Ο Ήλιος που ανέτειλε στη Βηθλεέμ άστραψε και φεγγοβόλησε στο Θαβώρ.
Η Μεταμόρφωση είναι:
- Γιορτή της Αγίας Τριάδος όπως και εκείνη των Θεοφανείων που γιορτάζουμε οκτώ μήνες νωρίτερα.
Είναι και οι δύο γιορτές του φωτός. Θαβώριο φως και Φώτα όπως ονομάζουμε την γιορτή των Θεοφανείων.
Και στις δύο γιορτές έχουμε την παρουσία και των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος.
Στη Βάπτιση του Κυρίου ακούγεται η φωνή του Πατέρα από τον ουρανό που μαρτυρά ότι ο Χριστός είναι ο ‘’ Υιός του ο αγαπητός ‘’.
Το Πνεύμα κατέρχεται από τον Πατέρα με την μορφή περιστεράς και αναπαύετε πάνω στον Υιό.
Στο Θαβώρ παράλληλα έχουμε τον Πατέρα να μαρτυρά πάλη τον αγαπητό του Υιό και μας προστάζει να τον ακούμε.
Το Άγιο Πνεύμα είναι παρόν με την μορφή φωτεινής νεφέλης με την έκφραση της Καινής Διαθήκης ‘’ επισκιάζειν ‘’.
Η έκφρση υπάρχει και στους τρεις ευαγγελιστές ‘’ εγένετο νεφέλη και επεσκίασεν αυτούς ‘’ (Λουκ 9,34).
‘’Νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς’’ ( Ματθ. 17,5), και ‘’εγένετο νεφέλη επισκίαζουσα αυτούς ‘’ (Μαρκ 9,7).
Με την ίδια έκφραση στον Ευαγγελισμό ο Άρχων Γαβριήλ αναγγέλλει στη Θεοτόκο.
‘’ Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και Δύναμης Υψίστου επισκιάσει σοι. ( Λουκ. 1,34 ).
Αυτή την φωτοχυσία που φέρνει η παρουσία της Αγίας Τριάδος ψάλει η Εκκλησία στην εορτή.
‘’ Φως αναλλοίωτο Λόγε, φωτός Πατρός αγεννήτου , εν τω φανέντι φωτί σου σήμερον εν Θεβωρίω, φως ίδωμεν τον Πατέρα φως και το Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν κτίσην ‘’ .
2 . Η δόξα βέβαια της Μεταμορφώσεως είναι πιο συγκεκριμένα δόξα Χριστολογική.
Το άκτιστο φως που ακτινοβολεί ο Σωτήρας αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι ‘’ Φως εκ φωτός. Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού ………ομοούσιος με τον Πατέρα.
Την ίδια στιγμή όμως που το σώμα του Χριστού ακτινοβολεί την άκτιστη δόξα παραμένει απολύτως υλικό και ανθρώπινο.
Η κτιστή σάρκα του δεν καταργείται ούτε εξαφανίζεται. Ο Χριστός στο Θαβώρ είναι ένα πρόσωπο με δύο φύσεις ακέραιες.
Τίποτε δεν αφαιρέθηκε κατά την Μεταμόρφωση του, ο Χριστός παραμένει τάλειος άνθρωπος.
Τίποτε δεν του προστέθηκε. Η δόξα της Θεότητος που αποκαλύφθηκε είναι κάτι που ο σαρκωθείς Χριστός πάντοτε είχε από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του.
Δεν ήταν κάτι έκτακτο γι Αυτόν αλλά με μία ενέργεια αυτοκενώσεως έκρυψε την Δόξα του.
Αυτή που στην Δευτέρα του Παρουσία θα δουν οι άνθρωποι το Σώμα του σε όλη ωραιότητα και το μεγαλείο.
Δόξα που τον συνόδευε σε όλη την επίγεια ιστορική ζωή του και στη Γεθσημανή και στη στιγμή που παραπονιέται για την εγκατάλειψη του Πατέρα πάνω στο Σταυρό.
Διότι κατά τον Παύλο ‘’ σ΄ αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς ‘’.
Στην Μεταμόρφωση στον ίδιο τον Κύριο δεν συμβαίνει καμία αλλαγή.
Αυτοί που μεταμορφώνονται είναι οι Απόστολοι όπως γράφει και ο Ευδοκίμωφ.
Σε όλη την επίγεια παρουσία του η Θεότητά του παραμένει κρυμμένη κάτω από το κάλυμμα της σαρκός.
Όμως εδώ για πολύ λίγο χρόνο το κάλυμμα γίνεται διαφανές και αφήνει να φανεί εν μέρει η Δόξα.
- Η Μεταμόρφωση είναι και η δόξα της δικής μας ανθρώπινης φύσης, μας δείχνει την ‘’ θέωση της ανθρώπινης φύσεως ‘’.κατά τον Άγ. Ανδρέα Κρήτης.
Βλέπουμε την ανθρώπινη φύση όπως ήταν στην αρχή στον Παράδεισο πριν από την πτώση.
‘’ την αμαυρωθείσα του Αδάμ φύσιν, μεταμορφωθείς, απαστράψαι πάλιν πεποίηκας, μεταστοιχειώσας αυτήν εις την συν της θεότητος δόξαν τε και λαμπρότητα ‘’ εσπερινός.
Την βλέπουμε όμως και πως θα είναι και στο τέλος στον μέλλοντα αιώνα της παλιγγενεσίας.
Η μεταμόρφωση είναι μία πραγματικότητα κυρίως εσχατολογική είναι κατά τον Μέγα Βασίλειο ‘’ τα εγκαίνια της ενδόξου παρουσίας του Χριστού.
- Υπάρχει και μία τέταρτη αλήθεια που όμως αποκαλύπτει ο μεταμορφωθείς Χριστός.
Είναι η δόξα της υλικής κτίσεως ‘’ Αγιάσει όλη την κτίση διά του φωτός Σου ‘’ ψάλλουμε στον εσπερινό.
Η Μεταμόρφωση αγκαλιάζει και δοξάζει όλη την κτίση.
Ο άνθρωπος θα σωθεί όχι ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, αλλά ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Εμείς θα θεοθούμε, η δημιουργία θα αγιασθεί,
Θα απελευθερωθεί από την δουλεία της φθοράς που την έφερε ο άνθρωπος και θα εισέλθει στην ‘’ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού ‘’ ( Ρωμ. 8,21 ).
Στην Μεταμόρφωση έχουμε τον αρραβώνα της ‘’ καινής γης ‘’που μας μιλά η Αποκάλυψη.
Τα ρούχα του Ιησού, πράγματα φτιαγμένα από ανθρώπινα χέρια έγιναν λευκά σαν το φως.
Μετά το φως της Μεταμορφώσεως στα μάτια των παιδιών της Εκκλησίας τίποτε δεν πρέπει να είναι μικρό, ασήμαντο η ακατανόητο.
Οι κτιστές πραγματικότητες μπορούν να γίνουν φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού.
Όλοι ξέρουμε τώρα ότι η δόξα της φλεγόμενης βάτου μας περιβάλλει και περιμένει την ώρα της αποκάλυψης.
Η Μεταμόρφωση είναι κοντά στη Σταύρωση και χρονικά. Μετά το Θαβώρ ο Χριστός συναντά τον Ζακχαίο.
Ανασταίνει τον Λάζαρο και εισέρχεται θριαμβευτής στα Ιεροσόλυμα.
Σύμφωνα με το λατινικό τυπικό το Ευαγγέλιο της Β΄ Κυριακής των νηστειών είναι της περιγραφής της Μεταμορφώσεως.
Σαράντα ημέρες πριν την Σταύρωση γίνεται η Μεταμόρφωση. Ο αριθμός σαράντα είναι φορτισμένος με ιδιαίτερη σημασία για την Ιερή ιστορία.
Ο λαός του Ισραήλ πέρασε σαράντα χρόνια στην έρημο, ο Δαβίδ και ο Σολομών βασιλεύουν επί σαράντα χρόνια.
Ο προφήτης Ηλίας περπατά επί σαράντα ημέρες προς το όρος Χωρήβ πριν δει τον Χριστό.
Ο Κύριος περάστηκε σαράντα ημέρες στην έρημο και ανελήφθηκε στον ουρανό σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του.
Στην Καισάρεια του Φιλίππου ο Πέτρος ομολογεί για τον Ιησού ‘’ Συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του Ζώντος ‘’.
Μετά από λίγο γίνεται η Μεταμόρφωση που αποδεικνύει την αλήθεια των λόγων του Πέτρου.
Ο Ιησούς πράγματι δεν είναι μόνο ο Υιός του ανθρώπου αλλά και ο Υιός του Θεού του ζώντος.
Ο Πέτρος βλέπει δύο άνδρες να μιλούν με τον Ιησού και αναγνωρίζει τον Μωυσή και τον Ηλία.
Οι Ιουδαίοι όμως δεν έχουν εικόνες στους λατρευτικούς χώρους τους, τα πρόσωπα των προφητών τους είναι άγνωστα δεν είναι δυνατή η αναγνώριση τους.
Πως λοιπόν αναγνώρισε στο πρόσωπο των δύο ανδρών τους δύο Προφήτες???
Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος που τους επισκίασε όλους έλαβαν γνώση των προσώπων.
Όπως θα συμβεί και σε εμάς στην παλιγγενεσία, τότε θα γνωρίζουμε τους πάντες με τους οποίους θα συναντόμεθα είτε θα είναι γνωστοί η άγνωστοι σε εμάς.
Ακόμη πως γνώριζαν οι δύο Προφήτες τον Χριστό για να τον αναγνωρίσουν???
Τον είδαν ποτέ?? Πως γνώριζαν την ‘’ δόξα Του ‘’???
Πράγματι και ο Μωυσής στο όρος Σινά ζήτησε και τον είδε όπως μας φανερώνει ο Άγιος της Δαμασκού.
Αλλά και ο προφήτης Ηλίας μέσα στην λεπτή αύρα τον είδε όπως φανερώνει ο Άγιος Κοσμάς στον πεζό κανόνα της εορτής.
Ήξεραν τον άναρχο Χριστό, τον δοξασμένο Χριστό, τον Μεγάλο Θεό και Σωτήρα Ιησού Χριστό.
Όπως τον ήξεραν ο Αδάμ, ο Καιν, ο Νοε, ο Αβραάμ, οι Πατριάρχες, όλοι οι Προφήτες και Δίκαιοι.
Τι συζητούσαν άραγε ο Μωυσής, ο Ηλίας και ο Χριστός λουσμένοι μέσα στην λάμψη του Θαβώρ.
Ο Λουκάς μας αποκαλύπτει ότι μιλούσαν για την επικείμενη ‘’ έξοδό ‘’ Του.
Περιβεβλημένοι με το φως της αιωνιότητας, της Δόξας, της Χάριτος και της μακαριότητας της Βασιλείας του Θεού συζητούν για την κενωτική θυσία της Σταύρωσης.
Ο Παύλος βεβαιώνει ‘’ εσταύρωσαν τον Κύριο της Δόξης ‘’.Ο Χριστός τόσο στην ώρα της Μεταμορφώσεως στο Θαβώρ όσο και όταν πέθανε στο Σταυρό ήταν ο Κύριος της Δόξης.
Οι δύο λόφοι του Θαβώρ και του Γολγοθά συνιστούν ένα και το αυτό μυστήριο την Κένωση και την Θυσία.
Ο Πέτρος εύχεται να παραμείνουν στην κορυφή του όρους και να στήσει τρεις σκηνές ώστε να παραταθεί το βίωμα.
Ο Ιησούς αρνήται , η Εκκλησία ψάλλει ‘’ μη ειδώς τι ελάλει ‘’. Η θέση της είναι σαφής.
Μετέχουμε στην χαρά της Μεταμορφώσεως όχι διά της απομακρύνσεως από τις οδύνες του κόσμου αλλά δια της συμμετοχής μας στις οδύνες.
‘’ πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία. ‘’
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
