιο δορυφορεί λέει ο άγ. Μάξιμος και στους υπέρ άγαν βάρβαρους ζητώντας την άδεια να κατοικήσει.
Για εμάς τους Χριστιανούς η είδηση ότι Εκείνος εξήλθε είναι χαρά και ενθουσιασμός για το αποτέλεσμα της παρουσίας του.
Όλο το νόημα και η ουσία της παραβολής βασίζεται στο γεγονός ότι ο Μεσσίας είναι ο σπορέας και ότι ο θερισμός είναι κοντά.
Ακόμη γεννά στον ακροατή το ερώτημα.
Εγώ τώρα που ρίχνεται ο σπόρος του Ευαγγελίου σε ποια κατηγορία εδάφους είμαι για την υποδοχή του λόγου του Θεού; ;
Είναι απαράδεκτες και βλάστημες για τον χαρακτήρα και την αποστολή του Ιησού ορισμένες συκοφαντίες.
Ότι δήθεν σκόπιμα μιλούσε με παραβολές και απέβλεπε στο να κρύψει το νόημα της διδασκαλίας του.
Ότι το κρατούσε για τον στενό κύκλο των μαθητών του.
Η παραβολή πάντα διευκολύνει τον ακροατή να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελίου.
Είναι η μοναδική δυνατότητα για την μετάδοση των μυστηρίων της Βασιλείας του Θεού.
Τα μυστήρια της δημιουργίας μας, της οικονομίας για την σωτηρία μας, η παλιγγενεσία της κτήσης, η θέωσή μας.
Δεν μπορεί να ιδωθούν με κοινά μάτια και να ακουστούν με κοινά αυτιά.
Παραβολή είναι όλη η θεολογία της Εκκλησίας, οι ιεροπραξίες της, η γλώσσα της.
Η ακρόαση και η αποδοχή του λόγου του Θεού συνδέεται πάντα με την χάρη του με τον Σπορέα και τον σπόρο του.
Ο σπόρος- λόγος δίνεται πολλές φορές με παραβολές και στη διδασκαλία και στο δόγμα και στη λατρεία.
Επειδή είναι πολύτιμος μένει κρυμμένος για να αναζητηθεί και να καρποφορήσει.
Ζητά προετοιμασία και εσωτερική καλλιέργεια για να φανερωθεί, αλλιώς μπορεί να κολάσει.
Όπου δεν καταλαβαίνουμε τις παραβολές δεν σημαίνει ότι αυτές μας κρύβουν την αλήθεια.
Αλλά ότι εμείς είμαστε τυφλοί και δεν μπορούμε να τις καταλάβουμε.
Χρειάζεται η ταπείνωσή μας να ζητήσουμε την ερμηνεία της από την Εκκλησία και τους Πατέρες.
Τους ερμηνευτές του λόγου του Θεού.
Ο Ιησούς ερμηνεύει ότι υπάρχουν τέσσερεις κατηγορίες ακροατών.
1η Η ΠΑΤΗΜΕΝΗ ΓΗ.
Ο σπόρος που έπεσε στο δρόμο, έξω εντελώς από το χωράφι σε χώρο καταπατημένο, στεγνό.
Πέφτει στην επιφάνεια της ψυχής πολλών ανθρώπων αλλά εύκολα αφανίζεται.
Υπάρχουν πολλές δυνάμεις που συντελούν στην καταπάτηση του μέσα στο δρόμο της ψυχής.
Η καθημερινή ρουτίνα που ισοπεδώνει το πνευματικό μας ενδιαφέρον.
Η έλλειψη πνευματικών αναζητήσεων από τους ανθρώπους που βλέπουν μόνο το χώμα και του δίνουν αξία.
Η αυτοϊκανοποίηση μας που μας κάνει να μην αισθανόμαστε την ανάγκη της αναζήτησης της αλήθειας των πραγμάτων που μας περιβάλλουν
Ανούσιες και κοινότυπες επιλογές που βάζουμε σαν στόχους της ύπαρξης μας.
Όλα αυτά μεταβάλλουν την ψυχή μας σε πατημένο και σκληρό πεζόδρομο.
Φυσικά υπεύθυνοι γι’ αυτό είμαστε εμείς.
Δεν υπάρχει κανένα όφελος εάν μπαίνουμε και βγαίνουμε στις Εκκλησίες χωρίς να γίνεται τίποτε στην ψυχή μας.
Καμιά μεταβολή, καμιά αναζήτηση προσωπικής γνωριμίας με τον Χριστό.
Δεν μιλάμε για τον κόσμο τον μακρά της Εκκλησίας.
Την αξία του σπόρου μας την αποδεικνύει η παρουσία του διαβόλου.
Γιατί ενδιαφέρεται ο διάβολος για τον σπόρο, εάν δεν υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει τα θύματά του από την ανάπτυξη του σπόρου.
Γιατί σπεύδει να τον αφαίρεση από το χωράφι- καρδιές των ανθρώπων.??
Την απάντηση μας δίνει ο Κύριος ‘’ για να μην σωθούν αυτοί που θα ακούσουν τον λόγο-σπόρο και θα πιστέψουν σ’ αυτόν.
Επομένως η αξία της αποδοχής του λόγου-σπόρου του Ευαγγελίου είναι η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ την οποία απεχθάνεται ο πολέμιος σατανάς.
2η ΤΟ ΠΕΤΡΩΔΕΣ ΕΔΑΦΟΣ
Είναι μια πεντακάθαρη εικόνα της επιφανειακής ζωής, της ζωής χωρίς ρίζες και ικμάδα.
Ο πρόωρος ενθουσιασμός, η ανωριμότητα χωρίς την βαθειά χαρά της ψυχής όταν βρίσκει τον κρυμμένο θησαυρό της.
Όχι λίγοι μέσα στην Εκκλησία ενθουσιάζονται και χαίρονται από την ζωή της.
Με τις πρώτες όμως δυσκολίες, με τους πρώτους πειρασμούς, τις πρώτες αντιξοότητες τα παρατούν.
Ο άνθρωπος πρέπει να στρωθεί στην πνευματική ζωή, να είναι σταθερός με υπομονή.
Μέχρι να τον εμπιστευθεί ο Θεός και να ριζώσει βαθειά μέσα του ο λόγος του για να έρθει ο καρπός.
3η ΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ
Τα αγκάθια αντιπροσωπεύουν ότι στραγγαλίζει την ζωή και την ανάπτυξή της.
Μια ζωή χωρίς διαφορά δυναμικού, δεν υπάρχουν προτιμήσεις και όλα παρουσιάζονται με το ίδιο μέγεθος και σημασία.
Η ζωή απαιτεί μια σωτήρια προτεραιότητα, ένα νόημα, μια σημασία, όχι όλα στο ίδιο επίπεδο.
Ο πλούτος και οι ηδονές ως αξίες είναι ένα τίποτε μπροστά στη Βασιλεία του Θεού.
Το μόνο που κάνουν είναι να πνίγουν τον άνθρωπο και είναι άκρως εθιστικές.
Τρέχεις γι΄ αυτά και ποτέ δεν τελειώνει το τρέξιμο ώστε να μην υπάρχει χρόνος για Θεό και Εκκλησία.
4α Η ΑΓΑΘΗ ΓΗ
Η καλή και αγαθή καρδιά είναι αυτή που δεν εμποδίζεται από προκαταλήψεις και συνήθειες κοσμικές, δεν τα βάζει κάτω.
Η αποδοχή ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια τον εαυτό μας δεν είναι εύκολο πράγμα.
Εκείνος που θέλει να καλλιεργήσει την ψυχή του, κάνει αγώνα να κόψει τα ελαττώματα του, να ξεριζώσει την αμαρτία.
Τις κοσμικές επιθυμίες του, να μην κάνει το κέφι του, να μην παρασύρεται από τις ηδονές του κόσμου και όλα τα κάνει ‘’ εν υπομονή ‘’.
Αυτή η σωτήρια υπομονή έσωσε το γένος από μακροχρόνιες δουλείες και αφανισμούς.
Αυτή η αρετή θεμελιώνει ακλόνητο το έργο της σωτηρίας μας.
Χωρίς αυτήν ο διάβολος βρίσκει χώρο για ζιζάνια και κλονισμούς απιστίας.
Υπομονή αδελφοί μου και θα ακούσουμε τον Κύριο να μας ανταμείβει.
‘’ Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα ήσουνα πιστός τώρα θα σε ανταμείψω πλουσιοπάροχα, έλα στη χαρά της Βασιλείας του Κυρίου σου.
Αθανάσιος Κατσίκης αρχιτέκτων
